Η "Γκόλφω" του Σπυρίδωνος Περεσιάδη, η δεύτερη καλοκαιρινή παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας (ΚΘΒΕ) θα φιλοξενηθεί στο Κιλκίς, στο Θέατρο Λόφου Αγίου Γεωργίου την Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου στις 19:30, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
Έργο βαθιά ανθρώπινο, με μεγάλη διαδρομή και ιστορία πίσω της, η ‘’Γκόλφω’’ παραμένει πάντα επίκαιρη και διαχρονική. Η εξιστόρηση μιας θρυλικής αγάπης και η ακλόνητη πίστη της κεντρικής ηρωίδας σε ένα ιδανικό, συγκινεί και μιλάει στις καρδιές όλων με την καθαρότητα και την ποιητικότητά της.
Πέντε ηθοποιοί ερμηνεύουν όλους τους ρόλους, σε μια παράσταση με ζωντανή μουσική, όπου τις πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις υπογράφει ο Άλκης Κανίδης από το συγκρότημα «Εκμέκ» και τους στίχους των τραγουδιών ο Χρήστος Παπαδημητρίου. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο κρατά η Χρύσα Τουμανίδου. Η Δάφνη Λαμπρόγιαννη συμμετέχει με μια υποκριτική τριπλέτα, ενσαρκώνοντας τη μάνα της Γκόλφως, την αντίζηλό της, αλλά και τον αρχιτσέλιγκα Ζήση!
Λίγα λόγια για το έργο
«Τον Τάσο να τον αγαπάς, όπως τον αγαπούσα,
κι αν δεν μπορείς, δεν δύνασαι, δεν φτάνει η καρδιά σου,
σχίσε τα στήθη μου αυτά, πάρε την εδική μου.»
Η αγάπη είναι «δενδρί βαθύρριζο» μέσα στην καρδιά της Γκόλφως, που όρκοι και γλυκόλογα το έτρεφαν για χρόνια. Μα όταν οι άνθρωποι μάθανε το μυστικό της, η ζήλεια και η εκδίκηση βάλθηκαν να το πνίξουν.
Είναι η Γκόλφω μια ακόμη ιστορία έρωτα και προδοσίας ή μια διαχρονική αλήθεια που μαρτυρά ότι το τέλος της αγάπης σημαίνει θάνατο; Σε ένα ορεινό χωριό της ελληνικής υπαίθρου ξεκινά ένα βουκολικό παραμύθι, ένα «δράμα ειδυλλιακόν», μια ιστορία έρωτα, λαχτάρας για ζωή, για μοιρασιά, για ένωση. Η πλοκή του ξεδιπλώνεται με σύμμαχο τη φύση και ακροβατεί ανάμεσα σε ευχές και σε κατάρες, σε υποσχέσεις και προδοσίες, σε αποφάσεις της καρδιάς και σε άλλες πιο «μυαλωμένες».
Ο Σπυρίδων Περεσιάδης έγραψε τη Γκόλφω το 1893. Το έργο έκανε μεγάλη επιτυχία και βρισκόταν σταθερά στις ‘’αποσκευές’’ των θιάσων που περιόδευαν στην ελληνική επαρχία. Το κείμενο αποτελεί σταθμό στη νεοελληνική δραματουργία και συναντά τις εποχές μέσα από τα ανθρώπινα πάθη των ηρώων του.
Η ιστορία ενός έρωτα που τσαλακώνεται από συμφέροντα και συμβάσεις αλλά που τελικά καταφέρνει να διασώσει το ιδανικό του, μας επιστρέφει σε μια κοινωνία όπου το συναίσθημα μοιάζει τόσο ανόθευτο, αγνό και ακατέργαστο, που φαντάζει μακρινό και ταυτόχρονα σαγηνευτικό μέσα στην αποξένωση της σύγχρονης εποχής.
Τα στοιχεία της Φύσης που εναρμονίζονται με τα συναισθήματα των ηρώων, τα ‘’κρυσταλλωμένα’’ δάκρυα της Γκόλφως που γεμίζουν με χαλάζι τη σκηνή, οι μελοδραματικές πινελιές που ερεθίζουν τα πάθη, όλα αυτά μαζί, καταφέρνουν κάθε φορά να παρασύρουν το κοινό σε ένα δυνατό ταξίδι, σε μια διαδρομή από τον έρωτα στον θάνατο και πάλι προς τη ζωή.
Συντελεστές:
Συντελεστές:
Συγγραφέας: Σπυρίδων Περεσιάδης
Σκηνοθεσία- Δραματουργική επεξεργασία: Χρήστος Παπαδημητρίου
Σκηνικά- Κοστούμια: Μαρία Καβαλιώτη
Μουσική: Άλκης Κανίδης
Στίχοι: Χρήστος Παπαδημητρίου
Κίνηση: Θάνος Φερετζέλης
Φωνητική διδασκαλία: Χρύσα Τουμανίδου
Φωτιστικός σχεδιασμός: Δήμητρα Αλουτζανίδου
Βοηθός σκηνοθέτη, σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Τατιάνα Νικολαΐδου
Φωτογράφιση παράστασης: Τάσος Θώμογλου
Οργάνωση παραγωγής: Marleen Verschuuren
Παίζουν: Δάφνη Λαμπρόγιαννη (Αστέρω, Ζήσης, Σταυρούλα, Άγγλος περιηγητής, Χορός), Δημήτρης Μορφακίδης (Κίτσος, Θανασούλας, Αγωγιάτης, Χορός), Χρήστος Παπαδημητρίου (Τάσος, Χορός), Χρύσα Τουμανίδου (Γκόλφω, Χορός), Θάνος Φερετζέλης (Δήμος, Γιάννος, Άγγλος περιηγητής, Γιαννούλα, Χορός)
Μουσικός επί σκηνής: Μανόλης Σταματιάδης
Με την παράσταση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας, ολοκληρώνεται το Πολιτιστικό Καλοκαίρι του Δήμου Κιλκίς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.