Είναι πάρα πολλές οι πόλεις και τα χωριά της πατρίδας μας όπου έγιναν Ολοκαυτώματα από τους Ναζί κατακτητές και τους Έλληνες συνεργάτες τους. Ανάμεσα στους μαρτυρικούς τόπους βρίσκονται αυτοί που κάτοικοί τους έγιναν δύο και τρεις φορές θύματα του φασισμού και των διαστροφικών εγκλημάτων του.
Μία φορά από το δάσκαλο Κεμάλ στη Μικρά Ασία, στον Πόντο, στη Θράκη και μία φορά από το μαθητή Χίτλερ στον ελλαδικό χώρο, όπως ήταν το Μεσόβουνο Εορδαίας. Εκεί όπου κατέφυγαν οι διασωθέντες της Γενοκτονίας από τον Κεμάλ και τους Νεότουρκους, όταν οι δυνάμεις τους εισήλθαν στον Πόντο.
Στις 23 Οκτωβρίου του 1941 οι Ναζιστικές και οι συνεργάτες τους μπαίνουν στο Μεσόβουνο και το χωριό περικυκλώνεται. Συγκεντρώνονται όλοι οι κάτοικοι, χωρίζονται οι άντρες ηλικίας 16 έως 69 χρόνων και δίνεται στα γυναικόπαιδα δίωρη διορία να συγκεντρώσουν «όσα κινητά πράγματα μπορούν».
Στις 23 Οκτωβρίου του 1941 οι Ναζιστικές και οι συνεργάτες τους μπαίνουν στο Μεσόβουνο και το χωριό περικυκλώνεται. Συγκεντρώνονται όλοι οι κάτοικοι, χωρίζονται οι άντρες ηλικίας 16 έως 69 χρόνων και δίνεται στα γυναικόπαιδα δίωρη διορία να συγκεντρώσουν «όσα κινητά πράγματα μπορούν».
Ενώ αυτές μεταφέρονται στο γειτονικό χωριό Κομνηνά, όλοι οι συλληφθέντες άνδρες εκτελούνται «ομαδικώς και δι' αυτομάτων όπλων». Η αναφορά του νομάρχη Κοζάνης αναφέρεται σε 135 άτομα, της γερμανικής διοίκησης για 142, ενώ άλλες πηγές ανεβάζουν τους εκτελεσμένους σε 165.
Η τραγωδία έκλεισε με την καταστροφή του χωριού «δι' εμπρηστικών βομβών, εκτός πέντε οικιών και της εκκλησίας», ενώ τα περίπου 900 γυναικόπαιδα που επέζησαν, μεταφέρθηκαν στην Πτολεμαΐδα και διασκορπίστηκαν, «κατόπιν διαταγών των Γερμανικών Αρχών», στα χωριά του νομού, αλλά και στους νομούς Ημαθίας και Φλωρίνης προς παραδειγματισμό.
Tο Μεσόβουνο δέχεται μία ακόμη φορά τη βία των κατακτητών και των συνεργατών τους. Στις 22 Απριλίου 1944, τμήματά τους περικυκλώνουν το χωριό, «φονεύοντα πάντα κάτοικον όστις επεχείρει έστω και εκ φόβου να διαφύγη, αδιακρίτως φύλου και ηλικίας.
Η τραγωδία έκλεισε με την καταστροφή του χωριού «δι' εμπρηστικών βομβών, εκτός πέντε οικιών και της εκκλησίας», ενώ τα περίπου 900 γυναικόπαιδα που επέζησαν, μεταφέρθηκαν στην Πτολεμαΐδα και διασκορπίστηκαν, «κατόπιν διαταγών των Γερμανικών Αρχών», στα χωριά του νομού, αλλά και στους νομούς Ημαθίας και Φλωρίνης προς παραδειγματισμό.
Tο Μεσόβουνο δέχεται μία ακόμη φορά τη βία των κατακτητών και των συνεργατών τους. Στις 22 Απριλίου 1944, τμήματά τους περικυκλώνουν το χωριό, «φονεύοντα πάντα κάτοικον όστις επεχείρει έστω και εκ φόβου να διαφύγη, αδιακρίτως φύλου και ηλικίας.
Κατεστράφη παν ό,τι είχεν υπολειφθή εκ της κατά το έτος 1941 καταστροφής και παν ό,τι ανοικοδομήθη έκτοτε, καταστραφέντων εξ ολοκλήρου και δι' εμπρησμού όλων των οικιών, δημευθέντων των ζώων και χωρικών και φονευθέντων πολλών εκ των κατοίκων, οίτινες προσεπάθησαν να σωθώσι διά της φυγής. Περί τα 100 άτομα μεταφέρθησαν και ενεκλείσθησαν εις το Στρατόπεδον Συγκεντρώσεως Πτολεμαΐδος».
Μία ακόμη Τραγωδία που δημιούργησε ο μαθητής Χίτλερ, ακολουθώντας το δάσκαλο Κεμάλ, για την οποία μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει Κάθαρση.
Μία ακόμη Τραγωδία που δημιούργησε ο μαθητής Χίτλερ, ακολουθώντας το δάσκαλο Κεμάλ, για την οποία μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει Κάθαρση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.