Η δημοσιογράφος - παρουσιάστρια Φανή Αρβανιτίδου μιλά στη Γνώμη στον Θωμά Μαρκόπουλο

Η συνέντευξη δόθηκε στον Μαρκόπουλο Χ. Θωμά

Σήμερα, έχουμε μια νεαρά κυρία, πολιτικά γοητευτική, όλο και περισσότερο καταξιωμένη δημοσιογράφο, πτυχιούχο πολιτική επιστήμονα, ανερχόμενη παρουσιάστρια, λαμπερή περσόνα - γεμάτη φως και κάλλος και με ένα αστραφτερό πέρασμα από τον χώρο της μόδας. 

Δεν ξέρω αλήθεια που ταιριάζει περισσότερο. Στα ΜΜΕ, στον χώρο του ρούχου και του φακού, στην πολιτική ενασχόληση, σε όλα; Η πολυπράγμων συνάδελφος, Φανή Αρβανιτίδου είχε τον χρόνο, την αμεσότητα και την διάθεση και μας έδωσε αυτή την όμορφη συνέντευξη. Την ευχαριστούμε πολύ! Για να δούμε τι μας είπε η ωραία Σερραία.

Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα αγαπητή Φανή:
Καταγωγή, ηλικία, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι,
ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, καθημερινότητα κλπ.

Γεννήθηκα έναν Απρίλη στις Σέρρες. Σε αυτή την πόλη μεγάλωσα και την αγάπησα και την αποχωρίστηκα στα 18 μου όταν ήρθα στην Θεσσαλονίκη για σπουδές. Ενώ μεγάλωσα σε μουσική οικογένεια από την μεριά του πατέρα μου, αποφοίτησα από μουσικό σχολείο και ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στο ωδείο, σπούδασα πολιτικές επιστήμες στο Α.Π.Θ.

Μια σχολή που την λάτρεψα και μου έδωσε σημαντικά εφόδια για την συνέχεια. Περιττό να πω ότι ως φοιτήτρια δούλευα στον χώρο της μόδας, στην εστίαση αλλά και ως δασκάλα πιάνου! Δραστηριοποιούμαι πλέον στον τομέα του πολιτικού μάρκετινγκ και της επικοινωνίας και τα τελευταία χρόνια εργάζομαι ως δημοσιογράφος. 

Μέχρι πέρυσι έκανα ταξιδιωτικό ρεπορτάζ σε εξωτερική παραγωγή της Ερτ3 (Κυριακή στο Χωριό) και αυτή ήταν η αφορμή να λατρέψω την τηλεόραση! Τώρα, στην εποχή του Covid-19, παράλληλα με το μεταπτυχιακό μου στις ενεργειακές επενδύσεις, κάνω και μια εκπομπή κυρίως ακαδημαϊκού περιεχομένου σε διαδικτυακό κανάλι. 

Αγαπώ την τέχνη και τα ταξίδια, έχω πειστεί ότι η ζωή είναι ένα ταξίδι εμπειριών, λατρεύω να κάνω πολλά και διαφορετικά πράγματα, βαριέμαι την στασιμότητα, την ρουτίνα, την γκρίνια! Σαν άτομο είμαι αγχώδης, ονειροπόλα, υπομονετική και «ψυχαναγκαστικά» συνεπής.

Μένεις Ελλάδα ή φεύγεις εξωτερικό… και γιατί;
Αν πας έξω θα γύριζες ποτέ;
Τι θα σου λείψει πιο πολύ από τον τόπο μας;

Πάντα «φλέρταρα» με την ιδέα να ζήσω κάποτε στο εξωτερικό, αλλά ποτέ (έως τώρα τουλάχιστον) δεν το έκανα. Είναι πολύ δύσκολο να αποχωριστείς ανθρώπους που αποτελούν μέρος της ζωής σου. Όμως τα ταξίδια τα λατρεύω, να γνωρίζω νέα τοπία, κουλτούρες, ανθρώπους, πολιτισμούς! Τόσα μέρη όμορφα που υπάρχουν σε αυτόν τον πλανήτη είναι κρίμα να μην τα εξερευνήσεις!

Είναι οι 50-60plus έτοιμοι να μας δεχθούν ως γενιά του αύριο;
Επαγγελματικά, Κοινωνικά, Πολιτικά.

Γιατί όχι; Θεωρώ ότι η γενιά μου είναι μια γενιά που επιβίωσε μέσα από μια δύσκολη οικονομική και κοινωνική κρίση, σκληραγωγήθηκε και συνεχώς πασχίζει για ένα καλύτερο αύριο. Κόντρα σε πολλές δυσκολίες και ανατροπές. Η γενιά μου δουλεύει, μορφώνεται και αγωνίζεται αδιάκοπα. 

Ενηλικιωθήκαμε μέσα σε αυτή την κατάσταση και σπάνια θα ακούσεις να «γκρινιάζουμε» γι’ αυτό. Και οι 60 plus πιστεύω ότι αισθάνονται περήφανοι! Είναι λογικό να υπάρχει η καχυποψία γύρω από το κάτι νέο και φρέσκο, ο φόβος της αλλαγής, του διαφορετικού. 

Είναι λογικό έως ένα σημείο, αλλά οι αλλαγές είναι αυτές που μας διαχωρίζουν από το παρελθόν και μας εξελίσσουν ως κοινωνία. Αυτό το διαπίστωσα και στην πολιτική όπου ως συνεργάτης αλλά και ως σύντροφος είμαι δίπλα σε έναν νέο πολιτικό που για εμένα αποτελεί την πηγή έμπνευσης της εξέλιξης μου. Ναι, στην πολιτική ίσως έχουμε λίγο ακόμη δρόμο να διανύσουμε και ελπίζω αυτό να γίνει γρήγορα, ώστε οι 60 plus να εμπιστευτούν και να αποδεχτούν το «νέο» δίχως φόβο και να το στηρίξουν.

Είσαι κοινωνικοποιημένο άτομο σε ότι αφορά κοινωνικά,
διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια, κλπ;

Θα έλεγα ότι ναι, είμαι ένα ευαισθητοποιημένο άτομο γύρω από κοινωνικά και περιβαλλοντικά ζητήματα. Με απλά λόγια με ενδιαφέρει τι συμβαίνει στον πλανήτη που ζω. Δεν με ενδιαφέρει απλά μόνο να μάθω και να κρίνω αλλά και να προσπαθήσω να αλλάξω και να διορθώσω ό,τι μπορώ. Σέβομαι το περιβάλλον που ζω (όσο μπορώ βέβαια με τον τρόπο ζωής μου στη πόλη) σέβομαι και φροντίζω τα ζώα, το θεωρώ αυτονόητο χρέος ως άνθρωπος, γι’ αυτό για το τελευταίο δεν δέχομαι κανέναν αντίλογο.

Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας;
Τι σε ενοχλεί;

Η δυσπιστία. Ίσως μεγαλώσαμε ακούγοντας πολλά παράπονα. Βλέπω δυστυχώς από πολλά άτομα της γενιάς μου μια εν μέρη δικαιολογημένη δυσπιστία αλλά στην υπερβολή μας φέρνει αντιμέτωπους με δύσκολες καταστάσεις. Δυσπιστούμε για όλα, ήθη, αξίες, ανθρώπους. Υπάρχουν βάσεις που οικοδομήθηκε αυτή η χώρα και επιβίωσε αυτά τα 200 χρόνια κάτω από δύσκολες συγκυρίες! Πρέπει να εμπιστευτούμε την ιστορία και όλα αυτά που μας ενώνουν ως έθνος και να συνεχίσουμε κοιτάζοντας μπροστά!

Πως βιώνεις την οικονομική και κοινωνική κρίση
που περνά η πατρίδα μας εδώ και 12-13 χρόνια;
Τι σε ταλαιπωρεί;
Εργασιακά, Κοινωνικά μα και σαν άτομο στην απλή σου ζωή.

Ενηλικιώθηκα ακριβώς πάνω στην έναρξη της οικονομικής κρίσης στην χώρα μας και για να το πω απλά έμαθα να ζω υπό αυτές τις συνθήκες. Επομένως δεν γνωρίζω ποσό καλύτερα ήταν κάποτε τα πράγματα γιατί τότε ήμουν παιδί και υπό την προστασία της οικογένειας. Θεωρώ ότι προσπαθούμε πολύ για να αποκτήσουμε κάτι το οποίο παλαιότερα το αποκτούσες με λιγότερη προσπάθεια. Γι’ αυτό είμαι σίγουρη βασικά. Φοβάμαι πολλές φορές μήπως κουραστούμε γρήγορα, κυρίως ψυχικά και χάσουμε το θάρρος και το πάθος μας για τα όνειρα μας.

Πως βίωσες και βιώνεις την covid 19 και τα αποτελέσματα του;

Η δοκιμασία της πανδημίας μας έφερε αντιμέτωπους όλους, είτε λίγο είτε πολύ, με πρωτόγνωρες καταστάσεις και όταν ξεκίνησε κανείς δεν πίστευε ότι θα πάρει τέτοιες διαστάσεις. Για εμένα ήταν μεγάλη αλλαγή στον τρόπο ζωής μου αν σκεφτείς ότι πριν από αυτή ταξίδευα συνεχώς στην Ελλάδα λόγω της δουλειάς μου, έπειτα κλείστηκα κυριολεκτικά σπίτι. 

Παρόλο την αλλαγή αυτή προσπάθησα να προσαρμοστώ στις νέες συνθήκες. Ασχολήθηκα με τις μεταπτυχιακές μου σπουδές και με την προσωπική μου ανάπτυξη γενικότερα. Μου δόθηκε χρόνος για τα κατοικίδια μου, τον Γούβη και την Σανέλ και φυσικά για τον σύντροφο μου. Όλα πλέον τα κάνω μέσα από έναν υπολογιστή αλλά πραγματικά ελπίζω και εύχομαι να μην παγιωθεί αυτή η κατάσταση. Μου λείπει απίστευτα η φύση και μια βόλτα με τις φίλες μου στις Σέρρες.

Σου δίνω ένα τζίνι με 3 ευχές… ποιες ευχές κάνεις;

Λοιπόν, 3 ευχές θα πω αυτές που μου ήρθαν πρώτες στο μυαλό αυθόρμητα και δίχως δεύτερη σκέψη γι’ αυτό μη με παρεξηγήσετε. Πρώτη και προσωπική: θα ήθελα ένα δείπνο με τα αγαπημένα μου πρόσωπα που δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή, όπως ο πατέρας μου, να συζητήσω μαζί τους και να γνωρίσουν την Φανή όπως είναι τώρα. Δεύτερη: υγεία (ψυχική και σωματική). Τρίτη: ευγένεια στον κόσμο. Το τονίζω αυτό, ευγένεια από όλους σε όλα, από τον φίλο μας, τον επαγγελματία της γειτονιάς μας έως τον αδέσποτο σκύλο της πλατείας, είναι τρόπος ζωής η ευγένεια και πάει χέρι-χέρι με τον σεβασμό! Η αγένεια μπορεί να με βγάλει εκτός εαυτού.

Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο;
Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο;
Η φράση που σε παρακινεί, αν θες, που σε εμπνέει.
Κάτι φωτεινό για την νέα χρονιά.

Άφησε τον κόσμο να ζήσει όπως αυτός διάλεξε και άφησε τον εαυτό σου να ζήσει όπως εσύ διάλεξες. Ρίτσαρντ Μπαχ.