Τους τελευταίους δέκα μήνες μια διαφορετική πραγματικότητα απογοήτευσης, μηδενισμού και ισοπέδωσης των εργασιακών δικαιωμάτων μας βιώνεται από τους εργαζόμενους, άνεργους και τους συνταξιούχους με την νέα κυβέρνηση. Έχει ήδη ξεκινήσει η διάλυση του ασφαλιστικού, η συγχώνευση φορέων του δημοσίου, η μαζική εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και της ενέργειας, η οριστική κατάργηση των συμβάσεων στον ιδιωτικό τομέα και η εξαφάνιση κάθε παροχής κοινωνικού κράτους.
Ενώ η κοινωνία περιμένει την αναβάθμιση του ρόλου της Βουλής, η νέα κυβέρνηση επικύρωσε την ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων μας με μια πράξη υπουργικού συμβουλίου, την ίδια ώρα που όλη η χώρα συζητούσε τις «ποντιακές» δηλώσεις tου Ν. Φίλη. Ενώ ο καθένας από εμάς περιμένει αν θα είναι το δικό του σπίτι που θα βγει στον πλειστηριασμό, η κυβέρνηση θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει ένα μεγάλου εύρους πρόγραμμα στεγαστικής ασπίδας επανιδρύοντας τον ΟΕΚ.
Τα έξι τελευταία χρόνια της κρίσης έχουν καταφέρει να ενσωματώσουν στην συνείδηση μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων ότι τίποτα δεν αλλάζει, ότι όσο και αν απεργούμε, τα νομοσχέδια που έρχονται γραμμένα από το εξωτερικό θα ψηφιστούν από σχεδόν όλα τα κόμματα, ότι είναι προτιμότερο να μην απεργήσουν για να μην χάσουν και το μεροκάματο.
Όμως εμείς θυμόμαστε καλά, ότι όταν οι εργαζόμενοι αγωνιστήκαμε ενωμένοι. τότε κερδίσαμε, όπως στις κινητοποιήσεις κατά του νομοσχεδίου του Μητσοτάκη για την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων. Τότε πετύχαμε και ακυρώσαμε το «εξώγαμο» νομοσχέδιο του Κυριάκου. Πετύχαμε και φωνάξαμε σε όλες τις δυνάμεις των μνημονίων ένα βροντερό ΟΧI.
Πριν λοιπόν ο καθένας από εμάς πάει στο γκισέ ή στο ΑΤΜ της τράπεζας για να πληρώσει την δόση του ΕΝΦ|Α που δεν καταργήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, πριν καθήσουμε αναπαυτικά στον βιδωμένο καναπέ του σπιτιού μας για να παρακολουθήσουμε τις «αντικειμενικές» ειδήσεις των καναλιών και τα εισαγόμενα Τούρκικα σήριαλ, πριν προσπεράσουμε τους κάδους σκουπιδιών με τους συνανθρώπους μας που κρέμονται μαζεύοντας τα δικά μας αποφάγια, ας κάνουμε μια μικρή παύση στις σκέψεις μας και ας συλλογιστούμε:
Μέχρι πότε θα μένουμε απαθείς;
Μέχρι πότε θα υποκρινόμαστε ότι δεν μας αφορούν;
Όλα αυτά λοιπόν μας αφορούν γιατί το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση είναι πρώτα από όλα δικαίωμα στην εργασία, στην σύνταξη, στην υγεία και στην πρόνοια. Είναι η προστασία στην εργαζόμενη μητέρα, στον άνεργο.
Αλλά κυρίως είναι όλες αυτές οι παροχές που χάνονται όπως το επίδομα των ανέργων και των αυτοαπασχολούμενων που δεν χορηγούνται στο 80% αυτών που δίνουν εισφορές, είναι η απαξίωση των προγραμμάτων της Εργατικής Εστίας, είναι οι παροχές της στέγασης που εδώ και τέσσερα χρόνια έχουν εξαφανιστεί με την κατάργηση του ΟΕΚ ενώ ταυτόχρονα όλοι μας συνεχίζουμε να πληρώνουμε εισφορές υπέρ του ΟΕΚ και ΟΕΕ.
Ας δώσουμε λοιπόν ένα μήνυμα στους νέους κυβερνώντες. Εμείς οι εργαζόμενοι δεν έχουμε παραδώσει και ούτε πρόκειται να το κάνουμε. «ΣΥΝΕΛΘΕΤΕ» κύριοι και κυρίες της Κυβέρνησης. Ακολουθείτε το μονοπάτι των προηγουμένων. Ο λαός το βλέπει και δεν πρόκειται να συμβιβαστεί με την φτώχεια, την εξαθλίωση, τα μισά εργασιακά δικαιώματα για να πλουτίζουν οι λίγοι.
Δεν θα πάμε στα γραφεία μας σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Θα πάμε στα συλλαλητήρια και θα δηλώσουμε παρόντες.
Θα είμαστε εκεί που δεν θέλουν να μας βλέπουν οι «φιλέλληνες» Ευρωπαίοι.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ λοιπόν απεργούμε την Πέμπτη 12 Νοεμβρίου, προσυγκέντρωση για το συλλαλητήριο στην Αθήνα Σταδίου 29, Υπ. Εργασίας 70:30 π.μ και
ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΗΡΥΞΕΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.