 |
Ο Τούρκος εκδότης και ακτιβιστής Ραγκίπ Ζαράκολου |
Το καλοκαίρι που μας πέρασε είχε επισκεφθεί την Καβάλα και είχε μιλήσει σε εκδήλωση για την γενοκτονία των Ποντίων. Λίγο αργότερα, τον Νοέμβριο, είχε συλληφθεί στην Τουρκία για φημολογούμενες σχέσεις που είχε με το ΡΚΚ. Ο λόγος για τον Τούρκο εκδότη και ακτιβιστή Ραγκίπ Ζαράκολου (Ragip Zarakolu), γνωστού για τις προσπάθειές του να εκδώσει βιβλία που «ενοχλούν» το καθεστώς στην Τουρκία και για στον οποίο βουλευτές του Σουηδικού κοινοβουλίου, προτείνουν να δοθεί φέτος το Νόμπελ Ειρήνης.
Ο Ραγκίπ Ζαράκολου είναι μέλος της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Τουρκία και έχει υποστεί πολλές ακόμη διώξεις στη γειτονική χώρα για τη δράση του. Αποτελεί ένα σημαντικό αγωνιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας του λόγου στην Τουρκία και μια σημαντική φωνή ανάδειξης των εγκλημάτων που σημειώθηκαν εναντίον των Ελλήνων και των άλλων λαών από τους Τούρκους. Ο Ραγκίπ Ζαράκολου ίδρυσε το 1977 την εκδοτική εταιρεία Μπελγκέ μαζί με τη σύζυγό του και πολλές φορές προκάλεσε την οργή της εκάστοτε κυβέρνησης, δημοσιεύοντας βιβλία Αρμένιων, Ελλήνων και Κούρδων συγγραφέων, για θέματα που «ενοχλούν» όπως είναι η γενοκτονία των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων. Χαρακτηριστικό είναι ότι από το 1971 ως το 1991 του είχε απαγορευτεί η έξοδος από τη χώρα, ενώ το 1995 το γραφείο του δέχθηκε βομβιστική επίθεση.
Η Λέσχη Ποντίων τότε, με πολύ κόπο είχε εξασφαλίσει την βίζα του για να έρθει στην Καβάλα. Τον θυμόμαστε να λέει σ’ εκείνη την ομιλία του στο κατάμεστο αμφιθέατρο του ΤΕΙ Καβάλας. «Σήμερα μπορεί να καλυτέρευσαν οι σχέσεις των δυο χωρών (Ελλάδας - Τουρκίας), αυτό όμως δεν μπορεί να αποτελέσει λησμονιά για όσα έγιναν. Από το 1980 και μετά, το εκπαιδευτικό σύστημα της Τουρκίας ελέγχεται πλήρως από τον στρατό, που προσπαθεί να μεταφέρει παραχαραγμένη την ιστορία. Όμως οι απλοί άνθρωποι να είστε σίγουροι πως γνωρίζουν την πραγματική ιστορία, αφού την μαθαίνουν από τους γονείς και τους παππούδες τους που την έζησαν. Έτσι υπάρχει πραγματική αμφισβήτηση από τον απλό κόσμο, για όσα προσπαθούν οι… μεγάλοι να τους περάσουν».
Η Λέσχη Ποντίων αργότερα κυκλοφόρησε κι ένα βιβλίο με τίτλο «Η Γενοκτονία των Ελλήνων: το μαζικό έγκλημα στον Πόντο», το οποίο έγραψαν οι Τούρκοι συγγραφείς Ραγκίπ Ζαράκολου και Γκαϊτ Τζετίνογλου, και ο Φάνης Μαλκίδης. Είναι το πρώτο βιβλίο που γράφουν Τούρκοι, μαζί με Έλληνα, για το ζήτημα αυτό.
Ο Μπιερν Σμιθ-Σίμονσεν, διευθυντής της αρμόδιας επιτροπής της Διεθνούς Ένωσης Εκδοτών μέλος της οποίας είναι και ο ίδιος ο Ζαράκολου, σε ανακοίνωσή του αμέσως μετά την σύλληψή του, χαρακτήρισε τον Ζαράκολου «καμάρι του εκδοτικού χώρου» και «φάρο της ελευθεροτυπίας στην Τουρκία», ενώ από τότε είχε κάνει την πρόταση: «Ο Ζαράκολου δεν ανήκει στη φυλακή, αξίζει ένα βραβείο Νόμπελ». Σ’ αυτόν τον άνθρωπο λοιπόν και οι Σουηδοί βουλευτές προτείνουν να δοθεί το Νόμπελ Ειρήνης. Πιστεύουν πως ο Τούρκος εκδότης είναι ένα από τα σύμβολα της ελευθερίας του τύπου και την υπεράσπισης των δικαιωμάτων του τύπου.
Ο Ραγκίπ Ζαράκολου είναι μέλος της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Τουρκία και έχει υποστεί πολλές ακόμη διώξεις στη γειτονική χώρα για τη δράση του. Αποτελεί ένα σημαντικό αγωνιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας του λόγου στην Τουρκία και μια σημαντική φωνή ανάδειξης των εγκλημάτων που σημειώθηκαν εναντίον των Ελλήνων και των άλλων λαών από τους Τούρκους. Ο Ραγκίπ Ζαράκολου ίδρυσε το 1977 την εκδοτική εταιρεία Μπελγκέ μαζί με τη σύζυγό του και πολλές φορές προκάλεσε την οργή της εκάστοτε κυβέρνησης, δημοσιεύοντας βιβλία Αρμένιων, Ελλήνων και Κούρδων συγγραφέων, για θέματα που «ενοχλούν» όπως είναι η γενοκτονία των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων. Χαρακτηριστικό είναι ότι από το 1971 ως το 1991 του είχε απαγορευτεί η έξοδος από τη χώρα, ενώ το 1995 το γραφείο του δέχθηκε βομβιστική επίθεση.
Η Λέσχη Ποντίων τότε, με πολύ κόπο είχε εξασφαλίσει την βίζα του για να έρθει στην Καβάλα. Τον θυμόμαστε να λέει σ’ εκείνη την ομιλία του στο κατάμεστο αμφιθέατρο του ΤΕΙ Καβάλας. «Σήμερα μπορεί να καλυτέρευσαν οι σχέσεις των δυο χωρών (Ελλάδας - Τουρκίας), αυτό όμως δεν μπορεί να αποτελέσει λησμονιά για όσα έγιναν. Από το 1980 και μετά, το εκπαιδευτικό σύστημα της Τουρκίας ελέγχεται πλήρως από τον στρατό, που προσπαθεί να μεταφέρει παραχαραγμένη την ιστορία. Όμως οι απλοί άνθρωποι να είστε σίγουροι πως γνωρίζουν την πραγματική ιστορία, αφού την μαθαίνουν από τους γονείς και τους παππούδες τους που την έζησαν. Έτσι υπάρχει πραγματική αμφισβήτηση από τον απλό κόσμο, για όσα προσπαθούν οι… μεγάλοι να τους περάσουν».
Η Λέσχη Ποντίων αργότερα κυκλοφόρησε κι ένα βιβλίο με τίτλο «Η Γενοκτονία των Ελλήνων: το μαζικό έγκλημα στον Πόντο», το οποίο έγραψαν οι Τούρκοι συγγραφείς Ραγκίπ Ζαράκολου και Γκαϊτ Τζετίνογλου, και ο Φάνης Μαλκίδης. Είναι το πρώτο βιβλίο που γράφουν Τούρκοι, μαζί με Έλληνα, για το ζήτημα αυτό.
Ο Μπιερν Σμιθ-Σίμονσεν, διευθυντής της αρμόδιας επιτροπής της Διεθνούς Ένωσης Εκδοτών μέλος της οποίας είναι και ο ίδιος ο Ζαράκολου, σε ανακοίνωσή του αμέσως μετά την σύλληψή του, χαρακτήρισε τον Ζαράκολου «καμάρι του εκδοτικού χώρου» και «φάρο της ελευθεροτυπίας στην Τουρκία», ενώ από τότε είχε κάνει την πρόταση: «Ο Ζαράκολου δεν ανήκει στη φυλακή, αξίζει ένα βραβείο Νόμπελ». Σ’ αυτόν τον άνθρωπο λοιπόν και οι Σουηδοί βουλευτές προτείνουν να δοθεί το Νόμπελ Ειρήνης. Πιστεύουν πως ο Τούρκος εκδότης είναι ένα από τα σύμβολα της ελευθερίας του τύπου και την υπεράσπισης των δικαιωμάτων του τύπου.
ΤΟ ΖΟΡΙ ΜΑΣ ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΩΤΡΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφή