Γράφει ο Νίκος Νίτσας
Σήμερα λοιπόν είναι 20 Ιουλίου 2019
Σαράντα πέντε χρόνια πίσω ξεκίνησε η τελευταία πράξη μιας τραγωδίας που το σενάριο της γραφόταν αρκετά χρόνια πριν. Με το πρώτο φως εκείνης της ημέρα ξεκίνησε η απόβαση των φίλων και συμμάχων στην Νήσο Κ. (όπως αρέσκονταν να την αποκαλούν οι τότε ηγέτες των Ε.Δ της πατρίδας μας)
Μια απόβαση που σύμφωνα με τος σχεδιαστές αξιωματικούς της άλλης πλευράς απέτυχε παταγωδώς στου αντικειμενικούς της σκοπούς. Μια απόβαση που τα πλοία και τα αποβατικά σκάφη έψαχναν στην κυριολεξία να βρουν την ακτή απόβασης και που τελικά εκτελέσθηκε όχι με το πρώτο φως αλλά περίπου στις δέκα το πρωί.
Μεσημέρι δηλαδή με στρατιωτικούς όρους. Παρόλο που το όλο εγχείρημα ήταν καταδικασμένο να αποτύχει, στο τέλος του και αφού χρειάστηκαν διορθωτικές κινήσεις έξω από κάθε στρατιωτική λογική ο στόχος για τους Τούρκους επετεύχθη.
Η κατάληξη γνωστή. Και στο τέλος βρεθήκαμε να μετράμε νεκρούς και αγνοούμενους που άδικα θυσίασαν ότι πολυτιμότερο είχαν.
Άδικα λοιπόν. Όχι δεν είναι άδικα, όσοι είναι θαμμένοι στην μακεδονίτισσα αλλά και όσοι δεν θάφτηκαν ποτέ σε καμία των περιπτώσεων δεν έφυγαν άδικα.
Απλά υπάκουσαν στην παραίνεση που αρχαϊστί λέει... τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι...
Μετά από αυτό τίποτε δεν είναι άδικο και τίποτε δεν πάει χαμένο.
Όσοι πρόσφεραν και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεων τους στις μάχες στην Κύπρο άφησαν όλους εμάς αποσβωλομένους και μικρούς απέναντι τους....
Κι ύστερα ήρθαν οι μικρότητες...
Η αγνωμοσύνη...
Η λήθη...
Το ψέμα ....
Τελικά και επειδή Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΕΙΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ ...
- όλοι αυτοί ξεχάστηκαν ...
- όλη αυτή ανικανότητα που αγγίζει τα όρια της προδοσίας έμεινε ατιμώρητη ...
- Κι εμείς; Εμείς τι κάνουμε...
- Εγώ τους ζηλεύω...
- Η μεγαλοσύνη αυτών των ηρώων δεν έχει μέτρο...
- Εγώ γράφω σκόρπιες σκέψεις...
- Μα είναι τόσο λίγες...
- Τόσο μικρές...
- Καμία φορά σκέφτομαι τι θα έκανα εάν βρισκόμουν μπροστά σε έναν πολεμιστή της Κύπρου... και δεν βρίσκω τίποτε άλλον αν σκεφθώ.
- Μόνο γονατιστός και αμίλητος θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα ήμουν μπροστά τους...
- όπως λέω πάντα, έτσι και τώρα θα πω...
ΕΙΣ ΠΡΟΣΟΧΗΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 74...
Υ.Γ
Ήρωας γίνεται κάποιος όταν πολεμά ....
όταν όμως πολεμά δίχως καμία στήριξη ...
τότε είναι κάτι παραπάνω από ΗΡΩΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.