Στο έθνος ανήκουν όλοι όσοι αισθάνονται ότι ανήκουν σε αυτό. Το έθνος είναι η συνένωση όλων των ανθρώπων όσων ζουν μαζί είτε λόγω γλώσσας, είτε λόγω ορισμένων γεωγραφικών παραγόντων, είτε λόγω του ρόλου που τους όρισε η ιστορία και αναγνωρίζουν την ίδια αρχή και βαδίζουν για την επίτευξη ενός κοινού σκοπού.
Η επανάσταση στην Ελλάδα το 1821, εναντίον του Τουρκικού ζυγού, μετά από τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς, ήταν το πρώτο εθνικό κίνημα του 19ου αιώνα που έμελλε να πετύχει και σηματοδότησε την ανεξαρτησία της Ελλάδος. Ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της εποχής των επαναστατικών κινημάτων 1820-1821 στην Ευρώπη.
Με την ίδρυση και ανάπτυξη της φιλικής εταιρείας, μια μυστική οργάνωση με σκοπό την προετοιμασία του ένοπλου αγώνα για την ανεξαρτησία. Πρωτεργάτες της Φιλικής εταιρείας οι Ηπειρώτες Νικόλαος Σκουφάς, Αθανάσιος Τσακάλωφ, Εμμανουήλ Ξάνθος και Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος.
Ο όρκος τους ενώπιον του Θεού ότι επί ζωής θα είναι πιστοί στην εταιρεία για πάντα, για την ελευθερία των ομογενών ,δρώντας οργανωτικά με μυστικότητα, κινητοποιώντας ανθρώπους ,από διαφορετικές κοινωνικές ομάδες, με διαφορετικά οικονομικά-κοινωνικά συμφέροντα και επιδιώξεις.
Με πρωταγωνιστές από τους χιλιάδες Έλληνες που συμμετείχαν και ξεχώρισαν χάρη στις στρατιωτικές ηγετικές ικανότητες οι Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Γεώργιος Καραϊσκάκης, Οδυσσέας Ανδρούτσος και Μάρκος Μπότσαρης στην στεριά καθώς και οι Κωνσταντίνος Κανάρης και Ανδρέας Μιαούλης στην θάλασσα. Ηγετικό ρόλο έπαιξαν δυο γυναίκες η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα και η Μαντώ Μαυρογένους.
Με καταλυτικό ρόλο, στην καλλιέργεια της εθνικής μας ταυτότητος ,να παίζει ο νεοελληνικός διαφωτισμός.
Σταθμός και κυριότερος εκπρόσωπος, υπήρξε ο Ρήγας Φεραίος ή Βελεστινλής, ο οποίος είχε γράψει τον περίφημο "Θούριο" αυτόν έψελναν τα παλικάρια της Ελλάδος μας κινούμενοι στην μάχη, από αυτόν έπαιρναν κουράγιο να συνεχίσουν τον αγώνα
Γιορτάζουμε λοιπόν την ανεξαρτησία της Ελλάδας με την έναρξη και όχι την λήξη της επανάστασης. Ο μητροπολίτης παλαιών Πατρών Γερμανός, ύψωσε κρυφά την σημαία της επανάστασης, στις 25 Μαρτίου 1821, κάτι που καταγράφηκε ιστορικά καθώς σχετίζεται με την εκκλησία, την θρησκευτική παράδοση και με την επανάσταση.
Η επέτειος να γιορτάζουμε τον εθνικό μας ξεσηκωμό στις 25 Μαρτίου καθιερώθηκε στις 15 Μαρτίου 1838 από το βασιλιά Όθωνα, προκειμένου να συνδεθεί με το εκκλησιαστικό γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Ήταν και η επιθυμία του Αλέξανδρου Υψηλάντη και της Φιλικής εταιρείας, να συνδεθεί η έναρξη της επανάστασης, με μια μεγάλη εκκλησιαστική εορτή, ώστε να τονωθεί το φρόνημα των υπόδουλων Ελλήνων, εμψυχώνοντας τον δύσκολο αγώνα και ευλογώντας τον.
Με την γαλανόλευκη σημαία να έχει την τιμητική της. Σε όλα τα σημεία της γης, οι Έλληνες παρελαύνουν στις λεωφόρους του κόσμου τιμώντας τους προγόνους μας, ενώ οι ορθόδοξες εκκλησίες χτυπούν χαρμόσυνα τις καμπάνες προαναγγέλοντας τον ερχομό του Κυρίου.
Με τις παρελάσεις που ξεκίνησαν το 1875 με τον στρατό να παρίσταται πραγματώνοντας την διαδρομή κατά μήκος της βασιλικής πομπής από τα ανάκτορα προς την εκκλησία και αντίστροφα. Με πρωιμότερη αναφορά για μαθητική παρέλαση να εντοπίζεται το 1899. Το 1932 τα σχολεία της Αθήνας παρήλασαν μπροστά από επίσημους στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη μαζί με τους προσκόπους, τη "φρουρά της πόλης" και τις εθνικιστικές οργανώσεις.
Με το εξίσου σημαντικό γεγονός που συνδέει την 25η Μαρτίου όπως προανέφερα ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου.
Αρχάγγελος κυρίου μετέφερε στην Θεοτόκο τα χαρμόσυνα νέα λέγοντας και καθησυχάζοντας την "μη φοβού Μαριάμ"
Ποιος φοβάται όταν ο ουρανός τον καθησυχάζει; Ποιος ανησυχεί όταν δίπλα του υπάρχει αυτή η αιώνια δύναμη σιγουριάς;
Η Παναγία στο πρόσωπο της οποίας ενσαρκώνεται η αγάπη.Είναι η άχραντη Κόρη που μιλούσε την γλώσσα της αγάπης την σιωπή. Όλη της η ζωή ήταν μέσα στην σιωπή. Τίποτα δεν χαλούσε την σιωπή της γιατί είχε εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού που ήταν η αγάπη του για τον άνθρωπο. Βίωνε τον Θεό μέσα της, ζούσε την πληρότητα της αγάπης του, δεν είχε τίποτα να πει περισσότερο από τη μοναδική στιγμή που μίλησε στην ζωή της απαντώντας στον Αρχάγγελο "Ιδού η δούλη Κυρίου.
Κλείνω με τη φράση του Κολοκοτρώνη που φυλάκισαν μετά την Β΄ εθνοσυνέλευση όταν ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος κατόπιν πολιτικών εντάσεων η οποία οδήγησε σε εμφύλια σύρραξη, και αργότερα σε ένοπλη αναμέτρηση μεταξύ αυτών που διέθεταν εξουσία και αυτών που θεωρούσαν πρωταγωνιστική τη συμμετοχή τους στα κοινά.
Ο Κολοκοτρώνης μιλώντας σε αγωνιστές που απειλούσαν πρόκριτους τους είπε:
Έλληνες! Είμαι κι εγώ σύντροφός σας. Άλλα πρώτα να με ακούσετε που θα σας μιλήσω.
Γιατί θέλουμε να χάσουμε την πατρίδα μας σκοτώνοντας ο ένας τον άλλο;
Εμείς σηκώσαμε τ’ άρματα για τους Τούρκους κι ακουστήκαμε στην Ευρώπη ότι σηκωθήκαμε οι Έλληνες για τους τυράννους. Αν σκοτώσουμε τους προεστούς τι θα μας πουν τότε; θ ’ακουσθή σε όλο τον κόσμο και θα πουν τα βασίλεια ότι τούτοι δεν σηκώθηκαν για την πατρίδα και την ελευθερία τους, αλλά για να σκοτωθούνε συνατοί τους (αναμεταξύ τους) .
Αναλογιζόμενος όλους αυτούς τους τρανούς ανθρώπους στην μάχη που δόθηκε για την ανεξαρτησία της Ελλάδος μας, τα πρότυπά αυτά ξεχώρισαν στην συνείδησή μου και αφορούν όλους αυτούς που αγωνίστηκαν αλλά και την μητέρα Παναγία μας.
Τίποτα δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαίνεται, τα πάντα είναι πιο ικανοποιητικά από το αναμενόμενο και αν οτιδήποτε μπορεί να πάει σωστά, θα πάει και μάλιστα την καλύτερη δυνατή στιγμή.
Πρεσβεύω την πατρίδα μου, έχοντας πλήρη συνείδηση της πατρίδος χωρίς καμία διάθεση υποτίμησης η περιφρόνησης άλλου έθνους.
Στη νεότερη και σύγχρονη ιστορία.
H αγάπη θα μας σώσει και η ελπίδα γιατί όταν υπάρχει ελπίδα για το μέλλον!
Υπάρχει δύναμη στο παρόν!
Με πρωταγωνιστές από τους χιλιάδες Έλληνες που συμμετείχαν και ξεχώρισαν χάρη στις στρατιωτικές ηγετικές ικανότητες οι Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Γεώργιος Καραϊσκάκης, Οδυσσέας Ανδρούτσος και Μάρκος Μπότσαρης στην στεριά καθώς και οι Κωνσταντίνος Κανάρης και Ανδρέας Μιαούλης στην θάλασσα. Ηγετικό ρόλο έπαιξαν δυο γυναίκες η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα και η Μαντώ Μαυρογένους.
Με καταλυτικό ρόλο, στην καλλιέργεια της εθνικής μας ταυτότητος ,να παίζει ο νεοελληνικός διαφωτισμός.
Σταθμός και κυριότερος εκπρόσωπος, υπήρξε ο Ρήγας Φεραίος ή Βελεστινλής, ο οποίος είχε γράψει τον περίφημο "Θούριο" αυτόν έψελναν τα παλικάρια της Ελλάδος μας κινούμενοι στην μάχη, από αυτόν έπαιρναν κουράγιο να συνεχίσουν τον αγώνα
Γιορτάζουμε λοιπόν την ανεξαρτησία της Ελλάδας με την έναρξη και όχι την λήξη της επανάστασης. Ο μητροπολίτης παλαιών Πατρών Γερμανός, ύψωσε κρυφά την σημαία της επανάστασης, στις 25 Μαρτίου 1821, κάτι που καταγράφηκε ιστορικά καθώς σχετίζεται με την εκκλησία, την θρησκευτική παράδοση και με την επανάσταση.
Η επέτειος να γιορτάζουμε τον εθνικό μας ξεσηκωμό στις 25 Μαρτίου καθιερώθηκε στις 15 Μαρτίου 1838 από το βασιλιά Όθωνα, προκειμένου να συνδεθεί με το εκκλησιαστικό γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Ήταν και η επιθυμία του Αλέξανδρου Υψηλάντη και της Φιλικής εταιρείας, να συνδεθεί η έναρξη της επανάστασης, με μια μεγάλη εκκλησιαστική εορτή, ώστε να τονωθεί το φρόνημα των υπόδουλων Ελλήνων, εμψυχώνοντας τον δύσκολο αγώνα και ευλογώντας τον.
Με την γαλανόλευκη σημαία να έχει την τιμητική της. Σε όλα τα σημεία της γης, οι Έλληνες παρελαύνουν στις λεωφόρους του κόσμου τιμώντας τους προγόνους μας, ενώ οι ορθόδοξες εκκλησίες χτυπούν χαρμόσυνα τις καμπάνες προαναγγέλοντας τον ερχομό του Κυρίου.
Με τις παρελάσεις που ξεκίνησαν το 1875 με τον στρατό να παρίσταται πραγματώνοντας την διαδρομή κατά μήκος της βασιλικής πομπής από τα ανάκτορα προς την εκκλησία και αντίστροφα. Με πρωιμότερη αναφορά για μαθητική παρέλαση να εντοπίζεται το 1899. Το 1932 τα σχολεία της Αθήνας παρήλασαν μπροστά από επίσημους στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη μαζί με τους προσκόπους, τη "φρουρά της πόλης" και τις εθνικιστικές οργανώσεις.
Με το εξίσου σημαντικό γεγονός που συνδέει την 25η Μαρτίου όπως προανέφερα ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου.
Αρχάγγελος κυρίου μετέφερε στην Θεοτόκο τα χαρμόσυνα νέα λέγοντας και καθησυχάζοντας την "μη φοβού Μαριάμ"
Ποιος φοβάται όταν ο ουρανός τον καθησυχάζει; Ποιος ανησυχεί όταν δίπλα του υπάρχει αυτή η αιώνια δύναμη σιγουριάς;
Η Παναγία στο πρόσωπο της οποίας ενσαρκώνεται η αγάπη.Είναι η άχραντη Κόρη που μιλούσε την γλώσσα της αγάπης την σιωπή. Όλη της η ζωή ήταν μέσα στην σιωπή. Τίποτα δεν χαλούσε την σιωπή της γιατί είχε εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού που ήταν η αγάπη του για τον άνθρωπο. Βίωνε τον Θεό μέσα της, ζούσε την πληρότητα της αγάπης του, δεν είχε τίποτα να πει περισσότερο από τη μοναδική στιγμή που μίλησε στην ζωή της απαντώντας στον Αρχάγγελο "Ιδού η δούλη Κυρίου.
Κλείνω με τη φράση του Κολοκοτρώνη που φυλάκισαν μετά την Β΄ εθνοσυνέλευση όταν ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος κατόπιν πολιτικών εντάσεων η οποία οδήγησε σε εμφύλια σύρραξη, και αργότερα σε ένοπλη αναμέτρηση μεταξύ αυτών που διέθεταν εξουσία και αυτών που θεωρούσαν πρωταγωνιστική τη συμμετοχή τους στα κοινά.
Ο Κολοκοτρώνης μιλώντας σε αγωνιστές που απειλούσαν πρόκριτους τους είπε:
Έλληνες! Είμαι κι εγώ σύντροφός σας. Άλλα πρώτα να με ακούσετε που θα σας μιλήσω.
Γιατί θέλουμε να χάσουμε την πατρίδα μας σκοτώνοντας ο ένας τον άλλο;
Εμείς σηκώσαμε τ’ άρματα για τους Τούρκους κι ακουστήκαμε στην Ευρώπη ότι σηκωθήκαμε οι Έλληνες για τους τυράννους. Αν σκοτώσουμε τους προεστούς τι θα μας πουν τότε; θ ’ακουσθή σε όλο τον κόσμο και θα πουν τα βασίλεια ότι τούτοι δεν σηκώθηκαν για την πατρίδα και την ελευθερία τους, αλλά για να σκοτωθούνε συνατοί τους (αναμεταξύ τους) .
Αναλογιζόμενος όλους αυτούς τους τρανούς ανθρώπους στην μάχη που δόθηκε για την ανεξαρτησία της Ελλάδος μας, τα πρότυπά αυτά ξεχώρισαν στην συνείδησή μου και αφορούν όλους αυτούς που αγωνίστηκαν αλλά και την μητέρα Παναγία μας.
Τίποτα δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαίνεται, τα πάντα είναι πιο ικανοποιητικά από το αναμενόμενο και αν οτιδήποτε μπορεί να πάει σωστά, θα πάει και μάλιστα την καλύτερη δυνατή στιγμή.
Πρεσβεύω την πατρίδα μου, έχοντας πλήρη συνείδηση της πατρίδος χωρίς καμία διάθεση υποτίμησης η περιφρόνησης άλλου έθνους.
Στη νεότερη και σύγχρονη ιστορία.
H αγάπη θα μας σώσει και η ελπίδα γιατί όταν υπάρχει ελπίδα για το μέλλον!
Υπάρχει δύναμη στο παρόν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.