Χριστούγεννα παραμονές
η μάνα είχε ακεφιές
και έκανε στα παιδιά της τα φριχτά παράπονά της.
Κάθε φορά που καθαρίζω
τα νεύρα με πιάνουν και σαστίζω!
Τα πλυντήρια ένα σωρό και το σίδερο βουνό
πιάτα, ποτήρια και ταψιά, κάνουν παρέλαση μπροστά.
Βιβλία, παιχνίδια πεταμένα κι όλα κάτω αραδιασμένα.
Ψίχουλα, σκόνες θρονιασμένα
κι έχω και τα περιστέρια,
που έχουν τα μπαλκόνια μου χεσ… κουτσουλισμένα!
«Και τι θέλεις, Ευγενάκι;»
«Θέλω για δώρο,
ένα δικό μου ρομποτάκι!
Μικρό, εξελιγμένο,
να κάνει το νοικοκυριό
αχ, κι εγώ θα στήσω, τρελό χορό!»
Έτσι μπαμπάκας και παιδιά
πάνε γραμμή στην αγορά
και αγοράζουν για το Ευγενάκι
ένα γλυκούλι ρομποτάκι
Η Ευγενία από χαρά
γελά, δακρύζει, χοροπηδά!
Ανοίγει την κούτα βιαστικά
και το στρώνει στη δουλειά!
Το ρομποτάκι, τινάζει φλοκάτες και χαλιά
μαξιλάρες και στρώματα διπλά
σαπουνίζει τοίχους και πατώματα
στόρια και ηλεκτρικά!
Μιλάει με Πετρετζίκη, τηλεφωνικά
φουρνίζει πίτες, φαγητά
κουραμπιέδες, δίπλες, σιροπιαστά
όλα των Χριστουγέννων τα καλά!
Κάποια στιγμή, στα ξαφνικά
πέφτει ο τενεκές, βογκά!
Λάδια χάνει από μπροστά
ούτε φωνή, ούτε λαλιά!
Τρέχει στο μάστορα η μαμά,
«Είναι για πέταμα, τα ‘φτυσε πια»
ακούει να της τσαμπουνάν!
Παίρνει το ρομποτάκι αγκαλιά
αρχίζει το ταρακουνά!
«Τρελάθηκες; Είσαι στα καλά σου;
Έλα αμέσως στα συγκαλά σου!
Τι ‘ναι αυτά που κάνεις;
Γιατί πας να με πονέσεις;
Γιατί θες να με πικράνεις;»
«Τώρα που μπήκες σε σειρά
και βγάζεις όλη τη δουλειά
πάλι εγώ, ξανά μανά
νοικοκυρούλα και καλά;»
Και ακούει τότε μια φωνή,
μεταλλική και σθεναρή!
«Κι επειδή εσύ είσαι υστερική
τρελούτσικη, ψυχαναγκαστική
πρέπει η δική μου μηχανή
να πάθει υπερκόπωση;»
Ξυπνάει η μάνα στο λεπτό
απ’ όνειρο βαθύ και τρομερό!
Την πήρε ο ύπνος στο χαλί
την ώρα που συμμάζευε,
το παιδικό το χάλι!
Στα πόδια της κάτω, χαμηλά
πατάει παιχνίδια, μια αρμαθιά
lego τουβλάκια και σαμπό
κι ένα ρομπότ γυαλιστερό!
Απ’ τον θυμό, βλέπει θολά!
Του δίνει μια γερή κλωτσιά
στον τοίχο πάνω, το κολλά
και αρχίζει απ’ την αρχή δουλειά
ανόρεχτα, νωχελικά!
THE END
η μάνα είχε ακεφιές
και έκανε στα παιδιά της τα φριχτά παράπονά της.
Κάθε φορά που καθαρίζω
τα νεύρα με πιάνουν και σαστίζω!
Τα πλυντήρια ένα σωρό και το σίδερο βουνό
πιάτα, ποτήρια και ταψιά, κάνουν παρέλαση μπροστά.
Βιβλία, παιχνίδια πεταμένα κι όλα κάτω αραδιασμένα.
Ψίχουλα, σκόνες θρονιασμένα
κι έχω και τα περιστέρια,
που έχουν τα μπαλκόνια μου χεσ… κουτσουλισμένα!
«Και τι θέλεις, Ευγενάκι;»
«Θέλω για δώρο,
ένα δικό μου ρομποτάκι!
Μικρό, εξελιγμένο,
να κάνει το νοικοκυριό
αχ, κι εγώ θα στήσω, τρελό χορό!»
Έτσι μπαμπάκας και παιδιά
πάνε γραμμή στην αγορά
και αγοράζουν για το Ευγενάκι
ένα γλυκούλι ρομποτάκι
Η Ευγενία από χαρά
γελά, δακρύζει, χοροπηδά!
Ανοίγει την κούτα βιαστικά
και το στρώνει στη δουλειά!
Το ρομποτάκι, τινάζει φλοκάτες και χαλιά
μαξιλάρες και στρώματα διπλά
σαπουνίζει τοίχους και πατώματα
στόρια και ηλεκτρικά!
Μιλάει με Πετρετζίκη, τηλεφωνικά
φουρνίζει πίτες, φαγητά
κουραμπιέδες, δίπλες, σιροπιαστά
όλα των Χριστουγέννων τα καλά!
Κάποια στιγμή, στα ξαφνικά
πέφτει ο τενεκές, βογκά!
Λάδια χάνει από μπροστά
ούτε φωνή, ούτε λαλιά!
Τρέχει στο μάστορα η μαμά,
«Είναι για πέταμα, τα ‘φτυσε πια»
ακούει να της τσαμπουνάν!
Παίρνει το ρομποτάκι αγκαλιά
αρχίζει το ταρακουνά!
«Τρελάθηκες; Είσαι στα καλά σου;
Έλα αμέσως στα συγκαλά σου!
Τι ‘ναι αυτά που κάνεις;
Γιατί πας να με πονέσεις;
Γιατί θες να με πικράνεις;»
«Τώρα που μπήκες σε σειρά
και βγάζεις όλη τη δουλειά
πάλι εγώ, ξανά μανά
νοικοκυρούλα και καλά;»
Και ακούει τότε μια φωνή,
μεταλλική και σθεναρή!
«Κι επειδή εσύ είσαι υστερική
τρελούτσικη, ψυχαναγκαστική
πρέπει η δική μου μηχανή
να πάθει υπερκόπωση;»
Ξυπνάει η μάνα στο λεπτό
απ’ όνειρο βαθύ και τρομερό!
Την πήρε ο ύπνος στο χαλί
την ώρα που συμμάζευε,
το παιδικό το χάλι!
Στα πόδια της κάτω, χαμηλά
πατάει παιχνίδια, μια αρμαθιά
lego τουβλάκια και σαμπό
κι ένα ρομπότ γυαλιστερό!
Απ’ τον θυμό, βλέπει θολά!
Του δίνει μια γερή κλωτσιά
στον τοίχο πάνω, το κολλά
και αρχίζει απ’ την αρχή δουλειά
ανόρεχτα, νωχελικά!
THE END
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.