Ο νεποτισμός στην «επιτυχημένη» Ελλάδα με τις «συναρπαστικές» ζωές…

Γράφει ο Όμηρος Ταχμαζίδης
Το βιβλίο: Στην προσπάθεια να τακτοποιήσω ένα μέρος των βιβλίων, που ήταν διάσπαρτα σε διάφορα σημεία του διαμερίσματος, «προσέκρουσα» σε μια σχετικώς πολυτελή έκδοση: «κατακτώντας τη φήμη» ο τίτλος της – ο τόμος συγκροτούνταν από μια σειρά συνεντεύξεων με «επώνυμους» που είχε πάρει η Αναστασία Παρετζόγλου (από το 1994 έως το 2000).

Η δημοσιογράφος σημειώνει για την εργασία της και για τους συνομιλητές και τις συνομιλήτριές της: «Οι ώρες που πέρασα με τα πρόσωπα αυτά ήταν γεμάτες απαντήσεις κυρίως, όμως, ήταν ώρες γοητευτικές. Ώρες ιδιαίτερης επικοινωνίας με προσωπικότητες εξαιρετικά ενδιαφέρουσες, με ζωές ενίοτε συναρπαστικές, πλούσιες από εμπειρίες, εντελώς ξεχωριστές. Ώρες που με πλούτισαν σαν άνθρωπο και διεύρυναν τους ορίζοντές μου για το τι σημαίνει φήμη, γνώση, στόχος, ταλέντο, τύχη, επιτυχία, επιμονή» - το γλωσσάρι του life style και οι ιδεολογικές του συνδηλώσεις!

Η δημοσιογράφος εξηγεί και τους λόγους της έκδοσης της συλλογής των 53 συνεντεύξεων: «σκοπός του βιβλίου είναι η συλλογή μιας σειράς από χαρακτηριστικές «γραπτές φωτογραφίες», μια συλλογή που αποδίδει το χρώμα της εποχής, όπως και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που επηρέασαν» - οι συνεντεύξεις ακόμη και σήμερα έχουν την αξία τους, διότι πράγματι καταγράφουν το χρώμα μιας εποχής ή τουλάχιστον μιας πτυχής της.

Σταχυολογήσεις: Στη συνέχεια θα σταχυολογήσω μερικές δηλώσεις από συνεντεύξεις «επωνύμων» προς την Αναστασία Παρετζόγλου: αποφεύγω να δώσω εξηγήσεις για τα πρόσωπα – όσοι έχουν «αποκτήσει φήμη» ευρίσκονται στα «αρχεία» του Διαδικτύου.

Ο κάθε αναγνώστης και αναγνώστρια μπορεί να προσφύγει στις υπηρεσίες της Google για περισσότερες πληροφορίες αναφορικά με τους «επώνυμους»: δε νομίζω ότι θα χρειασθεί κάτι τέτοιο, αλλά το αναφέρω για κάθε ενδεχόμενο – να υποθέσω μέσα στην αισιοδοξία μου ότι τα κείμενα αυτά θα επικαιροποιηθούν κάποια στιγμή στο μέλλον;

Ονομαστικώς: Η δημοσιογράφος Έλλη Στάη αποφαίνεται για την πολιτική ωριμότητα του ελληνικού λαού, τον οποίο θεωρεί: «πολύ ώριμο και με ώριμη πολιτική κρίση και πολλές φορές πέφτουμε εμείς έξω γι΄ αυτά που νομίζουμε ότι θα κάνουν οι Έλληνες πολίτες. Θα ‘λεγα δε ότι οι πολλοί ψηφίζουν σοφά και γα τα συμφέροντά τους και για την πορεία της χώρας. Δεν υπάρχουν πια σκληρά πάθη» - η απολογία «τυφλώνει»!

Η Γιάννα Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη, αναφέρει για τα οφέλη από την ενδεχόμενη ανάληψη της οργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων τα εξής: «Δεν υπάρχουν μόνο τα οικονομικά «συν» σ΄ αυτήν την υπόθεση. Καταρχάς για τον ελληνικό λαό πιστεύω ότι είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα. Αυτό καθαυτό το γεγονός της ανάθεσης πιστεύουμε ότι εν πολλοίς θ΄ αλλάξει την ψυχολογία του Έλληνα. Η Αθήνα προετοιμάζεται αυτή τη στιγμή να γίνει μια μητρόπολη του 21ου αιώνα και αυτό έχει να κάνει επίσης και με το πώς θα οργανωθεί η Ολυμπιάδα από το 2001 έως το 2004, με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό: πολιτισμός, εκδηλώσεις ειρήνης, διεθνής ευαισθητοποίηση γύρω από τη χώρα μας, μείωση των εθνικιστικών διαφορών. Πρέπει να δούμε πως η ίδια η Ελλάδα εθνικά θα οχυρωθεί και θα μπορέσει να παίξει ένα σύνθετο, διεθνή ρόλο. Και μετά θα προχωρήσουμε στα οικονομικά οφέλη, γιατί οι τελευταίες Ολυμπιάδες είναι πιο ισοσκελισμένες και με κέρδη. Δεν υπάρχει Ολυμπιάδα που να είναι παθητική. Άρα λοιπόν τα οφέλη δεν μπορούν να μετρηθούν στα δάχτυλα ούτε μπορείς να μιλήσεις οικονομικά – εφόσον βεβαίως γίνεται συνετή διαχείριση αυτού που λέγεται Διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, ώστε να φτάσει η χώρα μας σε ένα υψηλό σημείο απόδοσης» - για την καταστροφή της χώρας «υπέγραψαν» πάρα πολλοί, όχι μόνο οι πολιτικοί!

Ο Ευτύχιος Βορίδης, ιατρός, φίλος του Κ. Καραμανλή του πρεσβύτερου, για την πολιτική και τους πολιτικούς: «Ίσως φανώ υπέρμετρα συντηρητικός, πιστεύω όμως ότι είναι λάθος να διαμορφώνεται η πολιτική ως επάγγελμα. Αυτά θα μπορούσε να ισχύσει για τα άτομα που έχουν το γενικό συντονισμό, αλλά έχ την εντύπωση ότι οι εκλεκτοί του λαού θα πρέπει να προκύπτουν από ένα σώμα ανθρώπων οι οποίοι έχουν καταξιωθεί από την ίδια τη ζωή. Πετυχημένοι στρατιωτικοί, πετυχημένοι επιστήμονες, πετυχημένοι δάσκαλοι, πετυχημένοι επιχειρηματίες, και οι οποίοι θα έχουν και μια σχετική ανεξαρτησία, ώστε να μην είναι εξαρτημένοι η επιβίωσή τους από την πολιτική τους δραστηριότητα» - η «αριστοκρατία» των «πετυχημένων» μας μάρανε!

Ο ίδιος «επώνυμος» για την πολιτική της κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη: «Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την Ελλάδα. Να φιλοδοξούμε τι; Τη δόξα των Βαλκανίων που κάνουν εξαγωγή μόνο γυναίκες; Το εθνικό εισόδημα της Ελλάδος είναι όσο όλων των βαλκανικών χωρών; Πάψαμε να είμαστε οι φτωχοί, οι κοντοί και οι Βαλκάνιοι» - το σύμπλεγμα των κοντών!

Η ηθοποιός-θιασάρχης Νόνικα Γαληνέα καλείται να επιλέξει ανάμεσα στον Κώστα Σημίτη και τον Κώστα Καραμανλή ως τον πιο κατάλληλο για τη θέση του πρωθυπουργού: «Απολύτως δεν είμαι ούτε με τον έναν ούτε με τον άλλον. Πρέπει να παραδεχτούν ότι οι άνθρωποι που είναι σήμερα στα πράγματα, σκοτώνονται, κάνουν μια πολύ μεγάλη προσπάθεια και δεν μπορώ να τους βγάλω το καπέλο. Αλλά δεν μπορώ ν΄ αποκλείσω σ΄ ένα νέο και σαφώς υποσχόμενο άνθρωπο το δικαίωμα και την πιθανότητα της μεγάλης επιτυχίας» - τελικά πριμοδότησε τον… νέο!

Η Ντόλλυ Γουλανδρή για τη σχέση της με την τεχνολογία και η άποψή της για τη νέα γενιά εκείνης της περιόδου: «Ανακάλυψα ότι μου αρέσει η τεχνολογία, όπως μου αρέσουν πολύ και οι κομπιουτεράδες: είναι νέοι, έξυπνοι, με τα PHD τους … Μακάρι να μπορέσει η Ελλάδα να κρατήσει τέτοια παιδιά εδώ» - κάποιοι έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να τα διώξουν!

Ο ηθοποιός Γιώργος Κιμούλης απαντάει στη «μομφή» που του προσάπτουν οι συνάδελφοί του ότι είναι «ξερόλας»: «Δεν μου αρέσει η τεμπελιά. Μόνο αυτό μπορούν να μου καταλογίσουν. Ζούμε σε μια χώρα και σε μια εποχή που επικρατεί η φιλοσοφία ότι όσο λιγότερο κουραζόμαστε τόσο το καλύτερο. Εμένα αυτό με βρίσκει αντίθετο και δε μπορώ να το αντέξω την ώρα της δουλειάς» - χωρίς σχόλιο!

Η ηθοποιός Ελένη Κούρκουλα απαντάει για τις εμφανίσεις της και τις εμφανίσεις συναδέλφων της στα talk shows της τηλεόρασης και το ρόλο του «μαϊντανού»: « Ναι, δεν ξέρω αν έχεις παρατηρήσει, έχω να βγω πάρα πολύ καιρό κι αυτό έχει γίνει κατόπιν επιλογής μου, δηλαδή λέω «όχι» παντού, σε ό,τι αφορά τη δουλειά μου, το θέατρο δηλαδή. Αυτό δεν είναι κάτι απαγορευτικό, αλλά πρώτον πιστεύω ότι όντως χρησιμοποιούν τους ηθοποιούς σαν μαϊντανούς, δεύτερον αηδίασα με τους συναδέλφους μου οι οποίοι παρέλασαν όλο το διάστημα των εκλογών από τα κανάλια. Έβλεπα πάρα πολλές φορές οι ηθοποιοί οι οποίοι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους έκριναν μ΄ έναν τρόπο απαράδεκτα ειρωνικό και εύκολο – που τους έκανε ευχάριστους στο κοινό – σύμπαντα τον πολιτικό κόσμο… Και γίναμε ξαφνικά οι ηθοποιοί κριτές των πάντων. Λες κι εμείς είμαστε οι αναμάρτητοι» - τώρα σειρά έχει η … Φατμαγκιούλ!

Ο ηθοποιός Γιώργος Κωνσταντίνου δικαιολογεί την αποστασιοποίησή του από την πολιτική: «Εδώ μιλάμε για έναν λαό που δεν ξέρει τι του γίνεται πολιτικά και για πολιτικούς που δεν ξέρουν τι τους γίνεται στην πολιτική. Ένα μπάχαλο. Μπορεί σε αυτό το μπάχαλο να λάβω μέρος;» - το «στρίβειν» δια της… αδιαφορίας!

Ο 31χρονος Κυριάκος Μητσοτάκης αναφέρει τα εξής για το ενδεχόμενο να ασχοληθεί με την πολιτική: «Δεν είμαι μέσα στην πολιτική από επιλογή σ΄ αυτή τη φάση της ζωής μου. Το διευκρινίζω αυτό. Πιστεύω ότι είναι απαραίτητη και χρήσιμη η επαγγελματική εμπειρία πριν πολιτευτείς. Οι πολιτικοί είναι εδώ για να διαχειρίζονται και να λύνουν καθημερινά προβλήματα και γι΄ αυτό απαιτούνται ικανότητες οι οποίες αναπτύσσονται στο ελεύθερο επάγγελμα. Αυτή τη στιγμή έχω αναλάβει μια πολύ σοβαρή αρμοδιότητα στον επαγγελματικό μου τομέα την οποία θα φέρω εις πέρας. Μετά βλέπουμε» - τώρα βλέπουμε και εμείς την κυνική φύση του νεποτισμού!