Κι όμως δεν είναι παραμύθι - Ποτέ πια τυραννία!

Του Δημήτρη Παυλακούδη*
Το παραμύθι θα μπορούσε να ξεκινά κάπως έτσι.....Πριν πολλά πολλά χρόνια – ή μάλλον όχι και τόσο πολλά- ήταν μια μικρή πατρίδα που βρέχονταν από τη θάλασσα σχεδόν ολόκληρη και ήταν γεμάτη νησιά...Η Ιστορία της μεγάλη όπως μεγάλη δυστυχώς ήταν κα η φτώχεια του λαού της. 

Ενός λαού που στα πολύ παλιά χρόνια είχε δημιουργήσει έναν πολιτισμό ξακουστό και φημισμένο σ όλη την οικουμένη.Για τη γλώσσα του, για την τέχνη του, για το θέατρο,για την αρχιτεκτονική του, μα κυρίως για τους ρήτορες, του φιλοσόφους και τους ήρωες του. Και πάνω απ όλα η μικρή τούτη γωνιά της γης ήταν περήφανη γιατι γέννησε τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, το μόνο πολίτευμα που εξουσιαστής δεν ήταν ούτε ο βασιλεύς, ούτε ο τύραννος μα ο ΛΑΟΣ του! Από τότε όμως πέρασαν χρόνια κι άλλα χρόνια κι άλλα χρόνια. 

Πόλεμοι,κατακτητές,αυτοκράτορες,σταυροφόροι. Κάποτε η πατρίδα τούτη τίναξε από πάνω της το ζυγό της σκλαβιάς και γύρεψε την ελευθερία.

Και την κέρδισε μα υπήρχε ακόμη ένα σπουδαίο πρόβλημα...Οι κάτοικοί της τα θυμόντουσαν όλα απ το παρελθόν.Και τα γράμματα,και τις τέχνες και τον πολιτισμό και τους ένδοξους προγόνους. Είχαν όμως λησμονήσει το πιο σημαντικό, τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ! 

Κι έτσι ζήτησαν βασιλιάδες και τους δέχθηκαν όταν ήρθαν φυσικά από ξένα βασίλεια. Κι αργότερα δέχθηκαν να τους υπηρετήσουν κιόλας κι έτσι ήρθανε μέρες πιο μαύρες και πιο σκοτεινές. Λίγοι όμως που πολλοί τους έλεγαν τρελούς στην αρχή και ύστερα προφήτες, πάλεψαν με κάθε δύναμη γυρνώντας από πόλη σε πόλη να ξαναθυμήσουν στο λαό πως κι εκείνος είχε δικαίωμα στο φως και τη ζωή και όχι μόνο οι άρχοντες. Σιγά σιγά ο λαός ξύπνησε...

Πρώτα ζήτησε και πήρε με το αίμα του ΣΥΝΤΑΓΜΑ , δηλαδή νόμους για να κυβερνιέται. Κι ας μην ήταν καλό ήταν η αρχή. Αργότερα έδιωξε τους ξένους βασιλιάδες και πάλεψε για ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ. Κι έπειτα σαν ήρθαν νέοι πόλεμοι δε λύγισε.Πάλεψε για να λευτερώσει και τις υπόλοιπες πόλεις και κατάφερε παρά το σκοτάδι να διώξει τους κατακτητές. ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΕ σε κάθε επίδοξο τύραννο και σηκώθηκε σιγά σιγά στα πόδια του. 

Σιγά σιγά αποκτούσε ΜΝΗΜΗ και ΓΝΩΣΗ και άρχισε να φοβίζει τους δυνατούς του κόσμου μα και την εγχώρια ολιγαρχία. Και τότε του έσπειραν ένα ακόμη τέρας στο διάβα. Το ΔΙΧΑΣΜΟ και το ΦΟΒΟ. Κι έτσι τον έκαναν το λαό τούτο το βασανισμένο ξανά σκλάβο...Ή έτσι νόμισαν. ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΜΕΡΑ μάλιστα ΣΑ ΣΗΜΕΡΑ του έφεραν στην πλάτη και μια ομάδα τυράννων που θέλησαν να τον κοιμίσουν.Κάθε πρωί τον κοίμιζαν και τον έβγαζαν στα γήπεδα και τα παζάρια-δεμένο πάντα- και κάθε βράδυ τον φυλάκιζαν, τον βασάνιζαν και τον σκότωναν. Μα πια ο λαός όπως είπαμε είχε ΜΝΗΜΗ! 

Και τα παιδιά που άκουγαν τις ιστορίες από τους παππούδες και τις γιαγιάδες σήκωσαν ξανά τα πόδια και γκρέμισαν συθέμελα το τέρας της τυραννίας.Κι από τότε η πατρίδα τούτη ΕΔΙΩΞΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ και τους βασιλιάδες και τους τυράννους! Και θέλησε μόνη της να κυβερνιέται....Δεν έδιωξε όμως δυστυχώς το ΔΙΧΑΣΜΟ γι΄αυτό και από τότε κάθε πόλη και κάθε ομάδα έλεγε το παραμύθι που σας είπα με το δικό της τρόπο.Μέχρι που κάποιοι άρχισαν να θέλουν να μας κάνουν να το ξεχάσουμε!!! 

ΞΕΧΑΣΑΝ ΟΜΩΣ ΠΩΣ η παραπάνω ιστορία όσο κι αν μοιάζει με τέτοιο- ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙ. Και όπως έλεγε ο ποιητής Μανόλης Αναγωνστάκης, « Α,Φτάνει πια, πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά» πρέπει να μάθω στο παιδί μου και στο κάθε παιδί και ΣΗΜΕΡΑ ΚΙ ΑΥΡΙΟ να «του μιλώ! Να Λέω το σκύλο σκύλο, το λύκο λύκο, το σκοτάδι σκοτάδι.Να του δείχνω με το χέρι τους κακούς, να του μαθαίνω ονόματα σαν προσευχές, να του τραγουδώ τους νεκρούς μας.»

ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΜΕΡΑ ΛΟΙΠΟΝ σα σήμερα , 21η Απρίλη και τότε - μια μαύρη μέρα- μια ομάδα παρανοϊκών συνταγματαρχών, με την υποστήριξη της CIA, των μυστικών υπηρεσιών και του εδώ ισχυρού παρακράτους θέλησαν να γκρεμίσουν τη Δημοκρατία και εγκαθίδρυσαν χούντα στη γη της Δημοκρατίας.Προς στιγμήν πίστεψαν πως θα τα καταφέρουν. Μα ξέχασαν πως η γη ΤΟΥΤΗ έχει ΜΝΗΜΗ σε κάθε σπιθαμή της! ΚΑΙ Η ΓΗ ΤΟΥΤΗ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΝΕΧΤΗΚΕ ΤΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΥΣ! Ανασήκωσε τη ράχη της και τους έδιωξε μακριά ! Γεννώντας νέους ήρωες που πότισαν τη γη με νέο αίμα που ακόμη φωνάζει: ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΤΥΡΑΝΝΙΑ,ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΧΟΥΝΤΑ! Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι το ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΟΧΥΡΟ του Ελληνισμού! Ας τη διαφυλάξουμε στην ψυχή μας πρώτα κι έπειτα στη χώρα μας.

* ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΥΛΑΚΟΥΔΗΣ, Πρόεδρος Δ.Σ. Πολιτιστικού Συλλόγου Φανού Κιλκίς, ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ – ΜΑ Μεσαιωνικής και Βυζαντινής Φιλολογίας ΑΠΘ