Του Παναγιώτη Σαββίδη
Οι εκλογές αποτελούν έναν σταθμό της πολιτικής – κοινωνικής δράσης, της ταξικής πάλης, που καταγράφουν σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή έναν πολιτικό συσχετισμό δυνάμεων.
Πίσω από κάθε πολιτικό συσχετισμό δυνάμεων πρέπει να δούμε τα ταξικά – οικονομικά συμφέροντα που εκπροσωπούνται. Τα κόμματα είναι αντανάκλαση των κοινωνικών τάξεων που μέσο αυτών προωθούνται τα ιδιαίτερα και γενικά οικονομικά συμφέροντα.
Τα αστικά και μικροαστικά κόμματα στο αστικό πολιτικό σύστημα πίσω από τα πηχυαία συνθήματα ««όλοι μαζί ενωμένοι», «παλεύουμε για το καλό όλων » και άλλα τέτοια, αποτελούν φορείς προώθησης οικονομικών συμφερόντων της αστικής τάξης, του κεφαλαίου. Συμφέροντα που είναι σε αντιδιαστολή με τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των λαϊκών – κοινωνικών στρωμάτων και ιδιαίτερα της εργατικής τάξης.
Τα αστικά -μικροαστικά κόμματα πέρα ότι έχουν στρατηγική την μεγιστοποίηση των κερδών των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, θέλουν να εγκλωβίσουν στους κόλπους τους εργατικές -λαϊκές δυνάμεις, για να τις χειραγωγούν ιδεολογικά, συσκοτίζοντας το ταξικό περιεχόμενο της πολιτικής και να υιοθετούν το αντιδραστικό θεώρημα ότι ο λαός έχει κοινά συμφέροντα με την ολιγαρχία του πλούτου.
Μέσα από αυτή την αστική προπαγάνδα επιχειρείται ο αφοπλισμός του λαϊκού αγώνα με στόχο την αποστροφή του λαού από το οργανωμένο εργατικό – λαϊκό κίνημα, την χλεύη της ταξικής πάλης και τον αφορισμός της σαν δογματισμός και όχι σαν επιστημονικό εργαλείο ανάλυσης για την κοινωνική και ιστορική εξέλιξη.
Η υιοθέτηση από τμήματα του λαού τέτοιων ιδεολογημάτων ακινητοποιεί τον λαό, τον κάνει αδρανή, απαθή, αδιάφορο, τον κάνει να αντιλαμβάνεται την πολιτική διαδικασία σαν ένα καθήκον ανάθεσης.
Σε αυτή την κατεύθυνση οι αστικές πολιτικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν τον λαό σαν επαίτη και αφού οι πολιτικές τους, τον έχουν στραγγίσει, έρχονται προεκλογικά και από τα 100 που του έχουν αρπάξει για να συντηρηθεί η καπιταλιστική κερδοφορία τον γυρίζουν 1 με την μορφή δήθεν των «κοινωνικών» παροχών.
Εμπαίζουν τον λαό, αφού η προπαγάνδα τους που απορρέει από το κυρίαρχο σύστημα που υπηρετούν, θέλει τον λαό να ζει με χαμηλές απαιτήσεις θυσιάζοντας δικαιώματα και κατακτήσεις.
Κριτήριο ψήφου για τον λαό δεν πρέπει αν είναι ποιος είναι λιγότερο κακός από τον άλλον, αλλά ποιος θα υπηρετήσει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, τον αγώνα και τις λαϊκές διεκδικήσεις, αντιπαλεύοντας την πολιτική που υπηρετεί το κεφάλαιο και τα κέρδη των λίγων.
Θέλουν τον λαό να ζει με ελεημοσύνη, να νοιώθει και υπόχρεος απέναντι σε αυτούς που του αφαιρούν όλο και πιο πολλά, για να ενισχύουν ποικιλοτρόπως το κεφάλαιο και τα κέρδη του.
Σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις και οι δυνατότητες να ζει ο λαός καλύτερα. Αντί αυτού η ζωή του χειροτερεύει, τάση που υπάρχει σε όλες τις χώρες – μέλη της Ε.Ε και όχι μόνο.
Όσο θα κυριαρχεί το καπιταλιστικό κέρδος, το κυνήγι για μεγιστοποίηση του και ο ανταγωνισμός, τόσο ο λαός θα απολαμβάνει λιγότερα από αυτά που θα δικαιούται.
Όσο η στρατηγική της καπιταλιστικής κερδοφορίας θα υπηρετείται από τα αστικά κόμματα, τόσο η ανεργία θα βρίσκεται σε μεγάλα ποσοστά, η κακοπληρωμένη δουλειά θα γενικεύεται, η ασφάλιση θα υποβαθμίζεται, η υγεία, η παιδεία, η πρόνοια, θα γίνονται ακριβά εμπορεύματα, τα λαϊκά δικαιώματα θα προπαγανδίζονται ως παθογένειες και αγκυλώσεις για να ενισχύονται τα κέρδη των λίγων.
Ο λαός δικαιούται και πρέπει να ζήσει με βάση τις δυνατότητες της εποχής. Αυτή η προοπτική καμία κάλπη της κατά επίφασης δημοκρατίας, αστικής δημοκρατίας, δεν μπορεί να του το εξασφαλίσει.
Ο λαός προσπερνώντας παλιότερες κίβδηλες διαχωριστικές γραμμές δεξιός – αριστερός – κεντρώος, που θέλουν να ξαναπαίξουν σήμερα , πρέπει να βγει οργανωμένος στο προσκήνιο, να παλέψει, να αγωνιστεί.
Να παλέψει να ανακτήσει όλα εκείνα που έχασε από τα 10 χρόνια των πολιτικών των «μνημονίων», να διεκδικήσει με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του και παράλληλα να ανοίξει έναν διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης που στο επίκεντρο θα βρίσκεται η ικανοποίηση όλων των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών και όχι τα κέρδη των λίγων.
Μόνο με ένα κίνημα της πιο πλατιάς ταξικής ενότητας των εργαζομένων, σε κοινωνική συμμαχία με τα λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού, που θα παλεύουν σε αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, μπορεί να ο λαός να πρωταγωνιστήσει, να φοβίσει, να κερδίσει.
Οι κάλπες έχουν αξία και εκεί θα είναι η διαφορά μόνο αν καταγράψουν την αποφασιστικότητα του λαού να δράσει ριζοσπαστικά, αντικαπιταλιστικά – αντιμονοπωλιακά.
Να αναδειχθεί η χειραφέτηση του από την αστική πολιτική, αστική ιδεολογία και από καλύτερες θέσεις να οξύνει την ταξική πάλη στην χώρα μας μέχρι την νίκη.
Σε αυτή την προοπτική η ισχυροποίηση του ΚΚΕ σε όλα τα επίπεδα και σε όλες τις κάλπες αποτελούν την εγγύηση αυτού του αγώνα, για την κοινωνική απελευθέρωση, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για την εργατική – λαϊκή εξουσία, τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
Πίσω από κάθε πολιτικό συσχετισμό δυνάμεων πρέπει να δούμε τα ταξικά – οικονομικά συμφέροντα που εκπροσωπούνται. Τα κόμματα είναι αντανάκλαση των κοινωνικών τάξεων που μέσο αυτών προωθούνται τα ιδιαίτερα και γενικά οικονομικά συμφέροντα.
Τα αστικά και μικροαστικά κόμματα στο αστικό πολιτικό σύστημα πίσω από τα πηχυαία συνθήματα ««όλοι μαζί ενωμένοι», «παλεύουμε για το καλό όλων » και άλλα τέτοια, αποτελούν φορείς προώθησης οικονομικών συμφερόντων της αστικής τάξης, του κεφαλαίου. Συμφέροντα που είναι σε αντιδιαστολή με τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των λαϊκών – κοινωνικών στρωμάτων και ιδιαίτερα της εργατικής τάξης.
Τα αστικά -μικροαστικά κόμματα πέρα ότι έχουν στρατηγική την μεγιστοποίηση των κερδών των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, θέλουν να εγκλωβίσουν στους κόλπους τους εργατικές -λαϊκές δυνάμεις, για να τις χειραγωγούν ιδεολογικά, συσκοτίζοντας το ταξικό περιεχόμενο της πολιτικής και να υιοθετούν το αντιδραστικό θεώρημα ότι ο λαός έχει κοινά συμφέροντα με την ολιγαρχία του πλούτου.
Μέσα από αυτή την αστική προπαγάνδα επιχειρείται ο αφοπλισμός του λαϊκού αγώνα με στόχο την αποστροφή του λαού από το οργανωμένο εργατικό – λαϊκό κίνημα, την χλεύη της ταξικής πάλης και τον αφορισμός της σαν δογματισμός και όχι σαν επιστημονικό εργαλείο ανάλυσης για την κοινωνική και ιστορική εξέλιξη.
Η υιοθέτηση από τμήματα του λαού τέτοιων ιδεολογημάτων ακινητοποιεί τον λαό, τον κάνει αδρανή, απαθή, αδιάφορο, τον κάνει να αντιλαμβάνεται την πολιτική διαδικασία σαν ένα καθήκον ανάθεσης.
Σε αυτή την κατεύθυνση οι αστικές πολιτικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν τον λαό σαν επαίτη και αφού οι πολιτικές τους, τον έχουν στραγγίσει, έρχονται προεκλογικά και από τα 100 που του έχουν αρπάξει για να συντηρηθεί η καπιταλιστική κερδοφορία τον γυρίζουν 1 με την μορφή δήθεν των «κοινωνικών» παροχών.
Εμπαίζουν τον λαό, αφού η προπαγάνδα τους που απορρέει από το κυρίαρχο σύστημα που υπηρετούν, θέλει τον λαό να ζει με χαμηλές απαιτήσεις θυσιάζοντας δικαιώματα και κατακτήσεις.
Κριτήριο ψήφου για τον λαό δεν πρέπει αν είναι ποιος είναι λιγότερο κακός από τον άλλον, αλλά ποιος θα υπηρετήσει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, τον αγώνα και τις λαϊκές διεκδικήσεις, αντιπαλεύοντας την πολιτική που υπηρετεί το κεφάλαιο και τα κέρδη των λίγων.
Θέλουν τον λαό να ζει με ελεημοσύνη, να νοιώθει και υπόχρεος απέναντι σε αυτούς που του αφαιρούν όλο και πιο πολλά, για να ενισχύουν ποικιλοτρόπως το κεφάλαιο και τα κέρδη του.
Σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις και οι δυνατότητες να ζει ο λαός καλύτερα. Αντί αυτού η ζωή του χειροτερεύει, τάση που υπάρχει σε όλες τις χώρες – μέλη της Ε.Ε και όχι μόνο.
Όσο θα κυριαρχεί το καπιταλιστικό κέρδος, το κυνήγι για μεγιστοποίηση του και ο ανταγωνισμός, τόσο ο λαός θα απολαμβάνει λιγότερα από αυτά που θα δικαιούται.
Όσο η στρατηγική της καπιταλιστικής κερδοφορίας θα υπηρετείται από τα αστικά κόμματα, τόσο η ανεργία θα βρίσκεται σε μεγάλα ποσοστά, η κακοπληρωμένη δουλειά θα γενικεύεται, η ασφάλιση θα υποβαθμίζεται, η υγεία, η παιδεία, η πρόνοια, θα γίνονται ακριβά εμπορεύματα, τα λαϊκά δικαιώματα θα προπαγανδίζονται ως παθογένειες και αγκυλώσεις για να ενισχύονται τα κέρδη των λίγων.
Ο λαός δικαιούται και πρέπει να ζήσει με βάση τις δυνατότητες της εποχής. Αυτή η προοπτική καμία κάλπη της κατά επίφασης δημοκρατίας, αστικής δημοκρατίας, δεν μπορεί να του το εξασφαλίσει.
Ο λαός προσπερνώντας παλιότερες κίβδηλες διαχωριστικές γραμμές δεξιός – αριστερός – κεντρώος, που θέλουν να ξαναπαίξουν σήμερα , πρέπει να βγει οργανωμένος στο προσκήνιο, να παλέψει, να αγωνιστεί.
Να παλέψει να ανακτήσει όλα εκείνα που έχασε από τα 10 χρόνια των πολιτικών των «μνημονίων», να διεκδικήσει με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του και παράλληλα να ανοίξει έναν διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης που στο επίκεντρο θα βρίσκεται η ικανοποίηση όλων των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών και όχι τα κέρδη των λίγων.
Μόνο με ένα κίνημα της πιο πλατιάς ταξικής ενότητας των εργαζομένων, σε κοινωνική συμμαχία με τα λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού, που θα παλεύουν σε αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, μπορεί να ο λαός να πρωταγωνιστήσει, να φοβίσει, να κερδίσει.
Οι κάλπες έχουν αξία και εκεί θα είναι η διαφορά μόνο αν καταγράψουν την αποφασιστικότητα του λαού να δράσει ριζοσπαστικά, αντικαπιταλιστικά – αντιμονοπωλιακά.
Να αναδειχθεί η χειραφέτηση του από την αστική πολιτική, αστική ιδεολογία και από καλύτερες θέσεις να οξύνει την ταξική πάλη στην χώρα μας μέχρι την νίκη.
Σε αυτή την προοπτική η ισχυροποίηση του ΚΚΕ σε όλα τα επίπεδα και σε όλες τις κάλπες αποτελούν την εγγύηση αυτού του αγώνα, για την κοινωνική απελευθέρωση, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για την εργατική – λαϊκή εξουσία, τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.