Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια ευτυχισμένη μαμά! Μόνιμη κάτοικος Κιλκίς. Όλη μέρα φρόντιζε με αγάπη και αφοσίωση την οικογένεια και το σπιτικό της. Τέλη Νοέμβρη και έπρεπε να οργανωθεί για τις Χριστουγεννιάτικες προετοιμασίες. Αν προλάβαινε φυσικά, γιατί με τους τελευταίους σεισμούς, την περισσότερη ώρα της ημέρας την περνούσε στη σκάλα της οικοδομής ανέβα, κατέβα.
Ένα πρωινό, μετά από ένα ταρακούνημα της τάξεως τον 3,5 ρίχτερ πήρε τα παιδιά για εξόρμηση στην 21 Ιουνίου και εκεί εντόπισε με χαρά τις πρώτες γιορτινές νότες. Βιτρίνες στολισμένες, λίγα λαμπάκια εδώ κι εκεί δειλά, δειλά στα δέντρα του δρόμου. Το μάτι της έπεσε, σε έναν τεράστιο φουσκωτό χιονάνθρωπο που είχε πιάσει σχεδόν όλο το μπαλκόνι του διαμερίσματος. Μακάρι να ήταν αληθινός! Αλήθεια… πόσα χρόνια είχε να δει πολύ χιόνι στο Κιλκίς;
Ξαφνικά, από το πουθενά, ξέσπασε ένας δυνατός αέρας, έσπασε το σχοινάκι του χιονάνθρωπου που τον συγκρατούσε και άρχισε να στροβιλίζεται σε ένα ξέφρενο χορό πάνω από τις πολυκατοικίες. Τα παιδιά άρχισαν να φωνάζουν χαρούμενα και να τον κυνηγούν. Μαμά και παιδιά πιάστηκαν σφιχτά από τα χέρια και τρέχανε από πίσω του. Πού θα κατέληγε άραγε; Γυρνώντας στο σπίτι η απορία τους λύθηκε. Σφήνωσε στο σιντριβάνι του ζωοπάζαρου!
Τον πλησίασαν, γεμάτοι ενθουσιασμό. Ένα κασκόλ τους ακολουθούσε από πίσω, ο αέρας το σήκωσε από κάποια μπουγάδα και πήγε και τυλίχτηκε στο λαιμό του χιονάνθρωπου. Και αυτό το καπέλο, από ποιον παππούλη ξέφυγε και βρέθηκε στο κεφάλι του; Μαζί με τον αέρα, άρχισε να έρχεται και χιόνι από τα βουνά και να σκεπάζει τα πάντα. Όλο το πάρκο, δέντρα, κούνιες, παγκάκια, τσουλήθρες ντύθηκαν στα άσπρα. Μαγικές χιονονιφάδες σε διάφορα σχήματα, έπεφταν στοργικά στο χειμωνιάτικο σκηνικό.
Παιδιά ξεχύθηκαν από παντού για να δουν από κοντά τον απρόσμενο φίλο. Mε τα πολύχρωμα σκουφάκια τους, τα γαντάκια τους, να σφιχταγκαλιάζονται γύρω από το χιονάνθρωπο, τρελαμένα με το αναπάντεχο δώρο του καιρού! Με δυνατές φωνούλες να ψάλλουν τα κάλαντα και να προσμένουν τη γέννηση του Χριστού!
Και τότε… η ευτυχισμένη μαμά, ένιωσε γαλήνη και αγάπη να ξεχειλίζει από μέσα της. Είχε τόσα ακόμα να προσφέρει και ένιωθε τόσο ευλογημένη για αυτό. Πήρε μπόλικο αφράτο χιόνι στα χέρια της και έφτιαξε μια μεγάλη χιονόμπαλα. Την πέταξε στο πιο κοντινό παιδί. Ο χιονοπόλεμος ξεκίνησε για τα καλά.
Και όταν μετά από πολύ τρέξιμο και γέλιο ήρθε η κούραση, ξάπλωσε στο χιόνι και κουνώντας χέρια και πόδια έκανε αγγελάκια χιονιού. Σηκώθηκε τινάζοντας το παλτό της και με ικανοποίηση για το αποτέλεσμα, έκλεισε σφιχτά στις παλάμες της, τα δικά της αγγελούδια, τα αγόρια της. ‘Έριξε ένα τελευταίο βλέμμα στο χιονάνθρωπο… σα να της φάνηκε ότι εκείνη ακριβώς τη στιγμή… την κοίταζε και αυτός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.