Του Νικηφόρου Χριστοφορίδη
Η εκπαίδευση από απόσταση δεν είναι κάτι νέο, ίχνη της μπορούν να βρεθούν πολύ πίσω στο χρόνο και συγκεκριμένα στον 1ο Μ.Χ. αιώνα. Δεν ήταν άλλος από τον Απόστολο Παύλο (εδώ όπως τον είδε ο Rembrandt) ο οποίος έγραφε στις πρώτες Χριστιανικές Εκκλησίες, διδάσκοντας για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας από απόσταση (ακόμα και από το κελί της φυλακής). Αυτή ήταν και η πρώτη μορφή των ‘’σπουδών δια αλληλογραφίας‘’, η οποία παρέμεινε και η μόνη μέθοδος της μάθησης από απόσταση μέχρι την έλευση του τηλεφώνου.
Παρόλο όμως που ο Απ. Παύλος ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε τις σπουδές δια αλληλογραφίας προκειμένου να «προσεγγίσει» τους μαθητές του, η χρήση της εκπαίδευσης από απόσταση πρωτοπαρουσιάστηκε σε οργανωμένη μορφή μόλις τον 19ο αιώνα.
Στην Αγγλία, το 1858 ξεκίνησε το πρώτο πρόγραμμα Εξωτερικών Πτυχίων του London University. Ένα από τα πρώτα πανεπιστήμια της Αμερικής που προσέφεραν την εκπαίδευση από απόσταση με οργανωμένο τρόπο ήταν το Pennsylvania State University, το οποίο ίδρυσε το πρώτο δίκτυο τηλεκπαίδευσης το 1886.
Το πανεπιστήμιο χρησιμοποιούσε την αιχμή της τεχνολογίας εκείνης της εποχής – την αμερικανική υπηρεσία ταχυδρομείου- προκειμένου να επικοινωνεί με τους απομακρυσμένους φοιτητές του. Στην Αυστραλία και στα 1890, το Πανεπιστήμιο του Queensland προσπαθώντας να παρακάμψει το πρόβλημα της διασκορπίσεως του πληθυσμού, προσέφερε και αυτό με τη σειρά του εξωτερικό πτυχίο.
Πίσω στην Αμερική του 1920, το Columbia University προσφέρει μαθήματα από απόσταση και χρησιμοποιεί (όπως και πολλά άλλα πανεπιστήμια εκείνης της εποχής) το ραδιόφωνο για τους σκοπούς του από τις αρχές του 1930.
Στις επόμενες δεκαετίες, τη θέση του ραδιοφώνου θα καταλάβει ο νέος –για τότε- θρίαμβος της τεχνολογίας: η τηλεόραση. Στα 1960, το υπουργείο εργασίας του Ενωμένου Βασιλείου, υπό τον Harold Wilson ενέκρινε την ίδρυση του ‘’πανεπιστημίου του αέρα’’ (‘’The University of the air’’) το οποίο αργότερα έγινε το ανοιχτό πανεπιστήμιο το οποίο τώρα εδρεύει στο Milton Keynes. T
Πίσω στην Αμερική του 1920, το Columbia University προσφέρει μαθήματα από απόσταση και χρησιμοποιεί (όπως και πολλά άλλα πανεπιστήμια εκείνης της εποχής) το ραδιόφωνο για τους σκοπούς του από τις αρχές του 1930.
Στις επόμενες δεκαετίες, τη θέση του ραδιοφώνου θα καταλάβει ο νέος –για τότε- θρίαμβος της τεχνολογίας: η τηλεόραση. Στα 1960, το υπουργείο εργασίας του Ενωμένου Βασιλείου, υπό τον Harold Wilson ενέκρινε την ίδρυση του ‘’πανεπιστημίου του αέρα’’ (‘’The University of the air’’) το οποίο αργότερα έγινε το ανοιχτό πανεπιστήμιο το οποίο τώρα εδρεύει στο Milton Keynes. T
o ανοιχτό πανεπιστήμιο αρχικά είχε ως σκοπό την παροχή διπλωμάτων μέσω εκπομπών τηλεόρασης και ραδιοφώνου σε συνεργασία με το Βρετανικό Συμβούλιο Μετάδοσης (British Broadcasting Corporation). Ζωτικό συστατικό της παροχής μαθημάτων από απόσταση δεν έπαψε βέβαια να αποτελεί και το έντυπο υλικό που προσφερότανε από το πανεπιστήμιο.
Σήμερα, το μεγαλύτερο ίδρυμα που προσφέρει εκπαίδευση εξ αποστάσεως είναι το πανεπιστήμιο της Νότιας Αφρικής, με περισσότερους από 200,000 ανθρώπους σε όλες τις φάσεις της διαδικασίας.
Μέχρι και το τέλος του 1950 η μόνη μέθοδος σπουδών δια αλληλογραφίας υπήρξε η χρήση του ταχυδρομείου για την μεταφορά του έντυπου υλικού. Ακόμα και όταν χρησιμοποιήθηκαν οι εκπομπές μέσω ραδιοφώνου ή τηλεόρασης, η κατάσταση παρέμενε σχεδόν η ίδια καθώς εξακολουθούσε να αποτελεί «μονόδρομη» επικοινωνία: Ο δάσκαλος παρουσίαζε την πληροφορία χωρίς να υπάρχει αλληλεπίδραση μεταξύ καθηγητή και «ακροατηρίου».
Οι αλλαγές όμως στην τηλεκπαίδευση τα τελευταία 10 χρόνια είναι κάτι περισσότερο από δραματικές και συντονίζονται σε αυτή ακριβώς την απελευθέρωση: Οι καθηγητές έχουν αρχίσει να αλληλοεπιδρούν με τα –ανά τον κόσμο- διασκορπισμένα άτομα ή ομάδες ατόμων.
Σήμερα λοιπόν, η τηλεκπαίδευση βασίζεται σε ένα εκπληκτικό –ως προς τον αριθμό και την πολυπλοκότητα- αριθμό νέων τεχνολογιών οι οποίες βοηθούν ώστε το έργο των διδασκόντων να γίνει απλό και φιλικό
Σήμερα, το μεγαλύτερο ίδρυμα που προσφέρει εκπαίδευση εξ αποστάσεως είναι το πανεπιστήμιο της Νότιας Αφρικής, με περισσότερους από 200,000 ανθρώπους σε όλες τις φάσεις της διαδικασίας.
Μέχρι και το τέλος του 1950 η μόνη μέθοδος σπουδών δια αλληλογραφίας υπήρξε η χρήση του ταχυδρομείου για την μεταφορά του έντυπου υλικού. Ακόμα και όταν χρησιμοποιήθηκαν οι εκπομπές μέσω ραδιοφώνου ή τηλεόρασης, η κατάσταση παρέμενε σχεδόν η ίδια καθώς εξακολουθούσε να αποτελεί «μονόδρομη» επικοινωνία: Ο δάσκαλος παρουσίαζε την πληροφορία χωρίς να υπάρχει αλληλεπίδραση μεταξύ καθηγητή και «ακροατηρίου».
Οι αλλαγές όμως στην τηλεκπαίδευση τα τελευταία 10 χρόνια είναι κάτι περισσότερο από δραματικές και συντονίζονται σε αυτή ακριβώς την απελευθέρωση: Οι καθηγητές έχουν αρχίσει να αλληλοεπιδρούν με τα –ανά τον κόσμο- διασκορπισμένα άτομα ή ομάδες ατόμων.
Σήμερα λοιπόν, η τηλεκπαίδευση βασίζεται σε ένα εκπληκτικό –ως προς τον αριθμό και την πολυπλοκότητα- αριθμό νέων τεχνολογιών οι οποίες βοηθούν ώστε το έργο των διδασκόντων να γίνει απλό και φιλικό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.