Το Τρίτο Χαρτί

Του Φώτη Μισόπουλου

Η ύπαρξη δεν υπάρχει
NICHITA STANESCU[1]
prose pour le moment suivant

1
ΗΘΟΠΟΙΟΣ 1: .....πήγες να τον βρεις; Σου είπα είναι άτομο που ξέρει πολλά για το θέμα
ΗΘΟΠΟΙΟΣ 2: ........δεν είχα πολύ χρόνο
ΗΘΟΠΟΙΟΣ 1:.......η επισκέπτρια δεν σ' αφήνει σε ησυχία Αγνοούσα την αγάπη σου για τα κοριτσόπουλα
ΗΘΟΠΟΙΟΣ 2: .......είναι αδερφή ενός φίλου
ΗΘΟΠΟΙΟΣ 1: ......όλη η πολυκατοικία γι' αυτό μιλάει Εμένα μου το 'πε η σύζυγος του διαχειριστή

Τον παραμέρισε γρήγορα με ανάποδη γροθιά Άρπαξε τα γκέμια Τα τράβηξε να δώσει σινιάλο στο άλογο Ύστερα τα δίπλωσε Έκανε μαστίγιο Και χτυπούσε Ξανά και ξανά Μετά κατακέφαλα Γροθιά Η φωνή του υψωνόταν Όλο υψωνόταν Δε μου 'τυχε ακόμα ένα πουλί να στραγγαλίσω Καθώς κελαηδά Καθώς κελαηδά ΕΠΙΣΤΟΛΉ ΠΡΩΤΗ Κείνου του αητοί το λαρύγγι μπορείς να το σφίξεις μονάχα Μονάχα Μονάχα Ενώ πετά Το βράδυ η γριά θύμωνε Θα σ' αποκληρώσω φώναζε και χτυπούσε την αλλοίθωρη ραγισμένη κούκλα Που σώπαινε Ένα σπίτι παλιό Η υγρασία συντηρούσε στους τοίχους στερνούς εφιάλτες

ΗΘΟΠΟΙΟΣ 2: .........εφαρμόζεις και σ' αυτήν την θεραπεία σου
ΗΘΟΠΟΙΟΣ 1: ........έρχεται συχνά κουβεντιάζουμε επειδή βαριέται Παράπονα Παράπονα Οι ένοικοι Οι λογαριασμοί Η θέση των άστρων Νεύρωση Πολύ δυνατή μάλιστα Δυο φορές τη βδομάδα Με βοηθάει να μαθαίνω τι συμβαίνει στους ορόφους

Ξεκίνησε με αργό βηματισμό Έριξε στα πεταχτά μια ματιά πίσω του Έπειτα συνέχισε Από ανθισμένα δέντρα δεν είδα να κρεμιούνται κλωνάρια δίχως φύλα ή αητοί δίχως πέταγμα ΕΠΙΣΤΟΛΉ ΔΕΥΤΈΡΑ Στο μυαλό μου Τι ευωδιά έχουν οι λέξεις που ποτέ δε στοχάστηκα
Σα να σταμάτησαν τα πέρατα στο σημείο που αρραβωνιάστηκαν Ακούμπησα ένα νόμισμα στο πιάτο Εκείνη τράβηξε το πρώτο χαρτί Ντάμα σπαθί Είναι η γυναίκα με τα μυρωδικά Μου λέει Το δεύτερο χαρτί Τρία κούπα Θάσαστε τρείς Μου λέει Κι ύστερα τράβηξε το τρίτο Που δεν ονομάζεται Τα έντομα έκαναν ήσυχο θόρυβο μεταφέροντας τις αρετές της νεκρής

2
ΗΘΟΠΟΙΟΣ 1: ......ο καθένας διασκεδάζει όπως μπορεί
ΗΘΟΠΟΙΟΣ 2: .......πες μου για την πιτσιρίκα
ΗΘΟΠΟΙΟΣ 1: ........είναι νέα και όμορφη
ΗΘΟΠΟΙΟΣ 2: ......αοριστίες Θέλω λεπτομέρειες
ΗΘΟΠΟΙΟΣ 1: .......κοντό μαλλί και μαύρα μάτια
ΗΘΟΠΟΙΟΣ 2: ........λεπτομέρειες
ΗΘΟΠΟΙΟΣ 1: ........και όλα όσα μπορείς να φανταστείς
ΗΘΟΠΟΙΟΣ 2: ........είπες ότι είναι αδερφή φίλου σου

Το τσακισμένο άνθος κρεμόταν πάνω στη γροθιά του Τα μάτια του κενά και γαλήνια Μετόπες και προσόψεις έρρεαν από αριστερά προς δεξιά Κάθε στύλος και δέντρο κάθε παράθυρο και είσοδος Και ταμπέλα Καθένα στη θέση που του είχε οριστεί Σου λέω
Βρώμα σάρκας δεν είναι Ούτε σκουλικιασμένο πτώμα Είναι χιονοστιβάδες που πέφτουν διαρκώς στον αλλοτινό χειμώνα Κι εμείς Πίσω απ' την πλάτη Του Στήναμε κρεμάλα Καρφί μες στην παλάμη του Χριστού Η ευωδιά απ' τη λέξη που δεν πρόφερα Πλέει/ Στη χλόη ένας γρύλος τη λέει/ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΡΙΤΗ Ήταν που έφτιαχναν το βράδυ ένα χυλό μαύρο Σαν την Αχερουσία Κάθισα λοιπόν και περίμενα Τι σημασία έχουν πέντε ή δέκα αιώνες μπροστά στο παιδικό συρτάρι Με το μακρινό μυστικό

ΗΘΟΠΟΙΟΣ 1: ..........γνωρίζεστε;
ΗΘΟΠΟΙΟΣ 2: ............κανένας απ' όσους κινούνται στην γειτονιά δεν μου είναι ξένος
ΗΘΟΠΟΙΟΣ 1: ......είπε κάτι;

Καθόταν στη μέση Κρατούσε το επιδιορθωμένο άνθος στητό στη γροθιά του Τα μάτια του ήσυχα και απρόοπτα Τότε φρέναρε στην άκρη του δρόμου Τον κοίταζε και τσάκισε μια βέργα απ' το φράχτη Χαμήλωσε το κεφάλι κι ασχολήθηκε με ο,τι γρασίδι ήταν στα πέριξ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΡΙΤΗ [συνέχεια][τραγούδι] Σα να θέλω και γουστάρω/ Πέλαγου Ουρανού τον πόθο/ -τον εαυτό μου -τον καημό μου

Θα βρέξει έλεγε η γυναίκα και προσπάθησαν να φυλαχτούν στη στοά Αληθινά προνοητικοί Και για πάντα

3
KΆPOTE: ........ήθελα πολύ να σε γνωρίσω Όπως χτες το βράδυ Όπως τώρα
ΤΗΝ ΕΠΌΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΉ: ........ήταν μόνο όνειρο Μην αμφιβάλλεις
ΚΆΠΟΤΕ: ......αυτό που αισθάνθηκα πάντως ήταν απολύτως αληθινό
ΤΗΝ ΕΠΌΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΉ: ........το ξέρω [παύση]
ΕΝΑΣ ΘΕΑΤΗΣ: ........και μόλις είναι όλα έτοιμα Ειδιποίησέ με

........ξαναπιάνω την εφημερίδα Την άκουγα που ανέβαινε Τη σκάλα Έσερνε τα πόδια της και κοντανάσαινε με μουρμούρα σα να ήταν τα σκαλιά ολόρθα Με απόσταση ένα μέτρο μεταξύ τους Την άκουσα στην πόρτα Την άκουσα που φώναζε Φαίνεται ήταν κλειδωμένη Κατέβηκε Έχω να διαβάσω την εφημερίδα ΕΠΙΣΤΟΛΉ ΤΕΤΆΡΤΗ Όποιος νομίζει πως σήμα έχει η μη ζωή βρίσκεται σε απάτη
Όποιος νομίζει ότι πετά ο αητός είναι σε πλάνη Πετά λόγω του ότι σκέφτομαι να πετά Η ιστορία μου ήταν κοινή Είχα γεννηθεί εδώ και δέκα δώδεκα χιλιετίες Το ίδιο αμήχανος Ενώ το τσάι μου κρύωνε στην άλλη άκρη της γης Εκείνος έψαχνε πάντα με την ίδια εμμονή στη σκοτεινή κάμαρα Θα το βρεις του λέω αλλά ύστερα τι θα κάνεις;

ΚΆΠΟΤΕ: .......αλλά δεν ξέρω τι θα σκέφτεσαι τώρα για μένα
ΤΗΝ ΕΠΌΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ: .........έχει σημασία;
ΚΆΠΟΤΕ: .........όχι
ΤΗΝ ΕΠΌΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ: ........συνέβη

Και με κοίταξε Είχε κάνει θρύμματα όλο το ψωμί Τα χέρια της όμως συνέχιζαν σαν να το έτριβαν ακόμη Τα μάτια της έμοιαζαν σαν να είχαν πέσει σε παγίδα Και μετά άρχισε να δαγκώνει τα χείλια της Εγώ είμαι Λόγω του ότι σκέπτομαι πως είμαι ΈΞΑΡΣΙΣ ΣΗΜΕΊΟΥ
εκρηγνυομένου σε κύκλους Η ύπαρξη δεν υπάρχει Έστρωνα λίγο τα μαλλιά εκείνου που περιμένει στον προθάλαμο Ανορθωμένα απ' τον τυφώνα Κατεβαίνει Εξουθενωμένος σαν θάνατος γεμάτος στόματα Που έμεινε άκληρος

ΑΥΛΑΙΑ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1]NICHITA STANESCU [o. παρ.]

ΑΝΑΦ.: RAMON DIAZ ETEROVIC, Άγγελοι και Ερημίτες, μτφρ. Κρίτων Ηλιόπουλος, ANGELUS NOVUS 2021 ///// ΓΟΥΊΛΙΑΜ ΦΩΚΝΕΡ, Η ΒΟΥΗ ΚΑΙ Η ΜΑΝΙΑ, μτφρ. Παύλος Μάτεσις, Καστανιώτης 2010 ///// NICHITA STANESCU, Εγώ άλλο δεν είμαι από μια κηλίδα αίμα που μιλάει, -Ποιήματα, μτφρ. Σταύρος Δεληγιώργης, επιλ.-επιμ. Ντόρα Στανέσκου-Βίκτορ Ιβάνοβιτς, πρόλ.-σημ. Βίκτορ Ιβάνοβιτς, βιο-βλιογρ. σημ. Ντόρα Στανέσκου, ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ 1990 ///// ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ, Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΚΗΡΟΠΗΓΙΟ, ΚΕΔΡΟΣ 1984

ΦΩΤΟ

https://i.pinimg.com/736x/24/23/3a/24233aa58279a238171b9b07e716d405.jpg

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU

τα πρόσωπα
ΗΘΟΠΟΙΟΣ Α'
ΗΘΟΠΟΙΟΣ Β'
ΆΛΛΕΣ ΦΩΝΕΣ- ΠΡΌΣΩΠΑ
ΕΝΑΣ ΘΕΑΤΗΣ