Λαϊκή Συσπείρωση Δήμου Κιλκίς: “Τα δώρα των κυβερνήσεων και των τοπικών διοικήσεων προς το μεγάλο κεφάλαιο της περιοχής συνεχίζονται στην Παιονία”

Δελτίο τύπου Λαϊκής Συσπείρωσης Δήμου Παιονίας

Αποκαλυπτικό για το πως οι κυβερνήσεις διαχρονικά “κόβουν” και πως οι Τοπικές Διοικήσεις “ράβουν” για λογαριασμό του μεγάλου κεφαλαίου, ήταν οι εισηγήσεις της Διοίκησης Σιωνίδη στην πρόσφατη δια περιφοράς συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου.

Το “menu” περιελάμβανε πολλά. Για ορεκτικό η κυβέρνηση και η Τοπική Διοίκηση μας σέρβιρε ένα Τεχνικό Πρόγραμμα το οποίο περιελάμβανε 518.000 € κρατική χρηματοδότηση (τη λεγόμενη ΣΑΤΑ) όσο και η περυσινή, με “γαρνιτούρα” ότι περίσσεψε τα τελευταία χρόνια από το “φαγοπότι” των εργολάβων και τις περίφημες εκπτώσεις, οι οποίες μετά από χρόνια έπεσαν στο ταμείο. Φτωχό το πιάτο, όσο και αν ο κ. Σιωνίδης προσπαθεί να προβάλει ότι το Τεχνικό Πρόγραμμα “αγκάλιασε” τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών και είχε τη συναίνεση των Τοπικών Συμβουλίων.

Η πραγματικότητα όμως είναι ότι η χρηματοδότηση αυτή δεν θα φτάσει, για άλλη μια χρονιά, ούτε για τις στοιχειώδεις ανάγκες συντήρησης των έργων υποδομής του Δήμου. Για μια ακόμη χρονιά δεν θα δούμε έργα στους τομείς πολιτικής προστασίας, προστασίας του περιβάλλοντος, υγείας, εκπαίδευσης, πρόνοιας, αθλητισμού και πολιτισμού τη στιγμή που οι ανάγκες στην περιοχή μας διογκώνονται.

Τα όποια έργα κλίμακας σχεδιάζονται και υλοποιούνται (“Φιλοδήμος”, ΕΣΠΑ κ.α.) ενώ φαίνεται με μια πρώτη ματιά να διευκολύνουν και να βελτιώνουν την ζωή εργαζόμενων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, στην πραγματικότητα στοχεύουν κυρίως στην ακόμη μεγαλύτερη εμπλοκή των δήμων και των περιφερειών με τα επιχειρηματικά συμφέροντα, μέσα από τον εκσυγχρονισμό των υποδομών εκείνων που έχουν ανάγκη για να διατηρήσουν την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα τους και παράλληλα την άμβλυνση λαϊκών αντιδράσεων. Έτσι εξηγείται για παράδειγμα ότι ενώ επιδοτούνται μέσω ΕΣΠΑ έργα αναστύλωσης μνημείων στην περιοχή της Γουμένισσας για την τόνωση του τουρισμού, δεν βλέπουμε αντίστοιχα έργα ενίσχυσης των σχολικών κτιρίων της περιοχής έναντι σεισμού.

Το “κυρίως πιάτο” όμως ήρθε μετά. Κυβέρνηση και Τοπική Διοίκηση, κλήθηκαν να συνεχίσουν μια παράδοση 40 χρόνων που έχουν δημιουργήσει οι προκάτοχοι τους και φυσικά δεν άφησαν την “ευκαιρία” να πάει χαμένη. Συγκεκριμένα, οι δύο μεγαλύτερες επιχειρήσεις της περιοχής, η μία στον κλάδο των Τροφίμων και η άλλη στον κλάδο του Μετάλλου, μπήκαν στον πειρασμό να ζητήσουν από τη Δημοτική Αρχή περαιτέρω μείωση των Δημοτικών Τελών τους γιατί τους δίνει τη δυνατότητα ο νόμος 1080/80... “Οι κυβερνήσεις και οι Τοπικές Διοικήσεις πέφτουνε” αλλά ο νόμος μένει... και τους δίνει τη δυνατότητα να μειώσουν τα τετραγωνικά μέτρα που επιβαρύνονται με Δημοτικά Τέλη ύψους 2,86 €/τ.μ. (όσο δηλαδή ένα μικρομάγαζο) σε ποσοστό έως και 60% γιατί σύμφωνα με το πνεύμα του νόμου, διαχειρίζονται τα απορρίμματα τους χωρίς τη συνδρομή του Δήμου και επομένως δεν τηρείται η αρχή της ανταποδοτικότητας...

Ακόμη και εάν είναι νόμιμη η δυνατότητα μείωσης των δαπανών για αυτού του είδους τις επιχειρήσεις (έκτασης 47.784,79 τ.μ. και 9.920,61 τ.μ. αντίστοιχα) , ακόμη και αν τόσα χρόνια διατηρείται, είναι προκλητικό η σημερινή Διοίκηση να συνεχίζει να την αξιοποιεί (μετά από πιέσεις μας για κατάργηση της αναγκάστηκαν να συγκρατήσουν τελικά το ποσοστό μείωσης στα παλιά επίπεδα, δηλαδή στο 35%) και να τους απαλλάσσει από δεκάδες χιλιάδες ευρώ, τη στιγμή μάλιστα που οι επιχειρήσεις αυτές απολαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος του κοινωνικού πλούτου που παράγεται στην περιοχή, συνεχίζουν και κερδοφορούν στα χρόνια της κρίσης και παράλληλα χρόνια τώρα επιδοτούνται και φοροαπαλλάσσσονται από τις κυβερνήσεις, συνεισφέροντας όλο και πιο λίγα στον κρατικό προϋπολογισμό, φορτώνοντας έτσι νέα βάρη στον ελληνικό λαό για την κάλυψη των αναγκών του.

Αυτό είναι το “ευχαριστώ” στους εργαζομένους της περιοχής που για τον τεράστιο πλούτο που παράγουν, τους αποζημιώνουν” με ένα κομμάτι ψωμί και από αυτό το μισό επιστρέφει στο κράτος μέσω του ΦΠΑ, του φόρου καυσίμων, καπνού, ποτών, ΕΝΦΙΑ, των δημοτικών τελών και φόρων κ.α και από εκεί καταλήγει ξανά στις τσέπες των επιχειρηματικών ομίλων.

Αυτό είναι το οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο που υπερασπίζονται και υπηρετούν. Μόνιμα κέρδη για τις μεγάλες επιχειρήσεις, μόνιμα δεινά για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Συνεχίζουμε να διεκδικούμε γενναίες αυξήσεις για τα τέλη καθαριότητας και φωτισμού των μεγάλων επιχειρήσεων, που θα δημιουργήσει προϋποθέσεις άμεσης μείωσης των αντίστοιχων τελών και φόρων για τα λαϊκά νοικοκυριά.

Και αυτή μορφή “ανταποδοτικότητας” είναι αλλά από την ανάποδη, για αυτούς που ζουν από τον ιδρώτα και το μόχθο το δικό τους και όχι εκμεταλλευόμενοι τον διπλανό τους ...