Την πύλη εξόδου των φυλακών Διαβατών πέρασε, λίγο μετά τις 4 το μεσημέρι, ο τέως δήμαρχος Θεσσαλονίκης Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, ο οποίος κρατείτο για το σκάνδαλο της υπεξαίρεσης από τα ταμεία του κεντρικού Δήμου.
Η δήλωση του κου Παπαγεωργόπουλου μετά την αποφυλάκισή του ήταν η εξής.
"Με αδίκησαν όσο ελάχιστους ανθρώπους. Παρέμεινα στη φυλακή δύο χρόνια, πέντε μήνες και μία ημέρα, απολύτως άδικα. Βρίσκομαι αυτή τη στιγμή σήμερα, έξω, ελεύθερος χάρη στον ευεργετικό νόμο του κ. Παρασκευόπουλου. Διατηρώ την εμπιστοσύνη μου στην ελληνική Δικαιοσύνη και θέλω να πιστεύω ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα η ελληνική Δικαιοσύνη θα αποκαταστήσει την τιμή και υπόληψη του δημάρχου Θεσσαλονίκης" .
Δεν θα σχολιάσω αν έκλεψε ή όχι, η δικαιοσύνη απεφάνθη. Ούτε για το αν ήταν κάποιος εμποράκος στη θέση του και χρωστούσε το 1/100 αυτών που φαίνεται, πως υπεξαίρεσε ο εν λόγω κύριος, δεν θα έβγαινε ποτέ από την φυλακή. Ούτε για το αν η ποινή που εξέτισε ήταν μόλις δυο χρόνια, ενώ καταδικάστηκε σε ποινή 12 ετών. Αυτά τα καθορίζουν άλλοι. Οι ακριβοδίκαιοι και αδιάβλητοι δικαστές. Όχι εγώ.
Αυτό που με εξοργίζει είναι ότι, ο κύριος αυτός έλαβε με κάποιο τρόπο ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω. Πως πήρε αυτό το ποσοστό και από ποια επιτροπή πέρασε; Σε πόσες ουρές ταλαιπωρήθηκε για να πάρει τα απαιτούμενα πιστοποιητικά; Πόσους γιατρούς πέρασε παρόλη τη δυσκολία της αναπηρίας του; Είτε κινητικής είτε νοητικής είτε βαριάς ασθένειας περιμένοντας κάποιες φορές και με πόνο;
Για όσους έχουν την ατυχία να χρειάζεται να περάσουν επιτροπή για ποσοστό αναπηρίας, γνωρίζουν τη διαδικασία και τις δυσκολίες της.
Μαζεύουν χίλια χαρτιά για να αποδείξουν τα αυτονόητα. Περιμένουν σε ατελείωτες ουρές. Σε περιπτώσεις όπως ανίατες ασθένειες, σύνδρομα, κομμένα μέλη, ακόμη και άτομα σε κώμα είναι αναγκασμένα να μεταφέρονται με έξοδα των ίδιων σε νοσοκομεία. Να προσπαθούν οι φροντιστές ένα παιδί με βαριά νοητική υστέρηση να το ηρεμούν, γιατί δεν αντέχει να περιμένει και δεν καταλαβαίνει τον λόγο. Είναι αναγκασμένοι να πηγαίνουν στα νοσοκομεία με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες. Κοιτούν στα μάτια τον γιατρό για να καταλάβουν αν θα τους δώσει το πολυπόθητο αυτό ποσοστό για να πάρουν επίδομα αναπηρίας ή σύνταξη. Ποσά απολύτως γελοία, απλά για να λέει το κράτος ότι κάνει κοινωνική πολιτική.
Θα μου πείτε δεν πειράζει μια φορά είναι ας κάνουν υπομονή. Το πιο παράλογο σε όλα αυτά είναι πως πρέπει να περνάνε επιτροπή κάθε 1 με 2 χρόνια. Λες και το κομμένο μέλος θα ξαναφυτρώσει, λες και το άτομο με σύνδρομο Down μια μέρα θα ξυπνήσει και δεν θα το έχει πια. Λες και το άτομο με εγκεφαλική παράλυση θα έχει ξαφνικά διαύγεια.
Πήγε λοιπόν ο κος Παπαγεωργόπουλος σε όλες αυτές τις υπηρεσίες; Ποιοι γιατροί τον εξέτασαν και για ποιόν λόγο πήρε αυτό το ποσοστό; Παρεμπιπτόντως, οι καρκινοπαθείς δεν παίρνουν τόσο μεγάλο ποσοστό; Συνεπώς έχει κάτι πολύ χειρότερο.
Αυτό το κράτος δεν θα αλλάξει ποτέ. Εμείς δεν θα αλλάξουμε ποτέ.
Η δήλωση του κου Παπαγεωργόπουλου μετά την αποφυλάκισή του ήταν η εξής.
"Με αδίκησαν όσο ελάχιστους ανθρώπους. Παρέμεινα στη φυλακή δύο χρόνια, πέντε μήνες και μία ημέρα, απολύτως άδικα. Βρίσκομαι αυτή τη στιγμή σήμερα, έξω, ελεύθερος χάρη στον ευεργετικό νόμο του κ. Παρασκευόπουλου. Διατηρώ την εμπιστοσύνη μου στην ελληνική Δικαιοσύνη και θέλω να πιστεύω ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα η ελληνική Δικαιοσύνη θα αποκαταστήσει την τιμή και υπόληψη του δημάρχου Θεσσαλονίκης" .
Δεν θα σχολιάσω αν έκλεψε ή όχι, η δικαιοσύνη απεφάνθη. Ούτε για το αν ήταν κάποιος εμποράκος στη θέση του και χρωστούσε το 1/100 αυτών που φαίνεται, πως υπεξαίρεσε ο εν λόγω κύριος, δεν θα έβγαινε ποτέ από την φυλακή. Ούτε για το αν η ποινή που εξέτισε ήταν μόλις δυο χρόνια, ενώ καταδικάστηκε σε ποινή 12 ετών. Αυτά τα καθορίζουν άλλοι. Οι ακριβοδίκαιοι και αδιάβλητοι δικαστές. Όχι εγώ.
Αυτό που με εξοργίζει είναι ότι, ο κύριος αυτός έλαβε με κάποιο τρόπο ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω. Πως πήρε αυτό το ποσοστό και από ποια επιτροπή πέρασε; Σε πόσες ουρές ταλαιπωρήθηκε για να πάρει τα απαιτούμενα πιστοποιητικά; Πόσους γιατρούς πέρασε παρόλη τη δυσκολία της αναπηρίας του; Είτε κινητικής είτε νοητικής είτε βαριάς ασθένειας περιμένοντας κάποιες φορές και με πόνο;
Για όσους έχουν την ατυχία να χρειάζεται να περάσουν επιτροπή για ποσοστό αναπηρίας, γνωρίζουν τη διαδικασία και τις δυσκολίες της.
Μαζεύουν χίλια χαρτιά για να αποδείξουν τα αυτονόητα. Περιμένουν σε ατελείωτες ουρές. Σε περιπτώσεις όπως ανίατες ασθένειες, σύνδρομα, κομμένα μέλη, ακόμη και άτομα σε κώμα είναι αναγκασμένα να μεταφέρονται με έξοδα των ίδιων σε νοσοκομεία. Να προσπαθούν οι φροντιστές ένα παιδί με βαριά νοητική υστέρηση να το ηρεμούν, γιατί δεν αντέχει να περιμένει και δεν καταλαβαίνει τον λόγο. Είναι αναγκασμένοι να πηγαίνουν στα νοσοκομεία με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες. Κοιτούν στα μάτια τον γιατρό για να καταλάβουν αν θα τους δώσει το πολυπόθητο αυτό ποσοστό για να πάρουν επίδομα αναπηρίας ή σύνταξη. Ποσά απολύτως γελοία, απλά για να λέει το κράτος ότι κάνει κοινωνική πολιτική.
Θα μου πείτε δεν πειράζει μια φορά είναι ας κάνουν υπομονή. Το πιο παράλογο σε όλα αυτά είναι πως πρέπει να περνάνε επιτροπή κάθε 1 με 2 χρόνια. Λες και το κομμένο μέλος θα ξαναφυτρώσει, λες και το άτομο με σύνδρομο Down μια μέρα θα ξυπνήσει και δεν θα το έχει πια. Λες και το άτομο με εγκεφαλική παράλυση θα έχει ξαφνικά διαύγεια.
Πήγε λοιπόν ο κος Παπαγεωργόπουλος σε όλες αυτές τις υπηρεσίες; Ποιοι γιατροί τον εξέτασαν και για ποιόν λόγο πήρε αυτό το ποσοστό; Παρεμπιπτόντως, οι καρκινοπαθείς δεν παίρνουν τόσο μεγάλο ποσοστό; Συνεπώς έχει κάτι πολύ χειρότερο.
Αυτό το κράτος δεν θα αλλάξει ποτέ. Εμείς δεν θα αλλάξουμε ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.