Νίκος Νίτσας: Περί ανάπτυξης ο λόγος (Μέρος πρώτο)

Γράφει ο Νίκος Νίτσας* 
Και τώρα που ξεμπερδέψαμε και με τα διαδικαστικά, ας μιλήσουμε για ανάπτυξη.

Είναι λοιπόν μια λέξη που είναι στα χείλη όλων μας . Μηδενός εξαιρουμένου. Την θέλουμε διακαώς και την αναφέρουμε ανελλιπώς σε κάθε αποστροφή του λόγου μας , όταν αυτός άπτεται του μέλλοντος αυτού του τόπου. Εν προκειμένω και στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή είναι η πλέον προαναφερόμενη λέξη στις παρέες, στα πηγαδάκια στα εκλογικά επιτελεία των συνδυασμών αλλά και στις ομιλίες .

Πως προσδοκούμε όμως να την φέρουμε επιτέλους στον τόπο μας .Οι απόψεις διαφέρουν ανάλογα με τον ομιλητή (σε ότι αφορά τους πολιτευόμενους ). Το γεγονός αυτό είναι και θεμιτό αλλά πάνω από όλα και λογικό, όταν οι όποιες απόψεις στο συγκεκριμένο θέμα, διακατέχονται από καθαρότητα στην σκέψη και φυσικά όταν αυτή η ίδια είναι ανιδιοτελής και με πρόθεση υποστήριξης μέχρι τέλους της κεντρικής της ιδέας. Ας τα δούμε όμως τα πράγματα…. Με την σειρά.

Όταν μιλάμε για μια πόλη, είτε αυτή είναι μικρή είτε αυτή είναι μεγάλη, η έννοια ανάπτυξη έχει πολλά προαπαιτούμενα (όχι αυτά των μνημονίων αλλά τα άλλα της κοινής λογικής).

Εάν μια πόλη δεν είναι ασφαλής, λειτουργική, και ανταποδοτική για τους δημότες της, νομίζω ότι δεν μπορεί σε καμία των περιπτώσεων να γίνει πόλος ανάπτυξης και φυσικά επενδύσεων. Η αντίληψη ότι οι δήμοι μπορούν να αναλαμβάνουν χρέη διαμεσολαβητών για επενδύσεις, κατά την γνώμη μου είναι παντελώς λαθεμένη.

Όποιος Δήμαρχος πιστεύει ότι προσελκύοντας με τον ένα η τον άλλο τρόπο κάποιον η κάποιους βιομήχανους να εγκατασταθούν στην πόλη του, χωρίς πρώτα αυτός να διασφαλίσει τα απαραίτητα για την πόλη του, πλανάται πλάνην οικτράν.

Μια πόλη χρειάζεται καλούς και ασφαλείς δρόμους. Τόσο για τους πεζούς όσο και για τους οδηγούς . Δυστυχώς η εικόνα των δικών μας δρόμων (εντός πόλης) απέχουν πάρα μα πάρα πολύ από αυτό το. Επίσης η δημόσια υγιεινή θα πρέπει κι αυτή να είναι διασφαλισμένη στον υπέρτατο βαθμό.

Δεν ξέρω πόσο μέσα στους στόχους αυτή της απαίτησης είναι μια πόλη που δεν προστατεύει τα αδέσποτα ζώα από ορισμένους ανόητους πολίτες της, και τους πολίτες της από τις αγέλες των περιφερόμενων και ενίοτε τρομαγμένων σκύλων . Και δεν ξέρω πώς θα αντιδράσουν οι όποιοι επισκέπτες της πόλης όταν το δουν αυτό. Ένας δήμος που ακόμη θάβει τα σκουπίδια του, είναι μάλλον ένας δήμος που μόνο την ανάπτυξη δεν σκέφτεται.

Δεν ξέρω και δεν είμαι σίγουρος για το πόσο ένας δήμος μπορεί να αναπτυχθεί όταν αυτός, δεν εκμεταλλεύεται τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας για τις υποδομές του. Πληθώρα κτηρίων που ανήκουν μπορούν να γίνουν εστίες άντλησης πόρων , αλλά και εστίες διασφάλισης καλών συνθηκών για τους χρήστες τους. Ο Ήλιος για εμάς είναι μόνο για ηλιοθεραπεία ενώ θα μπορούσε να ζεστάνει τα παιδιά μας, και να εξασφαλίζει έστω και λίγους παραπάνω πόρους για ορθή συντήρηση των σχολικών κτηρίων.

Δήμος που δεν αντιμετωπίζει σοβαρά το κεφάλαιο αθλητισμός, δεν πιστεύω ότι ενδιαφέρεται για τους δημότες του. Ειδικά σήμερα που η πλήξη στις νεαρές ηλικίες πιάνει κόκκινο . Μικρές πόλεις σε βορρά, νότο, ανατολή και δύση της χώρας μας έχουν ας πούμε κολυμβητήρια εμείς όχι. έχουμε λίμνη και δεν έχουμε κωπηλατήριο που δεν είναι κάτι ιδιαίτερα δαπανηρό να κατασκευασθεί. Φυσικά υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορούμε να περιμένουμε και επισκέπτες στην πόλη μας μέσα από την διοργάνωση αθλητικών γεγονότων . Ακόμη κι αν συμβεί αυτό η διοργάνωση δηλαδή ενός αθλητικού γεγονότος, αδυνατούμε να παρέξουμε τα βασικά για τους επισκέπτες .

Κατά αρχάς δεν έχουμε αστικές συγκοινωνίες . Πως περιμένουμε να γνωρίσει την πόλη ο επισκέπτης χωρίς να του δώσουμε την δυνατότητα να την δει. Να πάρει ένα αστικό ας πούμε και να πάει στο πολεμικό μουσείο. Να επισκεφθεί το σπήλαιο (που είναι παρατημένο). Θα πάει με το αυτοκίνητο θα μου πείτε . Ωραία και που θα το παρκάρει όταν το παρκάρισμα είναι πρόβλημα για εμάς του κατοίκους πλέον. Δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ένας χώρος στάθμευσης. Και σε μια πόλησαν την δικη που επιθυμεί να έχει επισκέπτες απαιτούνται τουλάχιστον ΤΡΕΙΣ.

Κάθε χρόνο τον Σεπτέμβρη διοργανώνεται μια έκθεση (σουβλακιάδα την λέω εγώ) . Ο σκοπός της προφανής αλλά το νόημα της ανύπαρκτο. Κανένας λόγος για επιτυχία. Πως θα μπορούσε να έχει άλλωστε όταν αυτή πραγματοποιείται εντός πόλης και κάτω από τέντες που εν μέσω καπνών από τα σουβλάκια θα δεις και κανένα περίπτερο (πάγκο μάλλον). Είναι απορίας άξιο γιατί τοοοοσα χρόνια δεν έχει εξευρεθεί ένας κατάλληλος χώρος πλησίον της πόλης για να δημιουργηθεί υποδομή για την πραγματοποίηση τέτοιου είδους δραστηριοτήτων αλλά και για να γίνεται εκεί και η λαϊκή αγορά του Σαββάτου.

Είναι πολλά τα προαπαιτούμενα λοιπόν (σαν τα λεφτά του ΑΡΗ στην ταινία). Τόσα πολλά που θα χρειαστεί να γράφω κατεβατά . Μένοντας σε αυτά που ανέφερα θα κλείσω γράφοντας μερικά συμπεράσματα που μπορεί να τα πεί κάποιος και παραινέσεις.

Καθήκον των δήμων είναι η διασφάλιση των κατάλληλων συνθηκών για τους δημότες τους . Σε βαθμό τέτοιο που η πρόσβαση σε οποιαδήποτε υποδομή ανήκει στον Δήμο να είναι κατά τον μέγιστο βαθμό αποδοτική και άριστη.

Καθήκον του Δήμου είναι να είναι πρώτα και πάνω από όλα ανταποδοτικός στους δημότες και στην συνέχεια στους επισκέπτες του.

Κανένα σπίτι δεν ανοίγει τις πόρτες του σε επισκέπτες εάν πρώτα δεν είναι καθαρό και τακτοποιημένο. Σε κάθε άλλη περίπτωση είναι τουλάχιστον παρατημένο και δεν αξίζει επίσκεψης.

* Νικόλαος Α. Νίτσας

Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος

με τον Συνδυασμό "Μαζί Μπορούμε"