Ελλάς, έτος 2054 μ.Χ.
Μετά την τεράστια οικονομική κρίση (2010-2018) η Ελλάδα πάτησε ξανά στα πόδια της και άρχισε δειλά δειλά στην αρχή και καταιγιστικά στη συνέχεια να αναπτύσσεται οικονομικά. Μεγάλη βέβαια συνεισφορά στην ανάπτυξη αυτή είχαν οι χιλιάδες πρόσφυγες που κατέκλυσαν τη χώρα μας από τη δεκαετία του 2010.
Οι οικονομικοί δείκτες άρχισαν να ανεβαίνουν ραγδαία. Ο κατώτατος μισθός Ελλήνων και μεταναστών εργατών ανέβηκε κατά πολύ. Οι πρόσφυγες πρώτης γενιάς ταλαιπωρήθηκαν βέβαια αλλά η δεύτερη γενιά απολαμβάνει πλέον τους καρπούς. Τα αγόρια και τα κορίτσια τους ενσωματώθηκαν πλήρως στον ελληνικό τρόπο ζωής. Οι πρώτοι μικτοί γάμοι έδωσαν ήδη τους καρπούς τους.
Οι άνθρωποι στην Ελλάδα ζουν αρμονικά σεβόμενοι την ιδιαιτερότητα σε θέματα θρησκείας, πολιτισμού, ηθών και εθίμων ο ένας του άλλου. Τα προσφυγόπουλα τρίτης γενιάς πηγαίνουν ήδη στο Δημοτικό σχολείο χωρίς να ξεχωρίζουν από τα Ελληνόπουλα σε τίποτα παρά μόνο κάποια απ’ αυτά στο χρώμα.
Την πατρίδα των προγόνων τους την ξέρουν μόνο από τις αφηγήσεις των παππούδων τους και αισθάνονται πρώτ’ απ’ όλα και πάνω απ’ όλα Ελληνόπουλα.
Η οικονομική ανάπτυξη οδήγησε και στην ανάπτυξη σε όλους τους τομείς. Στον αθλητισμό, από το 2040 άρχισαν να χτίζονται σ’ όλη τη χώρα μεγάλα γήπεδα ποδοσφαίρου και κλειστά γήπεδα μπάσκετ, βόλεϋ κτλ. που τηρούσαν όλες τις σύγχρονες προδιαγραφές. Αυτό οδήγησε την ευρωπαϊκή οργάνωση ποδοσφαίρου (UEFA) να αναθέσει στην πατρίδα μας την διοργάνωση του euro του 2052 πριν από δύο χρόνια.
Η οικονομική ανάπτυξη οδήγησε και στην ανάπτυξη σε όλους τους τομείς. Στον αθλητισμό, από το 2040 άρχισαν να χτίζονται σ’ όλη τη χώρα μεγάλα γήπεδα ποδοσφαίρου και κλειστά γήπεδα μπάσκετ, βόλεϋ κτλ. που τηρούσαν όλες τις σύγχρονες προδιαγραφές. Αυτό οδήγησε την ευρωπαϊκή οργάνωση ποδοσφαίρου (UEFA) να αναθέσει στην πατρίδα μας την διοργάνωση του euro του 2052 πριν από δύο χρόνια.
Η διοργάνωση στέφθηκε από μεγάλη επιτυχία και η εθνική της χώρας μας κατάφερε να κερδίσει την τρίτη θέση εμπλουτισμένη με αστέρια Ελληνόπουλα γόνους προσφύγων.
Στη συλλογική μνήμη έμεινε η εικόνα των ποδοσφαιριστών μας αυτών που πριν την έναρξη των αγώνων έψαλλαν από κοινού με τους υπόλοιπους παίχτες μας τον εθνικό μας ύμνο θέλοντας με τον τρόπο αυτό να τιμήσουν την πατρίδα τους πια την Ελλάδα, αυτήν που δέχθηκε με αγάπη τους προγόνους τους, που καθημαγμένοι από πολέμους βρήκαν καταφύγιο εδώ πριν από πολλά χρόνια.
Το ίδιο και στις κερκίδες, όπου Έλληνες όλων των αποχρώσεων ενίσχυαν την εθνική μας με ιαχές, τραγούδια και τις ελληνικές σημαίες να ανεμίζουν στα χέρια τους.
Στο μπάσκετ, οι νέοι Αντετοκούνμπο που αναδείχθηκαν οδήγησαν τη χώρα μας στον τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος. Μεγάλες επιτυχίες και στα άλλα αθλήματα ενώ στην Ολυμπιάδα του 2052 οι Έλληνες αθλητές, ανάμεσά τους και Ελληνόπουλα μακρινοί απόγονοι προσφύγων σάρωσαν τα μετάλλια.
Στο τελευταίο φεστιβάλ της Eurovision την τρίτη θέση κατέκτησε η Ελλάδα με την εκ μητρός συριακής καταγωγής Ελληνίδα Μαρία Σεντενίδου.
Στις μεγάλες πόλεις μας βλέπει κανείς παρέες αποτελούμενες από νέα παιδιά, Ελληνόπουλα ανεξαρτήτως καταγωγής. Αστειεύονται, τραγουδούν, ερωτεύονται, διασκεδάζουν…
Στα καφενεία οι μεγαλύτερης ηλικίας Έλληνες όλων των αποχρώσεων απολαμβάνουν το ταβλάκι και το χαρτάκι τους συνοδευόμενα από τα σχετικά ουζάκια και την ανάλογη καζούρα για τους χαμένους.
Το όνειρο του Μουσταφά
Ο ογδοντάχρονος Μουσταφά, κάθεται αναπαυτικά στην πολυθρόνα του στο μπαλκόνι του σπιτιού του και ψευτοδιαβάζει την εφημερίδα του. Σε λίγο, τα βλέφαρα βαραίνουν και ο ύπνος αγκαλιάζει την ύπαρξή του.
Στο μπάσκετ, οι νέοι Αντετοκούνμπο που αναδείχθηκαν οδήγησαν τη χώρα μας στον τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος. Μεγάλες επιτυχίες και στα άλλα αθλήματα ενώ στην Ολυμπιάδα του 2052 οι Έλληνες αθλητές, ανάμεσά τους και Ελληνόπουλα μακρινοί απόγονοι προσφύγων σάρωσαν τα μετάλλια.
Στο τελευταίο φεστιβάλ της Eurovision την τρίτη θέση κατέκτησε η Ελλάδα με την εκ μητρός συριακής καταγωγής Ελληνίδα Μαρία Σεντενίδου.
Στις μεγάλες πόλεις μας βλέπει κανείς παρέες αποτελούμενες από νέα παιδιά, Ελληνόπουλα ανεξαρτήτως καταγωγής. Αστειεύονται, τραγουδούν, ερωτεύονται, διασκεδάζουν…
Στα καφενεία οι μεγαλύτερης ηλικίας Έλληνες όλων των αποχρώσεων απολαμβάνουν το ταβλάκι και το χαρτάκι τους συνοδευόμενα από τα σχετικά ουζάκια και την ανάλογη καζούρα για τους χαμένους.
Το όνειρο του Μουσταφά
Ο ογδοντάχρονος Μουσταφά, κάθεται αναπαυτικά στην πολυθρόνα του στο μπαλκόνι του σπιτιού του και ψευτοδιαβάζει την εφημερίδα του. Σε λίγο, τα βλέφαρα βαραίνουν και ο ύπνος αγκαλιάζει την ύπαρξή του.
Σαν σε κινηματογραφική ταινία εναλλάσσονται οι εικόνες στο σελιλόϊντ της μνήμης. Βλέπει την οικογένειά του, γυναίκα γιο και κόρη, να ξεκινά από την πατρίδα του, πανικόβλητη από τον μεγάλο πόλεμο. Ξαναβλέπει το μεγάλο ριψοκίνδυνο ταξίδι για το όνειρο. Βλέπει τα μπαξίσια στους Τούρκους και το ταξίδι με το ψαροκάϊκο για τη Μυτιλήνη.
Η εικόνα αλλάζει και κοιτάζει το ψαροκάϊκο να βουλιάζει και τον γιο του, το καμάρι του να πνίγεται. Διακρίνει τα ελληνικά περιπολικά σκάφη να τους μαζεύουν και να τους μεταφέρουν σε κάποιο κέντρο υποδοχής στο νησί. Βλέπει πολλούς μεγαλόψυχους ντόπιους να τους βοηθούν με κάθε τρόπο αλλά και κάποιους άγνωστους κακόψυχους να τους αποδοκιμάζουν, να τους βρίζουν, να τους γιουχάρουν και να τους απειλούν.
Βλέπει τη γυναίκα του να πεθαίνει από τον καημό της για τον χαμό του παλικαριού της και τους υπόλοιπους να μεταφέρονται σε κάποιο εγκαταλειμμένο στρατόπεδο έξω από τη Θεσσαλονίκη.
Αναπλάθει τις άθλιες συνθήκες και τον αγώνα για επιβίωση. Κοιτάζει με τρυφερότητα την κόρη του νυφούλα δίπλα στον Έλληνα γαμπρό του και καμαρώνει τα εγγόνια του να συμμετέχουν με καμάρι στην παρέλαση για την εθνική γιορτή.
"Σ’ ευχαριστώ Θεέ όλων των ανθρώπινων πλασμάτων" ψιθυρίζει μέσα στ’ όνειρό του ο Μουσταφά.
Η κόρη του τον βρήκε νεκρό στην πολυθρόνα του έχοντας χαραγμένο ένα γαλήνιο χαμόγελο στα χείλη του.
"Σ’ ευχαριστώ Θεέ όλων των ανθρώπινων πλασμάτων" ψιθυρίζει μέσα στ’ όνειρό του ο Μουσταφά.
Η κόρη του τον βρήκε νεκρό στην πολυθρόνα του έχοντας χαραγμένο ένα γαλήνιο χαμόγελο στα χείλη του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.