Τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα της μεγαλύτερης γιορτής της Ορθοδοξίας

Υπογράφουν
Η Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία &
Η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή 115 Ζωοφιλικών Σωματείων
Σε λίγες μέρες οι περισσότεροι από εμάς θα κάτσουμε στο γιορτινό τραπέζι της Λαμπρής για να απολαύσουμε τον σουβλισμένο οβελία. Ελάχιστοι, όμως, θα σκεφτούν πως και γιατί φτάσαμε να καταναλώνουμε το συγκεκριμένο ζώο τη συγκεκριμένη ημέρα, διαιωνίζοντας έτσι αβασάνιστα μία αιματηρή και άχρηστη παράδοση. Μία παράδοση που προϋποθέτει επτά θανάσιμα αμαρτήματα.
Πρώτο θανάσιμο αμάρτημα: Ένα αιματηρό και παρεξηγημένο θρησκευτικό έθιμο Η λέξη Πάσχα, αραμαϊκά Pasha και εβραϊκά Paseh, σημαίνει πέρασμα. To εβραϊκό Πάσχα σημαίνει το πέρασμα των Εβραίων από την Eρυθρά Θάλασσα στη Γη της Επαγγελίας (Έξοδος), δηλαδή την απελευθέρωση των Εβραίων από τα δεσμά της Αιγύπτου. Μεταγενέστερα, υιοθετήθηκε από τους Χριστιανούς για να γιορτάσει το Χριστιανικό Πάσχα, δηλαδή το πέρασμα του Υιού του Υahve, του Μessiah, από τον θάνατο στην αιώνια ζωή. 

Και όπως στο Εβραϊκό Πάσχα θυσιάζονταν οι αμνοί το αίμα των οποίων έβαφαν τις θύρες τους οι Εβραίοι, έτσι και στο χριστιανικό Πάσχα θυσιάζονται τα δύστυχα αυτά ζώα συμβολίζοντας τη θυσία του κατά Ιωάννη αποκαλούμενου Αμνού του Θεού (1:29), δηλαδή του Χριστού, που με την πράξη αυτή της αγάπης του θέλησε να μας σώσει από τον θάνατο και την αμαρτία.

Ο Χριστός, όμως, ήταν άνθρωπος ή θεάνθρωπος και όχι αμνός. Ο Ιωάννης, προφανώς, χρησιμοποιώντας αυτή τη μεταφορά, ήθελε να περάσει το μήνυμα ότι ο Χριστός θα θυσιαζόταν σαν αμνός για να αίρει τις αμαρτίες μας και να μας χαρίσει την αιώνια ζωή. Θυσιάστηκε, όμως, ο ίδιος. 

Δεν θυσίασε κανένα ζώο στη θέση του, ενώ αντιθέτως έλεγε ότι θέλει έλεος και αγάπη και όχι θυσίες. Είναι πολλές οι αναφορές στις γραφές που μαρτυρούν ότι ο Χριστός δίδασκε η πίστη μας προς το Θεό να εκδηλώνεται με πράξεις αγάπης και όχι με θυσίες. Ο Θεός ζήτησε αγάπη και όχι θυσίες: «...εἰ δὲ ἐγνώκειτε τί ἐστιν, ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν...» (Κ.Δ. Ματθαίος Κεφ. 9.13 & 12.7), «...διότι ἐὰν θύσωσιν θυσίαν καὶ φάγωσιν κρέα κύριος οὐ προσδέξεται αὐτά νῦν μνησθήσεται τὰς ἀδικίας αὐτῶν...» (Ωσηέ 8:13), «Δεν πρέπουν σε χριστιανούς θυσίες μετά τη Θυσία του Χριστού» (Απόστολος Παύλος προς Εβραίους).
Πώς τότε συνδέθηκε η θυσία των αμνών με την Ανάσταση του Κυρίου;

Δεύτερο θανάσιμο αμάρτημα: Γενοκτονία αμνοεριφίων Εκατοντάδες χιλιάδες αμνοερίφια σφάζονται κάθε χρόνο τη Λαμπρή αυτή ημέρα του Πάσχα. Ο αριθμός τους ενδέχεται να φτάνει έως και τα δύο εκατομμύρια σύμφωνα με επίσημα στοιχεία.

Τρίτο θανάσιμο αμάρτημα: Το οδυνηρό ταξίδι προς τον θάνατο Πολλά από τα αρνιά προς σφαγή στοιβάζονται κατά εκατοντάδες σε φορτηγά για να ταξιδέψουν από τον ένα τόπο στον άλλο μέσα σε συνθήκες ασφυκτικού συνωστισμού, χωρίς νερό και φαγητό επί ώρες. Αυτό τους προκαλεί στρες και πανικό, ενώ πολλά από αυτά πεθαίνουν πριν φτάσουν στον προορισμό τους. Τα υπόλοιπα οδηγούνται με κλωτσιές και σπρωξιές στον τόπο του θανάτου τους.

Τέταρτο θανάσιμο αμάρτημα: Η σφαγή των αθώων Τα αρνιά, ως ζώα πράα και ήρεμα, δεν διαθέτουν κανένα φυσικό μηχανισμό για να μπορέσουν να αμυνθούν έναντι όλης αυτής της βαναυσότητας που υφίστανται. Δεν μπορούν να τρέξουν γρήγορα, να πετάξουν ή ακόμα να δαγκώσουν. Το μόνο που μπορούν να κάνουν εκείνη την τραγική στιγμή που απολύουν τη ζωή τους, είναι να βελάσουν με όση δύναμη τους μένει...

Περιμένουν στη μακριά ουρά τρομοκρατισμένα και πανικοβλημένα, οσμίζοντας την οσμή του θανάτου. Η κορτιζόλη (χημική ουσία που προκαλεί καρκίνο στον ανθρώπινο οργανισμό) εκτοξεύεται στα ύψη. Ένα-ένα κρεμιέται με δεμένα τα πίσω του πόδια, ενώ το κοφτερό μαχαίρι ξεσκίζει τη σάρκα τους. 

Το αίμα αναβλύζει και τα ζώα τινάζονται με σπασμούς μέχρι να χυθεί η σταγόνα εκείνη που θα τα παραδώσει στον θάνατο. Ο σφαγέας τα κατεβάζει από το τσιγκέλι και αρχίζει το γδάρσιμο, το ξεντέριασμα και το ξερίζωμα των εσωτερικών τους οργάνων.

Πέμπτο θανάσιμο αμάρτημα: Χωρίς αναισθητικό Οι κτηνοτρόφοι απαιτούν να γίνει η σφαγή των ζώων τους εκτός οργανωμένων σφαγείων για να γλιτώσουν το κόστος. Έτσι, τα περισσότερα αρνιά σφάζονται έχοντας πλήρως τις αισθήσεις τους. Υπενθυμίζουμε ότι πέρυσι ο αρμόδιος υφυπουργός αποφάσισε την εφαρμογή του Π.Δ. 568/1988 σύμφωνα με το οποίο επιτρέπεται η κατ’ εξαίρεση σφαγή αμνοεριφίων στις εγκαταστάσεις των κτηνοτρόφων, εφόσον δεν λειτουργεί σφαγείο στην περιοχή.

Σύμφωνα με τη Διεύθυνση Κτηνιατρικής και την Πανελλήνια ‘Ένωση Κτηνιάτρων Δημοσίων Υπαλλήλων, η σφαγή των αμνοεριφίων σε υπαίθριους χώρους αποτελεί παράβαση των κείμενων διατάξεων περί υγειονομικού Κτηνιατρικού ελέγχου των σφαγίων ζώων και περί προστασίας ζώων και περιβάλλοντος, αλλά και του Π.Δ. 327/1996 (ΦΕΚ 221 Α΄) που αναφέρεται ΡΗΤΑ σε αναισθητοποίηση πριν την σφαγή.

Για την παράνομη σφαγή ζώων σε υπαίθριους χώρους και της εμπορίας των σφαγίων ζώων, υπενθύμισε στο αρμόδιο Υπουργείο μας και η διεθνής φιλοζωική οργάνωση Compassion in World Farming, αναφέροντας ότι «η νομοθεσία της Ε.Ε (Οδηγία του Συμβουλίου 93/119/ΕΚ της 22ας Δεκεμβρίου 1993 για την προστασία των ζώων κατά τη σφαγή ή/και τη θανάτωσή τους) απαγορεύει τη σφαγή εκτός σφαγείου και επιτρέπει παρεκκλίσεις μόνο για τη σφαγή ζώων από τον ιδιοκτήτη προς ιδία κατανάλωση, δεδομένου ότι θα αποφεύγεται οποιαδήποτε περιττή διέγερση, πόνος ή ταλαιπωρία των ζώων κατά τη διακίνηση, τον σταυλισμό, την ακινητοποίηση, την αναισθητοποίηση, τη σφαγή και τη θανάτωση».

Έκτο θανάσιμο αμάρτημα: Τα κακοποιημένα κορμιά σε πλήρη θέαση Στις αγορές, οι κρεοπώλες μοστράρουν τα άψυχα και κακοπαθημένα κορμιά των αμνών και τα εντόσθιά τους, γνωρίζοντας ότι αυτό το θέαμα δεν προκαλεί καμία αισθητική ή ηθική δυσαρέσκεια, αφού άλλωστε το αγοραστικό κοινό είναι εθισμένο σε τέτοιου είδους θεάματα. 

Ακόμα και στη μικρή οθόνη «παρελαύνουν» τα κρεμασμένα από τα τσιγκέλια πτώματα των σφαγιασμένων ζώων με τα τηλεοπτικά πάνελ ειδήσεων να αγωνιούν για του φτωχού το αρνί, ενώ κακόγουστες διαφημίσεις προβάλλουν σε γκρο πλαν τον γδαρμένο, κακοπαθημένο και σουβλισμένο αμνό.

Έβδομο θανάσιμο αμάρτημα: Εβραϊκό έθιμο με ... Οθωμανικές προεκτάσεις: παλούκωμα ή διοβελισμός, κοινώς σούβλισμα
Όλη η παραπάνω βαρβαρότητα φτάνει στο αποκορύφωμά της με το σούβλισμα του δύστυχου ζώου. Ο πάσσαλος ή το παλούκι ήταν σύμβολο της Οθωμανικής κυριαρχίας. Ο θάνατος δια του διοβελισμού προοριζόταν για ειδεχθείς κακούργους ή για όσους αντιστέκονταν στην κρατική εξουσία. 

Η μέθοδος του παλουκώματος αποκαλύπτει τη σαδιστική πλευρά της εξουσίας η οποία σχετίζεται με τη γενετήσια, πατριαρχική ή φαλλοκρατούμενη οθωμανική κυριαρχία. Με άλλα λόγια, η πρακτική του βιασμού των υποταγμένων, το παλούκωμα και άλλα παρεμφερή βασανιστήρια έχουν την ίδια αιτία.

Η εικόνα, όμως, ενός ζώου στη σούβλα είναι από μόνη της βάρβαρη ακόμη και χωρίς να παραπέμπει στους παραπάνω συμβολισμούς.

Ύστερα από όλα τα παραπάνω, πιστεύουμε ότι η γενοκτονία των αμνοεριφίων πρέπει να καταργηθεί την άγια αυτή ημέρα, εάν θέλουμε να μιλάμε για Χριστιανοσύνη και Αγάπη.