Ερώτηση Γ. Φαγγίδη με τίτλο,«Να εξασφαλιστεί η συνέχιση της εργασίας των 139 εργαζόμενων στους τομείς καθαριότητας, φύλαξης, σίτισης και λοιπών υπηρεσιών του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης»

Δελτίο τύπου  Γ. Φαγγίδη
Λίγες μόνο μέρες μετά τις απολύσεις 19 καθαριστριών από το νοσοκομείο της Κομοτηνής μετά από 13 – 20 χρόνια εργασίας, προκειμένου να αναλάβει εργολάβος τα καθήκοντά τους, έρχεται στην επικαιρότητα μία ανάλογη περίπτωση, αυτή του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης (Π.Γ.Ν.Α.), όπου 139 εργαζόμενοι χάνουν τη δουλειά τους για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Πρόκειται για υπαλλήλους οι οποίοι εργάζονται τα τελευταία σχεδόν τριάμισι χρόνια στο νοσοκομείο κυρίως στους τομείς της καθαριότητας, της φύλαξης και της σίτισης, με ανανεούμενες συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου. Είναι άνθρωποι που κάλυψαν τις ανάγκες του νοσοκομείου μέσα σε ιδιαίτερα δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες εργασίας κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορωνοϊού, έθεσαν σε κίνδυνο την υγεία τη δική τους και των οικογενειών τους και πολλοί εξ αυτών μολύνθηκαν περισσότερες από μία φορές από τον ιό. Επισημαίνεται, ότι το Υπουργείο Υγείας με τον ν. 5007/2022 έδωσε τη δυνατότητα παράτασης αυτού του είδους συμβάσεων μέχρι το τέλος Ιουνίου του 2023.

Δυστυχώς, σε αντάλλαγμα των πολύτιμων υπηρεσιών που προσέφεραν αυτοί οι εργαζόμενοι, ο διοικητής του Π.Γ.Ν.Α. τους ανακοίνωσε ξαφνικά πριν λίγες μέρες, ότι τέλη Μαρτίου με αρχές Απριλίου θα μπει εργολάβος στο νοσοκομείο, γεγονός που θα τους οδηγήσει στην ανεργία. Μάλιστα, σύμφωνα με τους εργαζόμενους, αιτιολόγησε αυτήν του την επιλογή επικαλούμενος λόγους «ιδεολογίας», επιβεβαιώνοντας τις επιλογές της παρούσας κυβέρνησης για ιδιωτικοποίηση του χώρου της υγείας.

Σημειώνεται, ότι σύμφωνα με τα λεγόμενα του Προέδρου του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Έβρου, η επιλογή εργολάβου για το Π.Γ.Ν.Α. δεν είναι προς το δημόσιο οικονομικό συμφέρον, καθώς η οικονομοτεχνική μελέτη που έγινε το 2020 δεν έχει επικαιροποιηθεί, όπως θα έπρεπε, προκειμένου να προσαρμοστούν τα κόστη που προέβλεπε στα σημερινά δεδομένα, δηλαδή στις αυξήσεις σε υλικά και μισθούς εργαζόμενων. Θεωρείται βέβαιο, ότι μετά την υπογραφή της σύμβασης, ο ιδιώτης δεν θα μπορεί να «βγει» οικονομικά και θα κάνει χρήση της ρύθμισης που προβλέπει ότι ο ιδιώτης μπορεί να ζητήσει από το δημόσιο αναπροσαρμογή της αρχικής σύμβασης ως και 50%. 

Επομένως, θα στοιχίσει πολύ περισσότερο ο εργολάβος, από τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Καμία εγγύηση επιπλέον δεν υπάρχει ότι ο ιδιώτης εργολάβος θα διατηρήσει τους ίδιους εργαζόμενους προκειμένου να μη χάσουν την εργασία τους. Στην καλύτερη περίπτωση θα επαναπροσλάβει κάποιους από αυτούς, πιθανότατα ελάχιστους μπροστά στο σύνολο των απολυμένων.

Εξάλλου, είναι γνωστό ότι έχουν παρατηρηθεί πολλές περιπτώσεις ιδιωτών που δεν παρέχουν τις πρέπουσες εργασιακές συνθήκες και αμοιβές στους εργαζόμενούς τους και δεν υπάρχει τρόπος διασφάλισης των δεύτερων, πράγμα απαραίτητο ειδικά στον ευαίσθητο χώρο της υγείας, όπου δεν χωράνε αυστηρές λογικές κόστους-οφέλους.

Επειδή δεν είναι ηθικό να «ανταμείβονται» με απολύσεις οι εργαζόμενοι που προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στο σύστημα υγείας κατά την ιδιαίτερη συγκυρία της πανδημίας,

Επειδή δεν είναι ηθικό να ανακοινώνεται σε εργαζόμενους (οι οποίοι μάλιστα στην πλειονότητά τους είναι μέσης ηλικίας) η λύση της εργασίας τους σε χρόνο αναπάντεχο και πολύ πρόωρα σε σχέση με την προβλεπόμενη λήξη της σύμβασής τους, γεγονός που καθιστά ανέφικτη την εύρεση άλλης εργασίας και ανατρέπει τον οικογενειακό προγραμματισμό τους,

Επειδή απ’ ό,τι φαίνεται δεν αποτελεί πιο οικονομική λύση για το Δημόσιο η επιλογή εργολάβου έναντι των συμβασιούχων αλλά αντίθετα το επιβαρύνει περισσότερο,

Ερωτάσθε κ.κ. Υπουργοί:

Τι λύση θα δώσετε, ώστε να μην βρεθούν αναπάντεχα στον δρόμο, οι 139 εργαζόμενοι στην καθαριότητα, τη φύλαξη, τη σίτιση και τις λοιπές υπηρεσίες του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης, που προσέφεραν και προσφέρουν τα μέγιστα στο σύστημα υγείας, ειδικά μέσα σε δύσκολες και ιδιάζουσες συνθήκες πανδημίας; Πώς θα εξασφαλίσετε ότι δεν θα οδηγηθούν στην ανεργία και δεν θα διακυβευθεί η αξιοπρεπής επιβίωση των ιδίων και των οικογενειών τους;