COP26: Η επόμενη μέρα για το κλίμα

Του Μπάμπη Καραγεωργίου
Η κλιματική αλλαγή, αλλά και η ανάγκη λύσεων σε αυτό το πολύ σημαντικό θέμα δεν μπορεί παρά να είναι το πρώτο και βασικό θέμα συζήτησης μεταξύ των κρατών του κόσμου. Η πράσινη διακυβέρνηση δεν μπορεί να περιορίζεται σε κενές υποσχέσεις και ευχολόγια, ούτε φυσικά να αποτελεί ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα που απλά θα «ακούγεται καλά» στα αυτιά των πολιτών.

Οι δραματικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι φανερές πλέον σε κάθε επίπεδο. Απειλεί εκτός από την ζωή μας και τις αξίες μας μεταβάλλοντας δραματικά τις ισορροπίες στην κοινωνίες και κρατώντας τον πλανήτη πολλά χρόνια πίσω. Έχουμε γίνει όλοι πλέον μάρτυρες φυσικών καταστροφών, καταστροφών που έχουν ως αποτέλεσμα την διάλυση βασικών αναπτυξιακών υποδομών, την φτώχεια και την ανεργία και πολλά ακόμη προβλήματα.

Όλα τα παραπάνω σταδιακά οδηγούν στην εξαφάνιση αξιών και δικαιωμάτων που ο άνθρωποι πάλεψαν σκληρά για να αποκτήσουν. Ζητήματα όπως η κοινωνικές ανισότητες, το τεράστιο οικονομικό χάσμα μεταξύ χωρών και πολιτών, η ανάγκη της οικονομικής μετανάστευσης μας χτυπούν την πόρτα.

Είναι ΤΩΡΑ η ώρα οι κυβερνήσεις να αναθεωρήσουν την πολιτική τους και να θέσουν στόχους που θα οδηγήσουν σε υγιές περιβάλλον και υγιή κοινωνία. Η Σύνοδος της Γλασκώβης για το κλίμα παρά τις κάποιες κατά κοινή ομολογία ορθές αποφάσεις, έμεινε σε αρκετά σημεία σε ευχολόγια και όχι σε δεσμεύσεις. Από τη μια, άρνηση συμφωνίας σε αυστηρούς περιορισμούς (π.χ. Κίνα, Ινδία, Αυστραλία) και απογοήτευση στα κράτη που κινδυνεύουν από την κλιματική κρίση (π.χ. Μαλδίβες) ή χρειάζονται ισχυρή χρηματοδότηση από τις πλούσιες χώρες και από την άλλη δηλώσεις όπως του Τζον Κέρι, του Απεσταλμένου της Αμερικανικής Κυβέρνησης για το Κλίμα («να μην αφήσουμε το άριστο να καταστρέψει το καλό»).

Δεν αμφισβητεί κανείς ότι υπήρξαν κέρδη. Υπήρξε μια πολύ καλή συμφωνία για τα ορυκτά καύσιμα, μια δέσμευση να μειωθούν κατά 45% οι εκπομπές μέχρι το 2030 καθώς και η θετικές εξελίξεις για την δημιουργία συστήματος εμπορίας ρύπων. Τέλος στα θετικά της συνόδου συγκαταλέγει πάρα την αντιπαλότητα μεταξύ τους μια σπάνια συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ-Κίνας.

Παρά τα παραπάνω οι αποφάσεις που πάρθηκαν κατά κύριο λόγο ήταν «χλιαρές». Οι πλούσιες χώρες δεν δεσμεύονται για μια οικονομική βοήθεια προς τις οικονομικά ασθενέστερες, ούτε υπάρχει χρηματοδότηση προς αυτές για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης. Επίσης σύμφωνα με τους ειδικούς η συμφωνία για το εμπόριο ρύπων έχει αρκετά κενά και παραλείψεις. Τέλος οι δεσμεύσεις για την μείωση της χρήσης γαιάνθρακα είναι τουλάχιστον απογοητευτικές.

Η Συμφωνία για το Κλίμα δεν εξασφαλίζει με τίποτα ότι η υπερθέρμανση θα περιοριστεί στον 1,5 βαθμό Κελσίου. Δυστυχώς ακόμα κάποιοι στο βωμό των πρόσκαιρων οικονομικών συμφερόντων δεν αντιλαμβάνονται οι παριστάνουν ότι δεν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της κατάστασης. Οι πολίτες και ο πλανήτης κρίνουν και η κρίση τους είναι πολύ αυστηρή.