Ας γεράσει η γλώσσα ή Η πτώση της F

Του Φώτη Μισόπουλου

- φιλοσοφικό θραύσμα για μια ποιητική λογική ΙΙ

- Η τέχνη των συσχετισμών δεν είναι δικό μου λάθος
ΣΑΜΟΥΕΛ ΜΠΕΚΕΤ [1]

1
.......όλα αυτά τα πρόσεξα Καθώς ύστερ' από χρόνια είπα να παρουσιαστώ κι εγώ Λίγο φυσικά Ήταν και το κουδούνι Που χτυπούσε Όλοι έκαναν τόπο τότε Να περάσει Μέσα στο μη νόημα η γλώσσα είναι αγέννητη Μέσα στην αλήθεια η γλώσσα οφείλει να γεράσει Να εκπληρωθεί Ώσπου να σβησθεί χωρίς καμία δυνατότητα ελιγμού προς όφελος του νοούμενου Καθώς φανερώνεται μέσα της M' amour M' amour Tι είναι αυτό που αγαπώ Κι εσύ Πού βρίσκεσαι Γιατί έχασα το κέντρο μου πολεμώντας τον κόσμο Υπό αυτές τις συνθήκες δύσκολο να έχεις και διεύθυνση κατοικίας Ακατόρθωτο Πληροφορήθηκα με καθυστέρηση ότι έψαχναν να με βρουν Για δική μου υπόθεση Διότι σας βεβαιώνω Το χέρι της ετοιμοθάνατης κατέβηκε μέχρι κάτω την πόρτα Και την άνοιξε Γεμάτο αναμνήσεις από παλιές εξόδους Η λέξη είναι ο εαυτός της Αν μπορώ να πω μόνο στη βαθμίδα όπου το νόημα έχει μεν εμφανισθεί αλλά η αναζήτηση της αλήθειας μπορεί ακόμη να αστοχήσει Όταν το πράγμα δεν φανερώνεται ενεργό Μέσα της La failite de F Bernouard
Παρίσι ή ένα χωράφι με κορυδαλλούς στο Αλέγκρ es laissa cader τόσο ψηλά πετώντας προς τον ήλιο και μετά Η πτώση
Ούτε ξέρω με ποιο τρόπο Γιατί εφημερίδες δεν διάβαζα κι ούτε θυμάμαι να είχα μιλήσει σε άνθρωπο κείνα τα χρόνια Λίγες φορές μόνο Κι αυτό στο φαγητό

2
.........και ω οι μακρινοί δρόμοι που τους αφήσαμε άλλη μια φορά Ούτε θάχουμε ποτέ την παιδική νύχτα Τότε που ο πατέρας γύριζε Αλλά δεν έβρισκε το αληθινό σπίτι Στιγμή του εφικτού νοήματος ως δυνατότητας της αναλήθειας Στιγμή της παρέκβασης όπου η αλήθεια μπορεί πάντοτε να χαθεί η μεταφορά πράγματι ανήκει στη μίμηση σ' αυτή τη δίπλωση της φύσεως στη στιγμή όταν η φύση αφ' εαυτής καλυπτομένη δεν έχει εισέτι ανακαλυφθεί στην οικεία γύμνωσή της Στην ενέργεια ή πιστοποίηση της κυριότητος της Δύο ποντικοί κι ένας σκόρος οι οδηγοί μου- Να έχεις ακούσει τη farfalla [σημ. 1] να ασθμαίνει Καθώς πορεύεσαι προς τη γέφυρα που ενώνει τους κόσμους Ενώ συναντιούνται οι βασιλείς Στο νησί τους Και δεν υπάρχει καμία τροφή ύστερα απ' την αποδημία Η ουσία να κοινωνήσουν το μυστήριο
Ας είμαστε άνθρωποι και όχι καταστροφείς Επέστρεψα να ρωτήσω από πού προέρχονται τα χρήματα Είχα δικαίωμα να μάθω Μου είπε κάποιο γυναικείο όνομα που έχω ξεχάσει
Και μόνο τα βήματα ακούγαμε κάπου Ξαφνικά το σκοτεινό προαίσθημα μας άγγιζε πως όλα ήταν ανώφελα Και πως όλα είχαν κιόλας γίνει μες στις αβέβαιες παραπλανητικά ασήμαντες νύχτες Και κλαίγαμε Γιατί εκεί δεν μπορούσε να μας ακολουθήσει ούτε η μητέρα Ότι η μεταφορά που με την μίμηση είναι το τυχερό κι ο κίνδυνός της Πάντα μπορεί να χάσει το αληθές Οφείλεται στο δέον να λογαριάζει με ορισμένη απουσία Προσπάθησα να γράψω τον Παράδεισο Μην κουνηθείς άσε τον άνεμο να μιλήσει Αυτό είναι Παράδεισος Οι θεοί ας συγχωρήσουν ο,τι έχω κάνει Αυτοί που αγαπάω ας προσπαθήσουν να συγχωρήσουν Ό,τι έχω κάνει Κατάλαβε ότι δεν είχα πια δωμάτιο
κι ότι χρειαζόμουν άλλο Αλλά μέχρι εκεί Τα υπόλοιπα του διέφευγαν

3
.........ας είναι άλλος το σπίτι σου Κύριε ο κήπος κι η συγκομιδή σου Εγώ ερήμωσα για να με βλέπεις από παντού Αν είχα ρούχο ή φωτιά να μη σ' άκουγα την ώρα που με ζητούσες Η αναλογία Είναι η κατ' εξοχήν αναφορά όπως αποφαίνεται ο Περικλής για τη νεολαία που στον πόλεμο χάθηκε Σαν να έλειψε η άνοιξη απ' το έτος ή η γενική μεταφορολογία του Αριστοτέλη στην θεώρηση της αναλογικότητας του όντως όντος Του άνεμου η ορμή Οι εννέα Μούσες και οι επτά [;] Και το μαύρο δέντρο Γεννήθηκε άλαλο
Η μικρή χειμωνιάτικη μέρα κόντευε να τελειώσει Έχω καμιά φορά την εντύπωση ότι αυτές είναι και οι μοναδικές μέρες που είδα Κυρίως την μαγική εκείνη στιγμή λίγο πριν σβήσουν Στο σκοτάδι Δεν κράτησα παρά ένα μόνο βράδυ Κάπου Ή αργότερα στην άκρα εγκατάλειψη Ν' ακουμπάς κάποτε Αιώνιε Οδοιπόρε ανάμεσα στις σκιές Ορίστε η περίπτωση του Ηλίου στην Ποιητική Για ορισμένες αναλογίες δεν διατίθεται όνομα Δεν παύει να λέγεται όμως Με τον ίδιο τρόπο Ρίχνω τον σπόρο Λέγεται "σπέρνω" Αλλά το ότι ρίχνει ο Ήλιος το φως του- "την δε την φλόγα από του ηλίου ανώνυμον" Έχει δε ειπωθεί Σπέιρων θεόκτιστον φως" Οι εξαγνισμοί Το χιόνι Η βροχή Η αρτεμισία Και η δροσιά η βελανιδιά ο κέδρος Όπως οι λίμνες του βουνού το χάραμα
Οι διευθύνσεις που είχε υπογραμμίσει ή σημειώσει μ' ένα σταυρό Όπως κάνουν οι απλοί άνθρωποι αποδείχτηκαν η μια μετά την άλλη Άχρηστες
Τις διέγραψε Με μια μονοκοντυλιά Μετά μου έδωσε την εφημερίδα με τη συμβουλή να την φυλάξω για να είμαι σίγουρος ότι δεν θα ξανακοιτούσα εκεί που είχα ήδη δει- Εις μάτην

ΤΕΛΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] ΣΑΜΟΥΕΛ ΜΠΕΚΕΤ, ΠΡΟΖΕΣ 1945-1980, μτφρ. ΕΡΙΦΥΛΗ ΜΑΡΩΝΙΤΗ, εισαγωγή ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΒΩΚΟΣ, ΠΑΤΑΚΗΣ 2002

ΑΝΑΦ.: ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ, ΟΙ ΤΡΕΙΣ, 1980 ///// ΖΑΚ ΝΤΕΡΡΙΝΤΆ, Η ΛΕΥΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ, πρόλογος ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΑΚΟΥ, μτφρ.-σημειώσεις ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΑΡΑΚΛΑΣ, επίμετρο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΑΣΑΚΟΣ, ΕΣΤΙΑΣ-ΚΟΛΛΆΡΟΥ 2004 ///// ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ, Σχεδιάσματα και αποσπάσματα των Κάντος CX-CXXX, εισαγωγή-μτφρ. ΧΑΡΗΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ, πρόλογος MARY DE RACHEWITZ, ΝΕΦΕΛΗ 1991 ///// ΣΑΜΟΥΕΛ ΜΠΕΚΕΤ, ΠΡΟΖΕΣ 1945-1980, μτφρ. ΕΡΙΦΥΛΗ ΜΑΡΩΝΙΤΗ, εισαγωγή ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΒΩΚΟΣ, ΠΑΤΑΚΗΣ 2ΟΟ2


ΣΗΜ.[1]: farfalla= πεταλούδα, ιταλ.

https://i.pinimg.com/736x/18/e1/26/18e126d990e23a7855d10edff14c27dc.jpg


https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU