Δημόσιο, ιδιωτικό ή και τα δύο;

Γράφει η Βασιλική Μαυρογονάτου*

Συχνά στην Ελλάδα υπάρχει διαχωρισμός ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Αυτό ξεκινάει από το ίδιο το κράτος με διαχωρισμό των εργασιακών νόμων. Για παράδειγμα άλλες αργίες ισχύουν στο δημόσιο άλλες στον ιδιωτικό, άλλη η άδεια λοχείας που μπορεί να λάβει μια εργαζόμενη ή ακόμα και ο σύζυγος, άλλα επιδόματα και πολλά άλλα.

Τα τελευταία 35 χρόνια στόχος των περισσότερων νέων είναι η πρόσληψη στο δημόσιο (με οποιοδήποτε κόστος κάποιες φορές) και όταν αυτή επιτυγχάνεται γεμίζει με χαρά και περηφάνια όλη την οικογένεια. Τελικά όμως πως το ίδιο το κράτος αξιοποιεί αυτό το εργατικό δυναμικό; Τα προηγούμενα χρόνια είχαμε αύξηση της γραφειοκρατίας και ελάττωση έως εξαφάνιση της αξιοκρατίας. 

Είναι λίγες οι περιπτώσεις που η προαγωγή ενός εργαζόμενου ανταποκρίνεται στην αξία του και όχι μόνο στα χρόνια προϋπηρεσίας ή σε διαφορετικά κριτήρια. Σαν αποτέλεσμα άτομα αξιόλογα δεν εξελίσσονται, χάνουν το κίνητρό τους και υιοθετούν διαφορετική εργασιακή συμπεριφορά σε σχέση με αυτό που οι ίδιοι είχαν ως αρχικό στόχο. 

Από την άλλη στον ιδιωτικό τομέα συμβαίνουν διαφορετικά πράγματα. Τα απαιτούμενα προσόντα πρόσληψης είναι ιδιαίτερα απαιτητικά. Οι συνθήκες εργασίες είναι ανελαστικές. Σε οργανωμένες όμως επιχειρήσεις η αναγνώριση για τον ικανό αργά ή γρήγορα έρχεται.

Μια άλλη διαφορά από την πλευρά του δημοσίου, είναι η απουσία ελέγχου των αλόγιστων πολλές φορές εξόδων σε ανούσια πράγματα και η έλλειψη πόρων σε βασικούς τομείς της κοινωνίας όπως παιδεία, υγεία κλπ. Από την άλλη στον ιδιωτικό τομέα ο έλεγχος εσόδων και εξόδων είναι σχεδόν καθημερινός και η αναζήτηση καλύτερων τιμών για την όποια αγορά θεωρείται δεδομένη. Εξάλλου μήπως αυτό δεν κάνει ο καθένας στην δικιά του οικογένεια, ψάχνοντας την καλύτερη σχέση ποιότητας-τιμής στις αγορές του και όχι μόνο;

Στη ζωή όμως δεν είναι τα πάντα άσπρο ή μαύρο. Καλό είναι να σταματήσει η άγραφη σύγκρουση μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Η οικονομία μας μετά από χρόνια κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος και αντιμετώπισης του ιδιώτη σαν εχθρό έφτασε στο σημείο που όλοι γνωρίζουμε και βιώνουμε. 

Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη εποχή είναι απαραίτητη η συνεργασία μεταξύ των δύο. Ξεκινώντας από μικρές μονάδες του δημοσίου όπως είναι οι δήμοι, δεν υπάρχει πάντα η τεχνογνωσία ώστε να υλοποιηθούν σχέδια προς όφελος της καθημερινότητας των πολιτών τους. 

Μπορεί για χρόνια να ταλανίζονται από τα ίδια προβλήματα γιατί δεν υπάρχει η κατάλληλη κατάρτιση για την αντιμετώπισή τους πάρα την καλή πρόθεση. Εδώ θα μπορούσε να υπάρχει σύμπραξη, με την προϋπόθεση πως τηρείται απολύτως η διαφάνεια στις αναθέσεις των οποιοδήποτε έργων. Όμως έλεγχος όχι μόνο σε περιπτώσεις με υψηλό προϋπολογισμό αλλά για όλα τα κόστη.

Επομένως, αξιοποιώντας το δημόσιο τις δυνατότητες του ιδιωτικού τομέα μπορεί να βελτιώσει την καθημερινότητα των πολιτών και να αποκομίσει παράλληλα και οικονομικά οφέλη. 

* Βασιλική Μαυρογονάτου

Οικονομολόγος – Ειδική Παιδαγωγός.
Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος με τον συνδυασμό του Δημήτρη Κυριακίδη