Στην απόλυτη ομορφιά και μέσα στην ησυχία της φύσης βρίσκεται το μικρό χωριό του νομού Κιλκίς Δαφνοχώρι

Γράφει η Μόνικα Σωτηριάδου
Χωρίς υπερβολές και με ενθουσιασμό για την επιλογή μου να επιλέξω ένα άλλο από τα χωριά του νομού Κιλκίς και να γνωρίσω τις ομορφιές του ταξιδεύω για το Δαφνοχώρι. Η διαδρομή σύντομη ήσυχη και απολαυστική έτσι που η φύση με συντροφεύει.

Με μικρές ενοχές που για πολλά χρόνια οι εκδρομές είχανε άλλους προορισμούς πάντα στην όμορφη χώρα μας "αδιαφορώντας" (με επιφύλαξη για τον χαρακτηρισμό) για το τόπο μας.

Φτάσαμε σε ένα σημείο να εγκαταλείψουμε το όμορφο Κιλκίς χωρίς ποτέ να το ψάξουμε ουσιαστικά.

Να γνωρίσουμε τους κατοίκους στα χωριά

Να καθίσουμε στο καφενεία.

Να μάθουμε την ιστορία τους.

Με αυτές τις σκέψεις και χωρίς περιθώρια για περισσότερες έχω στρίψει για το μικρό χωριό και σταματώ αμέσως για φωτογραφίες.

Σε μια γωνιά γεμάτη πανύψηλα πεύκα δύο εκκλησάκια υποδέχονται τον επισκέπτη.

Στολίδια που ομορφαίνουν την χώρα μας παντού.

Συνεχίζω και αφήνω το αυτοκίνητο μου στην πλατεία που περιστοιχίζεται από όλα τα απαραίτητα που φρόντισαν κάποτε οι υπεύθυνοι φορείς με το ενδιαφέρον των κατοίκων για να οργανώσουν την μικρή κοινωνία τους.

Μοιράζομαι την πρώτη καλησπέρα με την κυρία Μαρία η οποία πρόσχαρη και άνετη απαντάει στις ερωτήσεις μου.

Σε κοντινό σημείο η Εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Δημήτριο και την Αγία Μαρίνα.

Φροντισμένη και καθαρή όπως όλο το χωριό.

Το Δημοτικό Σχολείο κρίμα και εδώ που δεν λειτουργεί εξυπηρετεί όμως τους κατοίκους ως Ιατρείο, και τον πολιτιστικό σύλλογο.

Με έκπληξη μαθαίνω ότι η μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου είχε δρομολογηθεί λαογραφικό Μουσείο.

Ο κύριος Μαδαράκης με ενημερώνει ότι οι κάτοικοι φρόντισαν να συλλέξουν πολλά από τα κειμήλια του χωριού και το μουσείο να λειτουργήσει επίσημα με την ελπίδα να ασχοληθεί κάποιο άτομο με την μέριμνα του Δήμου Κιλκίς τώρα που οι περισσότεροι σύλλογοι αν όχι όλοι δυστυχώς αδρανοποιήθηκαν.

Όπως και στην Εκκλησία έτσι στο προαύλιο του σχολείου κυματίζει περήφανη και όχι σκισμένη η Ελληνική σημαία.

Κάποιος φροντίζει για αυτό και σίγουρα δεν είναι τυχαίο.

Στην όμορφη πλατεία του χωριού το Ηρώων.

Οι Ήρωες συνεχίζουν να τιμούν το τόπο μας με τις θυσίες τους.

Αν και το χωριό δεν έχει παιδιά γίνονται εθνικές γιορτές.
Απόλυτη σιωπή παντού ακούγονται μόνο πουλιά να κελαϊδούν και έρχεται από παντού μια υπέροχη ζεστασιά που συντροφεύει τον ερχομό της Άνοιξης.

Το μεγάλο πάρκο έρημο.

Οι μπασκέτες περιμένουν τα παιδιά και εκεί κάπου είναι το "σπίτι" τους παιχνίδι χωρίς πληκτρολόγιο χωρίς οθόνες.

Οι άδειοι δρόμοι περιμένουν τον κόσμο να χαρεί την Κυριακή.

Στην ερώτηση τα άτομα που με βοηθούν στο μικρό μου ταξίδι αν υπάρχει κάτι που να έχει ξεχωριστή σημασία με ενημερώνουν για τον παλιό αλευρόμυλο του χωριού που έγινε μόλις εγκαταστάθηκαν οι πρόσφυγες ανατολικής Θράκης το 1923 περίπου.

Και κάπου εδώ με μεγάλη μου έκπληξη βρίσκομαι μπροστά σε ένα απίστευτο μουσείο ιστορίας που ίσως λίγοι γνωρίζουν.

Ο Μύλος του Λιάκου Μηχαήλ όπως ήτανε τότε που μαζευόταν τα χωριά από όλη την περιοχή και ο μύλος έκανε το αλεύρι και ακουγόταν ο ιμάντας με χιλιάδες στροφές και τράνταζε ο τόπος και έτρωγε ο κόσμος γλυκό ψωμί με κόπο και μεράκι.

Με την ζυγαριά σε μια γωνιά έτοιμη να ζυγίσει τον χρόνο που έγειρε με ένα άλλο πολιτισμό γρήγορο και ανελέητα αδιάφορο στην ουσία, στην σημασία και στο νόστιμο ζεστό ψωμί του χωριού.

Από το Δαφνοχώρι με Αγάπη.

Ευχαριστώ τους κατοίκους για την βοήθεια στο άρθρο και την φιλοξενία.

Τον κύριο Γιώργο Μηχαήλ.

Τον κύριο Μαδαράκη Δημήτριο.

Τον κύριο Δημήτρη και την κυρία Μαρία.

Ο Θεός να μας έχει όλους καλά να βρεθούμε στο πανηγύρι.

Επισκεφθείτε τα όμορφα χωριά μας καθίστε στα πάρκα να παίξουν τα παιδιά πάνω στα χόρτα και όχι σε ψεύτικα δάπεδα.

Απολαύστε έναν Ελληνικό καφέ στα ήσυχα καφενεδάκια.

Ψωνίστε από τα παντοπωλεία.

Ο τόπος μας θα μαραζώσει τελείως αν τον αφήσουμε χωρίς Αγάπη.