Κοκτέιλ για μαριονέτες

Tου Φώτη Μισόπουλου

Τώρα μόνο τα περιστέρια προσπερνώ, που βαδίζουν ....στην άκρη του πεζοδρομίου. Τα απασχολεί.....το είδωλό τους, έτσι όπως εμφανίζεται πάνω στο αμάξωμα των παρκαρισμένων αυτοκινήτων......Έχουν αρχίσει να εξιχνιάζουν τη λέξη ''είδωλο''

ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ [1]

......μοιραίο Δεν νομίζω να φαίνομαι άκαρδος Οι σωστές αποφάσεις παίρνονται αργά Στείρες πολυτέλειες που το αποτέλεσμά τους είναι μηδαμινό Αλήθεια κενή που την ξαναβρίσκω αλλοτινή του σήμερα - τίποτε από αυτά δεν επιθυμώ επειδή υπάρχουν οι μεγάλες πολιτείες στις όχθες
Ο ποταμός έλαμπε πέρα από τη στροφή Φανερό πως μια μικρή εγκαρδιότητα είχε μόλις αναπτυχθεί Οι λεπτομέρειες αντηχούν χυδαίες -
μυστηριώδης επιείκεια με τις απεριόριστες αξιώσεις της πατρικής εξουσίας Πλήρωνα τα τσιγάρα μου Οι περίεργοι σκέφτομαι - δύσκολο να διαλυθούν Χρειάστηκε να φτάσει και δεύτερος αστυφύλακας Β' ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΑΣ : [.....στο μέσον περίπου του διαδρόμου στάθηκε και με προσοχή περιεργάστηκε το παράξενο κακτοειδές] -/ Κυριεύει ο τρόμος της αιωνιότητας Επηρεάζει όπως ένα βάναυσο γεγονός όταν τη νύχτα οφείλω να φανταστώ κάτι απ' την ωμή βία Ο στρόβιλος έσβησε μέσα στο ρεύμα και τότε είδα ξανά το βέλος - μύτη μέσα - να ταλαντεύεται απαλά με την κίνηση του νερού κι από πάνω το εφήμερο ζυγιάζεται και πετάει Οι εποχές εκείνες δεν επαναλήφθηκαν ή τουλάχιστον δεν είχαν την ίδια λάμψη Ακολούθησε σιωπή Νύχτωνε και το δωμάτιο σκοτείνιασε Αθόρυβα οι σκιές με πόδια ασημένια σύρθηκαν μέσα από τον κήπο Τα χρώματα των αντικειμένων ξεθώριασαν Ή μπορεί και κάτι άλλο : Ξέρετε είναι μερικοί που έχουν πάθος να μυρίζουν - να μυρίζουν διάφορα πράγματα λ.χ. φρεσκοτυπωμένο χαρτί Το μελάνι - τους δίνει ιδιαίτερη ευχαρίστηση ή να μυρίζουν στη λάθρα [παύση] : ladies' underwear - ένας τρίτος - ας πούμε

- υπήρχε απλώς το πάθος του θεατή με την αστραπή θριάμβου στα μάτια : ''Ο εαυτός μου'' όπως την αποκαλεί Μονάχα εσύ κι εγώ στη διανυκτέρευση - οι παριζιάνοι χωρικοί[2] στην καθαρμένη φλόγα - μετεωριζόταν χαριτωμένη και ακίνητη ανάμεσα στους κυλιόμενους ίσκιους Συχνάζουμε αλλού μεταμφιεσμένοι και με ψεύτικο όνομα Η ηλικιωμένη γυναίκα έφυγε κλείνοντας την πόρτα όλο υπαινιγμούς.

.......δεν μπορούσε να συγκριθεί με τον πλούτο της καμέλιας τρομακτικές παρεξηγήσεις περιπλέκουν ακόμα περισσότερο τα λόγια - τα μαλλιά της χυμένα κάποτε στο μαξιλάρι - έβαλε φωνή κόντρα στον περαστικό άνεμο - Μα αν δεν έχει τίποτε σημασία - είπαν ανυπόμονα οι δύο άλλοι - τότε γιατί ήρθατε εδώ - αγαπητέ κύριε ; Ο αετός ορμάει στο δεξί πλευρό του Προμηθέα Η συζήτηση γινόταν δυσάρεστα προσωπική Μήπως η ομορφιά αυτή ήταν ένας τρόπος να δοξαστεί το ανθρώπινο είδος παρότι μάλλον δεν είχε φροντίσει να αρωματίσει την αναπνοή της ; Α' ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΑΣ : [έκλεισε τα μάτια του] -/ Αυτή η παράξενη νύχτα όπως όλες οι άλλες κάποια στιγμή θα τελείωνε και το πρωί θα κουβαλούσε τον ήχο του χειμώνα που πλησίαζε Είχε άλλη μια φωτιά μέσα στον καθρέφτη Ο φράχτης Η κληματαριά ήταν ξερή ένας αέρας την κουνούσε με θορύβους Έτριψα προσεκτικά το τσιγάρο πάνω στα κάγκελα για να τινάξει τη στάχτη το έκανα αργά και μεθοδικά σαν να έξυνα το μολύβι που έγραφα Τα χέρια μου δεν έτρεμαν πια Έξω απ' το παράθυρο η θάλασσα μικρά κομμάτια αντανακλούσαν το πυκνό φως του ήλιου Τρώω για μεσημέρι στο Πανδοχείο των Μαριονετών [3] Ω αρρώστησα από τα γέλια μαζί τους εκείνη τη μέρα Α' ΜΑΡΙΟΝΈΤΑ : .....η δυσχέρεια συνίσταται στον τρόπο της μετάβασής μου εκεί -/ Προς το παρόν φαινόταν μάλλον αμήχανη Χασμουριέται -/ Β' ΜΑΡΙΟΝΈΤΑ : .....οι ήχοι περιέχουν μια απάτη : ο Ροβινσώνας περνούσε τις μέρες του κουρνιασμένος δίπλα στο σταντ με τις καρτ ποστάλ-/Αγκάλιασα το χέρι της το μπράτσο φάνταζε κάτασπρο στο μισοσκόταδο σαν ετοιμοθάνατο μωρό ανάμεσα στα μακριά νύχια και τ' ακροδάχτυλα της άλλης σκιάς [σκοτάδι-φως]
Α' ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ : [......μου φάνηκε ότι το κορμί της απείχε μια αιωνιότητα και τον ενθουσιασμό της ανησυχίας - βρισκόταν τώρα στο δικό μου δωμάτιο που η υπηρεσία δεν είχε επισκεφτεί ποτέ- ήθελα να ζυγίσω κι άλλο αυτή τη σκέψη - πόσο αξιοθρήνητος μπορεί να αισθανθεί κανείς επειδή απλώς αποφάσισε να πάψει να ''είναι'' Η υγρασία θόλωνε τα τζάμια έμοιαζε σαν να ήταν ξαπλωμένη πάνω μου η κοιλιά μιας θαλάσσιας χελώνας - τα πόδια της γλίστρησαν μερικές φορές από το μπαούλο γιατί δεν έβρισκε πού να πιαστεί - στο τέλος όμως πήρε φόρα και κατάφερε να σταθεί όρθια Σώπασε ν' ακούσει τι έλεγε ο επιστάτης] Β' ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ : ....θα μάς δει κανείς απ' έξω ; -/ Ρώτησε το μπράτσο της κούκλας Έπειτα έμειναν μόνοι και έτρωγαν μέσα σε σχεδόν απόλυτη σιωπή.
Ο ΕΠΙΣΤΑΤΗΣ : .....το χαμόγελό σας έχει μια γλυκύτητα την οποία μετά βίας καταλαβαίνω Να πηγάζει άραγε από την ευαισθησία σας ;
Η ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΧΕΛΩΝΑ : ......οι νοικάρηδες έσκυψαν πάνω από τις πιατέλες τους σα να ήθελαν να εξετάσουν το φαγητό τους πριν το φάνε και πράγματι ο ένας από αυτούς που καθόταν στη μέση και φαινόταν να έχει κάποιου είδους εξουσία πάνω στους άλλους δύο έκοψε ένα κομμάτι κρέας μέσα από την πιατέλα του για να διαπιστώσει προφανώς αν ήταν τρυφερό ή αν έπρεπε να το ξαποστείλουν πίσω

......το διπλωμένο μπράτσο της μαριονέτας ακουμπούσε στο μάγουλό μου Ενοχλούσε Το πήρα από τον καρπό και το άπλωσα κάτω από τα σκεπάσματα Ονειρευτείτε λοιπόν αγαπητή Ανζέλ ονειρευτείτε Αισθανόμουν πως είχα γίνει και πάλι δεκτός μεταξύ των ανθρώπων -ένοιωσα τη διαφορά της θερμοκρασίας να με διαπερνάει μέσα στην πνιγηρή παγωμένη νύχτα η απαλότητα του δέρματος ήταν λυτρωτική

ΑΥΛΑΙΑ

τα πρόσωπα [με τη σειρά που εμφανίζονται]
Β' ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΑΣ
Α' ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΑΣ
Α' ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ
Β' ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ
Ο ΕΠΙΣΤΑΤΗΣ
Η ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΧΕΛΩΝΑ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ
[1] Βασίλης Αλεξάκης, Ο Μικρός Έλληνας, μυθιστόρημα - Εξάντας 2013
[2] [βλ. Louis Aragon, Ο παριζιάνος χωρικός]
[3] Βασίλης Αλεξάκης ο.π.

https://www.wnpr.org/sites/wnpr/files/styles/x_large/public/201911/nikolais_imago_suite.jpg

https://mozart.cz/content/images/thumbs/0007577.png