Το χρονικό της Μεγάλης Εβδομάδος (2ο μέρος)

Γράφει ο Ηλίας Θεοχαράκης

Θεολόγος

Την ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ: Επιτελούμε την ανάμνηση της πολύ γνωστής παραβολής των δέκα παρθένων. Μας προσκαλεί η εκκλησία μας να είμαστε έτοιμοι, κρατώντας τις λαμπάδες των αρετών μας, να υποδεχθούμε τον Ουράνιο Νυμφίο Χριστό, ο οποίος θα έλθει σε χρονική στιγμή άγνωστη, αιφνιδίως, είτε δηλαδή κατά την ώρα του θανάτου μας ή κατά την Δευτέρα Παρουσία.

Την ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ: Επιτελούμε την ανάμνηση του γεγονότος της αλείψεως του Κυρίου μας με μύρο από μια πόρνη γυναίκα, και την σύγκληση του Συνεδρίου των Ιουδαίων, του ανωτάτου Δικαστηρίου των, για να λάβει την απόφαση καταδίκης του Χριστού. Ψάλλεται την ημέρα αυτή το τροπάριο της ευσεβούς και λογίας ποιήτριας του Βυζαντίου Κασσιανής η οποία ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ δεν έχει με την πόρνη. Δυστυχώς οι μυθιστοριογράφοι κακοποίησαν με βάναυσο τρόπο τον βίο της και παρουσίασαν αυτήν, με συκοφαντία ψευδέστατη, ως μία πόρνη. Η Κασσιανή τιμάται από την Εκκλησία μας ως Αγία και έχει συγγράψει πλήθος ύμνων, τροπάριων και ποιημάτων.

Την ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ: Επιτελούμε την ανάμνηση τεσσάρων γεγονότων: α) Της νίψεως των ποδιών των μαθητών από τον Κύριο, β) Του Μυστικού Δείπνου, δηλαδή της παραδόσεως από τον Κύριο του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, γ) Την Αρχιερατικήν Προσευχήν του Κυρίου προς τον Πατέρα Του και δ) Της προδοσίας του Κυρίου από τον Ιούδα. 

Άλλη μια φορά ταπεινώνεται ο Χριστός, πλένοντας τα πόδια των μαθητών του και προτρέπει σε όλους μας να διδαχθούμε από την πράξη του αυτή και να εκδηλώνουμε την αγάπη μας προς τους άλλους ανθρώπους με ταπεινοφροσύνη. Μετά τον Μυστικό Δείπνο αποσύρεται στο όρος των Ελαιών προσεύχεται στον κήπο της Γεσθημανής γονατιστός, όχι μόνο γιατί προγνωρίζει και προβλέπει όλες τις λεπτομέρειες του άχραντου Πάθους Του, και του πικρού ποτηρίου της Εκουσίου θυσίας Του, αλλά και γι’ όλο το γένος των ανθρώπων. «… Πάτερ Άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματί σου ώ δέδωκας μοι, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς… ίνα έχωσι την χαράν την εμήν πεπληρωμένην εν αυτοίς… αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου, ο λόγος ο σός αλήθεια εστί…». (Κατά Ιωάννην κεφ.16§17). Στην συνέχεια παραδίδεται με φίλημα, αντί τριάκοντα αργύριων από μαθητή του, ο οποίος τρία χρόνια ζούσε μαζί Του, τα κηρύγματα και τα θαύματά Του.


Συνεχίζεται...