Καπνοπωλείο "Η ωραία Ποντοκερασιά Κιλκίς"

Γράφει η Μόνικα Σωτηριάδου
Με σύμμαχο έναν υπέροχο ήλιο δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων, επιλέγω προορισμό για μια βόλτα το όμορφο χωριό Ποντοκερασιά του Νομού Κιλκίς με σύνθημα πάντα "πρώτα ο τόπος μας".

Από το χωριό Τέρπυλλος η διαδρομή αποκτά ξεχωριστό ενδιαφέρον και τον λόγο έχει η απίστευτη όμορφη Ελληνική φύση η οποία χαρίζει απλόχερα στα μάτια την ομορφιά της και από εκεί την στέλνει στην ψυχή που ακαθόριστα την ξεκουράζει.

Τα πολλά χωριουδάκια τα Κρουσίων αρχίσουν να ξεχωρίζουν μέσα στα χρώματα δίνοντας την αφορμή στους λίγους που θα επιλέξουν την διαδρομή αυτή να γίνουν ποιητές.

Ερημιά μέσα σε ένα πανέμορφο δρόμο που οδηγεί στην Ποντοκερασιά και σε έναν από τους πιό γνωστούς κήπους στην χώρα μας "Βοτανικό" που εγκαταλήφθηκε για τους γνωστούς λόγους όπως όλα τα μεγάλα έργα που έγιναν για το καλό στην πατρίδα μας προβάλλοντας τουριστικά ευρύτερα τις ομορφιές της και όχι μόνο τα νησιά της την στιγμή που κάθε γωνιά της είναι ευλογημένη και μοναδική.

Την ευθύνη έχουμε όλοι κάθε φορά που εγκαταλείπουμε τον τόπο μας με την πρώτη ευκαιρία, χωρίς να τον υπερασπιστούμε και μετά ρίχνουμε ευθύνες ο ένας στον άλλο δυστυχώς με τις γνωστές ανοησίες και δήθεν ότι κάτι έξυπνο είπαμε και τις περισσότερες φορές με προσωπικό όφελος.

Με αυτές τις σκέψεις και μέσα στην απόλυτη μαγεία όπως λίγη ώρα απομένει για να φτάσω στην Ποντοκερασιά δεξιά του δρόμου διαβάζω μια ταμπέλα ιδιωτικής πρωτοβουλίας "μαρτυρικά χωριά" χωρίς ο επισκέπτης να έχει το προνόμιο να στρίψει γιατί σίγουρα στον κακοτράχαλο δρόμο δύσκολα θα έχει επιστροφή.

Άλλο ένα θλιβερό κομμάτι ιστορίας που εγκαταλήφθηκε.

Τα θύματα της βάναυσης προδοσίας/ τραγωδίας μένουν μέσα στο μαρτυρικό βουνό χωρίς αναγνώριση την στιγμή που σε άλλα ιστορικά σημεία της πατρίδας μας οι λίγοι πολίτες έτρεξαν και τους έκαναν μνήματα και δρόμους για να τους βρίσκουν. 

Για να μπορούν να τους κάνουμε μνημόσυνα και τρισάγια, να τους κάνουν ήρωες και να τους τραγουδούν τα παιδιά που τους έκαψαν οι Γερμανοί μέσα στα σχολεία και τους εκτέλεσαν δίπλα σε τοίχους.

Και στον μαρτυρικό νομό μας ξέρουμε από πυροτεχνήματα που φεύγουν στον ουρανό για να νιώσουν οι πολίτες ευτυχισμένοι στις γιορτές.

Συνήθειες που ενώνουν αλλά στο τέλος μένει πάντα το κενό.

Με αυτά και ακόμη περισσότερα έχω φτάσει στην Ποντοκερασιά και σε ένα από τα ομορφότερα σημεία.

Ένας κήπος που που δεν υπάρχει πουθενά όπου και να ψάξεις στην χώρα μας.

Όλα τα βότανα και λουλούδια ης απίστευτης Ελληνικής γης βρίσκονται σε αυτόν τον κήπο δίνοντας στον επισκέπτη το προνόμιο να μάθει να θαυμάσει και να αγαπήσει τον τόπο του.

Ένα μεγάλο λουκέτο στην πόρτα μας καλωσορίζει.

Λίγο πιό πάνω το ξενοδοχείο μέσα στην αγκαλιά των Κρουσίων με μια απίστευτη θέα που με δυσκολία μπορείς να περιγράψεις άλλο ένα λουκέτο θλιβερή εικόνα για μια χώρα σαν την δική μας να γίνεται κάτι για το καλό της και μετά να εγκαταλείπεται.

Την απόλυτη μαγεία της φύσης και την μοναξιά της σπάζουν μια παρέα παιδιών με τα ποδήλατα.

Τα παιδιά ανέβηκαν ανηφόρες για φτάσουν εκεί.

Μιλώ μαζί τους και χαίρομαι για αυτά που ακούω.

Τα παιδιά δεν είναι κουρασμένα έχουν όλο το κουράγιο για να συνεχίσουν την διαδρομή τους.

Το μυστικό; Η προπόνηση και Αγάπη στην φύση.

Στο όμορφο χωριό Ποντοκερασιά κάνοντας μια βόλτα ανακαλύπτω σημεία που σίγουρα έχουν όλα τα όμορφα χωριά μας.

Μαγεία, ομορφιά, χρώματα, φιλοξενία.

Ένα περίπτερο ξεχασμένο στην γωνία του δρόμου καπνοπωλείο "Η ωραία Ποντοκερασιά".

Στο όμορφο ταβερνάκι των κυνηγών, οι φιλόξενοι κάτοικοι κερνούν καφεδάκι πρόθυμοι να ανάψουν τα κάρβουνα στην ψησταριά για το νοστιμότερο γεύμα των γιορτών.

Το ταξίδι γίνεται ομορφότερο.

Έχει ξεκινήσει με τα κρυμμένα μυστικά του ευλογημένου τόπου μας που γίνεται ελπίδα και αισιοδοξία ταμπέλα ιδιωτικής πρωτοβουλίας "μαρτυρικά χωριά" και λουκέτα που κάπου υπάρχουν τα κλειδιά.