Ας μιλήσουμε λίγο για μπάσκετ (μέρος 5ο)

Κείμενο, Φωτογραφίες:
Γιάννης Σιταρίδης
Συνεντευξιαζόμενοι:
Δημήτρης Παπαδόπουλος, Χρήστος Κουτρής
Χώρος συνέντευξης:
Προαύλιος χώρος 1ου γυμνασίου Κιλκίς
Ημερομηνία:
29/12/2020, Ώρα: 20:00

Συνέντευξης συνέχεια. (Δείτε το πρώτο μέρος της συνέντευξης ΕΔΩ) 

Η κουβέντα συνεχίστηκε με το  Χρήστο Κουτρή να παίρνει το λόγο. Ας μας συστηθεί όμως ο ίδιος καλύτερα.

ΚΟΥΤΡΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ 

Χρήστο καλησπέρα. Προσπάθησε με λίγα λόγια να μας συστηθείς. Μίλησέ μας για τις μπασκετικές σου παραστάσεις εν συντομία.

Χρήστος: Είμαι ο Χρήστος Κουτρής. Προπονητής μπάσκετ, υπεύθυνος της ακαδημίας μπάσκετ της ΚΟΥΠΑ. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Σιδηροδρομικό Σταθμό Μουριών, ένα ακριτικό χωριό του Κιλκίς. Από μικρός θυμάμαι τον εαυτό μου στα γήπεδα, είτε ποδόσφαιρο είτε μπάσκετ, με μια μπάλα στα πόδια ή στα χέρια. Φυσικά μετά από καλή και ώριμη σκέψη, το μπάσκετ ήταν αυτό που με κέρδισε. Δεν μπορώ να με φανταστώ χωρίς μπάσκετ. Το 1991 - 92 ξεκίνησα επίσημα στην παιδική ομάδα του ΓΑΣ Κιλκίς, με προπονητή τον πλέον συνεργάτη μου Δημήτρη Παπαδόπουλο. 

Συνέχισα να παίζω στο εφηβικό και στο ανδρικό του ΓΑΣ. Από το 1999 ως το 2002 έπαιξα στη Θεσσαλονίκη για τη Φλόγα Ανάληψης και τη Νέα Ραιδεστό, ενώ πέρασα και δοκιμάστηκα από κάποιες ομάδες της Γ’ Εθνικής. Επιστρέφοντας πίσω στην πόλη του Κιλκίς το 2003 ενσωματώθηκα στην ομάδα του Αετού Κιλκίς μέχρι και το 2011 ως παίκτης και ως προπονητής στα τοπικά πρωταθλήματα αλλά και στη Γ΄ Εθνική Κατηγορία. Υπήρξα κατόπιν προπονητής στις ακαδημίες του Αετού, αλλά και βοηθός προπονητή στην ανδρική ομάδα του Αετού την περίοδο που αγωνιζόταν στην Γ Εθνική, καθώς και σαν προπονητής στο παιδικό τμήμα του ίδιου συλλόγου, όταν και καταφέραμε να περάσουμε στα τελικά του πρωταθλήματος της ΕΚΑΣΚΕΜ. 

Από το 2013 μέχρι και το 2016 αγωνίστηκα στους Ατρόμητους Νέας Σάντας Κιλκίς στο τοπικό πρωτάθλημα της Β’ ΕΚΑΣΚΕΜ και φυσικά από το 2016 μέχρι σήμερα είμαι μαζί το συνεργάτη μου το Δημήτρη στη δική μας ακαδημία την ΚΟΥΠΑ μπάσκετ και συνεχίζουμε να είμαστε στις επάλξεις. 

Είσαι ικανοποιημένος από τον εαυτό σου όσο αφορά την παρουσία σου ως παίκτης; Θα μπορούσες ενδεχομένως να πετύχεις περισσότερα από όσα ήδη κατάφερες;

Χρήστος: Αν με ρωτήσεις και τώρα αυτή τη στιγμή, μπορώ να σου πως θα μπω και θα παίξω το καλύτερο μπάσκετ και θα διορθώσω όσα λάθη έχω κάνει τα προηγούμενα χρόνια. Ναι πιστεύω πως μπορούσα να παίξω σε υψηλότερο επίπεδο, δεν μου δόθηκε ωστόσο η μεγάλη ευκαιρία, αλλά κάποιες μικρότερες. 

Προσπάθησα, πάλεψα, δυστυχώς όμως κάποιοι τραυματισμοί, κάποιες άλλες συγκυρίες δεν μου επέτρεψαν να προσπαθήσω περισσότερο. Φυσικά δεν απογοητεύτηκα, δεν το έβαλα κάτω, συνέχισα να παίζω. Κοίτα ακόμα και τώρα αν μου πεις Χρήστο μπες μέσα σε ένα παιχνίδι, θα μπω και θα δώσω τον καλύτερό μου εαυτό. Σε γενικές γραμμές πάντως δεν μπορώ να πω πως είμαι ικανοποιημένος. Προσπάθησα αρκετά. Άλλα πράγματα με σταμάτησαν. 

«Κύριο και βασικό μέλημά μας είναι να περνά καλά το παιδί, να ευχαριστιέται αυτό που κάνει. Όλα τα υπόλοιπα ακολουθούν»

Πώς εξελίχθηκε το μπάσκετ τελικά; Η άνοδος του αθλήματος μετά το επικό Ευρωμπάσκετ του 1987, έφερε κατά την άποψή σου την αντίστοιχη άνθηση στο κομμάτι των υποδομών; Άλλωστε κι εσύ ο ίδιος αποτελείς καρπό των κατορθωμάτων των παιδιών της Εθνικής μας ομάδας τον Ιούνιο του 1987.

Χρήστος: Η επιτυχία αυτή ήταν για μένα η αρχή του μπάσκετ στην Ελλάδα. Σίγουρα υπήρχε μπάσκετ και παλιότερα, αλλά αυτό ήταν η υπέρτατη κορύφωση. Όλος ο κόσμος ασχολήθηκε με το μπάσκετ, το άθλημα πήγε σε άλλο επίπεδο, κινώντας το ενδιαφέρον πλέον των ειδικών. Πολλά παιδιά στα γήπεδα, πολλά γήπεδα για τα παιδιά. Θυμάμαι σε κάθε γωνία υπήρχε ένα καλάθι, σε μια κολώνα της ΔΕΗ σε ένα τοίχο σπιτιού. Ήταν μια νέα αρχή για όλους όσους ασχολούνταν με το μπάσκετ σε όλα τα επίπεδα και φυσικά και στο επίπεδο των υποδομών.

Ποια ή σχέση σου με τα παιδιά; Αποτέλεσαν για σένα ένα κίνητρο για τη δημιουργία της ακαδημίας μπάσκετ της ΚουΠα;

Χρήστος: Φυσικά. Μπορώ πλέον με κάθε σιγουριά να πω, πως από μικρή ηλικία από τότε που θυμάμαι είχα μια πολύ καλή επαφή με τους νεότερους. Το 1996 και σε ηλικία 18 χρονών ως αθλητής του ΓΑΣ Κιλκίς, πρέπει να πω πως ο Coach τότε Δήμας Σωκράτης με παρότρυνε να μπω στο προπονητικό κομμάτι της ακαδημίας, αναλαμβάνοντας το μικρότερο τμήμα. Ήταν βέβαιος πως θα το αγαπήσω όλο αυτό και θα το επιζητώ αργότερα από μόνος μου. Και πράγματι έτσι έγινε. 

Χαιρόμουν που βρισκόμουν στο γήπεδο με τους μικρούς τότε αθλητές, που άκουγαν τις συμβουλές μου, που με παρακολουθούσαν με προσοχή, ενώ εγώ από την πλευρά μου προσπαθούσα να τους δείξω ό,τι ξέρω και ό,τι μπορώ. Θεώρησα λοιπόν τότε πως κάποια στιγμή θα ερχόταν η ώρα να ασχοληθώ περισσότερο επαγγελματικά με αυτό, όπως κι έγινε με τη δημιουργία της ακαδημίας. Το λες και μια μικρή δικαίωση στα τόσα χρόνια της ενασχόλησης μου ως προπονητής και ως παίκτης. Σίγουρα κάναμε ένα πολύ καλό και μεγάλο βήμα. 

Ποιοι οι στόχοι που βάζεις κάθε χρόνο, ποιες οι προσδοκίες σου σε σχέση με την εξέλιξη της ακαδημίας;

Χρήστος: Κάθε χρόνο βάζω στόχους, είναι αυτονόητο έτσι κι αλλιώς. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να αγαπηθεί και να αναγνωριστεί αυτή η ακαδημία. Θα είναι σίγουρα επιτυχία και οπωσδήποτε στόχος δικός μας, να καταφέρουμε κάποια στιγμή να βγάλουμε αθλητές, οι οποίοι θα ανέβουν ένα σκαλοπάτι ψηλότερα. 

Αυτό που ακούγεται από τους μπασκετικούς κύκλους και γενικότερα στο χώρο των ακαδημιών της βόρειας Ελλάδας κυρίως, είναι πως ως ακαδημία είμαστε σημαντικά αναγνωρίσιμοι. Φυσικά και θέλουμε όλο αυτό να πάει ακόμα παραπέρα, να εξελιχθεί περισσότερο. Δουλεύουμε πολύ στο παιδαγωγικό κομμάτι, σε τομείς όπως η πειθαρχία του παιδιού με κύριο στόχο την εξέλιξή τους ως αθλητές αλλά κυρίως ως άνθρωποι.

Μίλησέ μας για την ακαδημία. Από πόσα τμήματα αποτελείται; Πόσους προπονητές απασχολεί, πες μας εν συντομία γενικότερα ό, τι άλλο πιστεύεις πως πρέπει να αναφερθεί…

Χρήστος: Ως ακαδημία εννοούμε όλα τα τμήματα από το παιδικό και κάτω, Έτσι λοιπόν τα τμήματα που την απαρτίζουν είναι αυτό του παιδικού, του μίνι1, του μίνι2, του προμίνι, καθώς επίσης το τμήμα junior, το τμήμα προjunior, το τμήμα των αγοριών γεννημένων το 2011, των γεννημένων τις χρονιές 2012-13 και να μην ξεχάσω τα μπαμπίνι μας τα αγόρια. Φέτος η ακαδημία έχει τρία τμήματα κοριτσιών, (κορασίδες μίνι, το προμίνι των κοριτσιών και ένα τμήμα πολύ μικρότερων ηλικιών). Μαζί με το ανδρικό και το εφηβικό ο σύλλογος διαθέτει δεκατέσσερα τμήματα. 

Οι προπονητές φέτος αυξήθηκαν. Έτσι μαζί με εμάς τους δύο (Χρήστος και Δημήτρης) η ακαδημία διαθέτει ακόμα οχτώ, άρα δέκα στο σύνολο. Όσο μεγαλώνουν οι ηλικίες, οι απαιτήσεις αυξάνονται. Πραγματικά προσπαθούμε για το καλύτερο. Κύριο και βασικό μέλημά μας είναι να περνά καλά το παιδί, να ευχαριστιέται αυτό που κάνει. Όλα τα υπόλοιπα ακολουθούν. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε κάθε χειμώνα με τη θέρμανση, με το γηπεδικό, με τον εξοπλισμό είναι κάποια ζητήματα που πρέπει να δουλέψουμε. 

Στην άκρη αυτού του οικοδομήματος βρίσκεται και ένα ανδρικό τμήμα το οποίο μέσα σε δυο χρονιές κατάφερε να ανέβει κατηγορία και να συναγωνίζεται εμπειρότερα με πολύχρονη παρουσία club στην Α ΕΚΑΣΚΕΜ. Ποιοι οι στόχοι που οριοθετείτε για αυτήν την ομάδα;

Χρήστος: Το ανδρικό αγωνιστικό τμήμα για εμάς υπήρχε σαν σκέψη, αλλά για αρκετά αργότερα. Δεν το είχαμε στο μυαλό μας όταν ετοιμάζαμε την ακαδημία και το σύλλογο. Ίσως εγώ προσωπικά να μην το είχα καθόλου στο μυαλό μου, λόγω διαφορετικού τρόπου σκέψης. Όταν όμως σε πλησιάζουν άνθρωποι με τους οποίους έχεις συνυπάρξει ως συμπαίκτης, είναι φίλοι σου, είναι οικογένειά σου και είναι δίπλα σου… εντάξει, το ξεκινάς ως εγχείρημα, δεν μπορείς να αρνηθείς την πρόκληση. Η ομάδα, λόγω αυτών που προανέφερα, η αγάπη, η οικογένεια, το όμορφο κλίμα συνεργασίας που είχαν ο προπονητής και όλα τα παιδιά, έφτασε στο σημείο να ανεβεί γρήγορα κατηγορία.

Στόχος μας; Να παίξουμε μπάσκετ, να περάσουμε καλά, να μην έχουμε τραυματισμούς, η ομάδα να φτάσει όσο μπορεί ψηλότερα και σιγά σιγά να εφαρμόσουμε αυτό που ξεκινήσαμε φέτος, να εντάξουμε στην ανδρική ομάδα παιδιά μικρότερης ηλικίας, παιδικού, εφηβικού, ώστε κι αυτά σταδιακά να μπουν στο κλίμα της μεγάλης ομάδας αλλά και της κατηγορίας.

Η μάστιγα αυτή έχει προφανώς επηρεάσει όλη την κοινωνία, κατ’ επέκταση και εσάς. Ποιες είναι οι δικές σας ενέργειες, έτσι ώστε η κρατηθεί όσο είναι αυτό εφικτό, η φλόγα και η διάθεση για μπάσκετ στα μυαλά των νεαρών αθλητών της ακαδημίας;

Χρήστος:  Για τη μάστιγα που μας έχει επηρεάσει όντως οι προπονητές τη ακαδημίας κατόπιν συνεννόησης, προγραμματίζουμε αρκετά συχνά, τηλεδιασκέψεις, όπου προβάλλουμε διάφορα βίντεο, π.χ. υπό μορφή παιχνιδιού σχολιάζουμε τους κανόνες του μπάσκετ, προσπαθούμε όσο γίνεται να κρατήσουμε άσβεστη τη φλόγα για το μπάσκετ, προκειμένου να διατηρήσουν τα παιδιά την επαφή με το άθλημα. 

Μέσω των τηλεδιασκέψεων αυτών συμβουλεύουμε τα παιδιά αλλά και κουβεντιάζουμε και εξωμπασκετικά θέματα όπως αυτά που αφορούν τη διατροφή λόγου χάρη, την επιμόρφωση, τη σωστή συμπεριφορά. Προσπαθούμε με αυτόν το διαδραστικό τρόπο, μέσω του διαλόγου να παραμένουμε ενεργοί, ακόμα και εκτός γηπέδου.

Θέλω τρείς λέξεις που να χαρακτηρίζουν κατά την άποψή σου το συνοδοιπόρο σου σε αυτό το εγχείρημα και με αυτό να κλείσουμε όμορφα τη κουβέντα μας.

Χρήστος: Το έχω πει πολλές φορές αυτό, μπάσκετ Κιλκίς ίσον Δημήτρης 

Επίλογος

Η κουβέντα συνεχίστηκε. Η βραδιά μόνο χειμωνιάτικη δεν έμοιαζε. Στο φωτισμένο γήπεδο του πρώτου γυμνασίου ακουγόταν ακόμα ο χτύπος της πορτοκαλί θεάς. Με αυτήν την όμορφη την εικόνα αποχαιρετούμε το 2020, και ελπίζουμε σε ένα λιγότερο σκοτεινό 2021!

Καλή χρονιά
Γιάννης Σιταρίδης
KouPA Men Basketball Team Manager