Γιατί βρε ευλογημένε σβήνεις το κερί που μόλις άναψα;

Παρεμβαίνει ο αναγνώστης της Γνώμης Τ.Π.
15αύγουστος σε ενορία του Κιλκίς. Ανάβω δύο κεράκια. Ένα για «ζώντες» και ένα για «κεκοιμημένους» όπως συνηθίζεται αλλά και μου υποδεικνύουν τα ταμπελάκια. Μέχρι να προσκυνήσω, να προσευχηθώ και να ηρεμήσω λίγο, παρατηρώ πως κάποιος ή κάποια τα σβήνει και τα μαζεύει με συνοπτικές διαδικασίες.

Πάει και η προσευχή, πάει και ηρεμία. Τα νεύρα τσατάλια. Ο διάβολος πανηγυρίζει και μας βάζει γκολ μέσα στο γήπεδό μας. Τα κατάφερε για άλλη μια φορά και γελάει με τα χάλια μας. Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που το βλέπω. Συμβαίνει εδώ και δεκάδες χρόνια στις εκκλησίες μας. Δεν προλαβαίνεις να ανάψεις ένα κεράκι και αμέσως το σβήνουν. 

Πείτε ότι γίνεται επειδή δε χωράνε τόσα πολλά κεριά στα μανουάλια, πείτε ότι υπάρχει κίνδυνος φωτιάς από τα πολλά κεριά, πείτε ότι το κάνουν για λόγους οικονομίας αφού το άκαυτο κερί θα πουληθεί ξανά και η εκκλησία θα κερδίσει κάποια λίγα ευρώ.

Πείτε σε αυτούς -που υποτίθεται υπηρετούν την εκκλησία-, πως το άναμμα ενός κεριού περιέχει τεράστιους συμβολισμούς που χρειάζεται βιβλίο να αναλύσουμε.

Αγνό και μαλακό κερί που συμβολίζει το εύπλαστο της ψυχής μας. Όλα είναι «μέσα» σε αυτό το ασήμαντο κεράκι από αγνό κερί μέλισσας… η αγνότητα της ψυχής. η ευλάβεια, η θυσία, η θύμηση, το φως, το σκοτάδι, το νοητό «λιώσιμο» μέχρι τελευταίας πνοής για τη Χάρη του Θεού. Το κερί συμβολίζει τον «νεκρό» εαυτό μας. Όρθιο και αναμμένο στο μανουάλι, συμβολίζει τον Αναστημένο Ιησού και έτσι ομολογούμε και τη δική μας Ανάσταση. Και τόσα άλλα που δε χωράνε να αναλύσουμε.

Και εσύ βρε ευλογημένε πας και το σβήνεις μόλις το ανάψω. Τίποτα δεν έμαθες εκεί μέσα; Τίποτα δε σου δίδαξαν, δε σου συνέστησαν, δεν σε εκπαίδευσαν;

Η εκκλησία μας έχει κανόνες, τυπικό, τυπολατρεία και οφείλουμε να τηρούμε και να σεβόμαστε, αν θέλουμε να είμαστε σωστοί και πιστοί χριστιανοί.

Αυτή όμως η ιεροσυλία και ύβρις προς εμάς και κυρίως στον Ιησού πρέπει κάποτε να σταματήσει.

Και όλοι γνωρίζουμε ποιοι μπορούν να το κάνουν άμεσα…