Επί τόπου η Μαξ

Του Φώτη Μισόπουλου
....έχω κι εγώ μια καλλιέργεια κι εφόσον θέλετε να σάς διηγηθώ τα καθέκαστα, θα το κάνω απ' άκρη σ' άκρη.....
JEAN COCTEAU[1]

.........επί τόπου η Μαξ ξεχνά ότι είναι γυναίκα ξεχνά το φόρεμα ξεχνά και τον κ. Β. σφυρίζει κλέφτικα καβαλάει την κουπαστή γλιστρά....Έτσι σκοτώθηκε κ. Ανακριτά - έχασε την ισορροπία της και καρφώθηκε με το κεφάλι στο πεζοδρόμιο. Αλίμονο ! [2] - μια γλυκιά κυρτωμένη γυμνότητα την καθηλώνει στο φως της νύχτας γυμνότητα ξεψυχισμένη και λεπτή προσεγμένη λυγερή. Τέλεια. Μόνο που είναι από πέτρα, πέτρα που κρυώνει - έπρεπε να σκεφτώ σοβαρά να μην ξοδέψω αμέσως το μικρό μου απόθεμα χρημάτων Δεν είχα πολλά Δεν τολμούσα ούτε και να τα μετρήσω Δεν υπάρχει αμφιβολία θα φερόμουν με ευγένεια και καλοσύνη πάντα φερόμαστε με καλοσύνη σ' αυτούς για τους οποίους δεν νοιαζόμαστε καθόλου τι άλλο μπορώ να βάλω με το νου πού αλλού πήγε ο νους μου ; Το κονσέρτο στα παγωμένα νερά - στα δασύλλια τα ειδύλλια και η σάρκα στα πάρκα - έφτανε στο τέλος του - όταν έξαφνα έγινε κάτι που διέκοψε όλα πριν την ώρα τους Μου διηγήθηκε αργότερα ο Α. την πτώση ! -/''......ένα τόσο δα πλασματάκι κ. Ανακριτά τόσο δα τσακισμένο χέρια πόδια παντού τσακισμένο το γλυκό προσωπάκι της λες κοιμόταν - έχει να κάνει με το παράδοξο - ομολογώ - πρόκειται για κίνηση που δεν πεθαίνει : είναι η νεκρή ζωή αέναη - τραχιά γλυκύτητα ψυχρή ζεστασιά και όλο αυτό που ζούσα αγκυροβολημένο μέσα στη φεγγαρόλουστη νύχτα Δεν τολμούσα ούτε να τα μετρήσω Δεν θα μπορούσα άλλωστε Τα έβλεπα διπλά - γρήγορα ανακάλυψε ότι μου ήταν εντελώς αδιάφορη κι όταν μια γυναίκα ανακαλύπτει κάτι τέτοιο είτε καταντάει απίστευτα κακοντυμένη είτε αρχίζει με πολύ κομψά καπελάκια που πληρώνει κάποιος άλλος Το αγόρι βγήκε από το δρόμο εννοώ το τυχαίο αγόρι που μιλούσε ο Φώκνερ [3] - σκαρφάλωσε στον ξύλινο φράχτη δίχως να κοιτάξει πίσω προσπέρασε την πρασινάδα έφτασε στο δέντρο απόθεσε το καλάμι σβέλτα στη διχάλα του κορμού - τα σκυλιά κείνη την ώρα έπρεπε να κοιμούνται ωστόσο ξαφνικά αλυχτούν - ένας ενιαίος βασανιστικός θρήνος το φόρεμά της σκισμένο από πάνω ως κάτω κι επιτέλους κ. Ανακριτά δεν ήταν ένας πεθαμένος ήταν μία πεθαμένη ποια μπορεί να είναι η μαγεία είτε η έκσταση ; ποιο το παράδοξο ; - μονολογώ - και ιδού το παράδοξο με συνεπαίρνει όπως μεγαλώνει δυναμώνει γίνεται μεγαλύτερο απ' τον εαυτό του αισθανόμουν μόνο πολύ λεπτά και φοβισμένα χαρτονομίσματα μεσ' απ' το ύφασμα πολύ κοντά στη βαθιά τσέπη με τις ελαττωματικές στατιστικές μου ή το κομψό καπελάκι - επαναλαμβάνω - που πληρώνει ο σύζυγος κάποιας άλλης - δεν θέλω να αναφέρω πόσο λάθος ήταν μια τέτοια κίνηση από κοινωνικής απόψεως πάντως βεβαιώνω ότι σε κάθε περίπτωση η όλη υπόθεση φαντάζει αποτυχία - με την πλάτη στον δρόμο και τη σκιά του ήλιου ακινητοποιημένη πάνω στο άσπρο μου πουκάμισο. Άλλο: ''Να σκεφτώ πως δεν μπορώ ούτε να κλάψω έχω πεθάνει από πέρυσι, Μαξ, σου το είχα πει - όμως δεν ήξερα τότε τι ήθελα να πω, τι έλεγα''- ο θρήνος μεγάλωνε διαρκώς πέταξε πάνω από χωράφια και ακούστηκε σε απάντηση το τσιριχτό κονσέρτο εκατομμυρίων βατράχων από τα ρυάκια - Μαζεύονται διάφοροι περίεργοι φτάνει η αστυνομία Ο κ. Β. come statua [4] Τον χαζεύανε που κοίταζε την φτωχή Μαξ,

γελούσανε τα κτήνη, χαχανίζανε Λοιπόν Θα ήταν καλύτερα να μη χρονοτριβώ σ' αυτό το assai paradosso [5] ανάμεσα σε αγάλματα καλύτερα να πηγαίνω - απομακρύνομαι κατ' αρχήν αργά ύστερα όλο και πιο γρήγορα - περνούσαν και άντρες από κει νέοι με κεφάλια σαν ροδόξυλο σαγόνια που δεν κατάφερνε κανείς να τα βρει κανονικά - βλέμματα στεγνά και μονότονα -μάλλον- έτσι χωρίς αμφιβολία προτιμούν οι γυναίκες τα σαγόνια των συζύγων τους στην επαρχία - ΕΝΑΣ ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ : .....δεν ευθύνομαι που αυτή η φοβερή τραγωδία δεν επέτρεψε να κάνω το σωστό είναι μοιραίο οι ορθές αποφάσεις να παίρνονται πολύ αργά - αυτό ακριβώς συνέβη - μερικές μέρες τέλη Αυγούστου μοιάζουν με τούτη εδώ, αέρας ισχνός ανήσυχος περιέχει κάτι νοσταλγικό ή ανώριμο τα πάντα τόσο τρομερά που κανείς νόμιζε ότι είχαν ξεκοιλιάσει τη νύχτα

Ο κ. Α. σπρώχνει τον κ. Β στο αμάξι του - εγώ περίμενα την Μαξ στο σπίτι - Νεκρή. Τελείως νεκρή. Κουδούνι Ανοίγω Ο νεκροθάφτης Κρατούσα το πιστόλι στην τσέπη μου Τ' αγάλματα δάσος από πέτρα Απομακρύνομαι Γυρίζω τριγυρίζω γυροφέρνω - ξαφνικά : Βasta - να 'μαι κατάφατσα με τα σκυλιά Ο Ακταίων [6] σε μάρμαρο τρεπόμενος σε φυγή τα σκυλιά τον ακολουθούν δείχνοντας τα δόντια κακόψυχα. Τον καταβρόχθισαν Τα δύο φύλα μοιάζουν να πηγαίνουν το καθένα στη δικιά του πλευρά μέσα στο δρόμο Δεν έβρισκες πολλούς γέρους μέσα στο πλήθος Ο ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗΣ : .......οι αποφάσεις : απλώς η περιττή προσπάθεια να παρέμβουμε στους νόμους της επιστήμης - πηγάζουν από ματαιοδοξία - το αποτέλεσμα είναι μηδαμινό Ο κ. Α : ......ο Άνθρωπος είναι το άθροισμα των κλιματολογικών εμπειριών : Άνθρωπος ίσον το άθροισμα από ο,τι σάς κάνει κέφι - άγεται ανιαρότατα προς ένα και αμετάβλητο μηδέν : αδιέξοδο τέλμα πόθου και τέφρας [μικρή παύση] ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΜΑΞ : .....όμως τώρα ξέρω είμαι νεκρή σου λέω Ο κ. Α : ....ποιος ο λόγος ν' ακούσεις γνώμες μπορούμε να φύγουμε μαζί εσύ κι ο Μπέντζυ για μέρη όπου κανένας δεν θα μάς ξέρει όπου. [παύση] ΑΛΕΞΆΝΤΕΡ ΣΥΜΕΩΝΟΒΙΤΣ [7] : [αφήνει το φλάουτο και βγαίνει στην βεράντα] ......Μάνια ακούς ; Καταραμένα σκυλιά .....Για ποιο λόγο νομίζεις ξεσηκώθηκαν έτσι ;-/ Κοίταζα τα δάκρυα στο πρόσωπο του κ. Β. - / Η ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ : ''Δεν έχω τίποτε άλλο να πω κ. Ανακριτά δεν έμεινε κάτι κρυφό, όσο για τον κ. Β. δεν μετανοιώνω - τον γλίτωσα από όνειρο κακό Ήταν βαριά ερωτευμένος κ. Ανακριτά -ερωτευμένος μ' ένα φάντασμα'' Το λευκό μου πουκάμισο ακίνητο στη διχάλα σκιές που τρεμόπαιζαν ο αστυνόμος στη μέση της λεωφόρου στεκόταν σαν ανθοδοχείο - με υποπτεύεται Όπου και να βρίσκεσαι μόλις τραβήξεις την προσοχή των αρχών το καλύτερο να εξαφανισθείς Όχι εξηγήσεις Αξίζεις λίγο παραπάνω απ' την επιβεβαίωση που πρόσφερε τόσα χρόνια το ρολόι.-

ΤΕΛΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] Jean Cocteau, o. σημ. [2]

[2] πρφρ. βλ. Jean Cocteau, Το φάντασμα της Μασσαλίας, / Θέατρο τσέπης / μονόπρακτα, μτφρ. Βίκος Ναχμίας, Άγρα 2005

[3] Γουίλιαμ Φώκνερ, Η βουή και η μανία, μτφρ. Παύλος Μάτεσις, Καστανιώτης 2020

[4] σαν άγαλμα

[5] πάρα πολύ παράδοξο

[6] βλ. διαδίκτυο // ...λένε πως έγινε ελάφι επειδή είδε την Άρτεμη γυμνή να παίρνει το λουτρό της

[7] ήρωας στο : βλ. Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, Τα μοιραία αυγά, εισαγωγή-μτφρ. από τα ρωσικά- σχόλια Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης// επιμέλεια : Ντίνα Σαμοθράκη, Αρμός 2008


https://static.frieze.com/files/inline-images/editorial-mf-dsda-hirshfield-girlwithpigeons-1942-moma-cmyk-1.jpeg

https://www.tourlinkpro.com/wp-content/uploads/Robe-Ugala-Theatre-Viljande-Hipide-Revolution-photo-by-Gabriela-Livarnagi-39442149984_3e57407786_o.jpg