Απόσπασμα - κείμενο από το υπό έκδοση βιβλίο των Εκπαιδευτικών
Αβραμίδη Γ. Δημητρίου - Μ.Sc P.H. Φυσικής Αγωγής
Σιδηρόπουλου Ν. Δημητρίου - Συνταξιούχου Δάσκαλου
 |
| Τμήμα χάρτη της περιοχής. Οι δύο επίμαχες, έντονα μαρκαρισμένες, «Μαύρες Διαδρομές» - Χωματόδρομοι |
Φταίει η καθυστέρηση ότι οι δρόμοι αυτοί βρίσκονται διοικητικά σε δύο διαφορετικούς δήμους Κιλκίς και Παιονίας; Το ότι υπήρξαν αρχικά χαρακτηρισμένοι ως στρατιωτικοί; Το ότι υπήρχε στην περιοχή στρατιωτικές αποθήκες τις προηγούμενες δεκαετίες που εδώ και χρόνια έχουν καταργηθεί και εγκαταλειφτεί; το υψηλό κόστος κατασκευής τους; ή ότι κανείς δεν ενδιαφέρθηκε πραγματικά για τους ακρίτες του νομού όσο πραγματικά τους άξιζε;
Αναπάντητα ερωτήματα που ακούγονται καθημερινά στα εναπομείναντα ολιγάριθμα, ελάχιστα στέκια των χωριανών και κυρίως από τα απόμαχα ελάχιστα εναπομείναντα γεροντάκια αλλά και από ανθρώπους παραγωγικών ηλικιών οι οποίοι αναγκάζονται να διανύουν καθημερινά άσκοπα χιλιόμετρα ώστε να πάνε στις δουλειές τους π.χ. στην Βιομηχανική περιοχή και στο Κιλκίς.
Ο ακριτικός οικισμός μας γεωγραφικά βρίσκεται στα βορειοανατολικά διοικητικά όρια του Δήμου Παιονίας σε απόσταση περίπου 18 χιλιομέτρων από το κέντρο του δήμου το Πολύκαστρο και 38 από την πρωτεύουσα του νομού μας την πόλη του Κιλκίς. Γεωγραφικά τοποθετείται μεταξύ των δύο οδικών συνοριακών σταθμών Ευζώνων και Δοϊράνης.
Μόλις την τελευταία δεκαετία ασφαλτοστρώθηκε ένας πολύ βασικός άξονας που διευκολύνει αφάνταστα τους κατοίκους της περιοχής. Είναι ο δρόμος που ενώνει τον οικισμό των Ευζώνων με την περιοχή του Χέρσου. Μέχρι πρόσφατα αυτή η πολύ χρήσιμη προσέγγιση παρέμενε για πολλές δεκαετίες δύσβατη ώς απροσπέλαστη με τα γνωστά σε όλους προβλήματα που δημιουργούσε στους κατοίκους ανάλογα με τις διάφορες δυσμενείς καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν ανά εποχή.
Από μαρτυρίες συγχωριανών μάλιστα απροσπέλαστος από τα κάρα της εποχής τους χειμερινούς μήνες, τα νεροφαγώματα και τους χείμαρρους που δημιουργούνταν από τις έντονες φθινοπωρινές βροχοπτώσεις και τις πλούσιες εκείνη την εποχή χιονοπτώσεις. Για να ολοκληρωθεί αυτή η προσπάθεια λοιπόν υπολείπονται δύο ακόμη βασικά τμήματα δρόμων:
Φίλοι έφηβοι νέοι πεζοπόροι προσκυνητές στον χωματόδρομο της διαδρομής Μεταμόρφωση - Ακρίτα καθ’ οδών για το ξακουστό Πανηγύρι του Αϊ - Γιώργη, από το οποίο κατά τις διηγήσεις συγχωριανών, τα χρόνια εκείνα δεν έλειπε κανείς. Ο δρόμος ακόμα και σήμερα παραμένει όνειρο δεκαετιών.
Σημαντικό τμήμα χωματόδρομου μήκους 7,5 χιλιομέτρων περίπου αφορά την ανατολική σύνδεσή μας με τον οικισμό του Ακρίτα με έμμεση διευκόλυνση προς την πανέμορφη φυσικού κάλους δασώδη περιοχή της Δοϊράνης, των χιλίων δέντρων, του λεκανοπεδίου των Μουριών, το τελωνείο του Προμαχώνα και ως επέκταση προς τον Νομό Σερρών και άλλους ανατολικότερα της περιοχής μας οικισμούς.
Με την ωραιότατη λίμνη της Δοϊράνης, σχεδόν απροσπέλαστη. Νεροφαγώματα, λάσπες τους χειμερινούς μήνες, αλλά και αφόρητη αποπνικτική σκόνη το καλοκαίρι, δυσκολεύουν τις μετακινήσεις των οδηγών που επιλέγουν να γλυτώσουν αρκετά χιλιόμετρα.
Έτσι για μια απόσταση 14ων περίπου χιλιομέτρων, απαιτείται από τους πολίτες των οικισμών μας να διανύσουν 40, ακολουθώντας αναγκαστικά την διαδρομή Ποντοηράκλεια, Χέρσο ώστε να καταλήξουν στην λίμνη της Δοϊράνης. Αν υπολογιστεί και η επιστροφή τα νούμερα αυτά διπλασιάζονται.
Ευχή και έργο εξυπηρέτησης δική μας αλλά και όλων των γειτνιαζόντων οικισμών όπως για την αμεσότερη εξυπηρέτησή μας, μιας και οι δρόμοι είναι ήδη προγραμματισμένοι - χαραγμένοι. Έτσι, ο κόσμος της επαρχίας αξιοποιείται, παραμείνει στον τόπο του, ο τόπος του προοδεύει.
Παράδειγμα προς μίμηση η άμεση κατασκευή και αποπεράτωση του σύγχρονου και πολύ δύσκολου δρόμου Ευζώνων - Ειδομένης, για τον οποίο κατασκευάστηκε και υπερσύγχρονη γέφυρα του Αξιού. Μια διαδρομή που μέχρι πρόσφατα ταλαιπωρούσε αφάνταστα όλους τους κατοίκους και κυρίως τους επαγγελματίες της περιοχής Δυτικά του ποταμού. Αποδείχθηκε έργο μεγαλόπνοο για το παρόν και το μέλλον της περιοχής μας σημαντικής εμπορικής και ταυτοχρόνως τουριστικής αξίας. Έργο το οποίο αναβάθμισε την ευρύτερη περιοχή και διευκόλυνε την επικοινωνία των κατοίκων της περιοχής αφάνταστα.
Την γέφυρα αυτή, σε ένα δημοσίευμά μας στην τοπική έντυπη τότε εφημερίδα του νομού μας στην «Γνώμη Κιλκίς Παιονίας» την είχαμε χαρακτηρίσει ως «Γέφυρα ζωής» με όλη κυριολεκτικά την σημασία της λέξης. Ήταν λίγες μέρες αφού είχε πραγματοποιηθεί και παραδοθεί αυτό το ανέλπιστο μεγαλειώδες έργο, αυτή η μεγαλειώδης κατασκευή.
Τέλος στο κλείσιμο - επίλογο ενός δημοσιεύματος του κ. Δημητριάδη Γεώργιου στο κείμενο «Απόψεις» με τίτλο «Ο δρόμος του Ακρίτα» των Ειδήσεων στις 1.12.2004 στην σελίδα 30 διαβάζει ο αναγνώστης με πικρία:
Παρόν: Το μέγεθος της αδικίας είναι προφανές. Οφείλει η πολιτεία. Νομαρχιακή αυτοδιοίκηση και οι όμοροι δήμοι να φροντίσουν για την αποκατάσταση αυτής της αδικίας. Χρηματοδοτήσεις υπάρχουν. Απλά θέλει τόλμη, επιχειρήματα για να καταστεί η πρόταση δυνατή για χρηματοδότηση και απόφαση. Θα είναι και μια δικαίωση για μια σειρά ανθρώπων που έζησαν και ζουν μ΄ αυτό το όνειρο.
Δεδομένου ότι σε η σύνδεση των δύο τελωνείων Ευζώνων - Δοϊράνης σε δημοσίευμα της εποχής, δώδεκα χρόνια νεότερο αναφέρονταν ρητά η απόφαση διεκπεραίωσης του έργου ως εξής: … Η κατασκευή του δρόμου Ευζώνων - Δοϊράνης εντάχθηκε στο διασυνοριακό πρόγραμμα INTERREG … (Χρόνος 27.2.1992)
Από την πρωτεύουσα του νομού όπως προαναφέρθηκε απέχουμε 38 περίπου χιλιόμετρα ακολουθώντας πάντα την κλασική ασφαλτοστρωμένη διαδρομή. Με μια παρέμβαση μιας νέας ασφαλτόστρωσης ενός χωματόδρομου των 4,4 χιλιομέτρων περίπου με νοτιοανατολική κατεύθυνση η απόσταση αυτή θα είχε μειωθεί σημαντικά κατά 11 χιλιόμετρα.
Ο ακριτικός οικισμός μας γεωγραφικά βρίσκεται στα βορειοανατολικά διοικητικά όρια του Δήμου Παιονίας σε απόσταση περίπου 18 χιλιομέτρων από το κέντρο του δήμου το Πολύκαστρο και 38 από την πρωτεύουσα του νομού μας την πόλη του Κιλκίς. Γεωγραφικά τοποθετείται μεταξύ των δύο οδικών συνοριακών σταθμών Ευζώνων και Δοϊράνης.
Μόλις την τελευταία δεκαετία ασφαλτοστρώθηκε ένας πολύ βασικός άξονας που διευκολύνει αφάνταστα τους κατοίκους της περιοχής. Είναι ο δρόμος που ενώνει τον οικισμό των Ευζώνων με την περιοχή του Χέρσου. Μέχρι πρόσφατα αυτή η πολύ χρήσιμη προσέγγιση παρέμενε για πολλές δεκαετίες δύσβατη ώς απροσπέλαστη με τα γνωστά σε όλους προβλήματα που δημιουργούσε στους κατοίκους ανάλογα με τις διάφορες δυσμενείς καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν ανά εποχή.
Από μαρτυρίες συγχωριανών μάλιστα απροσπέλαστος από τα κάρα της εποχής τους χειμερινούς μήνες, τα νεροφαγώματα και τους χείμαρρους που δημιουργούνταν από τις έντονες φθινοπωρινές βροχοπτώσεις και τις πλούσιες εκείνη την εποχή χιονοπτώσεις. Για να ολοκληρωθεί αυτή η προσπάθεια λοιπόν υπολείπονται δύο ακόμη βασικά τμήματα δρόμων:
Τμήμα: Ειρηνικού - Ακρίτα
(7,5 χιλιομέτρων)
Όνειρο ένωσης των δύο επαρχιών από το πιο φυσικό τους σημείο
 |
| Πέτρος Σιδηρόπουλος και Γιώργος Αβραμίδης Ένα τυχαίο συναπάντημα, αφορμή για μια ιστορική φωτογράφηση δύο νέων Μεταμορφωσιοτών με έναν υπηρετούντα έφιππο αξιωματικό καθ΄ οδόν στην παραμεθόρια περιοχή μας κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1950. |
Φίλοι έφηβοι νέοι πεζοπόροι προσκυνητές στον χωματόδρομο της διαδρομής Μεταμόρφωση - Ακρίτα καθ’ οδών για το ξακουστό Πανηγύρι του Αϊ - Γιώργη, από το οποίο κατά τις διηγήσεις συγχωριανών, τα χρόνια εκείνα δεν έλειπε κανείς. Ο δρόμος ακόμα και σήμερα παραμένει όνειρο δεκαετιών.
Σημαντικό τμήμα χωματόδρομου μήκους 7,5 χιλιομέτρων περίπου αφορά την ανατολική σύνδεσή μας με τον οικισμό του Ακρίτα με έμμεση διευκόλυνση προς την πανέμορφη φυσικού κάλους δασώδη περιοχή της Δοϊράνης, των χιλίων δέντρων, του λεκανοπεδίου των Μουριών, το τελωνείο του Προμαχώνα και ως επέκταση προς τον Νομό Σερρών και άλλους ανατολικότερα της περιοχής μας οικισμούς.
Με την ωραιότατη λίμνη της Δοϊράνης, σχεδόν απροσπέλαστη. Νεροφαγώματα, λάσπες τους χειμερινούς μήνες, αλλά και αφόρητη αποπνικτική σκόνη το καλοκαίρι, δυσκολεύουν τις μετακινήσεις των οδηγών που επιλέγουν να γλυτώσουν αρκετά χιλιόμετρα.
Έτσι για μια απόσταση 14ων περίπου χιλιομέτρων, απαιτείται από τους πολίτες των οικισμών μας να διανύσουν 40, ακολουθώντας αναγκαστικά την διαδρομή Ποντοηράκλεια, Χέρσο ώστε να καταλήξουν στην λίμνη της Δοϊράνης. Αν υπολογιστεί και η επιστροφή τα νούμερα αυτά διπλασιάζονται.
Ευχή και έργο εξυπηρέτησης δική μας αλλά και όλων των γειτνιαζόντων οικισμών όπως για την αμεσότερη εξυπηρέτησή μας, μιας και οι δρόμοι είναι ήδη προγραμματισμένοι - χαραγμένοι. Έτσι, ο κόσμος της επαρχίας αξιοποιείται, παραμείνει στον τόπο του, ο τόπος του προοδεύει.
Παράδειγμα προς μίμηση η άμεση κατασκευή και αποπεράτωση του σύγχρονου και πολύ δύσκολου δρόμου Ευζώνων - Ειδομένης, για τον οποίο κατασκευάστηκε και υπερσύγχρονη γέφυρα του Αξιού. Μια διαδρομή που μέχρι πρόσφατα ταλαιπωρούσε αφάνταστα όλους τους κατοίκους και κυρίως τους επαγγελματίες της περιοχής Δυτικά του ποταμού. Αποδείχθηκε έργο μεγαλόπνοο για το παρόν και το μέλλον της περιοχής μας σημαντικής εμπορικής και ταυτοχρόνως τουριστικής αξίας. Έργο το οποίο αναβάθμισε την ευρύτερη περιοχή και διευκόλυνε την επικοινωνία των κατοίκων της περιοχής αφάνταστα.
Την γέφυρα αυτή, σε ένα δημοσίευμά μας στην τοπική έντυπη τότε εφημερίδα του νομού μας στην «Γνώμη Κιλκίς Παιονίας» την είχαμε χαρακτηρίσει ως «Γέφυρα ζωής» με όλη κυριολεκτικά την σημασία της λέξης. Ήταν λίγες μέρες αφού είχε πραγματοποιηθεί και παραδοθεί αυτό το ανέλπιστο μεγαλειώδες έργο, αυτή η μεγαλειώδης κατασκευή.
Τέλος στο κλείσιμο - επίλογο ενός δημοσιεύματος του κ. Δημητριάδη Γεώργιου στο κείμενο «Απόψεις» με τίτλο «Ο δρόμος του Ακρίτα» των Ειδήσεων στις 1.12.2004 στην σελίδα 30 διαβάζει ο αναγνώστης με πικρία:
Παρόν: Το μέγεθος της αδικίας είναι προφανές. Οφείλει η πολιτεία. Νομαρχιακή αυτοδιοίκηση και οι όμοροι δήμοι να φροντίσουν για την αποκατάσταση αυτής της αδικίας. Χρηματοδοτήσεις υπάρχουν. Απλά θέλει τόλμη, επιχειρήματα για να καταστεί η πρόταση δυνατή για χρηματοδότηση και απόφαση. Θα είναι και μια δικαίωση για μια σειρά ανθρώπων που έζησαν και ζουν μ΄ αυτό το όνειρο.
Δεδομένου ότι σε η σύνδεση των δύο τελωνείων Ευζώνων - Δοϊράνης σε δημοσίευμα της εποχής, δώδεκα χρόνια νεότερο αναφέρονταν ρητά η απόφαση διεκπεραίωσης του έργου ως εξής: … Η κατασκευή του δρόμου Ευζώνων - Δοϊράνης εντάχθηκε στο διασυνοριακό πρόγραμμα INTERREG … (Χρόνος 27.2.1992)
Tμήμα: Μεταμόρφωσης - Σουλτογιαναίικων
(4,4 χιλιομέτρων)
Σημείο «κλειδί». Άμεση πρόσβαση με το διοικητικό Κέντρο
Από την πρωτεύουσα του νομού όπως προαναφέρθηκε απέχουμε 38 περίπου χιλιόμετρα ακολουθώντας πάντα την κλασική ασφαλτοστρωμένη διαδρομή. Με μια παρέμβαση μιας νέας ασφαλτόστρωσης ενός χωματόδρομου των 4,4 χιλιομέτρων περίπου με νοτιοανατολική κατεύθυνση η απόσταση αυτή θα είχε μειωθεί σημαντικά κατά 11 χιλιόμετρα.
Έτσι η πόλη του Κιλκίς θα «πλησίαζε» κατά 11 ολόκληρα χιλιόμετρα, αν υπολογιστεί και η επιστροφή η απόσταση αυτή θα διευκόλυνε τους κατοίκους κατά 22 συνολικά χιλιόμετρα. Απόσταση ιδιαίτερα σημαντική σε χρόνο και σε κόστος ιδίως στις μέρες μας με το δυσβάσταχτο κόστος που απαιτείται για την προμήθεια καυσίμων.
Ο αριθμός των πολιτών που κάνει χρήση αυτού του δρόμου δεν είναι αμελητέος. Θα επωφελούνταν για να προσεγγίσουν όχι μόνο την ΒΙ.ΠΕ. όπου εργάζονται καθημερινά. Αποτελεί και έναν ιστορικό δρόμο όπου οι μαθητές του Γυμνασίου περασμένων δεκαετιών π.χ. του ’50 και του ’60 τον χρησιμοποιούσαν πεζοί πολλές φορές προς και από την πόλη του Κιλκίς όπως και πολλοί πολίτες - συγχωριανοί ώστε να βρεθούν στις δημόσιες υπηρεσίες αλλά και στο ξακουστό και φημισμένο από την εποχή εκείνη Σαββατιάτικο πρωινό αντάμωμα στο Παζάρι του Κιλκίς, ώστε να προμηθευτούν τα απαραίτητα αλλά και να διαθέσουν τα δικά τους αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα στην αγορά.
Σε ένα σημείο του στο πρόσφατα εκδοθέν πονήματός του από τις εκδόσεις Ανάτυπο «Βέλη από ακένωτη Φαρέτρα» ο σεβαστός μας συνταξιούχος δάσκαλος, ετών 91ος πλέον με καταγωγή από το γειτονικό χωριό της περιοχής μας την Ποντοηράκλεια, αναφέρει χαρακτηριστικά στο υστερόγραφό του στην σελίδα 260:
ΥΓ.: Την δεκαετία του 1940-1950 οι σπουδές σ’ ολόκληρη την Ελλάδα, αλλά ειδικότερα στα απομακρυσμένα από τις μεγάλες πόλεις χωριά, σ’ ένα από τα οποία κατάγεται ο γράφων (Ποντοηράκλεια του Ν. Κιλκίς) ήταν μεγάλος άθλος. Οι λόγοι ήταν τόσο οικονομικοί, όσο και πρακτικοί (απομάκρυνση από την οικογένεια). Τα προβλήματα αυτά έπρεπε να ξεπεραστούν, τόσο από τους γονείς, όσο και από τα παιδιά, που σπούδαζαν, προβλήματα που ήταν και πολλά και δύσκολα (Γεωργιάδης Π. 2021).
Προβλήματα που επηρέαζαν και συνεχίζουν να επηρεάζουν την κοινωνική ζωή παρ’ όλες τις σύγχρονες διευκολύνσεις με την πάροδο πολλών δεκαετιών από την εποχή εκείνη, το οικονομικό υπήρξε και θα παραμένει ένα δυσβάσταχτο για τους περισσότερους κατοίκους πρόβλημα.
Πραγματικά ποιος είναι αρμόδιος να βοηθήσει; Οι δρόμοι που παρουσιάσαμε βρίσκονται δυστυχώς στην τομή ορίων των δύο δήμων του νομού μας, Παιονίας και Κιλκίς. Υπάρχει δυνατότητα μεσολάβησης από το ΕΣΠΑ; Από την συνεργασία των δύο δήμων; Από την περιφέρεια; Από όλους μαζί;
Με χαρά πληροφορούμαστε από τον τοπικό τύπο το αξιοσημείωτο γεγονός ολοκλήρωσης - αποπεράτωσης ασφαλτόστρωσης ενός ακόμα τμήματος του Δήμου Παιονίας που αφορά το αγροτικό τμήμα Σιταριάς - Ν. Καβάλας. Χρηματοδοτήθηκε από το Π.Α.Α. 2014-2020 με 310.873,10 Ευρώ, του οποίου η κατασκευή ξεκίνησε το 2020 και ολοκληρώθηκε τον Νοέμβριο του 2021 (Ειδήσεις 16.2.2022, Σ. 12).
Εύγε και συγχαρητήρια κάτι ανάλογο ευχόμαστε και για τα υπόλοιπα σημαντικά τμήματα χωματόδρομων που θα διευκόλυναν τους κατοίκους της περιοχής μας στις καθημερινές τους μετακινήσεις. Προβλήματα τα οποία χρονίζουν εδώ και πολλές δεκαετίες ας τύχουν του ανάλογου ενδιαφέροντος - διευθέτησης!
Ο αριθμός των πολιτών που κάνει χρήση αυτού του δρόμου δεν είναι αμελητέος. Θα επωφελούνταν για να προσεγγίσουν όχι μόνο την ΒΙ.ΠΕ. όπου εργάζονται καθημερινά. Αποτελεί και έναν ιστορικό δρόμο όπου οι μαθητές του Γυμνασίου περασμένων δεκαετιών π.χ. του ’50 και του ’60 τον χρησιμοποιούσαν πεζοί πολλές φορές προς και από την πόλη του Κιλκίς όπως και πολλοί πολίτες - συγχωριανοί ώστε να βρεθούν στις δημόσιες υπηρεσίες αλλά και στο ξακουστό και φημισμένο από την εποχή εκείνη Σαββατιάτικο πρωινό αντάμωμα στο Παζάρι του Κιλκίς, ώστε να προμηθευτούν τα απαραίτητα αλλά και να διαθέσουν τα δικά τους αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα στην αγορά.
Σε ένα σημείο του στο πρόσφατα εκδοθέν πονήματός του από τις εκδόσεις Ανάτυπο «Βέλη από ακένωτη Φαρέτρα» ο σεβαστός μας συνταξιούχος δάσκαλος, ετών 91ος πλέον με καταγωγή από το γειτονικό χωριό της περιοχής μας την Ποντοηράκλεια, αναφέρει χαρακτηριστικά στο υστερόγραφό του στην σελίδα 260:
ΥΓ.: Την δεκαετία του 1940-1950 οι σπουδές σ’ ολόκληρη την Ελλάδα, αλλά ειδικότερα στα απομακρυσμένα από τις μεγάλες πόλεις χωριά, σ’ ένα από τα οποία κατάγεται ο γράφων (Ποντοηράκλεια του Ν. Κιλκίς) ήταν μεγάλος άθλος. Οι λόγοι ήταν τόσο οικονομικοί, όσο και πρακτικοί (απομάκρυνση από την οικογένεια). Τα προβλήματα αυτά έπρεπε να ξεπεραστούν, τόσο από τους γονείς, όσο και από τα παιδιά, που σπούδαζαν, προβλήματα που ήταν και πολλά και δύσκολα (Γεωργιάδης Π. 2021).
Προβλήματα που επηρέαζαν και συνεχίζουν να επηρεάζουν την κοινωνική ζωή παρ’ όλες τις σύγχρονες διευκολύνσεις με την πάροδο πολλών δεκαετιών από την εποχή εκείνη, το οικονομικό υπήρξε και θα παραμένει ένα δυσβάσταχτο για τους περισσότερους κατοίκους πρόβλημα.
Πραγματικά ποιος είναι αρμόδιος να βοηθήσει; Οι δρόμοι που παρουσιάσαμε βρίσκονται δυστυχώς στην τομή ορίων των δύο δήμων του νομού μας, Παιονίας και Κιλκίς. Υπάρχει δυνατότητα μεσολάβησης από το ΕΣΠΑ; Από την συνεργασία των δύο δήμων; Από την περιφέρεια; Από όλους μαζί;
Με χαρά πληροφορούμαστε από τον τοπικό τύπο το αξιοσημείωτο γεγονός ολοκλήρωσης - αποπεράτωσης ασφαλτόστρωσης ενός ακόμα τμήματος του Δήμου Παιονίας που αφορά το αγροτικό τμήμα Σιταριάς - Ν. Καβάλας. Χρηματοδοτήθηκε από το Π.Α.Α. 2014-2020 με 310.873,10 Ευρώ, του οποίου η κατασκευή ξεκίνησε το 2020 και ολοκληρώθηκε τον Νοέμβριο του 2021 (Ειδήσεις 16.2.2022, Σ. 12).
Εύγε και συγχαρητήρια κάτι ανάλογο ευχόμαστε και για τα υπόλοιπα σημαντικά τμήματα χωματόδρομων που θα διευκόλυναν τους κατοίκους της περιοχής μας στις καθημερινές τους μετακινήσεις. Προβλήματα τα οποία χρονίζουν εδώ και πολλές δεκαετίες ας τύχουν του ανάλογου ενδιαφέροντος - διευθέτησης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.