Σοφία Ψαρρά: Η συνέργεια του χθες και του σήμερα, προϋπόθεση για το αύριο

Γράφει η Σοφία Ψαρρά 

Μέλος Δ.Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Κιλκίς

Με ειλικρινή απορία παρατηρώ καιρό τώρα τα σχόλια και τα άρθρα, που δημοσιεύει ο πρώην Υπουργός Γ. Φλωρίδης, σχετικά με την οικονομική, πολιτική και κοινωνική κατάσταση της χώρας. Τοποθετήσεις, οι οποίες επικεντρώνονται σε μια συνεχή σύγκριση παλαιότερων, προ κρίσης, και νεότερων πολιτικών. 

Ουσιαστικά, της εποχής Κώστα Σημίτη και Κυριάκου Μητσοτάκη με αυτή του Αλέξη Τσίπρα. Συνειδητά, λοιπόν, μπαίνουν στην ίδια ζυγαριά, απ’ τη μία κυβερνήσεις χωρίς μνημόνια, κι απ’ την άλλη μία από τις κυβερνήσεις που λειτούργησε κάτω από σκληρή μνημονιακή επιτήρηση.

Με κίνδυνο να χαρακτηριστώ αμετροεπής, γιατί εγώ μια νέα πολιτικός αποτολμώ να αντιπαρατεθώ με έναν πολιτικό με την ιστορία και το κύρος του κ. Φλωρίδη, επέλεξα ωστόσο την οδό του διαλόγου ως τη μόνη μέθοδο που παράγει χρήσιμα αποτελέσματα στη δημόσια σφαίρα.

Εκκινώντας από το σκεπτικό της επιστολής παραίτησής του από το βουλευτικό αξίωμα, επί κυβερνήσεως Γ. Α. Παπανδρέου το 2011, όταν θέτοντας τα καθήκοντα της κυβέρνησης Εθνικής σωτηρίας, της οποίας τη συγκρότηση υποστήριζε, έκανε λόγο για “αποκατάσταση της δημοκρατικής τάξης και ομοψυχίας”, καθώς και για “εμβάθυνση της Δημοκρατίας”, διατυπώνω τα ειλικρινή μου ερωτήματα.

​Διερωτώμαι, κ. Φλωρίδη, πώς εσείς, ένας διαλλακτικός πολιτικός, επιλέγετε τη συνέχιση της πολεμικής σε μια διακρατική συμφωνία, όπως αυτή της Συμφωνίας των Πρεσπών, όταν, είμαι σίγουρη ότι συμφωνείτε κι εσείς για τα αρνητικά αποτελέσματα μιας τακτικής που αναμοχλεύει πάθη και δεν οικοδομεί εθνική ομοψυχία.

Πώς ένας έμπειρος πολιτικός και δικηγόρος, όπως εσείς, που υπερθεματίζετε κατά του λαϊκισμού, κρίνετε με απαξιωτικό τρόπο το αποτέλεσμα, εν τέλει, μιας 10χρονης επεξεργασίας από νομοπαρασκευαστικές επιτροπές, όπως αυτή του Ποινικού Κώδικα επί Υπουργείας, Νίκου Παρασκευόπουλου. Διερωτώμαι, επιπλέον, καθώς υπήρχαν κοινά σημεία ανάμεσα σε διατάξεις του νέου Κώδικα και σε τοποθετήσεις, οι οποίες προέρχονται από τον Κύκλο Ιδεών του Ευάγγελου Βενιζέλου, το πολιτικό όραμα του οποίου, παρά την παραίτηση σας το 2011, υπηρετήσατε και πάλι ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικράτειας του ΠΑΣΟΚ το 2015. 

Όπως διερωτώμαι, πώς ένας μάχιμος διαπρεπής δικηγόρος, όπως εσείς, απομονώνει φράσεις από μια πολυσέλιδη δικογραφία με μοναδικό σκοπό τη στοχοποίηση των στελεχών της αξιωματική αντιπολίτευσης υιοθετώντας τη σκανδαλολογία, που ακυρώνει την ουσία της πολιτικής.

Διερωτώμαι, ακόμη, αν ειλικρινά πιστεύετε ότι ωφελεί η επιλεκτική μνήμη που πυροδοτεί μια στείρα αντιπαράθεση με όρους παρελθόντος, που συσκοτίζει το παρόν και περιφρονεί το μέλλον του τόπου. Επιλεκτική χαρακτηρίζεται, όταν εξισώνονται οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές από κυβερνήσεις που, είτε οδήγησαν τη χώρα στη λιτότητα, όπως η κυβέρνηση Κώστα Σημίτη, είτε στο όνομα του επιτελικού κράτους η σημερινή κυβέρνηση ισοπεδώνει κάθε έννοια διαφάνειας και ισοπολιτείας, με αυτήν του Αλέξη Τσίπρα, η οποία κληρονόμησε τις συνέπειες της κακοδιαχείρισης και της κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος απόρροια των επιλογών των κομμάτων του μεταπολιτευτικού διπολισμού. 

Πολλώ δε μάλλον, όταν πρωτοκλασάτα στελέχη της εποχής, την οποία επικαλείστε συνεχώς, μπήκαν στη φυλακή, γιατί απεδείχθη σαν ανάξια της εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού και καρπώθηκαν τους κόπους του. Είναι, επιπλέον, παραπλανητικό, όταν κάνουμε λόγο για ήδη ειλημμένες αποφάσεις του 1ου μνημονίου, όπως το ΕΚΑΣ, και τις χρεώνουμε και αυτές στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.

Μια τακτική που δεν συνάδει με την ιστορία ενός έμπειρου πολιτικού, που θα έπρεπε να διδάσκει τη νηφαλιότητα και όχι τον στείρο φανατισμό. Μια ρητορική που αποπειράται να ευτελίζει σκόπιμα τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Πρόεδρό του, Αλέξη Τσίπρα, αλλά και την προσπάθεια των 4,5 χρόνων διακυβέρνησής του. Μια διακυβέρνηση που στάθηκε στο πλευρό της κοινωνίας και όχι των ελίτ, μια διακυβέρνηση που δεν εκμεταλλεύτηκε το προνόμιο της εξουσίας για ιδιοτελείς σκοπούς.

Σήμερα, η γενιά μου, διδάσκεται από τα πεπραγμένα σας και ταυτόχρονα προσπαθεί να βρει τον βηματισμό τον δικό της σ’ ένα περιβάλλον αρκούντως δυστοπικό για μια σειρά λόγους, γνωστούς σε παλιούς και νέους. Στην προσπάθειά μας αυτή δεν ωφελεί η αναμόχλευση παλαιότερων πολιτικών, που εσείς, κ. Φλωρίδη, γνωρίζετε καλά κι εμείς βιώνουμε τα αποτελέσματά τους πολύ οδυνηρά.