Οι πιο πνευματώδεις περιθωριακοί

Μια υπέροχη παράσταση ανέβηκε απόψε στο Θέατρο Λόφου του Κιλκίς, αλλά δυστυχώς δεν ήταν καλά - καλά ούτε εκατό οι Κιλκισιώτες που την παρακολούθησαν. Κρίμα, γιατί άξιζε τον κόπο ν` ανηφορίσει κανείς μια τέτοια βραδιά με φεγγάρι και δροσιά στον λόφο του Αη Γιώργη, και ν` απολαύσει δυο εξαιρετικούς ερμηνευτές, τον Πάνο Σκουρολιάκο και τον Τάσο Χαλκιά, σε μοναδικά κείμενα του Κώστα Μουρσελά.

Μιλάμε για την θεατρική παράσταση "ΕΚΕΙΝΟΣ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ" του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης, που αναβίωσε μ` ευρηματικότητα κάποιες απ` τις ευτυχέστερες στιγμές της ελληνικής τηλεόρασης, τότε που οι πρώτοι διδάξαντες, Βασίλης Διαμαντόπουλος και Γιώργος Μιχαλακόπουλος, ξετίναζαν κάθε εβδομάδα το σύστημα - "αυγό' της χούντας και κάθε χούντας, χθεσινής, σημερινής ή αυριανής.
Πράγματι, ο Κ. Μουρσελάς νομίζουμε ότι έγραψε διαχρονικά κείμενα για μοναδικούς στην ιστορία των θεαμάτων χαρακτήρες. Γιατί, περιθωριακούς τύπους που βγάζουν γέλιο γνωρίσαμε πολλούς,  με κορυφαίο τον ανεπανάληπτο αλήτη του Τσάρλι Τσάπλιν. Όμως, ανένταχτους με τόσο πνεύμα, ποτέ!
Γι αυτό και οι φιγούρες τους, που παραπέμπουν κάπως στον κ. Ιλό του Ζακ Τατί, αλλά κυρίως το πνευματώδες χιούμορ τους, θα παραμείνουν διαχρονικά. Και εύγε στους πρωταγωνιστές της εκδοχής του 2011  του "ΕΚΕΙΝΟΣ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ", που σεβάστηκαν απολύτως τις ερμηνείες των προκατόχων τους, προσθέτοντας την δική τους προσωπική πινελιά, η οποία εμπλούτισε τους ρόλους.
Διαχρονικοί, λοιπόν και μοναδικοί οι δυο μας ήρωες, και δεν αξίζει να τους απαξιώνουμε όταν μας συστήνονται ή μας ξανάρχονται στο πέρασμα του χρόνου, που κυλάει σαν το "τροχούλι" στον κατήφορο, κατά πως ήθελε ο Λουκάς κι αποδοκίμαζε τρυφερά ο Σόλων.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ