Καταγγελία των Συνεργαζόμενων Εκπαιδευτικών Κινήσεων για την πλειοψηφία του Δ.Σ. της Ε.Λ.ΜΕ. Κιλκίς (ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ, “Ανεξάρτητοι”)

Συναδέλφισσες-οι,
βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να καταγγείλουμε την πλειοψηφία του Δ.Σ. της Ε.Λ.ΜΕ. Κιλκίς (ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ, “Ανεξάρτητοι”) για την ανακοίνωση που εξέδωσαν τη Δευτέρα 5/2 σχετικά με την ομαδική αποβολή των μαθητών-τριών από το Δ/ντή του 2ου ΓΕΛ Κιλκίς για τη συμμετοχή τους στην πορεία, την οποία διοργάνωναν φορείς και συλλογικότητες της πόλης ενάντια στην επιχειρούμενη μεταλλευτική εκμετάλλευση σε περιοχές του Ν. Κιλκίς.
Οι συγκεκριμένοι συνάδελφοι, χωρίς κανένα ίχνος αναφοράς στην ανακοίνωσή τους στους μαθητές-τριες μας, που είχαν το σθένος να συμπαραταχθούν μαζί με την υπόλοιπη κοινωνία οργανωμένα και συλλογικά και όχι “μεμονωμένα, αποσπασματικά και επομένως αναποτελεσματικά”, όπως βιάζονται να αποφανθούν στο κείμενό τους, και να βιώσουν έτσι στην πράξη το κοινωνικό μάθημα της αλληλεγγύης και της αγωνιστικής διεκδίκησης, με λόγο και ύφος που παραπέμπει σε άλλες εποχές, ουσιαστικά σφυράνε αδιάφορα και αφήνουν ακάλυπτους τους μαθητές.
Η απόφαση του Δ/ντή να τους τιμωρήσει μπορεί να εμφανίζεται ως σύννομη, όπως λένε, αλλά είναι ηθικά και παιδαγωγικά καταδικαστέα. Το θέμα της συμμετοχής των μαθητών στην πορεία συνιστά πολιτική πράξη και, συνεπώς, και η απόφαση της τιμωρίας είναι μια πολιτική απόφαση, που δυστυχώς εγγράφεται στο πλαίσιο ενός τιμωρητικού και εκφοβιστικού τρόπου άσκησης της εξουσίας απέναντι στις κινητοποιήσεις των μαθητών, με βαθύτερο στόχο τη φίμωση και την καταστολή τους.
Ο αυταρχικός τρόπος διοίκησης απέναντι στους μαθητές, όσο μένει αναπάντητος, και μάλιστα και από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, και πόσω μάλλον από το θεσμικό συνδικαλιστικό τους όργανο, όπως είναι η Ε.Λ.ΜΕ., θα έχει ως επόμενο στόχο τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, όταν αντίστοιχα και εμείς, κόντρα στις επιθυμίες και τις όποιες “σύννομες” αποφάσεις της διοίκησης και του υπουργείου, διεκδικήσουμε την προσωπική και επαγγελματική μας αξιοπρέπεια, που τόσο έχει καταρρακωθεί τελευταία.
Όταν η Ε.Λ.ΜΕ. δε βρίσκει να πει ένα λόγο για ένα κομμάτι της κοινωνίας, το πιο ζωντανό και μαχητικό, όπως αυτό της νεολαίας, που μας δείχνει το δρόμο, το οποίο με τον αυθορμητισμό που το διακρίνει, αφουγκράζεται τη συσσωρευμένη αγανάκτηση της κοινωνίας και κινητοποιείται, αντιδρώντας στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης που τους ετοιμάζουμε εμείς, οι “σημαντικοί ενήλικοι”, τότε η πολιτική κριτική και παρέμβαση σύσσωμης της Αριστεράς είναι θεμιτή και επιβεβλημένη.
Θα υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο το δικαίωμα των μαθητών να αγωνίζονται για καλύτερες συνθήκες στην εκπαίδευση και στη ζωή αυτών και των οικογενειών τους και θα σταθούμε δίπλα τους ως σύμμαχοι στον αγώνα τους και όχι σαν τιμωροί που τους κουνάνε το δάχτυλο, γιατί δεν έχουν “γνώση και άποψη για τα φλέγοντα θέματα της κοινωνίας, αφού ενημερωθούν και αφού διαμορφώσουν μια ολοκληρωμένη και κριτικά ισχυρή άποψη”, όπως γράφουν οι τιμητές-συνάδελφοι!
Η συνδικαλιστική τακτική των συγκεκριμένων συναδέλφων, οι οποίοι χάνουν την ουσία από απόγνωση, για λόγους παραταξιακής επιβίωσης, και προβαίνουν σε αήθεις χαρακτηρισμούς απέναντι σε εκλεγμένους εκπροσώπους του κοινοβουλίου και των συναδέλφων, χαρακτηρίζοντάς τους “προβοκάτορες και πολιτικούς αριβίστες, ψηφοθήρες και δημαγωγούς, οι οποίοι δεν έχουν θέση στο χώρο του σχολείου και στη σχολική ζωή”, είναι τα ηθικά αποκαϊδια του κυβερνητικού συνδικαλισμού, που όλα τα προηγούμενα χρόνια, σε αγαστή συνεργασία με τη διοίκηση και τις κυβερνήσεις, οδήγησαν στη σημερινή μαύρη πραγματικότητα. Όσο, μάλιστα, αγριεύει η πολιτική των κομματικών τους σχηματισμών τόσο πιο μεγάλος θα είναι και ο κατήφορός τους!
Δεν μας εκπλήσσουν, λοιπόν, αυτές οι τακτικές και επιστρέφουμε τους χαρακτηρισμούς στους κομματάρχες, καιροσκόπους και κολαούζους της κάθε εξουσίας, που συστηματικά μπλοκάρουν την έκφραση της οργής του κλάδου, που έταζαν στους συνάδελφους λαγούς με πετραχήλια-αυξήσεις το προηγούμενο διάστημα, που σπέρνουν την ηττοπάθεια και την υποταγή και διαγκωνίζονται για να εξασφαλίσουν τη θεσούλα τους και στο επόμενο σκηνικό.
Συνάδελφοι που δεν νιώθουν την ανάγκη να διδάξουν έμπρακτα στους μαθητές-τριες τους αξίες, αρχές, ιδανικά και συναισθήματα και να τους υπερασπιστούν χωρίς περιστροφές και προϋποθέσεις, όταν το σχολείο πραγματικά βγαίνει στην κοινωνία και ενώνεται μαζί της, όπως ζητάνε και οι ίδιοι, για ποια “παιδαγωγική ηθική” μιλάνε; Τους παραδίδουμε στη χλεύη του κλάδου για το γεγονός ότι με τέτοιες τακτικές αξιώνουν να χαρακτηρίζονται ως “εκπαιδευτικοί”.
Ζητάμε από το Δ./ντή του 2ου ΓΕΛ Κιλκίς να μην προσμετρήσει τις απουσίες της αποβολής στο σύνολο των απουσιών των μαθητών, να ζητήσει συγγνώμη για την ενδεχομένως βεβιασμένη και παιδαγωγικά αδόκιμη τιμωρία και καλούμε το Δ.Σ. της Ε.Λ.ΜΕ. να προχωρήσουμε σε περαιτέρω δράσεις ενημέρωσης και αγώνα των μαθητών και της τοπικής κοινωνίας, από κοινού με άλλους φορείς, για το φλέγον ζήτημα των μεταλλείων.
Συνάδελφισσες-οι,
οι παρατάξεις που λάμπουν διά της αδράνειας και της απραξίας τους, που διοργανώνουν χορούς και πανηγύρια για τους συναδέλφους πια των 600 ευρώ και νιώθουν, μάλιστα, την ανάγκη να καλέσουν σε αυτές τις εκδηλώσεις και βουλευτή του ΠΑΣΟΚ που υπερψήφισε τα μνημόνια, είναι οι ίδιες για τα πανηγύρια! Μέχρι και η Διαμαντοπούλου ζήτησε συγγνώμη για την έκφραση πρόθεσης να τιμωρήσει τις μούντζες των μαθητών, αδειάζοντας ουσιαστικά τους αμετανόητους συναδέλφους, που υπερασπίζονται ακόμη, σε αυτές τις μαύρες εποχές, την πειθάρχηση των μαθητών στην “ηθική, πνευματική και πολιτική αγωγή” κατά πως αρέσει στις φανερές και κρυφές εφεδρείες του συστήματος.
Στον πολιτικό συντηρητισμό και σκοταδισμό που τους διακρίνει πρέπει να τους επιστρέψουμε τη συσπείρωση, τη μαζικότητα και τη δυναμική διεκδίκηση της ζωής που μας υποθηκεύουν οι παρατάξεις και τα κόμματά τους.
Το σημαντικότερο μάθημα είναι ο συλλογικός αγώνας μαθητών, καθηγητών και εργαζόμενων γονέων για μια δίκαιη κοινωνία
ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΚΙΛΚΙΣ
Γιώργος Ξενέλης, Αντιπρόεδρος Ε.Λ.ΜΕ..
Κατερίνα Αγγίσταλη, μέλος Δ.Σ.