Κιλκίς 2039 μ.Χ. (Τρίτο μέρος)

Γράφει ο Πάνος Μαύρος

Αυτές τις μέρες είναι ευκαιρία να ξεκουραστώ λίγο. Μπαϊράμι έχουμε. Επίσημη θρησκεία μας είναι πλέον το ΙΣΛΑΜ. Λέγεται ότι κάποτε εδώ ζούσαν κυρίως Χριστιανοί. Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι αυτή η θρησκεία, αλλά άκουσα πως ήταν φανατικοί, εσωστρεφείς, αντίθετοι με κάθε τι νέο, καινούργιο, άγνωστο. Ήταν δογματικοί με πατρίδες, ιδεολογίες, ηθικές και άλλα κουφά. 

Να φανταστείτε ότι έφτασαν στο σημείο να διαδηλώνουν για ταυτότητες. Είχαν λέει ένα χαρτί ο καθένας που δήλωνε ποιος είναι. Έχω δει μια τέτοια σε κάποιο μουσείο. Καλά μιλάμε ότι τότε οι άνθρωποι πρέπει να ήταν νεάντερτάλ. Εγώ έχω εμφυτευμένο το μικροτσίπ στο χεράκι μου και κάνω ότι θέλω. Ψωνίζω πουλάω, αγοράζω, πληρώνω τράπεζα, μπαίνω στο σπίτι μου, πληρώνω διόδια. Νιώθω ελεύθερος. Είμαι απαλλαγμένος από χαρτιά, κάρτες, χρήματα και οποιονδήποτε έλεγχο για να αποδείξω ποιος είμαι, που πάω, τι θέλω να κάνω. 

Τι χαζοί που ήταν τελικά αυτοί οι Χριστιανοί. Ευτυχώς ήρθαν μετά το 1995 λαοί από παντού, και κυρίως ανατολικά, και έφεραν νέο πνεύμα. Λαοί με κουλτούρα, πολιτισμό, σεβασμό στον άνθρωπο, το περιβάλλον, οικονομικά εύρωστοι, όχι λιγούρηδες σαν τους ντόπιους, και άλλαξε η κατάσταση. Πολυπολιτισμός νομίζω λέγεται. Μπαϊράμι λοιπόν γιορτάζουμε αυτές τις μέρες στο κεντρικό τζαμί του Κιλκίς απέναντι από το 3ο Δημοτικό Σχολείο. Λένε ότι εκεί ήταν μια Χριστιανική Εκκλησία για 15 μάρτυρες. Τι μάρτυρες; Μάρτυρες υπεράσπισης; 

Μάρτυρες κατηγορίας; Εγώ μόνο τέτοιους μάρτυρες ξέρω.Εκεί λοιπόν, κάποιοι φανατικοί από αυτούς που δεν δέχονταν ότι η κατάσταση είχε αλλάξει και ότι η ιστορία γύρισε σελίδα λέγεται πως οργάνωναν επανάσταση με τρομοκρατικές προθέσεις.. Άσε που έκαναν και σατανικές λατρείες. Κάποιοι γείτονες από καλές οικογένειες, από Τσετσενία και Τουρκία, είπαν πως είδαν βράδυ κάποιους από αυτούς με έναν μαυροφορεμένο με μούσι να ψάλουν και με κάτι λιβάνια που βρωμούσαν, να λένε πως θα φάνε το σώμα και θα πιουν το αίμα ενός τύπου. Χριστό νομίζω τον είπαν. Καλά μιλάμε ότι οι τύποι ήταν ΨΥΧΩ. Συγκρίνεται το Ισλάμ με αυτούς τους παρανοϊκούς; 

Να φανταστείτε ότι μιλούσαν συνέχεια για Αγάπη και Υπομονή. Τι υπομονή ρε; Έσφαλες; Χατζάρα!!!! Όχι παίζουμε. Ακούς αγάπη!!!! Αρχηγός ήταν κάποιος Νατσιός. Αρχιμαφιόζος που με τη γλώσσα του «πυροβολούσε». Σε μια νύχτα τα ισλαμικά παλικάρια τους τιμώρησαν όπως τους άρμοζε: Κόψιμο της γλώσσας τους και των χεριών τους, γι αυτά που έλεγαν και έγραφαν. Η εκκλησία όλως τυχαίως κατεδαφίστηκε από έκρηξη υγραερίου, όπως δήλωσε ο διοικητής πυροσβεστικής Κιλκίς Ντιμίτρι Καλαζνίκοφ, παιδί βουλγάρων μεταναστών. Ωραία χρόνια ζούμε σήμερα το 2039 στο πολυπολιτισμικό Κιλκίς. Με την επικράτηση του Ισλάμ, όλα έχουν αλλάξει. Άλλο επίπεδο. 

Τι κουλτούρα, τι πολιτισμός, τι δικαιοσύνη έχουν οι σημερινοί Κουλτουριάρηδες, δημοσιογράφοι και υπερασπιστές της ελευθερίας της έκφρασης.(Αν τολμάνε ας διαφωνήσουν μαζί μας). Όχι όπως παλιά το 2012. Άκουσα ότι και τότε υπήρχαν κάποιοι αυτόκλητοι υπερασπιστές της ελευθερίας, στον λόγο, στην τέχνη, σε όλα. Αρκούσε να μην έθιγε τα δικά τους πιστεύω και συμφέροντα. 

Μου είπαν μια ιστορία που συνέβη το 2004 και 2006.Το 2004 λοιπόν, κάποιος απίθανος αυτοαποκαλούμενος καλλιτέχνης ζωγράφος, πανάγνωστος στο ευρύ κοινό (λίγοι μπορούσαν να καταλάβουν την καλλιτεχνική του φλέβα, μεταξύ αυτών και οι γνωστοί υπερασπιστές της ελεύθερης έκφρασης) χρηματοδοτούμενος από το ελληνικό κράτος, έκανε ένα αριστούργημα ζωγραφικής: «ένα πέος να ξεφτιλίζει έναν Σταυρό». Ο Σταυρός μου είπαν ότι ήταν το σύμβολο κάποιας θρησκείας, της Χριστιανικής νομίζω. 

 Όταν κάποιοι αντέδρασαν ότι θιγόταν το σύμβολο της πίστεως τους και ότι ήταν απαράδεκτο και χωρίς ίχνος σεβασμού, εκεί έγινε το έλα να δεις: « Τι μεσαίωνα τους είπαν, τι ιερά εξέταση, τι οπισθοδρομικούς που δεν ξέρουν από τέχνη, τι κανίβαλους που εναντιώνονται σε κάθε τι πρωτοποριακό». Και κερατάς και δαρμένος που λέει και η παροιμία. Τέλος πάντων τα πράγματα ησύχασαν. Οι υπερασπιστές πάντα συνέχιζαν να μάχονται όμως, πάντα ήθελαν την επικράτηση του καλού και του δικαίου. π.χ. Έλεγαν αγαπώ την Ελλάδα; Αμόκ αυτοί. Όχι εθνικισμοί και μισαλλοδοξίες. 

Έλεγες σημαία; Αφρούς αυτοί. Έλεγες πατρίδα; Κούτες τα ηρεμιστικά. Όλοι είμαστε αδέλφια, μια γη, ένας κόσμος. Να ζήσουν όλοι εδώ έλεγαν. Χωράμε; Ρατσιστής είσαι και ρωτάς αν χωράμε; Βέβαια, είχαν δίκιο. Χωρέσαμε τελικά, διότι έφυγαν αηδιασμένοι οι ντόπιοι. Έλεγες Θρησκεία; Κάτω ξεροί αυτοί (Αναχρονιστικό πράμα η Θρησκεία). Και έρχεται η ευλογημένη μέρα το 2006. Πάνε 33 χρόνια τώρα. Τι ευτυχία Θεέ μου. Επιτέλους μπήκαν τα πράγματα στη θέση τους. Κάθε κατεργάρης μπήκε στον πάγκο του. Είναι κάποιες στιγμές που πρέπει να αποφασίσεις τελικά ποιος είσαι και με πια πλευρά είσαι. Από εδώ; Από εκεί; Πουθενά; Μια εδώ, μια εκεί όπου «φυσάει» ο άνεμος;

 Όπου σε βολεύει και σε συμφέρει; Όπου λέει η καρδιά σου;Κάπου στη Δανία λοιπόν, κάποιες εφημερίδες, το 2006, δημοσίευσαν κάποιες γελοιογραφίες όπου σατίριζαν την Θρησκεία του Ισλάμ και συγκεκριμένα τον Μωάμεθ. Το δημοσίευσες καλέ, ανεκτικέ, Ευρωπαίε δημοσιογράφε; Τώρα κάτσε να δεις που σε πονεί και που σε σφάζει. Έθιξες τη θρησκεία μου; Λέει ο ισλαμιστής (και πολύ σωστά λέει). Τότε θα τηρηθούν οι προβλεπόμενες διαδικασίες. Φωτιά και τσεκούρι δηλαδή. Απειλές, ύβρεις, κάψιμο κτιρίων, διαδηλώσεις, φόνος Καθολικού Ιερέα στην Τουρκία (γιατί πέρασε στα ψιλά;). Γιατί όλα αυτά; 

Διότι εκδόθηκε ένα κόμικ-γελοιογραφία με τον Μωάμεθ. Και οι υπερασπιστές της ελευθερίας του λόγου; Μούγκα. Κάτσε να λουφάξουμε σου λέει, γιατί αυτοί είναι ικανοί να μας σφάξουν στο γόνατο. Εμείς θα κριτικάρουμε μόνο τους Χριστιανούς. Αυτοί είναι αρνιά και ακίνδυνοι. Άσε που διαδίδουμε ότι είναι λύκοι. Που να μπλέξουμε τώρα και να εναντιωθούμε με τους παλαβούς. Δυο μέτρα και δυο σταθμά λοιπόν από τους υπερασπιστές της ελευθερίας. Από φόβο; Ίσως. Δανέ, Σουηδέ, Έλληνα, Ευρωπαίε, όπως έστρωσες, κοιμήθηκες. Και που είσαι ακόμα. Ακόμα δεν είδες τίποτα.

 Οι απρόσκλητοι επισκέπτες σου που θα μείνουν μόνιμα, έφυγαν από τον τόπο τους για ένα καλύτερο μέλλον. Στην κόλαση ζούσαν, του Θρησκευτικού φονταμενταλισμού, της φτώχειας, της απαξίωσης του σεβασμού στην ανθρώπινη ύπαρξη (ειδικά οι γυναίκες).Όσο καθάριζαν wc και έκαναν τις βρομοδουλειές που δεν δεχόσουν να πας ήταν καλά; Τους χάιδευες για να σε υπηρετούν για ένα κομμάτι ψωμί και όλα πήγαιναν καλά. Μόλις όμως έκανες το φάουλ να τους θίξεις τα ιερά τους άρχισαν τα όργανα. Θα μιλάει πλέον ο νόμος της Χατζάρας. Καλή η ανεκτικότητα, αρκεί να μη θίγει εμάς…Διαβάστε το δεύτερο μέρος

Διαβάστε το πρώτο μέρος