Παρέμβαση από Κύπρο: "Θέλω τα όνειρα μου πίσω..."

Γράφει η Πόλυ Χατζηστυλλή
Λεμεσός

Πάντα αυτό ονειρευόμουν! Γιατί μεγάλωσα σε μια οικογένεια γεμάτη αγάπη! Έμαθα ότι σκοπός του ανθρώπου είναι η οικογένεια.Τι πιο όμορφο πράγμα από την ασφάλεια και την χαρά που σου δίνει μια οικογένεια! Είμαι σχεδόν 30 χρονών και τρέμω στην ιδέα να φτιάξω τη δική μου οικογένεια... Πως μπορώ εγώ να φέρω στον κόσμο ένα παιδί χωρίς να μπορώ να του εξασφαλίσω τα απολύτως απαραίτητα; Τα χρόνια όμως περνούν και δυστυχώς δεν έχω την πολυτέλεια να κάνω υπομονή... ως πότε θα μπορώ να έχω την πιθανότητα να μπορώ να γονιμοποιήσω;

Όλοι εσείς είστε τυχεροί, γιατί φτιάξατε τη δική σας, είδατε τα παιδιά σας να μεγαλώνουν, κάποιοι με τα απολύτως απαραίτητα, κάποιοι με υπερβολές ...όμως είχατε την ευκαιρία να ονειρεύεστε γιαυτά... φυσικά, στη πορεία με μεγαλεία... δουλεύαμε όλοι εμείς για να μην σας λείψει τίποτα... Εμένα όμως γιατί μου στερείτε αυτό το όνειρο; Γιατί μας προδώσατε;

ΝΑΙ! Δυστυχώς είστε όλοι προδότες !! Τι να πω; Πως νιώθετε;  Αναρωτιέμαι φυσικά αν νιώθετε...

Είναι απίστευτο,πως ακόμα ασχολούνται με τις διαφορές πολιτικών κομμάτων, και για το χρέος ΤΟΥΣ, καλούμαστε εμείς να υποβαθμίσουμε τις ζωές μας, να εγκαταλείψουμε την κοινωνία, να πουλήσουμε σιγά σιγά ολόκληρη την Κύπρο .. ΝΤΡΟΠΗ...

Ελπίζω η αγανάκτηση μας να φοβίσει τους πολιτικούς που τα κάνανε θάλασσα...

Δεν με νοιάζει πόσα χρωστάνε, να τα βρουν όπως τα φάγανε... Δεν φταίμε εμείς για την ανώριμη στάση τους και για την ευθυνοφοβία που τους διακατέχει...

Εγώ ψήφιζα κάποιους για να ζω καλά, αφού έτσι υποσχόντουσαν...
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ...

Ποτέ δεν ξαναβάζω το χέρι μου σε ψηφοδέλτιο!

Δεν με νοιάζει πως έφτασαν ως εδώ.  Είχαν πολλές ευκαιρίες..  Δεν έγιναν όλα σε 2 μέρες. (Ας μην μας θεωρούν βλάκες όπως μας θεωρεί σχεδόν όλος ο κόσμος.) Απέτυχαν όμως και είμαι αγανακτισμένη.

Αγανακτισμένη που με σταμάτησαν να κάνω όνειρα, που υποτίθεται τα όνειρα είναι δωρεάν...τουλάχιστον κάποτε ήταν!!! Και αυτό μας το στερούν.

Δεν με νοιάζει ποιοι θα αναλάβουν την ευθύνη, αλλά θέλω τα όνειρα μου πίσω...
Πως θα ζήσουμε;
Πως?;

Να πληρώσω και γω και όλοι μας το χρέος που έκαναν, για τις πολυτέλειες που ζητούσαν.Να πληρώσουμε όλοι μας, που εμείς δουλεύουμε για να ζούμε μια ζωή γεμάτη αξιοπρέπεια χωρίς υπερβολές. Όλοι αυτοί που δούλευαν μια ζωή ολόκληρη, για να μπορέσουν να δουν τα παιδιά τους ευτυχισμένα, να τα δουν να παντρεύονται, να κάνουν τη δική τους οικογένεια. 

Να πληρώσουμε... Αλλά να "πληρώσουν" και αυτοί τα λάθη τους. Τα λάθη που μπορεί να με κάνουν να χάσω την πατρίδα μου.Την πατρίδα που ο πατέρας μου κάποτε πολέμησε γι’ αυτήν και τώρα αυτοί, την πρόδωσαν με τον χειρότερο τρόπο...

ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΥΩ...

Μακάρι ο Θεός να μην μας δώσει όσα μπορούμε να αντέξουμε....

Θέλω απλά να ακουστώ και γω...

Θέλω τα όνειρα μου πίσω...