Οικογενειακό λεύκωμα

Του Φώτη Μισόπουλου
- μονόπρακτο σε μια εικόνα. Ως προς το εναέριο άλλοθι του τέλους.
Πού είναι το αύριο που βλέπαμε χτες
..............................................................
Στο Παρίσι ο Ροβεσπιέρος
με σπασμένο σαγόνι
Heiner Müller [1]

[ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΑΜΟΡΦΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΝΣΤΑΝΤΙΝ ΓΑΡΒΡΙΛΟΒΙΤΣ [2& 4]: [....... εμποδιζόταν εξ αιτίας κάποιου περιοδικού τραυλίσματος, προσθέτως δε οι κινήσεις, ήταν κι αυτές αδέξιες Έβαζε τα δυνατά του να εξηγήσει] Καληνύχτα. Θα περιμένω λίγο κι ύστερα θα ζητήσω να φύγουμε (Δεν παίρνει απάντηση) Το όνομα αν πεις, per favore
ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ: ..... (σκύβει διστάζοντας, φέρνει το στόμα κοντά στο πρόσωπο της πεσμένης μορφής) (Δεν παίρνει απάντηση di nuovo) [Καλεί πάλι Αναστενάζει αναδιπλώνεται μουρμουρίζει με παρατεταμένα φωνήεντα] ..... Ολόκληρος κόσμος ηττημένος που ζει για μένα σήμερα: ''Μητερούλα, μη ξεμυτίσεις θα σε φιλήσει το χιόνι''- κι η καρδιά μου δέχεται εκείνο το φίλημα από τόσο παλιά - Δικό μου αιώνια Πέρασα πολλά: Που μέσα μου ζουν ακόμα- η σκέψη ενός Ενεργού Θεού. Όλα συνέρχονται. Προσπερνάνε αγέρωχα] [παύση]
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ: .....Τι δύσκολο να παίξει κανείς στο έργο σας Δεν υπάρχουν μέσα του ζωντανοί χαρακτήρες- Η ζωή όπως είναι,- Καλύτερα να ονειρεύεσαι [2]
ΜΕΝΤΒΕΝΤΕΝΚΟ: .....γιατί φοράτε πάντοτε μαύρα; [3]
ΕΝΑΣ ΓΛΑΡΟΣ: ......θεωρητικώς ναι- αλλά στην πράξη συμβαίνει το αντίθετο
[Βγάζει τη μάσκα, ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΥΠΟΔΥΕΤΑΙ ΤΟΝ ΑΜΛΕΤ]: .......δεν είμαι ο Κονσταντίν Γαβρίλοβιτς Τρέπλεβ [4] Δεν παίζω κανένα ρόλο Τα λόγια μου δεν έχουν να πούνε τίποτα Οι σκέψεις μού ρουφάνε το αίμα, το δράμα μου δεν πρόκειται να συντελεστεί Η Οφηλία θα έρθει στη θέση τής Νίνα Ζαρέτσνυ Ανοίγω τις πόρτες διάπλατα να μπει ο άνεμος και η κραυγή του κόσμου: Η μήτρα της μάνας μου δεν ήταν μονόδρομος Ξέχασες το κείμενό σου μαμά Το λένε απ' το υποβολείο [5] [Κρατάει στα χέρια ένα βιβλίο, διαβάζει χωρίς ν' ακούγεται Χαμογελάει Φιλάει τη σελίδα. Λίγο φως. Νύχτα].
[Ακολουθώντας τους ανθρώπους ανάμεσα στους θορύβους με τη λεία σκιά! : Ο Άμλετ σε πόζα πόρνης. Φοράει τα ρούχα της Οφηλίας] [Φως]
Η ΠΕΣΜΕΝΗ ΜΟΡΦΗ: ........τον κάρφωσα με τα μάτια για να μού κάνει την πρόταση ναι κι ύστερα μού ζήτησε αν θα ήθελα ναι να πω ναι στο άνθος μου- των βουνών- και στην αρχή τον αγκάλιασα, ναι, και τον τράβηξα κάτω, πάνω μου- έτσι, που μπορούσε να νοιώσει τα στήθη μου όλο άρωμα κι η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει και ναι είπα ναι θέλω Ναι
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ: ........Ε λοιπόν, ένας άνθρωπος- εγώ σάς το λέω: Είναι ίδιο και το αυτό: Πλήρης Ευκίνητος Αδηφάγος Ύστερα μέσα του ένα όνειρο ΟΦΗΛΙΑ: ........υποφέρω.....Κανείς. Κανείς δεν ξέρει- Παίζω όλα τα πρόσωπα, όλους τους ρόλους! [γελάει αποκρουστικά, ακουμπά το κεφάλι στον τοίχο] Φτάνεις πολύ αργά φίλε μου για την πληρωμή σου- Κονσταντίν Γαβρίλοβιτς, δεν υπάρχει θέση για σένα στην τραγωδία μου! [6] Είμαι μόνη με τα στήθη μου τα σκέλια μου την κοιλιά μου κομματιάζω τα όργανα της αιχμαλωσίας μου- το τραπέζι το κρεβάτι Πετάω τα ρούχα μου στη φωτιά Βγαίνω στους δρόμους ντυμένη το αίμα μου [7] ΣΑΜΠΡΑΕΒ: ........σεβαστή μου, κυρία, δεν ξέρετε τι θα πει νοικοκυριό [8] [σκοτάδι-φως]
ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΥΠΟΔΥΕΤΑΙ ΤΟΝ ΑΜΛΕΤ: ......κοιτάζω το είδωλό μου στα τζάμι του τηλεφωνικού θαλάμου- καθρέφτης του κόσμου που έμεινε όπως τα διαζύγια στις παλιές παραλίες- ακατοίκητες- η δυσχέρεια συνίστατο στον τρόπο μετάβασης εκεί, έταξα στον εαυτό μου να του βγάλω το λάδι με τις ερωτήσεις..... Σάς ευχαριστώ, είπα, θα δοκιμάσω από σήμερα- οι σόμπες καπνίζουν κάθε ταραγμένο Οχτώβρη
Ο ΙΔΙΟΣ ΓΛΑΡΟΣ: ........αν αργήσει η Νίνα η εντύπωση θα χαλάσει Τώρα έπρεπε νάναι εδώ [παύση]
ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΟΡΦΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΜΟΡΦΟΥ: ........η θάλασσα κραδαίνεται σαν χέρι που καίει ο πόθος Η πόλη επιστρέφει στην Άβυσσο, - αποτρόπαιη σαν άνεμος, όπως τα ακίνητα πουλιά: Δεν έρχονται. Ή τα γυμνά πόδια μες στη νύχτα Τον καιρό της προδοσίας τα τοπία είναι κατάλευκα.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ: ΕΝΑ ΘΑΛΑΣΣΟΠΟΎΛΙ- [Η ΜΟΡΦΗ]
......το παρελθόν σκεπάζει τη γη με προσχώσεις- βράχια κατρακυλούν πάνω στις φτερούγες και τους ώμους με θόρυβο από θαμμένα τύμπανα ενώ μπροστά μου το μέλλον συνωστίζεται, οι άνθρωποι υπήρχαν στα όνειρα και δεν υπήρχαν- ατέλειωτα στιλπνοί- σκέφτομαι αμέσως πως κάπου στο μυθιστόρημα πρέπει να βάλω ότι ένα σύννεφο που αρμένιζε στον ουρανό έμοιαζε με το πιάνο στο σαλόνι, ωστόσο υπάρχουν ακόμα τα ρούχα που αγκαλιάζουν το κορμί κι είναι αχώριστα Και σε καιρό ειρήνης. Άξιζε;- ποιος ξέρει;- να μιλάμε χωρίς διφορούμενα; Τώρα από τη μεριά του κορμιού γινόμουν γρήγορα αγνώριστος [Ο ΜΕΝΤΒΕΝΤΕΝΚΟ βγαίνει]
Ο ΓΛΑΡΟΣ: .....επιτρέψτε μου να σάς ρωτήσω, γιατρέ, ποια πόλη σάς άρεσε περισσότερο στην Ευρώπη; [ησυχία]
Η ΠΕΣΜΕΝΗ ΜΟΡΦΗ: ....υπογράφω: Γλάρος. Τι σύμπτωση, τι ομοιότητα! Στη Νεράιδα του Πούσκιν ο μυλωνάς λέει πως είναι Κόρακας Έτσι κι εγώ στα γράμματά μου σημείωνα ολοένα: Γλάρος [9] Ψευτοδίλημμα όπως τόσα διλήμματα- άνοιγα την ομπρέλα πάνω μου και περίμενα. Να σταματήσει η βροχή. Γέρνοντας στη θάλασσα δεσπόζεις, κάθε πρωί ξαναπερνούν οι ίδιοι καυτοί τοίχοι απέναντι στο φως [παύση]
ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΥΠΟΔΥΕΤΑΙ ΤΟΝ ΑΜΛΕΤ [φοράει τη μάσκα, αντιστρέφει τη λέξη, τη στραγγαλίζει με την πνοή του]: ......στον τόπο όπου τόσο γρήγορα εκπατρίστηκες, για κάμποσο καιρό βλέπουμε ακόμα το φτεροκόπημα,- ο Άγγελος γαληνεύει αναμένοντας την Ιστορία με πετρωμένα το πέταγμα τη ματιά το στεναγμό Η Μηχανή Του Τρένου με τους Ιμάντες ξεφυσά στο Εagle coffee [10] Όταν έκανε παγωνιά όταν χιόνιζε όταν ο αέρας φτεροκοπούσε σταματούσα στα αδιέξοδα [σ' ένα τόνο χαμηλότερο με σιγανή φωνή]: Πάρτε με τρόπο την Ειρήνα Νικολάγιεβνα [11]: ο Γλάρος δεν είναι εδώ-/ Μέχρις ότου το βουητό από στέρεα φτεροκοπήματα απλώνεται κύματα, όταν πέφτει η πέτρα κι αναγγέλλει το πέταγμά του. Δικαιοσύνη.

ΑΥΛΑΙΑ

τα πρόσωπα
ΚΟΝΣΤΑΝΤΙΝ ΓΑΒΡΙΛΟΒΙΤΣ
ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ
ΜΕΝΤΒΕΝΤΕΝΚΟ
ΕΝΑΣ ΓΛΑΡΟΣ
ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΥΠΟΔΥΕΤΑΙ ΤΟΝ ΑΜΛΕΤ
Η ΠΕΣΜΕΝΗ ΜΟΡΦΗ
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ
ΟΦΗΛΙΑ
ΣΑΜΠΡΑΕΒ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] Heiner Müller βλ. σημ. [5]
[2] Άντον Τσέχωβ, Ο Γλάρος- βλ. Θεατρικά Έργα, μτφρ. Λυκούργος Καλλέργης, Γκόνης 1960
[3] ο.π.
[4] ο.π.
[5] Heiner Müller, Δύστηνος Άγγελος, εισαγωγή-επιλογή-μτφρ. Ελένη Βαροπούλου, Άγρα 1994
[6] Άντον Τσέχωβ ο.π.
[7] Heiner Müller ο.π.
[8] Άντον Τσέχωβ, - Ηλιά Αθανάσεβιτς Σαμπράεβ, ένα πρόσωπο, ο.π.
[9] ο.π.
[10] Lawrence Ferlinghetti, Μεγάλο Αμερικάνικο Ποίημα του Λιμανιού, μτφρ. Κώστας Μωρογιάννης, περ. ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ τ.33/ 1983
[11] Άντον Τσέχωβ, ο.π.

https://www.tanea.gr/wp-content/uploads/2021/08/europapress-2374655-nota-ganemos-iu-ayuda-a-domicilio-768x531.jpeg

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU