3 επίμετρα για τον Fernando [Arrabal]

Του Φώτη Μισόπουλου
Σάς επαινέσανε, βιβλία μου,/
γιατί μόλις είχα φτάσει από την επαρχία
EZRA POUND [1]

1.
.........χαμογελούν με όλα τους τα δόντια κι άκουσα το πρωτόγονο γέλιο τους Πού είναι η ζάλη της συγκίνησης χάνοντας τις χίμαιρες; Ομολογείστε- δεν κάνετε καμιά δουλειά και θα ζήστε αιώνια. Άδειο θέατρο. Ο ηθοποιός πεθαίνει στη λάμψη που ωχραίνει τη σκηνή Το ξεχασμένο ρούχο, στις φλέβες τού ετοιμοθάνατου, αδειάζει Καμιά ηδονή ούτε τρόμος πριν τη μεταμόρφωση [2]-/
ΤΟ ΤΡΙΚΥΚΛΟ [3]: ......Φίλησέ με έρωτά μου! Το έχω ανάγκη! -/
[Η δράση στα παρασκήνια θα είναι αντιστικτικά αντίθετη με ο,τι συμβαίνει στο φουαγιέ Εξακολουθεί ν' ακούγεται μουσική] [παύση]
Μόνο που το κατόρθωμα το πλήρωσε ακριβά γιατί χρειάστηκε να εξαπατηθεί τετράκις Δε χάρηκε καθόλου τους θριάμβους της, τον ίδιο αέρα τής παλιάς του συγκατάβασης,- ανάμικτα με αρχαίους φόβους-/
ΕΙΠΕ: ...........μαζί συνεχίζουμε,- Σου έχουμε γνήσια οφειλή παρά τα ολοφάνερα ψεγάδια της πτώσης σου, κάποτε ανακάλυψες ένα τοπίο υποφερτό, ευχάριστης μαθητείας Με συγκρατεί ακόμα και στην άβυσσο η σιωπή του μέλλοντός μου
ΔΡΑΜΑ: .........οι νεκροί περιμένουν σε στάση επικλινή, καμιά φορά κρατούν το χέρι έξω στο φως Σαν εν ζωή Ώσπου αποσύρονται ολοσχερώς στο σύνηθες δικό τους σκότος, που μάς τυφλώνει [4][Τα σφυρίγματα απομακρύνονται Ο θόρυβος ξαναπέφτει βαθμιαία πίσω απ' τ' αυτοκίνητα στο βάθος]
LA EX AMANTE: ..........μήπως και βρω ανάμεσά τους τον χαμένο νεκρό Μία κυρία δανεική une dame en prêt, αντί για μένα, μέχρι να σ' ανταμώσω πάλι πρόθυμη Κάτι παράξενες ατέλειες στην όσφρηση θα σημάνουν το τέλος της ουτοπίας: ΠΡΙΝ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΥΜΒΕΙ./
ΠΡΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: [.......είναι ζωντανό ακόμα, το τραγούδι, και η ένοχη σιωπή Το φως δυναμώνει αργά]. [Μπαίνει]:
Ο ΓΕΡΟΣ ΜΕ ΤΟ ΦΛΑΟΥΤΟ: .........αφού τώρα αρχίζουμε πάντα εκεί που έχει τελειώσει η ανάσα τής προσδοκίας κι όσοι δεν έχουν παρά μόνο μια μικρή χαρτονένια βαλίτσα, θάβοντας μέσα το λυπημένο τους άλογο- όταν οι άλλοι τους βρίζουν- βρίσκονται κιόλας μακριά [5]. Ομπρέλες. Καπέλα που χάθηκαν τόσο ξαφνικά,- ανερυθρίαστα.

2.
.........''και παράτησε την ποίηση, παιδί μου,/ Είναι χαμένη υπόθεση''[6] -προκαταβολές, λοιπόν, απ' τα συγγραφικά μου δικαιώματα, καταφύγιο στις επιτηδεύσεις ή τις φιλονικίες, ύπουλο λευκό κυμάτισμα αγαλλίασης αποσκοπώντας στη διαύγεια, ενώ συμβαίνει ο αιθέριος βηματισμός των δέντρων στον ορίζοντα I love with Khaty/ now dead for 5000 years [7] Η ανυπομονησία είναι το έγκλημα Είχε δίκιο ο Λένιν λέγοντας στον Τρότσκι: ''μάς άξιζε κρεμάλα'' [8] Βετεράνοι κλαίνε τις γάτες τους, καθώς η Οφηλία αποσύρεται-/
ΑΜΛΕΤ: .......κανένας γυναικείος κόλπος δεν είναι μονόδρομος-/
[Ύστερα μπαίνουν από αριστερά ο Φοντέρ, ο Τοπέ, ο Εμανού- προερχόμενοι απ' το νεκροταφείο των αυτοκινήτων [9] Και οι τρεις θέλουν να τρέξουν, ωστόσο, για να μην τους δουν, βαδίζουν σκυφτοί μέχρι κάτω: θα τους υποδεχτεί η Φύση με μια ατάραχη, ατάλαντη κι αμόρφωτη ερωμένη The door has a creaking latch [10] Όπως είναι η επίδραση του βραδιού πάνω τους Ανοίγουν σαν άνθη, ξέρουν τις ώρες τους, ηλιοτρόπια, αγκινάρες, στους χορούς κάτω από πολυελαίους,- στις λεωφόρους κάτω απ' τους φανοστάτες-/
Α' ΤΑΞΙΘΕΤΗΣ: ......τα νυχτολούλουδα στον κήπο όπου της έδωσα ένα φιλί στον ώμο..........-/
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΣΥΝΕΡΓΕΙΟΥ: .........θα ήθελα να είχα το ολόσωμο πορτρέτο της, λάδι σε καμβά, να τη δείχνει στην εποχή εκείνη Ήταν και πάλι Χριστούγεννα, είτε Ιούνιος τότε που υποσχόμουν-/
ΡΕΦΡΑΊΝ: ......Σ' εκμεταλλεύονται οι άλλοι Η ιστορία επαναλαμβάνεται Οι γέρικοι λόφοι απέναντι Κάτω απ' τους βωμούς αναπαύεται ο Ενδυμίων [11].-/
Ηλιοβασίλεμα Τα βουνά ανεστραμμένα στη θάλασσα, σχεδόν καταποντισμένα, ανεπηρέαστα απ' την πορεία των ποιητών Ίσως μιααναθάλλουσα ποίηση Άλλη-/
Ο ΝΕΟΣ ΣΥΝΔΑΙΤΥΜΟΝΑΣ: ......βετεράνος που κλαίει τη γάτα του Αυτή κρύβεται στον κήπο Είναι η μοναξιά του μηδενός Η απλούστευση- ενώ στο βάθος δεξιά ξεφωνίζουν, δεν έχουν θάρρος να. Τα ονόματα αλλάζουν, αυτό είναι όλο Οι εραστές με τη γλύκα από δαμάσκηνο στο στόμα ακροβατούν, στις πτήσεις του Σαγκάλ [φως] Μένουν ίδιοι.

3.
ΤΟ ΤΡΙΚΥΚΛΟ: .......απαιτώ ένα γύψινο εκμαγείο δηλ. κλασικούς σε παράφραση: όλα τα υποκειμενικά ωσαννά de profundis Η αόρατη Εδέμ με τις σταθερές ομιλίες του πευκώνα ως πολύτιμος χείμαρρος Παραδομένοι στα όνειρα που σε κάνουν μοναχικό Η εφεύρεση της σιωπής, το αντικίνητρο του κάθε υποβολέα- 72 χρόνια μετά, χειροκροτούνε όρθιοι το Άουσβιτς, καθώς θα πεθαίνουνε ex novo: Στον αιώνα του Ορέστη και της Ηλέκτρας που επέρχεται, ο Οιδίποδας θα είναι κωμωδία [12] Η δροσιά σκούριασε τα όπλα Οι νύχτες έχουν αλλάξει Οι νέοι γέρασαν Λησμονημένος [μικρή παύση] -/
Β' ΤΑΞΙΘΕΤΗΣ: ..........η οδός Τέρψεων: απάνθρωπες, σιωπηλές συνωστίζονται Βγαίνουν στο φως Ρίχνουν ματιές Ξαναγυρίζουν στη σκιά Εξαφανίζονται Ή το αγαλματίδιο που κουβάλησες κάποτε μες στη βροχή παθιασμένος για την τέχνη για την τέχνη- [Ο Εμανού περιμένει ανυπόμονα Ξεπροβάλλει το κεφάλι της Οφηλίας-κλόουν Κάνει να βγει, αλλά ένα χέρι την τραβάει πίσω] Σιωπή [μικρή παύση] Προσπαθώ να συγγράψω τον Παράδεισο Μην κουνηθείς: Ο άνεμος να μιλήσει Αυτό είναι Παράδεισος Οι θεοί ας συγχωρήσουν ο,τι έχω κάνει Αυτοί που αγαπάω ας προσπαθήσουν ο,τι έχω κάνει
ΑΜΛΕΤ: .......αγαπώ το λείψανό σου Νεκρός καθώς θα είμαι η τέφρα μου θα σε καλεί [13] [προβολή ερωτικής πράξης]
-/ Η ώρα των ειδυλλίων, της περίπτυξης, των όρκων Πέρα μακριά πάνω στην άμμο, πλησίασε έρποντας ο αφρός των κυμάτων Γκρίζος Η παλίρροια φέρνει τα νερά μέχρι εδώ Με το στόμα ανοιχτό Το αριστερό παπούτσι βυθισμένο λοξά στην άμμο Κάθομαι στο γαλάζιο δέρμα μου ως συνήθως Η πόλη: Με όλα τα δέντρα που αγάπησα στο ποτάμι Μάζα που στροβιλίζεται Ροκανίζουν έτσι το μυαλό μου ωραίοι άρρωστοι αρουραίοι [14] Ήταν πριν από χρόνια Να βρέχει Ο σκοτωμένος με την πλάτη στον ουρανό, τα χέρια που σκάβουν το χώμα Κι ο αέρας τρύπιος
ΡΕΦΡΑΙΝ: .......να βρέχει Ο σκοτωμένος με την πλάτη στον ουρανό, τα χέρια που σκάβουν το χώμα Κι ο αέρας τρύπιος.-

ΑΥΛΑΙΑ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] EZRA POUND, LUSTRA, μτφρ. Τάκης Μενδράκος, ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ 1989
[2] Heiner Müller, ΔΥΣΤΗΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ, εισαγωγή-επιλογή-μτφρ.: Ελένη Βαροπούλου, ΆΓΡΑ 2001
[3] ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΑΡΡΑΜΠΑΛ, Νεκροταφείο αυτοκινήτων/ Το τρίκυκλο, μτφρ. Παύλος Μάτεσις, ΔΩΔΩΝΗ 1970
[4] Heiner Müller ο.π.
[5] Τάσος Λειβαδίτης, ΟΙ ΤΡΕΙΣ, ΚΕΔΡΟΣ 1975
[6] EZRA POUND, Xιού Σέλγουιν Μώμπερλυ, εισαγωγή-μτφρ.-σημ. Χάρης Βλαβιανός, ΕΣΤΙΑ 1987
[7] EXRA POUND, Σχεδιάσματα και αποσπάσματα των Κάντος CX-CXX, μτφρ. Χάρης Βλαβιανός, NEΦΕΛΗ 1991
[8] Heiner Müller ο.π.
[9] βλ. σημ. [3]
[10] EZRA POUND, βλ. σημ. [6], [''το μάνταλο της πόρτας σιγοτρίζει'']
[11] Σύμφωνα με μία μεταγενέστερη παραλλαγή του μύθου που μεταφέρεται από τον Ρωμαίο ποιητή Οβίδιο και από μεταγενέστερους ποιητές, οΕνδυμίων ήταν βοσκός από την Καρία με απαράμιλλη ομορφιά. Η Σελήνη τον είδε σε μία σπηλιά του Λάτμου και τον ερωτεύτηκε. Τον επισκεπτόταν κάθε βράδυ την ώρα που κοιμόταν, όμως ανησυχώντας πως σαν θνητός θα γεράσει και θα πεθάνει παρακάλεσε τον Δία να τον αφήσει να κοιμάται για πάντα τον αγέραστο ύπνο ώστε να μην τον χάσει ποτέ [Διαδίκτυο-wikipaideia]
[12] Heiner Müller ο.π.
[13] ο.π.
[14] Αλέξης Τραϊανός, Το σύνδρομο του Ελπήνορα, Ύψιλον 1984

τα πρόσωπα
ΤΟ ΤΡΙΚΥΚΛΟ
LA EX AMANTE
Ο ΓΕΡΟΣ ΜΕ ΤΟ ΦΛΑΟΥΤΟ
Ο ΑΜΛΕΤ
Α' ΤΑΞΙΘΕΤΗΣ
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΣΥΝΕΡΓΕΙΟΥ
Ο ΝΕΟΣ ΣΥΝΔΑΙΤΥΜΟΝΑΣ
Β' ΤΑΞΙΘΕΤΗΣ,
άλλες φωνές-πρόσωπα

https://www.teatrvfk.ru/wp-content/uploads/2015/06/2-1.jpg

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU