Μεγάλη συζήτηση γίνεται στις μεγαλουπόλεις για τις συγκοινωνίες τους. Κάτι αναπόφευκτο, αφού αυτές συνιστούν μια από τις σημαντικότερες παραμέτρους, που αφορούν την ποιότητα ζωής των πολιτών τους. Και η συζήτηση αυτή, που ποτέ δεν τελειώνει οριστικά, καταλήγει – ανάλογα με την περίπτωση – πότε στη μια και πότε στην άλλη λύση.
Ένα κλασσικό μέσον, το πιο διαδεδομένο, το λεωφορείο, δυστυχώς αντιμετωπίζει, παντού και πάντα, τα ίδια προβλήματα. Κυριότερο το κυκλοφοριακό. Έπονται τα καιρικά φαινόμενα και οι δυσχέρειες που αυτά δημιουργούν. Τα τελευταία είναι ακόμη πιο σημαντικά για τις θαλάσσιες, ή και για τις ποτάμιες αστικές συγκοινωνίες.
Ως λύση για τα παραπάνω επιλέχτηκε, από παλιά, το λεγόμενο μέσο σταθερής τροχιάς. Είτε αυτό ονομάζεται μετρό, είτε μητροπολιτικός σιδηρόδρομος, είτε προαστιακός. Και είναι άλλοτε επιφανειακό, και άλλοτε – κυρίως μέσα στον αστικό ιστό – υπόγειο. Είναι προφανής η ανακούφιση που πρόσφερε το μέσον αυτό, στο ακανθώδες ζήτημα των συγκοινωνιών. Βέβαια, υπήρχαν κι εδώ κάποια αρνητικά σημεία, όπως ο απαιτούμενος χρόνος και το κόστος κατασκευής. Επίσης, δυσκολίες που προέκυπταν από αστάθμητους παράγοντες, όπως η ύπαρξη αρχαιοτήτων, ή η φύση του εδάφους. Παρ’ όλα αυτά, το μέσον σταθερής τροχιάς θεωρήθηκε και ακολουθήθηκε – όπου αυτό στάθηκε δυνατόν – σαν η μοναδική αξιόπιστη λύση.
Κάπως έτσι συμπεριφέρονται και οι πολιτείες των ψυχών. Αγωνίζονται να ενώσουν τα μέρη τους: Επιθυμίες, αισθήσεις και συναισθήματα, φαντασία, κρίση, διάνοια, νου, λόγο και πνεύμα. Τόσοι τόποι, τόσες δυνάμεις, τόσες εκδηλώσεις. Ζητούμενο, όπως είπαμε, η ενότητα. Με άλλα λόγια, η αρμονική συνύπαρξη και η έκφραση όλων των συνιστωσών που προαναφέρθηκαν. Δύσκολη αποστολή. Απαιτεί την εξακρίβωση, από μέρους μας, του κέντρου της ψυχής μας, γιατί οι ψυχές, όπως και οι πόλεις, έχουν κέντρο. Έπειτα, τη σύνδεσή του με όλες τις περιοχές, και, κατά συνέπεια, τη δημιουργία ενός λειτουργικού και αξιόπιστου συνόλου, που θα μπορεί να ανταποκριθεί στις όποιες υψηλές επιδιώξεις και προοπτικές, αλλά και δοκιμασίες της ζωής.
Για τη σύνδεση αυτή, οι περισσότερες ψυχές θα χρησιμοποιήσουν τα “λεωφορεία”. Κι αυτά, γρήγορα θα εγκλωβιστούν στο κυκλοφοριακό χάος των τόσων ανούσιων ειδήσεων, στο πλήθος των ανεδαφικών ή και ανόητων ιδεοληψιών, στις αλλεπάλληλες διασταυρώσεις πλαστών διλημμάτων. Αρκετές άλλες θα ακολουθήσουν τον αβέβαιο δρόμο του νερού, όμως θα ακινητοποιηθούν μόλις φτάσουν οι πνευματικοί χειμώνες και ξεσπάσουν οι άνεμοι των αίολων επιχειρημάτων και τα κύματα των αλληλοσυγκρουόμενων θεωριών.
Υπάρχουν όμως και κάποιες ψυχές, που δεν θα φεισθούν κόπων και θυσιών. Κι αυτό, γιατί γνωρίζουν πολύ καλά – ή διαισθάνονται – ότι κάθε έργο πρέπει να στηρίζεται σε σίγουρες βάσεις, κι αυτές πασχίζουν να δημιουργήσουν πρώτα απ’ όλα. Κι όπως κάθε τι που αξίζει, αυτό είναι και επίπονο και χρονοβόρο. Απαιτεί επένδυση όλων των διαθέσιμων δυνάμεων. Του εαυτού του ίδιου. Πόσο αντίθετο με την εποχή μας κάτι τέτοιο. Μια εποχή της ευκολίας, του γρήγορου, του πρόχειρου, του απ’ τα πριν έτοιμου αν είναι δυνατόν.
Αυτές λοιπόν οι ψυχές, αν επιδείξουν την απαραίτητη συνέπεια, υπομονή και επιμονή, στο τέλος, θα καταφέρουν να δημιουργήσουν το δικό τους μέσο σταθερής τροχιάς, με όλες τις απαραίτητες διακλαδώσεις. Κι αυτές, τελικά, δεν είναι τίποτε άλλο από το σύστημα των μεγάλων, αιώνιων και ασάλευτων αξιών, των υψηλών στόχων. Όσο για την κύρια γραμμή, αυτή φυσικά είναι η αγάπη, που συνιστά κατάσταση ύπαρξης και συνεπώς στάση ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.