Οικογενειακό λεύκωμα

Του Φώτη Μισόπουλου
''Περιέφερα την πείνα μου στα πέρατα του κόσμου''
ANDRÉ GIDE [1]
prose en un acte - pour un théâtre de l'impossible

ΦΩΝΗ ΑΠ' ΤΟ ΥΠΟΒΟΛΕΊΟ: ......Hamlet's theater is running late Ο Άμλετ ντυμένος Οφηλία. Είμαι η Οφηλία. Αυτή που δεν κράτησε το ποτάμι. Ιδού: Το Πανεπιστήμιο και η Βιβλιοθήκη των Νεκρών, αριστερά και δεξιά...... Το θέατρο της Επανάστασης εγκαινιάζεται απόψε Οι μάσκες και τα προσωπεία είναι ο θάνατος της Εξέγερσης Με το δέρμα ζεσταίνουμε το κορμί της Διάφανη ζεστή Υγρή Σάρκινη Πίσω απ' τα γαλανά φεγγάρια, η απειλή [μικρή παύση]
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ: .....την είχα ολότελα ξεχάσει [χαμογελάει] Εκείνη ήταν ακόμα εκεί Ωραία γαλάζια προκλητική Με την αιώνια έπαρσή της [2] Τώρα είναι μια άλλη ζωή Κλεμμένες χαρές από δεύτερο χέρι Θυμάστε εκείνο το επεισόδιο στα οδοφράγματα; Δεν είχα κανένα δικαίωμα να συμμετέχω σ' αυτή τη χαρά και σ' αυτή τη λύπη Στην τελευταία κραυγή, όταν αποδέχεσαι τη μοίρα, συνοψίζεται η φιλοσοφία του απόκληρου
Ο ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΥΖΕΙ [3]: .......το δεύτερο ποτό φταίει για όλα Ωχρός από λύσσα με κουστούμι θηριοδαμαστή Κυρίες και κύριου, επιτρέψτε μου να σάς παρουσιάσω το εκπαιδευμένο μου λαγωνικό......Ένα κερί στο μοναχικό μας δωμάτιο, για δύο, γνέφοντας προς τον Κόσμο-Διάκοσμο,-[παύση]- εκτός απ' το να σε ρίξουν χωρίς κανένα λόγο στους κροκοδείλους του Δούναβη, μπροστά στο χαμόγελο των ιερών γάτων
ΤΟ ΛΑΓΩΝΙΚΟ: .......σκλάβοι σε κάθε αποχωρητήριο, κλέφτες σε κάθε τρύπα, πουτάνες σε κάθε τρώγλη[4],- κυβερνήτες που υπογράφουν εντάλματα συναλλαγών- I'm saying a prayer for Dad, - take it easy - for dragging Mom into all this- επιγράμματα για κάθε είδωλο-τέρας [φως]-πριόνια θαλασσινά που έκοβαν τους γλάρους στα μισά και στα μισά του δρόμου, νοιώθεις, ότι σε κυριεύει σύγχυση κι έτσι στο κατώφλι της ύπαρξης γραφόταν η καταστροφική αρχή της προσωπικής ηδονής.
ΤΟ ΚΕΡΙ ΠΟΥ ΣΒΗΝΕΙ: ......ύστερα έμπαινα κατά τη συνήθεια που είχα στο βασικό ζήτημα, τι πράγματα να πάρω μαζί μου Μην πείτε τίποτα σε κανένα, έλεγε, αυτό να μείνει μεταξύ μας- έκανε μια περίεργη κίνηση, όπως μια κότα που φουσκώνει τα φτερά [μεγάλη παύση] ΗΜΟΥΝ Ο ΜΑΚΒΕΘ. Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΜΟΎ ΠΑΣΣΑΡΕ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΕΡΩΜΕΝΗ ΤΟΥ. ΓΝΩΡΙΖΑ ΚΑΘΕ ΚΡΕΑΤΟΕΛΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΡΦΟ ΤΗΣ[6]
Ο ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΥΖΕΙ: ........ΕΙΜΑΙ Ο JOYCE στη μοναξιά των αεροδρομίων Ανασαίνω μ' ανακούφιση Προνομιούχος Η αηδία μου αποτελεί προνόμιο- προστατευμένη με τείχος Παραβιάζω τη σφραγισμένη σάρκα μου[7]
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ: ......ΕΙΜΑΙ Ο JOYCE: ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΠΟΡΤΡΈΤΟ ΤΟΎ ΚΑΛΛΙΤΈΧΝΗ ΣΕ ΝΕΑΡΗ ΗΛΙΚΊΑ[8] Συμβολίζω το αλλόκοτο τέχνασμα που ανοίγει τη σελίδα κάποιου μεσαιωνικού βιβλίου προφητειών Ξαφνικά ευτυχέστερος από πριν Μεταξύ πόλης και πόλης η άβυσσος
Ο άνεμος-animus στους ώμους Ο άγγελος που ακόμη τον ακούω δεν έχει πρόσωπο παρά το δικό σου που σβήνει Καμιά εμμονή ούτε τρόμος, πριν τη μεταμόρφωση
ΦΩΝΗ ΑΠ' ΤΟ ΥΠΟΒΟΛΕΊΟ: ........ΔΕΝ ΜΈΝΕΙ ΠΑΡΆ Η ΕΝΔΟΣΚΌΠΗΣΗ ΤΟΥ ΔΩΜΑΤΙΟΥ Γυρίζοντας οι δρόμοι μοιάζουν μικρά φωτεινά ηχητικά σημάδια της νύχτας που μπορεί να μάς καταπιεί [Συνοψίζοντας τη σκηνή απ' την ανοιγμένη εξώπορτα του διαμερίσματος δύο δωματίων του Truman Capote Όχι σπουδαία πράγματα Λίγο ξεσκόνισμα Τα φροντίζει όλα μόνος, τραγουδώντας αυτό που γνωρίζαμε ''η Ζα Ζα Γκαμπόρ είναι 305 χρόνων/ Το ξέρω/ Μέτρησα τα δαχτυλίδια της''
ΤΟ ΛΑΓΩΝΙΚΟ: .......ανυποψίαστε μεσιέ Βήτα, μ' ενδιαφέρουν οι παρανοϊκοί Κι εσείς είστε φρικτά λογικός Αλλά ύστερα λύγισε Το φυσιολογικό απαντάται παντού: Ωραία, αληθινά, προφητικά λόγια Πανηγυρίζει στην κινέζικη λαστιχένια πισίνα που απέκτησε πρόσφατα- εγώ κοίταζα τη γυναίκα του στο καινούριο της μπικίνι[9] Η περίφημη αιωνιότητα που κάνει τη γραφή να φτάνει στο Μεγάλο Αλγεβρικό Μηδέν Πού είναι το Αύριο που προβλέπαμε; Η Οφηλία ψάχνει για θέση εργασίας Πρέπει να επιμείνει, επειδή αυτό ίσως πάρει διαφορετικές ερμηνείες Τα πάντα εξασφαλίζονται απ' τις ίδιες, τις υπερφυσικές εγγυήσεις των. Δικαιοσύνη.
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ: ......ως Ορέστης, στεκόμουν στην ακτή και μιλούσα στα κύματα Partons! J'ai l'impression que les oiseaux s'enivrent ![10]
Ένοιωθα την επισημότητα της κάθε ημέρας και την υποτροπή της αγωνίας μου Τα υπόλοιπα είναι πολύ συγκινητικά για να παρατεθούν εδώ.......
Συνένοχος σε σκέψεις που μάτωσαν ενώ η αυγή σκεπαζόταν από άδειους ουρανούς Βρίσκομαι σε σοβαρό δίλημμα Το τερριέ ακολουθεί Κλαψουρίζοντας [παύση]
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ: .....αρρώστησα απ' τα γέλια μαζί του κείνη τη φορά που τον είδα, καλύτερα μην καθίσω όλη νύχτα να το σκέφτομαι, μάτια που ανοιγοκλείνουν με το λαμπύρισμα των δέντρων και της χελώνας Βιογράφοι και μελετητές συμφωνούν στα ηχηρά amore που έπονται Το χειρόγραφο έχει χαθεί κι οι ηθοποιοί κρέμασαν τα προσωπεία στο βεστιάριο Ο δρόμος ξαναγίνεται κτήμα των πεζών
ΤΟ ΚΕΡΙ ΠΟΥ ΣΒΗΝΕΙ: ......έτσι κι αλλοιώς το πρόσωπό μου ήταν στραμμένο κατά την άλλη όχθη Οι μισοί απ' τους Αργοναύτες έψαχναν τοπίο για φωτογράφιση, καθότι οι άνεμοι μεταφέρουν τους εκάστοτε αναστεναγμούς των ταξιδιών παντοιοτρόπως Η Α. θρηνούσε, θρηνούσε και τα μακριά μαλλιά της λύθηκαν προκαλώντας θαυμασμό ''Η ιστορία μου είναι πιο παράξενη ακόμα κι από τη δική σας, επιτρέψτε μου να σάς την πω σ' ένα μόνο λεπτό''
ΦΩΝΗ ΑΠ' ΤΟ ΥΠΟΒΟΛΕΙΟ: .......''η Ζα Ζα Γκαμπόρ είναι 305 χρόνων/ Το ξέρω/ Μέτρησα τα δαχτυλίδια της''[τραγουδώντας][μικρή παύση]
Ο ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΥΖΕΙ: ......''η Ζα Ζα Γκαμπόρ είναι 305 χρόνων/ Το ξέρω/ Μέτρησα τα δαχτυλίδια της'' Πιστό πουλί, φαίνεται να υποφέρεις- λέγε λοιπόν, τι έχεις; ''Πεινάω'', απάντησε τότε ο αετός Ο Προμηθέας αποκάλυψε το συκώτι του ''Με πονάς'' έκανε ο Δεσμώτης.
Δεν μίλησε ξανά κείνη τη μέρα κανείς τους[11] [ακούγεται στο βάθος μια φωνή: ''η Ζα Ζα Γκαμπόρ είναι 305 χρόνων/ Το ξέρω/ Μέτρησα τα δαχτυλίδια της'']

ΑΥΛΑΙΑ

τα πρόσωπα
ΦΩΝΗ ΑΠ' ΤΟ ΥΠΟΒΟΛΕΙΟ
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ
Ο ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΥΖΕΙ
ΤΟ ΛΑΓΩΝΙΚΟ
ΤΟ ΚΕΡΙ ΠΟΥ ΣΒΗΝΕΙ
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] Aντρέ Ζιντ, βλ. σημ. [10]
[2] Μαρία Κουγιουμτζή, βλ. ΜΑΡΙΑ-ΚΕΝΤΡΟΥ-ΑΓΑΘΟΠΟΥΛΟΥ: Η ορμή και ο αισθησιασμός της ματαιότητας- ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ τ.109/2015
[3] ......ένα πορτρέτο απ' τον διάλογο πορτρέτων του Τρούμαν Καπότε, Μιας μέρας δουλειά,- βλ. περ. η λέξη τ.38/1984
[4] Jack Kerouac, Άγγελοι της ερημιάς [αποσπάσματα], απόδοση Νιόβη Λυγγιάρη, ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ τ.33/1983
[5] .......απευθύνω μια προσευχή για τον μπαμπά,- συχώρα με- που παρέσυρα τη μαμά σε όλ' αυτά
[6] Heiner Müller, O ΔΥΣΤΗΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ, εισαγωγή-επιλογή-μτφρ.: Ελένη Βαροπούλου, ΆΓΡΑ 2001
[7] ο.π.
[8] Το πορτρέτο του καλλιτέχνη σε νεαρή ηλικία, υπήρξε τίτλος έργου του Τ. Τζόυς
[9] Menad Milocevic, Ποιήματα, παρουσίαση-μτφρ.: Κλεοπάτρα Λυμπέρη, ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ ο.π.
[10] .....Να φύγουμε! Νοιώθω πως τα πουλιά μεθούν [στίχος του Μαλλαρμέ!- βλ. Αντρέ Ζιντ, μτφρ. Γεωργία Ζακοπούλου, Καστανιώτης 2010]
[11] Αντρέ Ζιντ, ο.π.

https://media.theatre.ru/photo_src/87727.jpg

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU