Σήμερα, είμαι ρατσιστής

Tου Σταύρου Βιτάλη,

Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου
Σήμερα, ο υπογράφων, αισθάνεται και είναι ρατσιστής. Το δηλώνει δε δημοσίως και εν γνώσει των συνεπειών του νόμου, επαφιόμενος στην απόλυτη διακριτική ευχέρεια του εισαγγελέα, ο οποίος μπορεί να ενεργοποιήσει τον σχετικό νόμο «περί εχθροπάθειας» και να προχωρήσει στα δέοντα.  Μπορεί η «μπάλα» να πιάνει και τον σεβαστό δάσκαλο Νίκολας Χάμοντ, τον Σαίξπηρ, τον Μπάϋρον και πολλούς ακόμη σπουδαίους Εγγλέζους επαναστάτες και διανοητές, αλλά το συναίσθημα είναι βαρύ, πολύ βαρύ και δεν μπορεί παρά να ξεχειλίσει.
Έχουμε λοιπόν και λέμε, γι’ αυτόν τον τόπο, όπου: Η δολοπλοκία, η κακογουστιά, η κουτοπονηριά, το μίσος για κάθε τι αρμονικό και ωραίο, η απανθρωπιά, τα εγκλήματα, η ρηχότητα, η ανοησία, ο υπερφίαλος εγωισμός, η μικροψυχία, η έλλειψη ταυτότητας, η αμορφωσιά και ότι εν πάση περιπτώσει σκοτεινό και άθλιο μπορεί να κουβαλά η ψυχή του ανθρώπου, είναι χαρακτηριστικό του.
· Αυτοί που ξεκίνησαν το δουλεμπόριο.
· Αυτοί που κατέσφαξαν τους Αμερικανούς επαναστάτες.
· Αυτοί που δολοφόνησαν μαζικά τους Ινδούς «πασιφιστές» του μεγάλου Μαχάτμα Γκάντι.
· Αυτοί που ισοπέδωσαν τις Μαλβίνες (Φόλκλαντ κατ’ αυτούς).
· Αυτοί που αιματοκύλισαν τη Βόρεια Ιρλανδία.
· Αυτοί που δεν άφησαν στις αποικίες τους, παρά μόνο χαλάσματα.
· Αυτοί που έστησαν τον εμφύλιο στην Ελλάδα.
· Αυτοί που διχοτόμησαν την Κύπρο.
αυτοί, αυτοί, αυτοί, πήραν χθες το Ολυμπιακό πνεύμα και το πέρασαν στα μέτρα τους: Ένα απέραντο θλιβερό καρακιτσαριό, εκφρασμένο στον μέγιστο βαθμό από την μίζερη γριούλα-βασίλισσά τους και από ένα απέραντο και διαρκές βασανιστήριο ασχήμιας, φτύνοντας κατάμουτρα ότι καθαρό, καλόν κ’ αγαθόν, έρχεται από τα βάθη του αιώνα και από την αρχαία – Άμεση – Αθηναϊκή Δημοκρατία.
Δεν είχαν, ούτε έχουν φυσικά τίποτε να επιδείξουν. Έπραξαν λοιπόν, αυτό που πάντα έπρατταν στην ιστορία τους:
· Γλοιώδεις αναφορές σε όσους είχαν ή έχουν σήμερα «οικονομική δύναμη» . Έτσι, ξεκίνησαν με τον ύμνο στην Ιερουσαλήμ, προχώρησαν στα ταιριασμένο με τις πολυεθνικές δισκογραφικές εταιρίες μπάμπα-μπούμπα τους, και ολοκλήρωσαν με τον ογδοντάχρονο Πωλ Μακάρντνευ. Σκιά των Μπήτλς, ο οποίος δεν είχε καν το θάρρος να στείλει ένα τουλάχιστον παγκόσμιο μήνυμα ειρήνης, τραγουδώντας το Imagine.
· Ξιπασιά και ασχήμια στις αισθητικές τους επιλογές στην τελετή έναρξης.
· Απόλυτη περιφρόνηση στο Ολυμπιακό Φως, από το οποίο άναβαν τα τσιγάρα τους.
· Καμία αναφορά στο αθάνατο πνεύμα της ομορφιάς της «ειρηνικής συνύπαρξης των Λαών» που αντιπροσωπεύει η Ολυμπιακή Ιδέα.
Αυτοί ήταν και παραμένουν οι Εγγλέζοι. Βλέπουμε φυσικά και τα παιδιά τους, τη νεολαία τους, να σέρνεται μεθυσμένη στα νησιά μας, να αφοδεύει δημοσίως, να περιφρονεί τις τοπικές κοινωνίες, να δείχνει στην παγκόσμια κοινότητα των «τριτοκοσμικών», τον «πολιτισμό των Δυτικών κοινωνιών».
Αυτή ήταν, είναι και θα παραμείνει η Αγγλία, η Μεγάλη Βρετανία, η Γηραιά Αλβιών ή όπως αλλιώς ονομάσθηκε στο ιστορικό της διάβα, η χώρα των Αγγλοσαξώνων. Δικαιώνοντας τον Αρχικαπετάνιο του ΕΛΑΣ, Άρη Βελουχιώτη, ο οποίος στρεφόμενος στους αντάρτες του και αναφερόμενος στους Άγγλους αξιωματικούς, Μάγιερς και Γκούντχαουζ, είπε: «Οι Εγγλέζοι θα σας σφάξουν όλους σαν αρνιά… όλα τα γουρούνια, την ίδια μύτη έχουν…». Και δικαιώθηκε ιστορικά. Άσχετα αν συμφωνεί κανείς ή όχι, με την πορεία και τις επιλογές του αρχηγού των ατάκτων ανταρτών του ΕΛΑΣ: Αυτή είναι η Αγγλία, αυτοί είναι οι Αγγλοσάξωνες.