Τοπίο εντεύθεν του ονείρου

Του Φώτη Μισόπουλου
Dîner '' Secret '' dans le foyer// prose en trois images et trois mouettes
Τα νεύρα μου είναι άσκημα σήμερα βράδυ.
Ναι, άσκημα. Μείνε μαζί μου.
Θ.Σ. EΛIOT[1]

1.
[......καμιά φορά, δεν μπορείς να πεις αν το αντικρινό σου βουνό είναι πέτρα ή χειρονομία. Πώς σαρκώνεται σχεδόν φυσιολογικά πάνω στην αράχνη του ήλιου[2], ΟΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ. Το τέλος των χεριών, που πότε-πότε περνούν, μπρος πίσω. Πάνω από όσα μέρη του σώματος μπορούν, ακόμα να φτάσουν. Έπειτα πάλι σιωπή. Τη σπάει ο αέρας όταν. Περίπλοκος κι ανεπαίσθητος. Ορισμένες φορές σταματά κι ακουμπώ σ' ένα τοίχο με τα πόδια σφηνωμένα. Έχω ήδη αναμνήσεις από κάποιο παρελθόν- επίσης. Κατασταλαγμένες συνήθειες. Όντας εύθραυστες.
ΜΙΛΗΣΑ ΜΕ ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΙΝΕ ΟΔΗΓΙΕΣ, ΜΑΛΛΟΝ ΟΡΜΉΝΕΙΕΣ. ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΟ ΓΥΡΙΣΜΟ. Δεν τής έδωσα προσοχή. Ωστόσο υπάρχουν διακριτικά τα ρούχα που αγκαλιάζουν τόσο καλά το κορμί, κι είναι έτσι, ας πούμε, αχώριστα, σε καιρό ειρήνης].

ΤΟΠΙΟ ΕΝΤΕΥΘΕΝ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ: [.....θα ήμουν ευχαριστημένος μ' έναν άλλον θάνατο. Παραδείγματος χάρη, εκείνη η γάτα σήμερα το πρωί στη σκάλα: χρώμα καστανής τύρφης. Λένε δεν τις βλέπεις ποτέ με τρία χρώματα. Δεν είναι αλήθεια. Άναβε πυρκαγιά στον καθρέφτη κι ύστερα τα ρείκια πήραν φωτιά. MIA ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΦΗΝΟΥΝ ΜΟΝΗ. Τίποτε άλλο δε θυμάμαι απόψε. Είχε αίσιο τέλος. Άρχιζε λυπητερά και τέλειωνε καλά. Κωμωδίες για παιδιά. Ναι, ήμουν ο πατέρας και ο γιος. Έκανα ερωτήσεις στον εαυτό μου και τις απαντούσα όσο καλύτερα. Κρεμασμένα τα χέρια του ενός στα χέρια του άλλου. ΕΤΣΙ ΤΑ ΕΒΓΑΛΑ ΠΕΡΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ. ΜΕ ΚΡΑΤΩ ΑΓΚΑΛΙΑ. ΚΡΑΤΩ ΕΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ. ΔΙΧΩΣ ΠΟΛΛΗ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ. ΑΛΛΑ ΜΕ ΠΙΣΤΗ. ΜΕ ΠΙΣΤΗ. Τώρα ας κοιμηθούμε κάτω απ' αυτή την αρχαία λάμπα. Ζευγαρωμένοι. Εξουθενωμένοι απ' όσα είπαμε. Όσα ακούσαμε. Τόσες χαρές και μόχθος].

[''ΟΜΟΙΩΜΑ'' ΣΚΗΝΙΚΟΥ: ΦΟΥΑΓΙΕ [πρωί]: ΟΙ ΓΛΑΡΟΙ. Κρατώντας τ' απομεινάρια για το επόμενο γεύμα. Ή τα άδεια ποτήρια σαμπάνιας σαν σε φιλμ του Φελλίνι. ΥΠΟΓΡΑΦΗ: Κονσταντίν Γαβρίλοβιτς] [3].

2.
[Ο ΑΝΟΙΧΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΕΜΠΑΡΚΑΝΤΕΡΟ-, ΠΟΥ ΔΕΝ ΟΔΗΓΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ. Η ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ ΣΤΟ ΑΠΌΓΕΙΌ. Η μάζα με τη λάσπη].

ΜΕΝΤΒΕΝΤΕΝΚΟ [4]: .........ΓΙΑΤΙ ΦΟΡΕΙΤΕ ΠΑΝΤΟΤΕ ΜΑΥΡΑ; Λόγου χάρη, ''το νόημα της εξαγοράς του καιρού''- : Δεν είναι άσκοπο να ρωτηθούμε, μήπως δε θα μπορούσαμε να πλησιάσουμε αυτό το νόημα πιο άμεσα αν στραφούμε στην εμπειρία που αποκομίσαμε σε στιγμές όπου μάς κεραύνωσε η αγάπη[5]. When you want to burn. Τhen you stretch out your hand. To the flames [6] Μια γυναίκα γεμάτη έρωτα που πάει να κοιμηθεί.
Δεν ξέρω να μνημονεύω σωστά τη φράση, που προκάλεσε, τόσα παραστρατήματα, τόσες παραισθήσεις και τόσα σύννεφα. Η προφορά ήταν παράξενη. Θυμάμαι τα πόδια μου να ξεπροβάλλουν απ' τη σκιά μου. Το ένα. Μετά το άλλο. Το δέρμα των παπουτσιών είχε σκληρύνει απ' τον ήλιο. Υπήρξε γεμάτο σκασίματα.-/ [Η ΝΙΝΑ ΖΑΡΈΤΣΝΥ [7] ΜΕΝΕΙ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ. ΟΙ ΓΛΑΡΟΙ ΒΓΑΙΝΟΥΝ. ΑΚΙΝΗΤΗ. ΣΕ ΛΕΥΚΟ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑ ΓΑΜΟΥ. Η ΓΛΑΣΤΡΑ ΑΦΗΜΕΝΗ ΕΞΩ. ΔΕΜΕΝΗ Μ' ΕΝΑ ΣΚΟΙΝΙ ΠΟΥ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΑΠ' ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ-, ΣΑΝ ΑΧΤΙΔΑ].[Σκοτάδι-Φως]

ΠΡΩΤΟΣ ΓΛΑΡΟΣ: .....συλλογιζόμουν μ' ευχαρίστηση μονολογώντας-,. και τότε έβλεπε κανείς πως κουνούσα το κάτω χείλος. Λεπτομέρεια που πρέπει να σημειώνουμε. Με τη σκέψη του κλειδιού, καθένας βεβαιώνει τη φυλακή του[8]. Οι λέξεις ύστερα απ' την ομιλία φτάνουν στη σιωπή.
ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΓΛΑΡΟΣ: ....ΦΟΝΟΣ! ΘΕΕ ΚΑΙ ΚΥΡΙΕ! ΝΤΟΡΙΑΝ, ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ ΕΦΤΑΣΕΣ, ΛΟΙΠΟΝ; ΠΑΝΤΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΩ.
[ΤΡΙΤΟΣ ΓΛΑΡΟΣ: ......κοίταξε τα δικά του λευκά κοντυλένια δάχτυλα, doigts de faune [9], και πήγε παρακάτω sur l' azur des ondes [10].
ΝΙΝΑ ΖΑΡΕΤΣΝΥ: ....ΤΟ ΣΠΕΡΜΑ ΣΟΥ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΑΠΟ ΝΕΚΡΑ ΣΩΜΑΤΑ. ΤΩΡΑ ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΑ ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΝΗΚΕΙ. ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ.
ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ, ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΓΑΒΡΊΛΟΒΙΤΣ. ΘΑΨΤΕ ΤΟΝ[11].-/

3.
Αν γυρίσει ποτέ. Μυρίζοντας τα στενοσόκακα των λιμανιών. Πώς μπορούν ν' αγαπούν τη θάλασσα; Κι όμως την αγαπούν. Σηκώνουν την άγκυρα. Μετεωρίστηκαν. Άρχισαν να πέφτουν. Έσβησαν. Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ. Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΠΤΥΞΗΣ. Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΟΡΚΩΝ. ΣΗΜΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΟ ΔΙΠΛΟ ΚΤΥΠΗΜΑ. ΑΠΟ ΣΠΙΤΙ ΣΕ ΣΠΙΤΙ, Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΕΝΝΙΑ[12]. Ή Η ΝΥΧΤΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ, ΤΣΙΡΙΖΟΝΤΑΣ. Ποτέ ΔΕΝ Θ' ΑΝΑΠΑΥΘΕΙ. Ξαναείπα την ιστορία με την καλύβα στη θάλασσα. Την είχα ξεχάσει. Ψυχρή λιπόθυμη ήρθε η ανάμνηση που μπορούσα να είχα διηγηθεί. Εννοώ δίχως το κουράγιο να τελειώσει. Τη δύναμη να συνεχίσει. Έπειτα σκόρπισα στις εσχατιές του Διαστήματος. Του χάρισα κάποιο όνομα για να προλάβω την καταστροφή. Ούτε μια σπιθαμή λιγότερη. Απ' την παλιότερη κωμωδία. Ούτε.
ΠΡΩΤΟΣ ΓΛΑΡΟΣ: .......ο γιακάς του παλτού μού έκρυβε το στόμα, όμως εκείνη με άκουγε......
ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΓΛΑΡΟΣ: .....ΜΟΎ ΕΊΧΑΝ ΔΏΣΕΙ ΜΙΚΡΉ ΛΑΜΠΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΥΠΟΜΟΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΒΟΛΤΕΣ ΣΕ ΑΔΕΙΟΥΣ ΙΣΚΙΟΥΣ
ΤΡΙΤΟΣ ΓΛΑΡΟΣ: ......ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ [παύση]

[.......ΣΎΝΤΡΟΦΕ ΚΟΝΣΤΑΝΤΙΝ ΓΑΒΡΙΛΟΒΙΤΣ, ΣΥΓΧΩΡΕΣΤΕ ΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ ΜΟΥ. ΜΟΥ ΈΚΟΨΑΝ ΤΟ ΕΝΑ ΦΤΕΡΌ ΚΑΙ ΓΡΑΦΩ ΜΕ ΠΥΡΕΤΟ. ΑΛΙΜΟΝΟ ΑΝ ΜΑΘΑΙΝΑΜΕ ΟΣΑ ΜΆΣ ΕΧΟΥΝΕ ΣΥΜΒΕΙ. ΑΛΛΆ ΕΓΩ ΟΎΤΕ ΤΟΥΣ ΠΡΌΣΕΧΑ. ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΦΥΓΑΝ. ΘΑ ΤΡΕΦΟΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟ ΜΕ ΕΙΚΑΣΙΕΣ. Η γη έχει χαθεί. Χωρίς ποτέ να μάθουμε για την οδύνη, ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΝΙΝΑ ΖΑΡΕΤΣΝΥ: ΜΙΑ ΑΚΑΘΟΡΙΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΌΠΩΣ ΣΥΜΒΑΊΝΕΙ ΣΤΙΣ ΠΑΝΑΡΧΑΙΕΣ ΚΆΜΑΡΕΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΓΕΜΑΤΑ ΠΟΥΛΙΑ.]-/
ΑΛΛΩΣΤΕ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΧΕΙ ΠΕΘΑΝΕΙ. ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΩΤΕΣ. ΚΑΝΕΊΣ ΔΕΝ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΙ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΙΑ].

ΑΥΛΑΙΑ

τα πρόσωπα

ΝΙΝΑ ΖΑΡΕΤΣΝΥ
ΠΡΩΤΟΣ ΓΛΑΡΟΣ
ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΓΛΑΡΟΣ
ΤΡΙΤΟΣ ΓΛΑΡΟΣ

[''ΟΜΟΙΩΜΑ'' ΣΚΗΝΙΚΟΥ: ΦΟΥΑΓΙΕ [πρωί]/ Οι ηθοποιοί είναι απλά τέσσερις [οι θεατές 8,-: σε κάθε παράσταση],-/ Καθισμένοι γύρω από ένα στενόμακρο τραπέζι- σαν σε ''μυστικό δείπνο'' α λα Γκροτόφσκι/ βλ. Γιέρζι Γκροτόφσκι, ΓΙΑ ΕΝΑ ΦΤΩΧΟ ΘΕΑΤΡΟ, μτφρ. Κώστας Μηλτιάδης, προλογίζει ο Πήτερ Μπρουκ, ΚΟΡΟΝΤΖΗΣ 2010].-

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] Θ.Σ. ΕΛΙΟΤ, Η ΕΡΗΜΗ ΧΩΡΑ βλ. σημ. 2.
[2] Θ.Σ. ΕΛΙΟΤ, Η ΕΡΗΜΗ ΧΩΡΑ, μτφρ. Γιώργου Σεφέρη, ΙΚΑΡΟΣ 1997 [από το ΓΡΑΜΜΑ Σ' ΕΝΑ ΞΕΝΟ ΦΙΛΟ/ Άγκυρα 1948 του Γ.Σ.]
[3] Από τα κύρια πρόσωπα στον ΓΛΑΡΟ του Α. Τσέχωβ [Κονσταντίν Γαβρίλοβιτς Τρέπλεβ]
[4] Συμεών Συμεώνοβιτς ΜΕΝΤΒΕΝΤΕΝΚΟ, δάσκαλος/ πρόσωπο στον ΓΛΑΡΟ ο.π.: ΆΝΤΟΝ ΤΣΕΧΩΒ, ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ, μτφρ. Λυκούργου Καλλέργη, ΓΚΌΝΗΣ 1960
[5] όπως στη σημ. [2]
[6] Όταν θέλεις να καείς. Τότε απλώνεις το χέρι σου. Στις φλόγες./ ο.π.
[7] Ο μεγάλος έρωτας του Κονσταντίν Γαβρίλοβιτς [βλ/ Ο ΓΛΑΡΟΣ ο.π.]
[8] Θ.Σ. ΕΛΙΟΤ, Η ΕΡΗΜΗ ΧΩΡΑ ο.π.
[9] δάχτυλα φαύνου
[10] sur l' azur des ondes = πάνω στο γαλάζιο των κυμάτων
[11] Heiner Müller, ΔΥΣΤΗΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ, εισαγωγή-επιλογή-μτφρ. Ελένη Βαροπούλου/ ΆΓΡΑ 2001
[12] JAMES JOYCE, ΟΔΥΣΣΕΑΣ, μτφρ. Σωκράτης Καψάσκης, ΚΕΔΡΟΣ 1990

https://uralkukla.ru/gallery/image/445/chayka3.jpg

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU