Ανακοίνωση ΚΚΕ ΤΕ Κιλκίς 
Συμπληρώνονται φέτος 72 χρόνια από την μάχη του Κιλκίς, που έγινε στις 4 Νοέμβρη 1944. Ήταν μια από τις φονικότερες και πιο σκληρές μάχες που έδωσε ο ηρωικός ΕΛΑΣ ενάντια σε κατακτητές και εθνοπροδότες. Οι τελευταίοι Γερμανοί στρατιώτες έφυγαν από το Κιλκίς στις 27 Οκτωβρίου του ‘44, μέσω της Γιουγκοσλαβίας. Οι Έλληνες συνεργάτες τους, αφού βοήθησαν τους Γερμανούς να συμπτυχθούνε στη Γιουγκοσλαβία, συγκεντρώθηκαν και οχυρώθηκαν καλά στην πόλη του Κιλκίς με βασικό στήριγμά τους το ύψωμα 371 του Αγίου Γεωργίου, τις Στρατώνες, το νεόκτιστο Νοσοκομείο, τις αποθήκες καπνού Σιδηρόπουλου, τα σχολεία κλπ. Ήταν καλά εξοπλισμένοι και είχαν αρκετό εφεδρικό οπλισμό, κυρίως ιταλικό, στις αποθήκες Σιδηρόπουλου. Σκοπός των συνεργατών των Γερμανών ήταν να αμυνθούνε στο Κιλκίς μέχρι να έρθουν τα νέα τους αφεντικά, οι Άγγλοι, από τους οποίους είχαν υποσχέσεις ότι θα τους σώσουν.
Στις 3 Νοέμβρη του ‘44 ο αριθμός των συνεργατών των Γερμανών που συγκεντρώθηκαν στην πόλη του Κιλκίς, έφτανε περίπου τους 9.000 άντρες. Ήταν σχεδόν από όλη τη Βόρεια Ελλάδα και από όλες τις δοσιλογικές οργανώσεις. Ήταν οι λεγόμενοι εθνικόφρονες, οι χιλιάδες οπλισμένοι από τους Γερμανούς καταχτητές οπλίτες της ΠΑΟ (η δήθεν Πανελλήνια Απελευθερωτική Οργάνωση των Εθνικοφρόνων), που αργότερα για να ξεγελάσουν το λαό την ονόμασαν ΕΕΣ (Εθνικός Ελληνικός Στρατός) τα ελληνικά ΕΣ - ΕΣ του Κώστα Παπαδόπουλου, του Παπαδόγκονα - Κισά Μπατζάκ κ.ά. Μαζί με τους ληστοσυμμορίτες του Πούλου και του Δάγκουλα, και τους ΕΑΣΑΔίτες της Θεσσαλίας βοηθούσαν την υποχώρηση των αφεντικών τους.
Πριν αρχίσει η μάχη του Κιλκίς, ο ΕΛΑΣ τους κάλεσε να παραδοθούν με ρητή εγγύηση για τη ζωή τους. Οι οπλαρχηγοί τους όπως οι Κ. Παπαδόπουλος, Κισά Μπατζάκ Καζαμίας, Τσαμκιράνης, Δάγκουλας κ.ά. απέρριψαν την πρόταση.
Στις 3 Νοέμβρη 1944 τα τμήματα του ΕΛΑΣ είχαν πια φτάσει στις βάσεις εξόρμησής τους. Ακολούθησε σφοδρή μάχη. Αρχικά καταλήφθηκε από τον ΕΛΑΣ ο λόφος του Αγίου Γεωργίου και στη συνέχεια ακολούθησαν ένα - ένα τα κάστρα των ταγματασφαλιτών, με τελευταίο το Νοσοκομείο. Εκεί έγινε και το πιο γνωστό ίσως περιστατικό της μάχης, όπου οι οχυρωμένοι συνεργάτες των Γερμανών ύψωσαν λευκή σημαία, οι ΕΛΑΣίτες πήγαν να τους συλλάβουν και εκείνοι άνοιξαν πυρ, σκοτώνοντας του περισσότερους. Στη συνέχεια καταλήφθηκε και το Νοσοκομείο από τον ΕΛΑΣ.
Στη μάχη του Κιλκίς, υπήρξαν πάρα πολλά θύματα, κυρίως από την πλευρά των ταγματασφαλιτών. Ακόμα και ο λαός της πόλης, με τη λήξη της μάχης, κυνήγησε τους ταγματασφαλίτες που γνώριζε για να τους λυντσάρει.Η συστράτευση των δοσίλογων με τον κατακτητή δεν ήταν ούτε εξαναγκασμένη, ούτε αθέλητη ή τυχαία, όπως κατά καιρούς έχουν υποστηρίξει ορισμένοι υποστηρικτές τους. Ήταν συνειδητή συστράτευση με τους νικητές ενός πολέμου, με τη νέα τάξη πραγμάτων της εποχής, η οποία και τους απέφερε θέσεις με οφέλη κατά τη διάρκεια της κατοχής, εξουσία απέναντι στους άλλους Έλληνες, προνόμια κοινωνικά και οικονομικά. Και από αυτά τα γεγονότα αναδεικνύεται ότι καμιά «εθνική ενότητα» δεν υπήρχε ούτε κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου (1940-1941), ούτε κατά τη διάρκεια της Κατοχής (1941-1944), και δεν μπορεί να υπάρξει σε μία ταξική κοινωνία, αντίθετα απ’ όσα προπαγανδίζει με κάθε ευκαιρία και σήμερα η αστική τάξη και τα κόμματά της.
Από την επομένη κιόλας της μάχης, ξεκίνησε μία προπαγανδιστική εκστρατεία ενάντια στον ΕΛΑΣ και στο ΚΚΕ για τα όσα έγιναν τον Νοέμβριο του 1944 στο Κιλκίς, όπως και όσα είχαν προηγηθεί σε προηγούμενες συγκρούσεις του ΕΛΑΣ με τα Τάγματα Ασφαλείας και τους άλλους σχηματισμούς συνεργασίας. Η προπαγανδιστική αυτή εκστρατεία πήρε τεράστιες διαστάσεις μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, το Φεβρουάριο του 1945, αποτέλεσε τη «νομιμοποιητική» βάση για τη δολοφονική σταυροφορία της «λευκής αντικομμουνιστικής τρομοκρατίας» στα 1945 - 1947 και συνόδευσε όλο το μετέπειτα μετεμφυλιακό καθεστώς των διωγμών και των απαγορεύσεων. Γνώρισε μία αναμενόμενη έξαρση στη χούντα - όπου μάλιστα οι κάθε λογής συνεργάτες των κατακτητών αναγορεύτηκαν, στα 1969, ως «εθνική αντίσταση».
Αυτούς, τους συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών που σκοτώθηκαν στη μάχη του Κιλκίς τιμάει κάθε χρόνο, η Χρυσή Αυγή καθώς και σειρά τοπικών παραγόντων, στο λόφο όπου έστησε το ανάλογο μνημείο η χούντα. Μαζί με την ΕΑΕΑ καταθέτουν στεφάνι στη μνήμη των συνεργατών των Γερμανών, τους αποδίδουν τιμές. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, καθώς οι ίδιοι παραδέχονται δια στόματος του αρχηγού τους ότι είναι οι απόγονοι των ηττημένων του '45, των Ναζί, των φασιστών και των συνεργατών τους. Το φασιστικό τέρας και τότε και τώρα είναι δημιούργημα του καπιταλιστικού συστήματος, γεννιέται στα σπλάχνα του συστήματος, δεν είναι όπως θέλουν να το παρουσιάσουν κάτι έξω από αυτό. Είναι μορφή άσκησης της εξουσίας των μονοπωλίων, που ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι και γενικότερα τα εθνικοσοσιαλιστικά κόμματα εξέφρασαν και εξυπηρέτησαν.
Ήταν και είναι η αιχμή του δόρατος της καπιταλιστικής εξουσίας ενάντια στο εργατικό κίνημα. Αυτό είναι το κύριο χαρακτηριστικό του γνώρισμα. Έτσι εξηγείται το απροκάλυπτο αντικομουνιστικό μίσος που διακρίνει όλες τις φασιστικές δυνάμεις διαχρονικά. Τα εθνικοσοσιαλιστικά κόμματα, αν και κόμματα των μονοπωλίων με βαθύτατα αντικομουνιστική - αντιλαϊκή, ανοιχτά τρομοκρατική και ρατσιστική πολιτική, χάρη σε μια σειρά παράγοντες παγίδεψαν στις γραμμές τους λαϊκά στρώματα και απέκτησαν ευρεία λαϊκή βάση. Τέτοιοι παράγοντες ήταν η απότομη εξαθλίωση ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης και η αδυναμία διαχείρισής της εκ μέρους των αστικών κομμάτων.
Στις σημερινές συνθήκες, άμεσο και επιτακτικό καθήκον είναι η απομόνωση της Χρυσής Αυγής και η αποκάλυψη του χαρακτήρα της. Καμιά αυταπάτη ότι είναι αντισυστημικοί ή με την πλευρά την εργατικής τάξης. Η στάση τους απέναντι στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, δείχνει πραγματικά ποιο σύστημα στηρίζουν, αφού αθωώνουν τους θύτες, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τον ίδιο τον καπιταλισμό και στοχοποιούν τους κατατρεγμένους των ιμπεριαλιστικών πολέμων, αθωώνουν τις αστικές κυβερνήσεις τόσων ετών, θεωρώντας υπεύθυνους για την κατάσταση στην υγεία, την πρόνοια και την παιδεία τους πρόσφυγες και όχι τις πολιτικές τους. Η στάση τους απέναντι στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ, απέναντι στο οργανωμένο εργατικό κίνημα, απέναντι σε όποιον εργάτη πάει να σηκώσει κεφάλι, οι προσπάθειές τους να διαλύσουν σωματεία, να στηρίξουν την απεργοσπασία και τους μηχανισμούς της, επιβεβαιώνει ότι οι χρυσαυγίτες κάνουν τα πάντα για να μην θιχτούν τα συμφέροντα των αφεντικών τους και της τάξης τους. Είναι οι πολιτικοί απόγονοι των εγκληματιών Ναζί και των ταγματασφαλιτών. Είναι ορκισμένοι εχθροί του λαού και των αγώνων του. Είναι οργάνωση που γέννησε και στηρίζει το σύστημα για να χτυπήσει το ΚΚΕ και το εργατικό λαϊκό κίνημα. Είναι εγκληματική γιατί είναι ναζιστική.
Τη Χρυσή Αυγή, θα αντιμετωπίσει η Λαϊκή Συμμαχία των εργατών, των φτωχών αγροτών και αυτοαπασχολούμενων. Αυτή η συμμαχία θα αντιπαλέψει το φιλελευθερισμό, τη σοσιαλδημοκρατία και τον εθνικοσοσιαλισμό της Χρυσής Αυγής, θα εξαλείψει τελικά τη μήτρα που γεννά το φασισμό. Αυτή είναι η λύση και όχι η συμμαχία με αστικά κόμματα και τη σοσιαλδημοκρατία παλιά και νέα. Η λεγόμενη αντιφασιστική συμμαχία και αγώνας αποσπασμένος από την πάλη ενάντια στον καπιταλισμό, παγιδεύει σε δρόμο αδιέξοδο, ανακυκλώνει τις αιτίες που γεννούν το φασισμό.Ο μόνος αγώνας που πραγματικά στρέφεται ενάντια στους άδικους πολέμους και το φασισμό, είναι ο αγώνας που στρέφεται ενάντια στα μονοπώλια, στο καπιταλιστικό σύστημα. Η ανατροπή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, με την επικράτηση της αντεπανάστασης, δεν αναιρεί την αναγκαιότητα και επικαιρότητα της σοσιαλιστικής εξουσίας. Στον 21ο αιώνα η εργατική τάξη με μεγαλύτερη ωριμότητα και σταθερότητα θα κατακτήσει την πολιτική εξουσία, θα οικοδομήσει το σοσιαλισμό - κομμουνισμό και θα οργανώσει την οικονομία με κριτήριο την ικανοποίηση των κοινωνικών λαϊκών αναγκών.
Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον.
Δε θα πεθάνει μόνος. Τσάκισέ τον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.