25η Νοεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα κατά της Έμφυλης Βίας

Υπογράφουν οι: Γενοβέφα Ναβροζίδου και Άννα Ριζάκη*

➤Σε ζηλεύει;

➤Χάνει τον έλεγχο και σπάει αντικείμενα;

➤Σου μιλάει υποτιμητικά, όταν είσαστε μόνοι σας ή μπροστά σε άλλους;

➤Σου ασκεί έλεγχο ή τσεκάρει κάθε σου κίνηση;

➤Δικαιολογείς τον θύτη σου μπροστά σε άλλους;

➤Ανησυχείς μήπως προκαλέσεις τον θυμό του;

➤Σου προκάλεσε τραύματα ή πληγές;

➤Υπάρχουν αισθητές διαφορές στην εμφάνισή σου ή στο βάρος σου;

➤Σταματάς τις δραστηριότητες που έκανες και επικεντρώνεσαι εξ ολοκλήρου στον θύτη σου;

Βάλε όποιον ή όποιαν νομίζεις εσύ στη θέση του θύτη ή του θύματος και μάντεψε. Ήμουν κι εγώ εκεί. Περισσότερες από όσες νομίζουμε, έχουμε υπάρξει θύματα Έμφυλης Βίας.

Ως Έμφυλη Βία ορίζεται: «Κάθε διάκριση ή βλαπτική συμπεριφορά που στρέφεται εναντίον κάποιου προσώπου και συμβαίνει εξαιτίας του (πραγματικού ή θεωρούμενου) κοινωνικού του φύλου ή σεξουαλικού του προσανατολισμού».

Η 25η Νοεμβρίου είναι η Παγκόσμια Μέρα κατά της Έμφυλης Βίας. Έρχεται να μας θυμίσει ένα παγκόσμιο φαινόμενο που πλήττει δυσανάλογα τις γυναίκες και τα κορίτσια βάσει των στατιστικών στοιχείων.

Στο σχολικό περιβάλλον, στις συντροφικές σχέσεις, στην οικογένεια συναντάμε έμφυλο εκφοβισμό και βία.

Η Έμφυλη Βία εκδηλώνεται με διάφορες μορφές, όπως:

ΣΩΜΑΤΙΚΗ με συμπεριφορές που προκαλούν σωματικό πόνο, τραυματισμούς από χτυπήματα με κλωτσιές, με γροθιές, εγκατάλειψη σε επικίνδυνο ή απομακρυσμένο μέρος, στέρηση βασικών αναγκών,

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ με απαγόρευση εργασίας, απαγόρευση πρόσβασης σε χρήματα ή τραπεζικούς λογαριασμούς

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ με σεξουαλική παρενόχληση, χειρονομίες, αλλά και βιασμό και

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ (είτε είναι αυτή λεκτική είτε όχι) με προσβολές, φωνές, βρισιές, άσκηση κριτικής, υποτίμηση, ταπείνωση, κατηγορίες χωρίς λόγο, διάδοση αρνητικών φημών.

Όλα αυτά έχουν ως συνέπειες:

Τη μείωση αυτοεκτίμησης, της ασφάλειας και του αυτοελέγχου του θύματος

Το άγχος, την κατάθλιψη και τις διαταραχές ύπνου (αϋπνίες, εφιάλτες)

Το φόβο, τη ντροπή, τις ενοχές, το θυμό και την απόγνωση

Την απομόνωση από το οικογενειακό και το φιλικό περιβάλλον ή από παρέες συνομηλίκων

Αίσθημα παγίδευσης

Την καταφυγή στη χρήση αλκοόλ ή ουσιών

Στους μαθητές: Χαμηλή επίδοση στο σχολείο ή άρνηση να πάνε σχολείο

Η έμφυλη βία, παρότι καθημερινό φαινόμενο, παραμένει αόρατο, καθώς το ποσοστό καταγγελιών είναι μικρό. Στην Ελλάδα, υπάρχει σχετική σιωπή. Η έμφυλη βία και οι γυναικοκτονίες θεωρούνται θέμα πολυτελείας. Ειδικότερα, η ενδοοικογενειακή βία, δεν είναι ιδιωτική υπόθεση, είναι ένα έγκλημα, όπως η ληστεία, και πρέπει να καταγγέλλεται, κυρίως τώρα που με τα περιοριστικά μέτρα λόγω του covid-19 η πίεση και το βάρος αυξάνουν αλλά περιορίζονται μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μας. 

Η αύξηση των ποσοστών ενδοοικογενειακής βίας είναι παντού συντριπτική. Στις χώρες όπου γίνονται έρευνες, αναφέρονται τα ποσοστά αύξησης πάνω από 35%. Οι γυναίκες στέλνουν μηνύματα κινδύνου για τη βία που τις απειλεί μέσα στα σπίτια τους. Η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη και στα κέντρα φιλοξενίας μεταναστών. Οι μετανάστριες και οι γυναίκες-πρόσφυγες είναι στο έλεος της αντρικής βίας.

Όπως μας είναι αυτονόητο, η έκφραση κάθε μορφή βίας μας αφορά όλες και όλους.

Εάν μας συμβαίνει,

Προσπαθούμε να το επικοινωνήσουμε,

- απευθυνόμαστε στην ΔΙΟΤΙΜΑ : https://diotima.org.gr/dontskip/,

- δηλώνουμε με τη διεθνή κίνηση που περιγράφει χωρίς λόγια την κακοποίησή μας:

Καμία ανοχή σε οποιαδήποτε μορφή βίας. Κι αυτό είναι αναγκαίο να γίνει καθημερινή μας άσκηση.

Όλες και όλοι μας έχουμε ανάγκη τη συντροφικότητα, αλλά, ας μη ξεχνάμε ότι μια υγιής σχέση προϋποθέτει αμοιβαίο σεβασμό και κατανόηση.

* ΝΑΒΡΟΖΙΔΟΥ ΓΕΝΟΒΕΦΑ
Εκπαιδευτικός Φ.Α.
Περιφερειακή Σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας
«ΚΟΙΤΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ»

* ΡΙΖΑΚΗ ΑΝΝΑ
Εκπαιδευτικός-Φιλόλογος
έλος της Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Κιλκίς