Περιστέρι Κιλκίς: Ένα όμορφο και ήρεμο χωριό

Της Μόνικας Σωτηριάδου

Είναι γεγονός πλέον ότι κάτι αλλάζει στον τρόπο ζωής που κάναμε μέχρι τώρα και οι συνήθειες αποκτούν μία άλλη διάσταση με πολλές αλλαγές. Ίσως προς το καλύτερο, κρατάμε την θετική πλευρά και συνεχίζουμε.

Με αυτές τις σκέψεις οδηγώ το αυτοκίνητο μου και απολαμβάνω μια όμορφη διαδρομή από αυτές που ο Θεός φρόντισε να στολίσει όπως άλλωστε και κάθε κομμάτι της Πατρίδας μας. 

Παρκάρω στην μικρή πλατεία στο χωριό Περιστέρι του νομού Κιλκίς. Ησυχία παντού, συχνό φαινόμενο σε όλα τα χωριά. Σκέφτομαι να κάνω μία βόλτα όταν ακούω την καμπάνα που ταράζει πραγματικά την ησυχία που περιγράφω. Η Εκκλησία του Χωριού αφιερωμένη στον Άγιο Δημήτριο δεσπόζει ψηλά στο κέντρο του Χωριού και μερικές γυναίκες άρχισαν να κατηφορίζουν αργά και συζητώντας μεταξύ τους.

Μοιράζομαι την πρώτη καλησπέρα. Αν και οι μάσκες κρύβουν τα πρόσωπα τα μάτια λένε άλλες αλήθειες. Απαντούν με άνεση στις ερωτήσεις μου και περιγράφουν με χαρά και καμάρι το όμορφο χωριό τους.

Περιμετρικά του Χωριού βρίσκω μια βρύση. Κάτι ιδιαίτερα όμορφο γιατί το από εκεί που βρίσκομαι φαίνεται σαν καρτ-ποστάλ το όμορφο χωριό έτσι ο όπως ο ήλιος χρυσίζει μέσα στο νερό της βρύσης αντάμα με την τέχνη της φύσης.

Επιστρέφω χαλαρά και χαίρομαι σε ότι βλέπω και ανακαλύπτω γύρω μου. Πολιτιστικό σύλλογο. Αγροτικό ιατρείο. Ταχυδρομείο. Στολίδι το μικρό σχολείο.. Όλα ζούνε την μοναξιά τους. Τι κρίμα.

Αν και το χωριό είναι μικρό έχει όλα τα απαραίτητα για μια ήσυχη ζωή κοντά στην φύση. Όλα γύρω μια γειτονιά για νιώσεις ανθρώπινα. Να απολαύσεις ένα καφέ στο κιόσκι της μικρής πλατείας που μοιάζει με μυστικό που "κρύβει" το χωριό κάπου μέσα στην στην γειτονιά του.

Η ομορφιά που γεμίζει τα μάτια μου είναι εκείνη που πραγματικά είναι αδύνατο να περιγράψω με λίγες σειρές. στο όμορφο χωριό περιστέρι με τα χρώματα του δειλινού. Μικρά χωριά που φαίνονται γύρω σε μια θέα που δύσκολα θα μπορούσε να αντιγράψει ένας ζωγράφος, ακόμα και και ποιητής.

Μια καλησπέρα φιλόξενη μοιράζομαι με την Κική Σαπρανιδου, άνετη και πρόσχαρη περιγράφει με παράπονο τα γεγονότα και τον αυθορμητισμό που χάνεται. Χαίρεται όμως και συμπληρώνει αυτό που παρηγορεί όλους. 

Το μεράκι και η ανάγκη που έχουμε όλοι σαν λαός και σαν άνθρωποι. Το χαμόγελο, την αλήθεια την φύση την Αγάπη. Μου θυμίζει τις μεγάλες πανελλήνιες συναντήσεις των ομίλων Ελλάδος που έγιναν στο περιστέρι και τις πολιτιστικές δραστηριότητες που είχε το χωριό. Ευχόμαστε να συνεχιστούν. 

Παντού ακούγεται ο εσπερινός της συγχωρήσεως. Το δειλινού αγκαλιάζει τους λιγοστούς κατοίκους. Ανάβω κεράκι στον Ναό. Το ομορφότερο ταξίδι με προορισμό. Ο Πάτερ Δημήτριος διδακτικός με λόγο που συγκινεί. 

Ξεχάσαμε τον Θεό φύγαμε από τον δρόμο του. Εκεί θα γυρίσουμε είναι η μόνη Ελπίδα. Αφήνω το Περιστέρι με την υπόσχεση να γνωρίσω από κοντά και άλλα άτομα που αγκαλιάζουν μαζί μου ηλεκτρονικά την βόλτα στα όμορφα χωριά της Πατρίδας μας.