Κιλτίδης: "Αυτό που συμβαίνει με τον ΕΟΠΥΥ είναι απερίγραπτο "

Αποσπάσματα από τη χθεσινή ομιλία του βουλευτή Κωνσταντίνου Κιλτίδη, ως ειδικού αγορητή του ΛΑ.Ο.Σ, στη Βουλή για το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Επείγουσες ρυθμίσεις που αφορούν την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015».
«…Δυστυχώς η ανάγκη οδηγεί τα πράγματα, αγαπητοί συνάδελφοι. Έτσι λοιπόν, αυτή η καλή ηλεκτρονική εφημερίδα, η «Voria.gr», σ' αυτό το άρθρο θέτει τον Πρωθυπουργό ενώπιον των ευθυνών που έθεσε και ο Πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, ο Γιώργος Καρατζαφέρης ότι μπορεί η ανάγκη να μας οδήγησε μακριά από το μεγαλύτερο κακό, τη συνέχιση δηλαδή της Κυβέρνησης Παπανδρέου με ό,τι ανεκδιήγητο προηγήθηκε εκείνες τις ημέρες, από την άλλη όμως είναι δεδομένο ότι δεν είναι αυτό που έπρεπε να γίνει. Προφανώς ο νέος Πρωθυπουργός της χώρας βρίσκεται ενώπιον αυτών των διλημμάτων και αυτών των ευθυνών. Θα πρέπει λοιπόν, να αναλάβει τις ευθύνες του. Διότι εάν δεν ομογενοποιηθεί αυτή η Κυβέρνηση θα έχει δίκιο η αριστερά, κομμουνιστική ή μη, να λέει προς την πλευρά των τριών κομμάτων, για ποιο λόγο δεν εμφανίζεστε σε ένα νομοσχέδιο ως Κυβέρνηση με μία αρχή την οποία να την υποστηρίζετε τουλάχιστον όλοι το ίδιο; Είναι ανάγκη αυτά τα πράγματα να λεχθούν.
Διότι φοβούμαι ξέρετε, ότι θα ακούσουμε πάλι τα ίδια, όπως απαντούσαν κάποιοι επί δύο χρόνια όταν τονίζαμε ότι έπρεπε να γίνει μια κυβέρνηση σωτηρίας, ότι αυτό το μοντέλο δεν έγινε ποτέ πετυχημένα στην πατρίδα μας, εννοώντας τις κυβερνήσεις των δύο, τριών μηνών του 1990. Μα, δεν ήταν κυβερνήσεις σωτηρίας εκείνες. Δεν ήταν εκείνο το οποίο έλεγε ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός να γίνει, δηλαδή μία κυβέρνηση μάχης, μια κυβέρνηση συστράτευσης, μια κυβέρνηση σωτηρίας.
Ο μόνος ο οποίος προσήλθε με ειλικρίνεια σε αυτή την σύμπραξη είναι ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός, δίνοντας τους θεσμικούς του φορείς και συμμετέχοντας ολόψυχα σε αυτή την προσπάθεια. Όλα όμως έχουν ένα όριο αγαπητοί συνάδελφοι και προφανώς ο Πρωθυπουργός της χώρας καλείται να σταθμίσει τα πράγματα και να μην αφήσει κάποιοι να εκφυλίσουν αυτό το οποίο φέρει, ως προς την καταλληλότητά του, αυτή τη στιγμή. Πρέπει τα κόμματα να τον στηρίξουν για να έλθει το ποθητό αποτέλεσμα σε αυτόν τον τόπο.
Εμείς συνεχίζοντας σε αυτή την Κυβέρνηση και με τις επιφυλάξεις που εκφράσαμε, που προφανώς υπάρχουν, κατά τα άρθρα, λέμε «ναι» επί της αρχής, γιατί σεβόμαστε και τον εαυτό μας και τους κανόνες του κοινοβουλευτισμού, παραμένοντας σε αυτή την Κυβέρνηση και συνεχίζοντας αυτή την προσπάθεια, προσπαθώντας βεβαίως να έλθει το καλύτερο δυνατόν σχήμα, η καλύτερη δυνατόν ποιοτικώς ομογενοποίηση, για να δοθεί και η καλύτερη δυνατόν μάχη σε αυτή την δύσκολη συγκυρία προς εταίρους, αντιπάλους και προς φίλους.
Θα πρέπει κανείς να θυμίσει προς πάσα κατεύθυνση, αγαπητοί συνάδελφοι, ότι αυτή η Κυβέρνηση αγωνίζεται έχοντας σταθερούς προσανατολισμούς, δηλαδή τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας και την παραμονή μας πάση θυσία στην Ευρωζώνη.
Αυτό, αγαπητοί φίλοι της Αριστεράς, δεν είναι αίτημα για να υπηρετηθούν άνθρωποι του κεφαλαίου. Της φτωχολογιάς οι άνθρωποι είναι αυτοί οι οποίοι θα ευνοηθούν, αν η χώρα συνεχίσει να διατηρεί αυτά τα κεκτημένα της, τα οποία με δεκαετίες αγώνων και με ποιοτικά άλματα της πατρίδος μας και του πολιτικού κόσμου έγινε εφικτό να κατακτηθούν και κατακτήθηκαν.»
«… αυτό που θέλω να πω για τον ΕΟΜΜΕΧ είναι ότι δεν έπρεπε να τον πειράξετε, αν δεν είχατε κάτι άλλο έτοιμο να παρουσιάσετε. Δεν εννοώ αν ξέρατε κάτι για το σκελετό, δηλαδή τι πρέπει να γίνει ή αν θα ενσωματωθούν οι εργαζόμενοι σε έναν άλλο φορέα. Μιλώ για κάτι έτοιμο, κάτι μεγαλεπήβολο. Όλοι απ’ όλες τις πτέρυγες μιλούμε υπέρ των μικρομεσαίων. Ιδιαίτερα δε ο ομιλών και ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός, κατά τον πατριωτικό και κοινωνικό του παρεμβατισμό και κατά τον άλλο δρόμο που ακολουθεί από το γνωστό δρόμο του καπιταλισμού ή του υπαρκτού σοσιαλισμού, προφανώς και πιστεύει στους μικρομεσαίους, γιατί αυτοί είναι η κυρίαρχη δύναμη παραγωγής και κίνησης της ελληνικής κοινωνίας. Θα έπρεπε να έρθει κάτι ολοκληρωμένο, αν έπρεπε να συμβεί κάτι διαφορετικό.»
«…Αγαπητοί συνάδελφοι της Κυβέρνησης, αν δεν μπορείτε να κάνετε κάτι –και, προφανώς, δεν απευθύνομαι στον παριστάμενο- ομολογείστε το! Εάν κουράστηκαν κάποιοι, ας το δηλώσουν και ας εγκαταλείψουν! Αυτό που συμβαίνει με τον ΕΟΠΥΥ, όχι μόνο με την ειδικότητά μου ως υγειονομικού, αλλά και ως ανθρώπου που παρακολουθεί τα πράγματα της πατρίδος μας εν γένει στα πολιτικά, αλλά και στα υγειονομικά ειδικότερα, θέλω να σας πω ότι είναι απερίγραπτο. Χρειαζόταν περισσότερο μυαλό από ένα μυαλό ενός απλού μέσου πολίτη, πιθανώς όχι και σπουδαγμένου, για να καταλάβετε ότι δεν μπορεί από 1-1-2012 να λειτουργήσει αυτός ο Οργανισμός έτσι όπως γινόταν; Πόσες φορές άραγε στις Επιτροπές πόσοι συνάδελφοι δεν έβγαλαν αυτήν την αγωνία; Εάν εσείς εγκληματείτε κατ’ αυτόν τον τρόπο, μας φταίει η σύγκληση των τριών Κομμάτων, για να ακούμε ό,τι ακούμε από άλλους αρνητές αυτής της προσπάθειας;»
«…Είχαμε την τύχη να ακούσουμε έναν εκπρόσωπο δικηγορικών συλλόγων που ήταν αποστομωτικός προς πάσα κατεύθυνση. Εάν έτσι συμβαίνει, είναι δυνατόν να μας καλείτε να ψηφίσουμε διατάξεις επί διατάξεων, όταν μάλιστα καμιά ανάγκη δεν πρέπει να μας οδηγεί προς αυτές τις κατευθύνσεις, όταν η απελευθέρωση έχει συμβεί; Τουλάχιστον, θα ήθελα να ακούσω έναν αντίλογο στα λεχθέντα του εκπροσώπου των δικηγόρων, του νομικού κόσμου.»