Μας άφησε ο Γιώργος Π. Δαμιανίδης

Γιώργος Π. Δαμιανίδης

Του Βασίλη Αθανασιάδη
Εδώ και έντεκα ημέρες, είναι φτωχότερη η κοινωνία του Πολυκάστρου, αλλά και ολόκληρου του Νομού Κιλκίς, αφού μας άφησε για πάντα την Τρίτη 11 Νοεμβρίου, ο Γιώργος Δαμιανίδης του Παύλου στα 83 του χρόνια(1942-2025).

Ο αλησμόνητος Γιώργος ήταν μια εμβληματική προσωπικότητα που με σκέψεις, έργα και πράξεις άφησε έντονο το στίγμα του στον τόπο μας.

Σημαντικότατη η παρουσία του και η συμβολή του στα δρώμενα του Πολυκάστρου και όχι μόνο, στον αθλητισμό, στην επιχειρηματικότητα, στην τοπική αυτοδιοίκηση, κ.α. Για αυτό και θα μείνει αξέχαστος.

Η οικογένεια Δαμιανίδη με καταγωγή από το Ατά Τεπέ, της Αμάσειας, του Πόντου, κατά την διάρκεια του Α΄ Π.Π. (1914-1918), βρέθηκε στη Ρωσία, το 1920 ήρθε στην Ελλάδα και για δύο χρόνια έμεινε στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης, δύσκολοι καιροί!

Τον Οκτώβριο του 1922 μαζί με άλλες 19 οικογένειες(σύνολο 20),με αρχηγό της αποστολής τον Γιάννη Σιωπιλίδη, με νοικιασμένα βοϊδόκαρα και με τις λίγες οικοσκευές τους, ύστερα από μία πορεία 14 ωρών, ακολουθώντας το λιθόστρωτο δρόμο Θεσσαλονίκης, Γεφύρας(Τοψίν), Πολυκάστρου(Καρασουλίου), δρόμο τον οποίο κατασκεύασαν, τα συμμαχικά στρατεύματα (Α΄Π.Π.), έφτασαν αργά το βράδυ στο Καρασούλι και έμειναν προσωρινά και για λίγες μέρες, γύρω από τον Σιδηροδρομικό Σταθμό.

Ο παλαιός Σιδηροδρομικός Σταθμός Πολυκάστρου(Καρασουλίου), τον οποίο ανατίναξαν οι Γερμανοί κατά την αποχώρηση τους στις 26 Οκτωβρίου το 1944.
Φωτογραφία από τα Γαλλικά Ιστορικά αρχεία το 1916.

Εδώ γύρω έμειναν τις πρώτες ημέρες οι 20 οικογένειες Ποντίων, που στη συνέχεια δημιούργησαν το Νέο Καρασούλι επάνω στο λιθόστρωτο Συμμαχικό δρόμο.

Μετά από λίγες μέρες οι είκοσι αυτές οικογένειες, μεταξύ των οποίων και η οικογένεια Δαμιανίδη, εγκαταστάθηκαν εκατέρωθεν αυτού του λιθόστρωτου (συμμαχικού) δρόμου, ο οποίος είναι είναι η σημερινή οδός Ελευθερίου Βενιζέλου, αυτή που ξεκινάει από τον γνωστό κόμβο (Ανατολική είσοδος Πολυκάστρου) και συνεχίζει προς το Κέντρο Υγείας Πολυκάστρου.

Χειρόγραφο σχεδίασμα του Ηλία Ταντίδη, 15 Φεβρουαρίου 1988, που δείχνει την σειρά εγκατάστασης των προσφυγικών οικογενειών, που δημιούργησαν το Νέο Καρασούλι, τον Οκτώβριο του 1922.

Έτσι αυτές οι είκοσι Ποντιακές οικογένειες τον Οκτώβριο του 1922 ίδρυσαν το Νέο Καρασούλι, στη δυτική πλευρά του γήλοφου που τους παρείχε μερική απανεμιά και παράλληλα είχε και πηγή νερού, που ακόμα υπάρχει και που ήταν ο βασικός λόγος για την εγκατάσταση εκεί αυτών των ξεριζωμένων Ελλήνων.

Στη δεξιά πλευρά του δρόμου (ανατολική), η τελευταία κατοικία ήταν της οικογένειας Δαμιανίδη και ακριβώς πάνω από το οικόπεδο της οικογένειας υπήρχε η πηγή νερού, πηγή ζωής.

Το πρώτο αστέρι από επάνω είναι το σημείο που υπήρχε η βρύση και σήμερα υπάρχει βρύση σε ανάμνηση της παλαιάς και αφιερωμένη στη μνήμη των πρώτων προσφύγων.

Επι Δημαρχείας Δημήτρη Κουλίνα κατασκευάσθηκε η νεότερη βρύση έπειτα απο πρωτοβουλία Βασίλη Αθανασιάδη και Χρήστου Τσανασίδη.

Το δεύτερο δείχνει τη θέση της πρώτης κατοικίας της οικογένειας Δαμιανίδη.

Το τρίτο αστέρι, κάτω αριστερά, δείχνει τη θέση της κατοικίας του Δημήτρη (Μήτκα) Δαμιανίδη, αδερφού του Παύλου και θείου του Γιώργου Δαμιανίδη.

Από εκείνη την πηγή ξεκινούσε με πήλινες σωλήνες η υδροδότηση του οικισμού του παλαιού Καρασουλίου καθώς και του Τούρκικου λουτρού, που ήταν δυτικά της Σιδηροδρομικής γραμμής.

Σ΄αυτό το σπίτι, έμεινε η οικογένεια του Μωυσή Δαμιανίδη, ενώ ο αδελφός του Δημήτριος (Μήτκας), δημιουργώντας τη δική του οικογένεια, εγκαταστάθηκε στην σημερινή οδό Πόντου και Θεμιστοκλέους γωνία. Σε μικρή απόσταση από την πρώτη τους κατοικία.

Ο Παύλος Δαμιανίδης (1908-1973), πατέρας του Γιώργου στα 21 του χρόνια, το 1929 ενυμφεύθη την 17χρονη συγχωριανή του Μαρία(1912-1992) το γένος Χατζηξενιτίδη και με την δημιουργία της οικογένειας του, εγκαταστάθηκε στη σημερινή οδό Δαβάκη, απέναντι ακριβώς από την είσοδο του Β΄Δημοτικού Σχολείου Πολυκάστρου.

Το αστέρι δείχνει τη θέση της κατοικίας της οικογένειας του Παύλου Δαμιανίδη, ακριβώς πίσω, αριστερά όπως φαίνεται στην εικόνα, έκανε ο Γιώργος του δικό του σπίτι.

Απέκτησαν 4 παιδιά, όλα αγόρια. Τα παιδιά του Παύλου και της Μαρίας ήταν κατά σειράν:ο Γιάννης (1930-2014), ο Κώστας “Κωτσάκης”(1934-1993), ο Απόστολος ”Λάκης” (1939-1966) ο οποίος έφυγε δυστυχώς νεότατος και τελευταίος, το στερνοπαίδι, ο Γιώργος (1942-2025).

Εδώ σ΄αυτή τη γειτονιά όπου έζησαν και μεγάλωσαν τα παιδιά τους και ακριβώς κάτω από το δικό τους οικόπεδο, μετά το 1930, εγκαταστάθηκαν 4 ακόμη προσφυγικές οικογένειες που ήρθαν από τη Ρωσία και αυτές ήταν των αδελφών Κρουκλίδη (Γιάννη, Σάββα, Θεόδωρου και της χήρας αδελφής τους Βασιλικής Αθανασιάδου).

Ήταν μια γειτονιά με πλήθος από παιδιά, στην πλειοψηφία τους αγόρια και από παιχνίδια ένα σωρό και κυρίως το ποδόσφαιρο στο δρόμο.

Προσφορά στον αθλητισμό

Στον τότε “Ολυμπιακό” Πολυκάστρου, έπαιξαν ποδόσφαιρο παιδιά της γειτονιάς, όπως τα ξαδέρφια του Γιώργου, Κώστας και Νίκος Τσαλικόπουλος, ο Θόδωρος Κρουκλίδης, οι αδερφοί Σμυρνάκου, Γιώτης και Κώστας και μετά στην Α.Ε.Πολυκάστρου τα άλλα ξαδέρφια του Γιώργου, Δημήτρης “Τσαλίκας” και Γιώργος “Γούλης” Τσαλικόπουλος.

Ο Γιώργος αγωνίστηκε στη θέση του τερματοφύλακα για λίγο στον “Ολυμπιακό” Πολυκάστρου και στη συνέχεια στην Α.Ε.Π., την οποία υπεραγαπούσε.

Το σημαντικότερο έργο του στον τομέα του αθλητισμού, ήταν η διαρκής βοήθεια του ηθική και οικονομική προς την Α.Ε.Π. της οποίας διετέλεσε και Πρόεδρος από το 1974 έως το 1976, ενώ ήταν πάντοτε και με κάθε τρόπο δίπλα, στην εκάστοτε Διοίκηση της Α.Ε.Π..

Ενώ σημαντικά ήταν τα έργα του για τον αθλητισμό,τον πολιτισμό και την νεολαία, κατά τη διάρκεια της Δημαρχιακής του θητείας, που θα τα αναφέρουμε παρακάτω.

Για το έργο του και την προσφορά του, τιμήθηκε από την Α.Ε.Π. και τους παλαίμαχους της.

Απόδοση τιμής σε παλαίμαχους του Π.Ο.Α. και του Ολυμπιακού πριν από 22 χρόνια. Σήμερα, οι περισσότεροι από αυτούς μας βλέπουν από ψηλά. Πέμπτος από αριστερά ο Γιώργος Δαμιανίδης και στο άκρο δεξιά ο επι σειρά ετών Πρόεδρος της ΕΠΣ Κιλκίς, φίλος και συνεργάτης του Γιώργου, κ. Βασίλης Χατζηαποστόλου

Οικογένεια Δαμιανίδη - επιχειρηματικότητα.

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1950, οι αδερφοί Δαμιανίδη Παύλος και Δημήτριος (Μήτκας), δημιούργησαν - ξεκίνησαν την λειτουργία της πρώτης τους επιχείρησης, που ήταν και η πρώτη στο Πολύκαστρο για την παραγωγή τούβλων (συμπαγή και τρυπητά) στην θέση "αλώνια" προς Κράιστα,(αριστερά του σημερινού Σταδίου Πολυκάστρου) εκεί όπου αργότερα τη δεκαετία του 1970, τα παιδιά του Παύλου, Γιάννης , Κώστας (Κωτσάκης) και Γιώργος δημιούργησαν την πρώτη εταιρεία παραγωγής ετοίμου σκυροδέματος "Μπετόν Δομή".

Αριστερά το αστέρι δείχνει το σημερινό Δημοτικό Στάδιο Πολυκάστρου, για το οποίο έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον ο Γιώργος και το αστέρι δεξιά δείχνει τον χώρο που ήταν το ιστορικό τουβλοποιείο ή "κεραμιδαριό" και στη συνέχεια ο αρχικός χώρος παραγωγής ετοίμου σκυροδέματος των αδελφών Δαμιανίδη "Μπετόν Δομή".

Στο τουβλάδικο ή κεραμιδαριό όπως το λέγαμε εμείς τότε που το γνωρίσαμε, δούλεψαν δεκάδες άτομα (έφαγαν ψωμί), ιδιαίτερα δε τα καλοκαίρια πάρα πολλά νέα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, έβγαζαν το χαρτζιλίκι τους και βοηθούσαν και τις οικογένειές τους.

Στα 1980 ο Κώστας(Κωτσάκης) Δαμιανίδης, δημιούργησε τη δική του εταιρεία ετοίμου σκυροδέματος, την "ΕΤ Μπετόν", σε άλλο χώρο, δυτικά του Πολυκάστρου, κοντά στο ανάχωμα του Αξιού όπου ήταν και πλησιέστερα στην αμμοληψία.

Στα 1986 ενώθηκαν οι δύο εταιρείες των αδελφών Δαμιανίδη και λειτούργησαν πλέον στις εγκαταστάσεις της "ΕΤ Μπετόν" δίπλα στον Αξιό.

Το αστέρι δείχνει την θέση της "Μπετόν Δομή" μετά την ένωση με την "ΕΤ Μπετόν" η οποία λειτουργούσε σε αυτό το χώρο.

Με την ενοποίηση των δύο ομοειδών εταιρειών το 1986 υπο την επωνυμία "Μπετόν Δομή", έχουμε την συμμετοχή σε αυτήν των αδελφών Τσουμάνη, Τηλέμαχου και Δημητρίου (1941-1986) καθώς και του Παύλου Δεβετζόπουλου (σύγαμπρος-μπατζανάκης του Γιώργου), η παραγωγή ετοίμου σκυροδέματος έχει κατακόρυφη άνοδο και το 1990, δημιουργήται νέα μονάδα στο Σταυροχώρι.
...