Ήδη κηδεύτηκε στην Κορώνα και από τον Ι.Ν. Αγίων Αποστόλων ο π. Θεοδόσιος Παρασκευόπουλος 78 ετών, με 38 χρόνια ιερατικής υπηρεσίας, έγγαμος, πατέρας τεσσάρων θυγατέρων, για χρόνια πνευματικός-εξομολόγος στην τοπική μας Εκκλησία. Ενέπνεε στους πάντες ποιμαντική σοβαρότητα, πίστη και ήθος, διάθεση ολοκληρωτικής προσφοράς και εκκλησιαστικό φρόνημα, τ.ε. εκκλησιαστική κοινωνικότητα με επίκεντρο τη λατρευτική κοινωνία με το Θεό.
Εκτός από πολυάριθμη ομάδα συλλειτουργών ιερέων και διακόνων και πλήθος εκκλησιάσματος από τα δύο χωριά και όλη την περιφέρεια, παραβρέθηκαν και ο Αντιπεριφερειάρχης Κιλκίς κ. Χ. Γκουντενούδης και ο Δήμαρχος Παιονίας κ. Αθ. Λαπόρδας και άλλοι πολλοί εκ των τα πρώτα φερόντων στην πολιτική κονίστρα.
Η ομιλία του Μητροπολίτη Γουμενίσσης Δημητρίου αποτύπωνε εξομολογητικά και διδακτικά την πεποίθηση όλων ότι ήταν ένας ευσυνείδητος εργάτης του αμπελώνος του Κυρίου. Η ομιλία αυτή απετέλεσε ένα κατευόδιο τιμής για τον απερχόμενο Εφημέριο-Πνευματικό. Παραθέτουμε εις μνήμην της πολύτιμης προσφοράς του κοιμηθέντος Ιερέως ένα μικρό απόσπασμα:
«…Υπήρξε ένας από τους καλύτερους “Ιεροκήρυκες” της Μητροπόλεώς μας! Επαναλαμβάνω· υπήρξε ένας από τους άριστους συνεργάτες “Ιεροκήρυκες” της Μητροπόλεώς μας! Ιεροκήρυκας ήταν: των τιμίων έργων, του ευλαβούς ήθους, της ακλόνητης πίστης, της καθημερινής λατρείας, της ιεροπρεπούς σοβαρότητος, της καθαρής και ευθείας καρδιάς, της ολόψυχης προσφοράς. Τέτοιος ιεροκήρυκας υπήρξε, των γεμάτων έργων, όχι των άδειων λόγων.
Και στο πρόσωπό του, στη ζωή του, στην ιερατική του αναστροφή μπορούμε να βασισθούμε και, δίχως πολύν φόβο, να θυμηθούμε και να διδαχθούμε από την διδασκαλία του Χριστού μας (του Δημιουργού, του Σωτήρος, του Κριτού μας): “Δεν θα σωθεί κοντά μου όποιος με ομολογεί με τα λόγια του μονάχα, αλλά εκείνος που εφαρμόζει το θέλημα του Πατρός μου του εν ουρανοίς”. Δεν αρκεί να ψιθυρίζει το στόμα μας το “Πάτερ ημών”· πρέπει να το βροντοφωνάζει όλη η ζωή μας. Τέτοιος “Ιεροκήρυκας” υπήρξε ο παπα-Θεοδόσης. …
…Κάποια από τις πολλές φορές που επισκεπτόταν στο Άγιον Όρος τον μακαριστό Γέροντα Παΐσιο του ειπώθηκε: «Εσένα μια μέρα η Εκκλησία θα σε τιμήσει, δίνοντάς σου τον Τίμιο Σταυρό και το ιερό επιγονάτιο»!
Πέρασαν τα χρόνια χωρίς να αναφέρει σε κανέναν οτιδήποτε σχετικό. Το φύλαγε ως μύχιο μυστικό στην καρδιά του. Αυτή η πρόρρησή του εκπληρώθηκε κατά τον εγκαινιασμό του ναού των Αγίων Αποστόλων Κορώνας. Τότε μου εκμυστηρεύθηκε με πολλή συγκίνηση τα λόγια του εν ασκήσει και αρετή διαπρέψαντος Γέροντος Παϊσίου.
Όντως έγινε Σακελλάριος, έγινε Σταυροφόρος Οικονόμος, έγινε Εξομολόγος και Πνευματικός. Τώρα τελευταία, με ξέχωρο τρόπο, πήρε και άλλο ένα αξίωμα· το αξίωμα και τον βαθμό του πόνου και της αρρώστιας και της έντονης σωματικής και ψυχικής θλίψεως! Φορούσε τον σταυρό στο στήθος· εφόρεσε και τον σταυρό του πόνου μέχρι βαθιά-βαθιά στην καρδιά και στην ψυχή του! …
… Αγάπησε την Εκκλησία, αγάπησε το κάλεσμα του Θεού και την εντολή του Θεού, έδωσε τον εαυτό του ολοκάρδια. Το διαλαλούν οι δύο πανέμορφες Εκκλησίες, του Ειρηνικού και της Κορώνας. Όταν αγαπάς με την καρδιά σου, δημιουργείς, συνέχεια δημιουργείς και προσφέρεις. Όταν οι διάδοχοι θα παρακαλούν τον Σωτήρα “αγίασον τους αγαπώντας την ευπρέπειαν του οίκου σου”, θα θυμούνται τον παπα-Θεοδόση που κυριολεκτικά αγάπησε την ευπρέπεια αυτών των δύο ναών. Αυτές οι αποδείξεις μένουν σε μας, διδάγματα ποιμαντικού και λατρευτικού χρέους. …».
ορφανεψε το χωριο μου
ΑπάντησηΔιαγραφήαναντικαταστατος
Πολύ πρίν ακόμα φανεί το φώς του λυκαυγούς, σε θυμάμαι, έπαιρνες το χαρτοφύλακα με τα Άμφια σου και το φακό, για να βλέπεις το δρόμο καθώς κινούσες να πας από την Κορώνα στο Ειρηνικό με τα πόδια για να τελέσεις τη Θεία Λειτουργία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά τα βήματά σου, 38 χρόνια τα μετρούσε, παππού μου, ένα ένα ο Κύριος μας στους Ουρανούς.
Τώρα λοιπόν που έφυγες, είμαι σίγουρος πως ο Κύριος μας, σου έπλεκε μεγάλο στεφάνι στη Βασιλεία του.
Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να βρίσκομαι εκεί τις δύσκολές σου ώρες.
Σε ζηλεύω γιατί έφυγες έτοιμος. Έτοιμος και σίγουρος για αυτό που θα δείς επάνω.
Τόσα χρόνια πνευματικός, μία Αγία Λαβίδα στα χέρια του Κυρίου μας, ένα Ιερό Σκέυος που κρατούσε ο ίδιος ο Χριστός μας για να δίνει άφεση αμαρτιών στα πνευματικά σου παιδιά.
Και ο Κύριος δεν αφήνει τους δικούς του ανθρώπους μόνους.
Είμαι σίγουρος πως σε πήρε στην αγκαλιά Του, σού έδωσε το μεγάλο στεφάνι και σε αξίωσε να είσαι μεγάλος πολίτης της Βασιλείας Του.
Αυτό το μήνυμα είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω από εδώ που βρίσκομαι.
Προσεύχομαι ο Κυριος να Αγιάσει την ψυχή σου.
Τόσα χρόνια, ένας Πρέσβης της Βασιλείας του Θεού…
Τώρα σε παρακαλώ, πρέσβεβε εμάς εδώ κάτω, εμπρός στον Άγιο Θρόνο Του Κυρίου μας.
Ζήσε τη Ζωή την αληθινή. Αυτή που κήρυττες τόσα χρόνια.
Θα σε άγαπώ για πάντα, έως το τέλος των ημερών μου.
Κ.Κ