Στην όμορφη οδό Ταμπάκη Κιλκίς

 

Γράφει η Μόνικα Σωτηριάδου
Η όμορφη πόλη μας είναι γεμάτη με την πλούσια ιστορία της την οποία μαρτυρούν οι γωνιές που ξεπροβάλουν σε κάθε γειτονιά της με τα παραδοσιακά σπιτάκια μιας άλλης εποχής, στολισμένα με τριαντάφυλλα και το μεράκι ανθρώπων που τα φροντίζουν δίνοντας την ευκαιρία να αναζητήσουμε το παρελθόν και τις ομορφιές του.

Σίγουρα η πόλη μας δεν είναι τα προβλήματα της και όλα αυτά που κατά καιρούς γράφονται ανεύθυνα προσβαλωντας χωρίς ευθύνη λόγου τον τόπο που μας φιλοξενεί και μας χάρισε ο Θεός για να ζήσουμε.

Η πόλη μας δεν είναι αυτή που καταστρέφεται με τον καιρό, από την αδιαφορία και τις μετατροπές, την ανεξέλεγκτη κατεδάφιση χωρίς αισθητική δίνοντας θέση
σε ένα αμείλικτο καταπέλτη που αφήνει στο πέρασμα του ωραία ερείπια ανθρώπων χωρίς Αγάπη παρά μονάχα πληροφορίες στον βωμό μιας δήθεν εξέλιξης με χρεωμένα όνειρα δίχως αύριο.

Οι άνθρωποι αναζητούν ανάμεσα σε αυτές τις πληροφορίες και στα δικά τους λάθη την χαρά που μπορεί να δώσει το συναίσθημα χωρίς όμως την ουσία την οποία εκφράζει μια καλή κουβέντα σε ένα ήρεμο περιβάλλον στον δρόμο και στην γειτονιά .

Δημιουργούν συχνά άσχημες εικόνες και μετά τις κρίνουν χωρίς ευθύνη εκεί που έχουν παγιδευτεί.

Η οδός Ταμπάκη, όπως και η Παπαγιαννάκου, η Καλούδη, έχουν αυτό το κομμάτι το οποίο έχει σωθεί και μπορεί να μας κάνει να αγαπήσουμε την πόλη μας αρκεί μόνο ένα βλέμμα το οποίο είναι αρκετό για να ξεκινήσει μια ουσιαστική σχέση .
Είναι λίγο και απλό, όπως με ένα άνθρωπο που γίνεται φίλος, ένα βιβλίο που μας κερδίζει από την πρώτη σελίδα, ένα ζώο που μας κοιτάει στα μάτια, ένα τραγούδι που μιλάει στην καρδιά.

Έτσι είναι και η πόλη μας, ο τόπος που μας χάρισε ο Θεός οι δρόμοι, τα τριαντάφυλλα στους λίγους κήπους, οι όμορφες εκκλησίες, τα παραδοσιακά σπίτια η οδός Ταμπάκη.


Μια όμορφη μικρή εκδήλωση στον όμορφη οδό Ταμπάκη έδωσε την ευκαιρία να την γνωρίσουμε και να ακούσουμε ανθρώπους που κατοικούν εκεί.

Φιλόξενοι και ζεστοί πρόθυμοι να κεράσουν απλόχερα ένα χυμό, ένα χαμόγελο μια κουβέντα ψυχής να περιγράψουν την ιστορία του δρόμου, που παλαιότερα ήταν μια μεγάλη γειτονιά.

Στην ατμόσφαιρα της γειτονιάς πλανάται ακόμη η μυρωδιά του τσίπουρου από τα πολλά Αμπέλια που υπήρχαν.

Στον απόηχο της φωνής του παγοποιού που άφηνε τον πάγο στις κολώνες..οι φωνές των παιδιών που ζωγράφιζαν στον χωματόδρομο το κουτσό, και το Δέλτα για να παίξουν βόλους.

Οι ροδιές από τα κάρα που ακουγόταν στην γειτονιά..

Ευχαριστώ τους υπέροχους ανθρώπους που γνώρισα στην οδό Ταμπάκη και μου περιέγραψαν τις ομορφιές της γειτονιάς. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κύριο Θανάση Βαφειάδη συγγραφέα τοπογράφο και στον Παναγιώτη Κεμεντσετσίδη .
Οι δύο τοπογράφοι έδωσαν την ευκαιρία να γνωρίσουμε την όμορφη γειτονιά σε αποχαιρετιστήρια εκδήλωση στα γραφεία τα οποία βρίσκονται την οδό Ταμπάκη λόγω συνταξιοδότησης τους.

Γνωρίζουμε και αγαπάμε την πόλη μας με ιδέες όπως το έκαναν οι δύο αξιόλογοι άνθρωποι μέσα στα επιτρεπτά όρια καριέρας εμπιστοσύνης και Αγάπης για τον τόπου τους.

Σίγουρα θα συνεχίσουν να σχεδιάζουν να γράφουν και να προσφέρουν γιατί έχουν τον τρόπο όπως το απέδειξαν.