... ο Ευριπίδης είναι ανελέητος κι αντιφεμινιστής. Η Άλκηστη μέσα σ' ένα αφόρητο πατριαρχικό αυταρχικό κλίμα δέχεται την μετάβασή της στον Άδη, για χάρη του Άδμητου, του άντρα της.
''Ειναι μια σοβαρή υπόθεση// να ανασταίνεις κάποιον εκ νεκρών// Α, μα πεθαίνουμε ο ένας για τον άλλον κάθε μέρα [Τ. Ελλιοτ, - Ιαν Κοττ, Θεοφαγία]. Ο Άδμητος όμως θα ξεχάσει, θα εισπράττει αιώνες το ειρωνικό χειροκρότημα των γυναικών στο θέατρο, ''η πεπλοφόρος Άλκηστη'' θα υπάρξει το δώρο του Ηρακλή προς τον Άδμητο, χωρίς αυτός να ξέρει ότι ο Θάνατος έκλεισε τους παλιούς λογαριασμούς κι η Άλκηστη μεταμορφωμένη ανήκει σε μιαν άλλη πρακτική μιαν άλλη γραμματική: της ανάστασης εκ νεκρών, κι οι υποσχέσεις του συζύγου απέναντι στο αιώνιο θα δοκιμασθούν.
......στο θέατρο ξαναζούμε το αδύνατο σαν τραγωδία ή και κωμωδία ακόμα, βιώνουμε την ρήξη με τον λόγο σαν ορίζουσα των κέντρων της ζωής μας,- στις λίγες σκέψεις αυτού του σημειώματος θυμήθηκα την γκροτέσκα και buffa figura του Δον Ζουάν στον Μολιέρο: Δεν θα γίνει ποτέ ο Άδμητος, δεν θα βρει ποτέ την Άλκηστη όσο και ν' αυξήσει αλγεβρικά τις ερωμένες του.
Ο παράφορος έρωτάς της γι' αυτόν είναι καθορισμός ενός δρόμου, μιας άρνησης των καρτεσιανών κωδίκων, αποτελεί μια συντέλεια που κι ο Πλάτωνας στο Συμπόσιο θα επανακαθορίσει την αιωνιότητα, απέναντι στο ερωτικό γεγονός, όπως το θέλουν οι θεοί και κυρίως ο Απόλλων. Κι ο Ελλιοτ στο ''Κοκτέιλ Πάρτυ'' διαβάζει την Άλκηστη μ'ένα δικό του έλεος:
''Ειναι μια σοβαρή υπόθεση// να ανασταίνεις κάποιον εκ νεκρών// Α, μα πεθαίνουμε ο ένας για τον άλλον κάθε μέρα [Τ. Ελλιοτ, - Ιαν Κοττ, Θεοφαγία]. Ο Άδμητος όμως θα ξεχάσει, θα εισπράττει αιώνες το ειρωνικό χειροκρότημα των γυναικών στο θέατρο, ''η πεπλοφόρος Άλκηστη'' θα υπάρξει το δώρο του Ηρακλή προς τον Άδμητο, χωρίς αυτός να ξέρει ότι ο Θάνατος έκλεισε τους παλιούς λογαριασμούς κι η Άλκηστη μεταμορφωμένη ανήκει σε μιαν άλλη πρακτική μιαν άλλη γραμματική: της ανάστασης εκ νεκρών, κι οι υποσχέσεις του συζύγου απέναντι στο αιώνιο θα δοκιμασθούν.
......στο θέατρο ξαναζούμε το αδύνατο σαν τραγωδία ή και κωμωδία ακόμα, βιώνουμε την ρήξη με τον λόγο σαν ορίζουσα των κέντρων της ζωής μας,- στις λίγες σκέψεις αυτού του σημειώματος θυμήθηκα την γκροτέσκα και buffa figura του Δον Ζουάν στον Μολιέρο: Δεν θα γίνει ποτέ ο Άδμητος, δεν θα βρει ποτέ την Άλκηστη όσο και ν' αυξήσει αλγεβρικά τις ερωμένες του.
Ο Δον Ζουάν κατεβαίνει την καταπακτή της σκηνής με μηχανικό τρόπο, σ' έναν Αδη-μπαρόκ για αίτια προφανή: Το ερωτικό εφήμερο χάνει την ειδυλλιακότητά του-αν βέβαια την είχε κάποτε. Ο έρωτας έχει μεταβληθεί σε αναλώσιμο είδος Ίσως σε μια αντι-τραγωδία που η μολιερική μεγαλοφυία επινόησε. Ο Δον Ζουαν γίνεται τραγικός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.